Άρθρα

Νά ἐξετάζουμε μέ προσοχή τούς ἑαυτούς μας, ὥστε νά διορθώνουμε τά σφάλματα καί νά πολλαπλασιάζουμε τά καλά…(Ὑπόθεση ι’, τόμος γ΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Η ΜΑΚΑΡΙΑ Συγκλητικὴ ἔλεγε:

–Γνώρισα κάποιον μὲ ἐνάρετη ζωή. Αὐτός, καθισμένος στὸ κελί του, ἐπιτηροῦσε τὶς προσβολὲς τῶν λογισμῶν. Σημείωνε ποιὸς ἐπιτέθηκε πρῶτος καὶ ποιὸς δεύτερος, πόσο χρόνο ἔμεινε ὁ καθένας μέσα του, καὶ ἂν ἔδειξε μικρότερη ἢ μεγαλύτερη ἀντίσταση ἀπὸ τὴν προηγούμενη μέρα. καὶ ἀπ’ αὔτη τὴν ἐξέταση ἔβγαζε μὲ ἀκρίβεια συμπέρασμα γιὰ τὴ βοήθεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴ δική του καρτερία καὶ προκοπὴ καὶ γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ ἐχθροῦ. Read more

/0 Comments/by

Νά περιφρουροῦμε πάντοτε τούς ἑαυτούς μας καί ἀπό παντοῦ, γιατί ὁ ἐχθρός μᾶς ἐπιτίθεται ἀπ’ ὅλα τά σημεῖα καί μέ ὅλα τά μέσα…(Ὑπόθεση θ’, τόμος γ΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
ΕΛΕΓΕ ἡ ἁγία Συγκλητικὴ στὶς συναγμένες μοναχές: – Πρέπει νὰ ὁπλιζόμαστε μὲ ὅλα τὰ μέσα ἐναντίον τῶν ἔχθρων γιατί καὶ ἀπ’ ἔξω μας χτυποῦν καὶ ἀπὸ μέσα μας πολεμοῦν. Καὶ ὅπως ἀκριβῶς τὸ πλοῖο ἄλλοτε καταποντίζεται ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ τρικυμία καὶ ἄλλοτε βουλιάζει ἐπειδὴ κάνει νερὰ στὸ ἐσωτερικό του, ἔτσι καὶ ἡ ψυχῆ, ἄλλοτε κινδυνεύει ἀπὸ τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων Καὶ ἄλλοτε παραδίνεται στὸν ἐχθρὸ μὲ τοὺς ἐσωτερικοὺς λογισμούς. Πρέπει λοιπὸν καὶ τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις τῶν πνευμάτων νὰ παρακολουθοῦμε Καὶ τὶς ἐσωτερικὲς κακίες, ποὺ ἐκδηλώνονται μὲ τοὺς λογισμούς, ν’ ἀνιχνεύουμε. Πολὺ περισσότερο μάλιστα νὰ ἐπαγρυπνοῦμε γιὰ τοὺς λογισμούς, γιατί καὶ ἀκατάπαυστά μας τριβελίζουν καὶ ἀσυναίσθητά μας ὁδηγοῦν στὴν ἀπώλεια. Γιατί ὅταν εἶναι ἐξωτερικὲς τρικυμίες καὶ κραυγάζουν οἱ ναῦτες, πολλὲς φορὲς σώζονται ἀπὸ τὰ κοντινὰ πλοῖα. “Ἂν ὅμως τὸ σκάφος πάθει ἐσωτερικὸ ρῆγμα καὶ οἱ ναῦτες κοιμοῦνται, τότε καὶ χωρὶς θαλασσοταραχὴ θὰ εἰσορμήσουν μέσα τοῦ τὰ νερὰ καὶ θὰ τὸ βυθίσουν. Read more

/0 Comments/by

Ὁ Θεός κρίνει τίς πράξεις μας ὄχι ἀπό τά ἐξωτερικά τους στοιχεῖα, ἀλλ’ ἀπό τήν προαίρεσή μας. Μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ συνείδηση καί βοηθάει πολύ ἐκεῖνον πού τήν ἀκούει…(Ὑπόθεση ζ’, τόμος γ΄). Εὐεργετινός

