Ἃς μιλήσουμε γιὰ τὴ θαυμαστὴ σύλληψη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἀφοῦ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἀρχὴ τῆς ὅλης διηγήσεως καὶ νὰ βάλει σὲ σειρὰ ὅσα πρόκειται πανηγυρικὰ νὰ ἀναφέρουμε, ἔτσι ὅπως θὰ εὐδοκήσει νὰ μᾶς χαρίσει τὴ δύναμη τοῦ λόγου αὐτὸς ποὺ σήμερα ἐγκωμιάζεται. Ἀλλὰ δὲν θὰ ἦταν ἀσύμφορο νὰ ἀρχίσουμε τὴν ὁμιλία μας ἀπὸ γεγονότα ποὺ προηγοῦνται. Ἔτσι θὰ δείχναμε ὅτι καὶ πρὶν ἀπὸ τὴ σύλληψή του, αὐτὸς φανερώθηκε πὼς θὰ γίνει μέγας καὶ τρανὸς καὶ πὼς θὰ ὑπηρετήσει τὴν προσδοκία τῶν ἀνθρώπων γιὰ πολὺ πιὸ μεγάλες καὶ σωτήριες ὑποθέσεις, ἐφόσον δὲν θὰ ἔμενε ἄσχετος ἀπὸ τὶς συνέπειες ποὺ εἶχε γιὰ ὅλο το ἀνθρώπινο γένος ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων. Ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς πτώσεως εἴχαμε φτάσει στὸ σημεῖο νὰ ζοῦμε πάνω στὴ γῆ μὲ ἀθλιότητα καὶ νὰ καταλήγουμε στὴ φθορά, σὰν γενικοὶ κληρονόμοι τῆς ἀποφάσεως τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶπε: «Χῶμα εἶσαι καὶ στὸ χῶμα θὰ ξαναγυρίσεις» (Γέν. 3, 19). Read more