Τοῦ ἀββᾶ Μάρκου
ΥΠΑΡΧΕΙ πράξη ποὺ φαίνεται καλή, ἀλλὰ ὁ σκοπὸς ἐκείνου ποὺ τὴν κάνει δὲν εἶναι καλός. Ὑπάρχει καὶ ἄλλη πράξη ποὺ φαίνεται κακή, ἀλλὰ ὁ σκοπὸς ἐκείνου ποὺ τὴν κάνει εἶναι καλός. καὶ αὐτὸ συμβαίνει ὄχι μόνο σὲ ἔργα, ἀλλὰ καὶ σὲ λόγια. Αὐτὴ ἡ ἀντίθεση ἄλλοτε ὀφείλεται σὲ ἀπειρία ἢ ἄγνοια, ἄλλοτε σὲ πονηρὴ πρόθεση καὶ ἄλλοτε σὲ εὐσεβῆ σκοπό.
Ἐκεῖνος ποὺ κάτω ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους κρύβει συκοφαντία, δὲν γίνεται ἀντιληπτὸς εὔκολα στοὺς πιὸ ἁπλοὺς ἀνθρώπους. Ὅμοιος μὲ αὐτὸν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κενοδοξεῖ μὲ ταπεινὸ σχῆμα. Αὐτοί, κρύβοντας γιὰ πολὺ καιρὸ τὴν ἀλήθεια μέσα στὸ ψευδός, ὑστέρα φανερώνονται ἀπὸ τὰ πράγματα. Read more

/0 Comments/by

Ν’ ἀγαπᾶμε τούς ἐχθρούς μας, ἐπειδή μᾶς ὠφελοῦν πολύ. Ἐπίσης, νά τούς εὐεργετοῦμε καί νά εὐχόμαστε τή σωτηρία τους…(Ὑπόθεση μ’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Μήνα τοῦ καλλικέλαδου
Ο ΑΓΙΟΣ Μηνὰς μίλησε μὲ πολὺ θάρρος γιὰ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ στὸν ἔπαρχο Ἐρμογένη, ποὺ καθόταν τότε στὸ βῆμα σὰν δικαστῆς καὶ τιμωρός του. Τὸν διαβεβαίωνε, ὅτι μπορεῖ νὰ κατορθώσει μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος Τοῦ τὰ πάντα, καὶ ἀρρώστιες σοβαρὲς καὶ παθήσεις ἀνίατες νὰ θεραπεύσει, μὰ καὶ τ’ ἄλλα, ὅσα μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ. Σὰν μάρτυρα μάλιστα ὅσων ἔλεγε, πρότεινε τὸ λαὸ ποὺ βρισκόταν ἐκεῖ.
Τότε ὁ ἔπαρχος τοῦ λέει:
Αὐτὴ τὴ στιγμὴ θ’ ἀποδείξω, ὅτι λὲς ἀνοησίες καὶ καυχιέσαι μάταια. Γιατί σὰν θὰ κόψω ἢ θὰ κάψω κάποιο ἀπὸ τὰ μέλη σου, κι ἐσύ, ποῦ προσκυνᾶς τὸ Χριστό, δὲν θὰ μπορέσεις νὰ τὸ ἀποκαταστήσεις, πῶς θὰ μᾶς πείσεις, ὅτι στ’ ἀλήθεια μπορεῖς νὰ δώσεις σὲ ἄλλους αὐτὰ ποῦ δὲν ἔχεις τὴ δύναμη νὰ προσφέρεις στὸν ἑαυτό σου;
Εὔχομαι, ἔπαρχε, ἀπάντησε ὁ ἅγιος, νὰ δοκιμάσεις σὲ μένα τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἔχω τὴν πεποίθηση, ὅτι θὰ ἐγκαταλείψεις ἀμέσως τὸ τωρινό σου ἀξίωμα καὶ θὰ γίνεις κι ἐσὺ ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἀναγνωρίζουν σὰν ἀρχηγὸ τοὺς τὸ Χριστό! Read more

/0 Comments/by

Ὁ χριστιανός δέν πρέπει ν᾿ ἀντιμάχεται ὅσους τόν ἀδικοῦν, ἀλλά νά ὑπομένει μέ μακροθυμία τήν ἀδικία καί νά τούς συνετίζει μέ τήν ἀνεξικακία του…(Ὑπόθεση λθ’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Μαρκιανοῦ
Ο ΜΕΓΑΣ Μαρκιανός, γύρω στὰ μεσάνυχτα, ὅταν νόμιζε ὅτι κανεὶς δὲν θὰ τὸν ἔβλεπε, συνήθιζε νὰ πηγαίνει σ’ ἕναν γνωστό του τραπεζίτη, ν’ ἀλλάζει χρυσὰ νομίσματα μὲ πολλὰ χάλκινα, γιὰ νὰ ἔχει νὰ μοιράζει στοὺς φτωχούς, Καὶ νὰ γυρίζει ἀμέσως (στὸ σπίτι του).
Ὁ τραπεζίτης λοιπόν, παίρνοντας σὰν πρόφαση γιὰ (μεγαλύτερο) κέρδος τὸ ὅτι ἡ συναλλαγὴ γινόταν τὴ νύχτα, σὲ ἀκατάλληλη ὥρα, ζύγιζε τὸ χρυσάφι μὲ λειψὰ ζύγια. Καὶ ὁ ἅγιος, χωρὶς νὰ διαμαρτυρηθεῖ ποτὲ οὔτε νὰ κάνει κανέναν ἔλεγχο, ἔδειχνε ὅτι τ’ ἄφηνε ὅλα στὴ συνείδηση τοῦ ζυγιστῆ. Read more

/0 Comments/by

Ὅταν μᾶς ἀδικοῦν ἤ μᾶς προσβάλλουν, νά μήν ἀνταποδίδουμε τό κακό, ἀλλά νά μακροθυμοῦμε. Οἱ τέλειοι θεωροῦν ἔνοχη ἀκόμα καί τήν ἁπλή ταραχή τῆς καρδιᾶς τους…(Ὑπόθεση λη’, τόμος β΄). Εύεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Παχωμίου
ΑΝ πληροφορήθηκε τὰ (κατορθώματα) τοῦ Παχωμίου ὁ σαρκικὸς ἀδελφὸς τοῦ Ἰωάννης, ἦρθε καὶ τὸν ἀναζητοῦσε στὰ μέρη ἐκεῖνα, (ὀποῦ ἀσκήτευε). καὶ ὅταν τὸν ἀντάμωσε, τὸν ἀσπάστηκε μὲ μεγάλη χαρά, γιατί, ἀπὸ τότε ποὺ βαπτίστηκε και ακολούθησε τὸ Χριστὸ καὶ διάλεξε τὸν μοναχικὸ βίο, δὲν εἶχε ἐπισκεφθεῖ οὔτε μία φορᾶ τοὺς συγγενεῖς του. Ἐπειδὴ τώρα καὶ ὁ Ἰωάννης εἶχε τάξει τὸν ἴδιο σκοπὸ μὲ τὸν Παχώμιο, ἔμειναν κι οἱ δυὸ μαζί, μελετώντας συνεχῶς τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀδιαφορώντας ἐντελῶς γιὰ ὅλα τὰ ἐπίγεια. Read more

/0 Comments/by

Νά μή δεχόμαστε τούς αἰσχρούς λογισμούς, ἀλλά νά τούς διώχνουμε ἀμέσως. Νά μήν κοιτάζουμε περίεργα οὔτε νά λέμε ἤ ν’ ἀκοῦμε αἰσχρά λόγια. Ἡ συγκατάθεση στούς λογισμούς εἶναι τόσο ἔνοχη ὅσο καί ἡ πράξη…(Ὑπόθεση κη’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Σάββα
ΒΑΔΙΖΕ κάποτε ὁ μακάριος Σάββας πρὸς τὸν Ἰορδάνη μαζὶ μ’ ἕνα δόκιμο μοναχό, νέο στὴν ἡλικία. Στὸ δρόμο συναντοῦσαν πολλοὺς κοσμικούς. Ἀνάμεσα τοὺς ἦταν καὶ μία ὄμορφη κοπέλα – παγίδα, ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν ἦταν εὔκολο νὰ ξεφύγει τὸ βλέμμα τοῦ ἀπρόσεκτου.
Ἀφοῦ τὴν προσπέρασαν, ὁ Σάββας, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὸ μαθητή του, τὸν ρωτάει:
Πῶς σου φάνηκε ἐσένα ἐκείνη ἢ νέα; Γιατί εἶχε, θαρρῶ, ἕνα μονάχα μάτι.
Ὄχι, πάτερ, ἀπάντησε ὁ δόκιμος. Εἶχε καὶ τὰ δυό της μάτια.
Μήπως ἔχεις κάνει λάθος, παιδί μου; ἐπέμεινε ὁ ὅσιος. Γιατί ἦταν βγαλμένο, καὶ μάλιστα κάπως ἀδέξια, τὸ ἕνα μάτι τῆς κοπέλας. Read more

/0 Comments/by

Ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τόν σαρκικό πόλεμο εἶναι δυνατή μόνο μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀξία τῆς ἁγνείας καί ὁ κίνδυνος τῆς πορνείας…(Ὑπόθεση κστ’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Τοῦ Παλλαδίου
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ Μωυσῆς ὁ Αἰθίοψ, ποὺ πρῶτα ἦταν ἀρχηγὸς μεγάλης συμμορίας ληστῶν καὶ μετὰ ἔγινε μοναχὸς δοκιμότατος καὶ ἱερέας καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους πατέρες, στὶς ἀρχὲς τῆς μοναχικῆς του ζωῆς, πολεμήθηκε τόσο πολὺ ἀπὸ τὸ δαίμονα τῆς πορνείας, ὥστε παρὰ λίγο νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὸ σκοπό του. Ἀντιστάθηκε ὅμως στὸν ἐχθρὸ μὲ αὐστηρὴ νηστεία καὶ ἡσυχία. Μὲ συμβουλὴ τοῦ μεγάλου Ἰσιδώρου τῆς Σκήτης, κλείστηκε μέσα στὸ κελί του, καὶ γιὰ πολὺν καιρὸ οὔτε ἔβγαινε ἔξω οὔτε ἔτρωγε τίποτε ἄλλο, ἐκτὸς ἀπὸ μία λίτρα παξιμάδι. Ἐπιπλέον δούλευε πολὺ καὶ ἔκανε πενήντα εὐχὲς τὴν ἡμέρα. Read more

/0 Comments/by

Πῶς ἐκδηλώνεται ὁ σαρκικός πόλεμος καί πῶς πρέπει ν’ ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον του…(Ὑπόθεση κε’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Τοῦ Παλλαδίου
ΚΑΠΟΤΕ ὁ δαίμονας τῆς πορνείας πολέμησε σκληρὰ τὸν μακάριο διάκονο Εὔαγριο. Καὶ ὅπως μᾶς διηγήθηκε ὁ ἴδιος, ἔμεινε μίαν ὁλόκληρη νύχτα γυμνός, χειμώνα καιρό, μέσα σ’ ἕνα πηγάδι, ὥσπου πάγωσαν οἱ σάρκες του.

Διηγοῦνται γιὰ τὸν μακάριο Ἀμμώνιο, τὸ μαθητὴ τοῦ ὁσίου Παμβῶ, ὅτι τὸ σῶμα του δὲν τὸ λυπήθηκε ποτέ, ὅταν ξεσηκωνόταν (μέσα του) κάποια ἐφάμαρτη σαρκικὴ ἡδονή, ἀλλὰ μὲ πυρωμένο σίδερο ἔκαιγε τὰ μέλη του, κι ἦταν ἔτσι πάντα πληγωμένος. Read more

/0 Comments/by

Γιά τά φαγητά καί τά ποτά. Ποιά καί πότε πρέπει ν᾿ ἀποφεύγονται…(Ὑπόθεση κδ’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Τοῦ Παλλαδίου
ΠΟΤΕ δὲν θ’ ἁμαρτήσεις, ὅταν τρῶς μὲ μέτρο καὶ ὅταν ἐγκρατεύεσαι πάλι μὲ μέτρο.
Προτιμότερο εἶναι νὰ πίνεις κρασὶ μὲ διάκριση, παρὰ νὰ πίνεις νερὸ μὲ ὑπερηφάνεια. καὶ πάρε σὰν παράδειγμα ἐκείνους ποὺ ἔπιναν τὸ κρασὶ μὲ εὐσεβῆ διάκριση, καθὼς κι ἐκείνους ποὺ τὸ περιφρονοῦσαν ἀπὸ ἄλογη ἔπαρση: Ὁ Ἰωσὴφ ἤπιε κάποτε κρασί, ὅταν ἦταν στὴν Αἴγυπτο (Γέν. 43:33). Αλλά καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἤπιε μὲ τοὺς μαθητές του, καὶ γι’ αὐτὸ κατηγορήθηκε σὰν «φάγος καὶ οἰνοπότης» (Ματθ. 11:19. Λουκ. 7:34). Ἀντίθετα, οἱ Μανιχαϊοι καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες σοφούς, ποὺ ἔπιναν μόνο νερό, ὑποδουλώθηκαν στὴν οἴηση καὶ δὲν μπόρεσαν ν’ ἀποφύγουν τὸν ὄλεθρο τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ. Γιατί αὐτὰ καθεαυτὸ τὰ φαγητὰ καὶ τὰ ποτὰ οὔτε ἀξιοκατάκριτα εἶναι οὔτε ἐπαινετά.
Ἀξιοκατάκριτη ἢ ἐπαινετὴ εἶναι ἡ διάθεση ἐκείνων ποὺ τὰ χρησιμοποιοῦν μὲ κακὸ ἢ καλὸ τρόπο ἀντίστοιχα. Read more

/0 Comments/by

Νά μήν τρῶμε γιά τήν ἀπόλαυση, ἀλλά γιά τήν ἀνάγκη τοῦ σώματος. Πῶς πρέπει νά τρῶμε…(Ὑπόθεση κβ’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Σάββα
Ο ΟΣΙΟΣ Σάββας, ὅταν ἦταν ἀκόμα νέος καὶ ζοῦσε στὴ μονὴ τῶν Φλαβιανῶν, ποὺ βρισκόταν στὴν Καππαδοκία, εἴκοσι στάδια μακριὰ ἀπὸ τὴ Μουταλάσκη, τὸ χωριό του, ἀσκοῦσε τὸν ἑαυτό του καὶ μὲ κάθε ἄλλη ἐγκράτεια, προπαντὸς ὅμως μ’ ἐκείνη ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἡδονὴ τοῦ λάρυγγα καὶ στὴ φροντίδα καὶ καλοπέραση τῆς κοιλιᾶς.
Μία μέρα λοιπόν, ἐνῶ δούλευε στὸν κῆπο τοῦ μοναστηρῖου, τὰ μῆλα, ποὺ κρέμονταν ἀπὸ τὰ δέντρα, κεντοῦσαν τὴν ὄρεξή του καὶ τὸν γαργάλιζαν νὰ φάει πρὶν ἀπὸ τὴν καθορισμένη ὤρα. καὶ πραγματικά, σὰν ἄνθρωπος ποὺ ἦταν κι αὐτός, ξεγελάστηκε ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἐπιθυμία καὶ νικήθηκε ἀπὸ τὴ θέα τῶν μήλων – γιατί ἦταν στ’ ἀλήθεια λαχταριστά. Νικήθηκε ὅμως τόσο μόνο, ὅσο νὰ πάρει ἕνα μῆλο στὸ χέρι του. Ἀμέσως μετὰ κατάλαβε ὅτι αὐτὸ ἦταν ἀποτέλεσμα ἐπιβουλῆς τοῦ πονηροῦ, ποὺ συνηθίζει νὰ ξεγελάει πάντα (τοὺς ἀνθρώπους), χρησιμοποιώντας σὰν δόλωμα τὴν ἡδονή. Θυμήθηκε ἀκόμα ὅτι καὶ τὸ φίδι (δηλαδὴ ὁ διάβολος) εἶχε καλυφθεῖ πίσω ἀπὸ τὸν καρπό, καὶ ὅτι μὲ τὴν ἡδονὴ καὶ τὴ βρώση ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο τοὺς προπάτορές μας, ποὺ τοὺς βρῆκαν ἔπειτα μύρια κακά. Ἀφοῦ λοιπὸν τὰ συλλογίστηκε καλὰ ὂλ’ αὐτά, πετάει καταγῆς τὸ μῆλο καὶ τὸ ποδοπατάει. καὶ μαζὶ μ’ αὐτὸ πατάει καὶ τὴν ἐπιθυμία, ποὺ τοῦ εἶχε νικήσει τὰ μάτια, ἐξουθενώνοντας τὴν μὲ τὰ πόδια του. Ἀπὸ τότε ἔβαλε κανόνα στὸν ἑαυτό του, ὅσο ζεῖ νὰ μὴ φάει ποτὲ μῆλο, οὔτε νὰ ὑποχωρήσει στὴν ὄρεξη τῆς κοιλιᾶς του. Read more

/0 Comments/by

Πῶς νά φροντίζουμε γιά τό σῶμα μας, καί ποιά εἶναι ἡ συνετή ἄσκηση καί ἐγκράτεια…(Ὑπόθεση ιη’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Η ΑΓΙΑ Συγκλητική, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀρετὲς ποὺ εἶχε, δὲν παραμελοῦσε καὶ τὸ σωτήριο γιὰ τὸ σῶμα φάρμακο: Τὴ νηστεία. Τόσο πολὺ τὴν ἀγαποῦσε, ὥστε τίποτε ἄλλο νὰ μὴ θεωρεῖ ἰσάξιό της. Γιατί πίστευε oτι ἢ νηστεία εἶναι ὁ φύλακας καὶ τὸ θεμέλιο τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Ὅπως ἀπὸ τὰ πολύκλαδα δέντρα κόβουν τ’ ἄκαρπα κλαδιά, ἔτσι κι ἐκείνη, μὲ τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχή, ἔκοβε τ’ ἀγκαθωτὰ βλαστάρια τοῦ νοῦ τῆς (δηλαδὴ τοὺς κακοὺς λογισμούς). Κι ἂν κανένα ἀπ’ αὐτὰ μάκραινε λιγάκι, τὸ χτυποῦσε μὲ διάφορους τρόπους, ὑποβάλλοντας τὸ σῶμα της σὲ ποικίλες κακοπάθειες. Read more

/0 Comments/by

Ποιά εἶναι ἡ ὠφέλεια ἀπό τήν ἐγκράτεια καί ποιά ἡ βλάβη ἀπό τήν καλοπέραση καί τήν ἄμετρη οἰνοποσία…(Ὑπόθεση ιε’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Η ΑΓΙΑ Συγκλητική, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀρετὲς ποὺ εἶχε, δὲν παραμελοῦσε καὶ τὸ σωτήριο γιὰ τὸ σῶμα φάρμακο: Τὴ νηστεία. Τόσο πολὺ τὴν ἀγαποῦσε, ὥστε τίποτε ἄλλο νὰ μὴ θεωρεῖ ἰσάξιό της. Γιατί πίστευε oτι ἢ νηστεία εἶναι ὁ φύλακας καὶ τὸ θεμέλιο τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Ὅπως ἀπὸ τὰ πολύκλαδα δέντρα κόβουν τ’ ἄκαρπα κλαδιά, ἔτσι κι ἐκείνη, μὲ τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχή, ἔκοβε τ’ ἀγκαθωτὰ βλαστάρια τοῦ νοῦ τῆς (δηλαδὴ τοὺς κακοὺς λογισμούς). Κι ἂν κανένα ἀπ’ αὐτὰ μάκραινε λιγάκι, τὸ χτυποῦσε μὲ διάφορους τρόπους, ὑποβάλλοντας τὸ σῶμα της σὲ ποικίλες κακοπάθειες. Read more

/0 Comments/by

Γιά τή φιλαυτία, τή μητέρα ὅλων τῶν κακῶν…(Ὑπόθεση ιδ’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

ΑΥΤΟΣ ποὺ φοβᾶται τὴν ἀσθένεια τοῦ σώματος, δὲν φτάνει στὸ μέτρο τῶν φυσικῶν τοῦ δυνατοτήτων οὔτε μπορεῖ ν’ ἀποκτήσει τὶς ἀρετές- ἂν ὅμως προσπέφτει κανεὶς στὸ Θεὸ σὲ κάθε κόπο του, ὁ Θεὸς ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὸν ἀναπαύσει. Γιατί, ἂν ὁ Γεδεῶν δὲν ἔσπαγε τὶς στάμνες, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ δεῖ τὸ φῶς τῶν λαμπάδων (Κρίτ. 7:20). Ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἂν δὲν καταφρονήσει τὸ σῶμα, δὲν θὰ μπορέσει νὰ δεῖ τὸ φῶς τῆς Θεότητας. Read more

/0 Comments/by

Γιά τήν κοινή προσευχή καί ψαλμωδία. Πῶς πρέπει νά συμμετέχουμε στίς ἱερές ἀκολουθίες…(Ὑπόθεση ια’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος
ΘΕΛΟΝΤΑΣ ὁ μακάριος Ἰωάννης νὰ διορθώσει ἐκείνους τοὺς ράθυμους, ποὺ δὲν συμμετεῖχαν μὲ ἐπιμέλεια στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ἔκανε κάτι τὸ ἀξιομνημόνευτο: Μίαν ἐπίσημη μέρα – ἐπειδὴ εἶχε διαπιστώσει ὅτι πολλοὶ ἀμελεῖς ἔβγαιναν μετὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ φλυαροῦσαν ἄσκοπα μεταξὺ τοὺς – ἀφήνει κι αὐτὸς τὴ θεία ἱερουργία, βγαίνει ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ κάθεται μαζὶ μὲ ὅλους τους ἄλλους.

Ὅλοι παραξενεύτηκαν μ’ αὐτό. Τότε ἐκεῖνος τοὺς ἐξήγησε: δὲν πρέπει ν’ ἀπορεῖτε. Ὅπου βρίσκονται τὰ πρόβατα, ἐκεῖ ἐξάπαντος πρέπει νὰ εἶναι καὶ ὁ βοσκὸς γιατί τὶς λειτουργικὲς συνάξεις τὶς κάνουμε, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, γιὰ σᾶς καὶ γιὰ τὴ δική σας ὠφέλεια. “ Ἂν λοιπὸν ἐσεῖς κάθεστε ἔξω, τότε εἶναι ἀνώφελος ὁ κόπος μας. Νὰ γιατί ἀποφάσισα, ὅταν ἐσεῖς βγαίνετε ἔξω, νὰ βγαίνω κι ἐγὼ μαζί σας καὶ ὅταν πάλι μπαίνετε, νὰ μπαίνω κι ἐγώ. Read more

/0 Comments/by

Ὅσοι ταπεινώνουν τόν ἑαυτό τους, δοξάζονται ἀπό τό Θεό…(Ὑπόθεση α’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου
ΑΓΙΟΣ Αἰκύτιος, ποὺ ἀξιώθηκε νὰ λάβει ἀπὸ τὸ Θεὸ μεγάλα χαρίσματα καὶ ὁδήγησε στὸν Κύριο, μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τὴ διδασκαλία του, πολλὲς ψυχές, ὅπως ἐκεῖνος τοῦ εἶχε παραγγείλει, φοροῦσε τόσο φτωχικὰ ροῦχα, ὥστε, ὅταν χαιρετοῦσε κάποιους ποὺ δὲν τὸν γνώριζαν, ἀπαξιοῦσαν νὰ τοῦ ἀνταποδώσουν τὸ χαιρετισμό. Καὶ ὅταν κινοῦσε γιὰ νὰ πάει σὲ ἄλλο μέρος, συνήθιζε νὰ παίρνει τὸ χειρότερο ἀπ’ ὅλα τὰ ἄλογα τοῦ μοναστηριοῦ, καὶ νὰ χρησιμοποιεῖ καπίστρι ἀντὶ γιὰ χαλινάρι καὶ ἕνα δέρμα προβάτου ἀντὶ γιὰ σέλα. Μαζί του ὅμως βαστοῦσε (πάντα) ἕνα πέτσινο δισάκι μὲ τὰ ἱερὰ βιβλία, καί, ὁπουδήποτε κι ἂν πήγαινε, ἄνοιγε τὴν πηγὴ τῆς Ἅγιας Γραφῆς καὶ πότιζε τὴ γῆ τοῦ νοῦ του. Read more

/0 Comments/by

Ν᾿ ἀγαπᾶμε στά ἐνδύματα τήν ἁπλότητα, τήν ὁποία προτιμοῦσαν καί οἱ Πατέρες…(Ὑπόθεση μθ’, τόμος α΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος
ΠΟΙΟΣ θὰ μποροῦσε νὰ διηγηθεῖ ἱκανοποιητικὰ τὴ λιτότητα τῆς διατροφῆς καὶ τὴν εὐτέλεια τῆς ἐνδυμασίας καὶ τὴν ἁπλότητα τῆς στρωμνῆς τοῦ θαυμαστοῦ Ἰωάννου, τοῦ πατριάρχου (Ἀλεξανδρείας); Γιατί, μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες ἀρετὲς (ποὺ ἀσκοῦσε), οὔτε κι αὐτὴ (τὴν ἀρετὴ τῆς λιτότητας) δὲν παραμελοῦσε. Ἔτσι καὶ σ’ αὐτὰ δὲν εἶχε τίποτα περισσότερο ἀπ’ ὅσα οἱ πολλοὶ καὶ ἄσημοι ἄνθρωποι.
Κάποιος πάντως γνωστός του ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς πόλης, ὅταν ἔμαθε (σὲ ποὶα κατάσταση βρισκόταν), ἀγόρασε ἕνα πολύτιμο γούνινο ἐπανωφόρι, ἀξίας τριάντα ἕξι νομισμάτων, καὶ τὸ ἔστειλε στὸν μακάριο, θερμοπαρακαλώντας τὸν νὰ τὸ δεχθεῖ καὶ νὰ τὸ φοράει. Read more

/0 Comments/by

Δέν πρέπει νά ζητᾶμε τιμές ἤ νά θέλουμε πρωτεῖα. Ἡ ταπεινολογία ὄχι μόνο δέν ὠφελεῖ ἀλλά καί βλάπτει, ἐνῶ οἱ ἔπαινοι δέν βλάπτουν αὐτόν πού προσέχει…(Ὑπόθεση μζ’, τόμος α΄). Εὐεργετινός

Τοῦ Ἁγίου Ἔφραιμ
ΑΔΕΛΦΕ, γιατί πλανιέσαι καί, παρασυρμένος ἀπ’ τὸ διάβολο, ἀνέρχεσαι σὲ ἀξιώματα ποῦ δὲν θὰ σὲ ὠφελήσουν, περιβάλλοντας τὸν ἑαυτό σου μὲ (ἐφήμερη) τιμή;” Ἄκου τὸν ἀπόστολο, ποὺ λέει: «οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστῶν, ἐκεῖνός ἐστι δόκιμος, ἀλλ’ ἂν ὁ Κύριος συνίστησιν» (Β’ Κόρ. 10:18). Ἄλλα καὶ ὁ Κύριος λέει: «Πὼς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξα παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξα τὴν παρὰ τὸν μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;» (Ἰω.5:44).
Σύνελθε λοιπόν, ἀγαπητέ, καὶ σκέψου γιὰ ποιὰ αἰτία ἀπαρνήθηκες τὸν μάταιο βίο καὶ τὸ διάβολο καὶ τὴν ὑπερηφάνειά του, καὶ πάψε νὰ φρονεῖς πιὰ τὰ κοσμικά. Δὲν ξέρεις ὅτι, ἂν καταφρονήσεις τὸν πλησίον σου πέφτεις στὴν ἁμαρτία τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς κενοδοξίας; Σκέψου ὅμως, ὅτι τίμησες κιόλας τὸν ἑαυτό σου περισσότερο ἀπὸ Τὸν ἀδελφό σου καὶ πῆρες θέση ἀνώτερη ἀπὸ τὴ δική του μὲ τὴ φιλονικία καὶ μὲ τὴ φιλαυτία καὶ μὲ τὸ νὰ μὴ θέλεις νὰ ταπεινωθεῖς μπροστά του. Ἄραγε αὐτὴ ἡ κενοδοξία θὰ σὲ παρουσιάσει εὐάρεστο ἀτὸ Θεὸ καὶ θὰ σοῦ ἐξασφαλίσει καὶ τὴ (δική Του)τιμὴ ἐκεῖ; Καθόλου. Γιατί ὁ ἴδιος εἶπε: Ος ἐὰν θέλει ἐν ὑμὶν μέγας γενέσθαι, ἐσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλει ἐν ὑμὶν ἐΊναι πρῶτος, ἐσται ὑμῶν δοῦλος (Ματθ. 20:26-27). Read more

/0 Comments/by

Γνώρισμα τοῦ ταπεινοῦ εἶναι τό νά κατακρίνει τόν ἑαυτό του καί νά θεωρεῖ πώς δέν ἀξίζουν τίποτε τά καλά πού κάνει. Ποιοί εἶναι οἱ καρποί τῆς ταπεινοφροσύνης…(Ὑπόθεση με’, τόμος α΄). Εὐργετινός

Ἀπὸ τὸ Γεροντικὸ
Ο ΑΒΒΑΣ Ἀντώνιος εἶπε:
Εἶδα ὅλες τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου ἁπλωμένες πάνω στὴ γῆ, κι ἀναστενάζοντας εἶπα “ποιὸς ἄραγε τὶς περνάει (χωρὶς νὰ παγιδευτεῖ); Καὶ ἄκουσα μία φωνὴ νὰ μοῦ λέει: “Ἡ ταπεινοφροσύνη!” .

Ὁ ἴδιος εἶπε στὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
Τὸ ἔργο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τοῦτο: Νὰ παίρνει ἐπάνω τοῦ τὴν εὐθύνη γιὰ τὸ (κάθε) σφάλμα του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ περιμένει πειρασμὸ ὡς τὴν τελευταία του πνοή. Read more

/0 Comments/by

Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἐντελῶς ἀκατανίκητη ἀπό τούς δαίμονες. Πῶς γεννιέται καί ποιά εἶναι ἡ δύναμή της…(Ὑπόθεση μδ’, τόμος α΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ Βίο τῆς Ἁγίας Συγκλητικῆς
Η ΜΑΚΑΡΙΑ Συγκλητικὴ ἔλεγε, ὅτι ἡ ταπεινοφροσύνη εἴναι τόσο μεγάλη (ἀρετή), ὥστε ὁ διάβολος, ἐνῶ μπορεῖ ὅλες σχεδὸν τὶς ἀρετὲς νὰ τὶς μιμεῖται, αὐτὴν οὔτε ποὺ ξέρει κὰν τί εἶναι. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος, γνωρίζοντας πόση ἀσφάλεια καὶ σταθερότητα ἐξασφαλίζει αὐτὴ (στὴν πνευματικὴ ζωή), μᾶς προτρέπει νὰ δεθοῦμε μαζί της (Βλ. Ἀ’ Πετρ. 5:5), ἔτσι ποὺ νὰ τὴν ἔχουμε, θὰ λέγαμε, ἀναπόσπαστη (ἀπὸ Τὸν ἑαυτό μας), καὶ νὰ δένουμε γερὰ μ’ αὐτὴ καὶ νὰ συγκρατοῦμε ὅλες τὶς ἄλλες ἀρετές. Γιατί ὅπως ἀκριβῶς εἶναι ἀδύνατον νὰ κατασκευαστεῖ πλοῖο χωρὶς καρφιά, ἔτσι εἶναι ἀκατόρθωτο νὰ σωθεῖ κανεὶς χωρὶς ταπεινοφροσύνη. Βλέπεις καὶ Τὸν ὕμνο τῶν Τριῶν Παίδων; Πῶς δηλαδή, ἐνῶ δὲν ἀναφέρθηκαν καὶ πολὺ στὶς ἄλλες ἀρετές, ἐνῶ δὲν ἔκαναν λόγο γιὰ τοὺς Ἁγνοὺς ἡ τοὺς ἀκτήμονες, ἀπαρίθμησαν ὅμως ἀνάμεσα στοὺς ὑμνητὲς (τοῦ Κυρίου) τοὺς ταπεινούς. (Δᾶν., ‘Ὕμνος Τριῶν Παίδων: 64); Ἄλλα καὶ ὁ Κύριος, ἐκπληρώνοντας τὸ προαιώνιο σχέδιό Του γιά μας, αὐτὴν (τὴν ταπεινοφροσύνη) ἐνδύθηκε: «Μάθετε», λέει, «ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πράος εἰμὶ καὶ ταπεινός τη καρδία, καὶ εὐρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαὶς ὑμῶν»(Μάτθ. 11:29). ἀρχὴ καὶ τέλος λοιπὸν (ὅλων) τῶν ἀγαθῶν ἂς εἶναι γιὰ σένα ἡ ταπεινοφροσύνη. Read more

/0 Comments/by