Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Η ΜΑΚΑΡΙΑ Συγκλητικὴ εἶπε στὶς ἀδελφές, ποὺ εἶχαν συγκεντρωθεῖ κοντά της:
Ὑπάρχει λύπη ὠφέλιμη καὶ λύπη βλαπτική. καὶ ὠφέλιμη εἶναι ἡ λύπη, ὅταν ὁ ἄνθρωπος θρηνεῖ γιὰ τὶς ἁμαρτίες του, ὅταν θλίβεται γιὰ τὴν (πνευματική) ἄγνοια τοῦ πλησίον, ὅταν ἀνησυχεῖ μήπως ξεφύγει ἀπὸ τὸ σκοπό του καὶ ὅταν ἔχει ἀγωνία νὰ κατακτήσει τὴν τέλεια ἀρετή. Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ λύπη ποὺ ὑποβάλλει ὁ ἐχθρός, κι αὐτὴ εἶναι ἐντελῶς παράλογη. Ἀπὸ μερικοὺς ὀνομάζεται καὶ ἀκηδία. Τὴ λύπη αὐτὴ πρέπει νὰ τὴν ἀποδιώχνουμε μὲ τὴν προσευχὴ κυρίως καὶ τὴν -ψαλμωδία, κάνοντας τὴ σκέψη, ὅτι στὴν παροῦσα ζωὴ κανένας ἀσύνετος δὲν εἶναι χωρὶς (τέτοιες) λύπες. Read more
Άρθρα
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Παχωμίου
Ο ΜΕΓΑΣ Παχώμιος ἔλεγε στοὺς μαθητές του:
Πέστε μου, ἀδελφοί, ἂν ὑπάρχει μία οἰκοδομῆ μὲ ἑκατὸ διαμερίσματα, πολὺ χρήσιμη στὸν ἰδιοκτήτη της, κι ἕνας ἄλλος ἀγοράσει ἀπ’ αὐτὸν τὸ ἐσωτερικότερο διαμέρισμα, μήπως τάχα ὁ ἀγοραστὴς θὰ ἐμποδίζεται νὰ πηγαίνει στὸ δικό του πιὰ διαμέρισμα, (περνώντας μέσα ἀπὸ τὴν ἰδιοκτησία τοῦ πωλητῆ); Ἔτσι καὶ ὁ πιστός, ἂν (ἀρχικά) ἀξιώθηκε ν’ ἀποκτήσει ὅλους τους καρποὺς τοῦ Πνεύματος (Γαλ. 5:22-23), (ὕστερα) ὅμως ἀπὸ τὴν ἀμέλειά του καὶ τὴν ἐπιβουλὴ τοῦ ἐχθροῦ χάσει ἕναν ἀπ’ αὐτούς, ἐγκαταλείποντας τὴν ἀρετὴ ἀπὸ κάποια πανουργία (τῶν δαιμόνων), δὲν θὰ ἐξασθενήσει ὡς πρὸς τὸ σημεῖο ἐκεῖνο ποῦ παραχώρησε (στὸ διάβολο); Καὶ ἂν βέβαια δὲν προσέξει, δὲν ἐνεργοποιήσει τὴν ψυχή του καὶ δὲν ἀσφαλίσει τὸν ἑαυτό του, ἡ μικρὴ αὐτὴ διείσδυση τοῦ ἐχθροῦ θὰ γίνει ἀφορμὴ νὰ χάσει κάθε ἀρετὴ τοῦ -ὅπως ἀκριβῶς κι ἐκεῖνοι ποὺ παρατάχθηκαν στὸν πόλεμο ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς, μὲ τὸ νὰ ὑποστοῦν ρῆγμα στὴν παράταξή τους, δέχθηκαν ἀποφασιστικὸ χτύπημα καὶ κινδύνεψαν νὰ χάσουν κι αὐτὴ τὴ ζωή τους. Πρέπει λοιπὸν ὁ καθένας μας νὰ περιφρουρεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ τὸν στολίζει μὲ ὅλες τὶς ἀρετές. Γιατί δὲν ζημιώνεται λίγο ἐκεῖνος ποὺ παραβλέπει καὶ τὴ μικρότερη ἀρετή. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Η ΜΑΚΑΡΙΑ Συγκλητικὴ ἔλεγε:
–Γνώρισα κάποιον μὲ ἐνάρετη ζωή. Αὐτός, καθισμένος στὸ κελί του, ἐπιτηροῦσε τὶς προσβολὲς τῶν λογισμῶν. Σημείωνε ποιὸς ἐπιτέθηκε πρῶτος καὶ ποιὸς δεύτερος, πόσο χρόνο ἔμεινε ὁ καθένας μέσα του, καὶ ἂν ἔδειξε μικρότερη ἢ μεγαλύτερη ἀντίσταση ἀπὸ τὴν προηγούμενη μέρα. καὶ ἀπ’ αὔτη τὴν ἐξέταση ἔβγαζε μὲ ἀκρίβεια συμπέρασμα γιὰ τὴ βοήθεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴ δική του καρτερία καὶ προκοπὴ καὶ γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ ἐχθροῦ. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
ΕΛΕΓΕ ἡ ἁγία Συγκλητικὴ στὶς συναγμένες μοναχές: – Πρέπει νὰ ὁπλιζόμαστε μὲ ὅλα τὰ μέσα ἐναντίον τῶν ἔχθρων γιατί καὶ ἀπ’ ἔξω μας χτυποῦν καὶ ἀπὸ μέσα μας πολεμοῦν. Καὶ ὅπως ἀκριβῶς τὸ πλοῖο ἄλλοτε καταποντίζεται ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ τρικυμία καὶ ἄλλοτε βουλιάζει ἐπειδὴ κάνει νερὰ στὸ ἐσωτερικό του, ἔτσι καὶ ἡ ψυχῆ, ἄλλοτε κινδυνεύει ἀπὸ τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων Καὶ ἄλλοτε παραδίνεται στὸν ἐχθρὸ μὲ τοὺς ἐσωτερικοὺς λογισμούς. Πρέπει λοιπὸν καὶ τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις τῶν πνευμάτων νὰ παρακολουθοῦμε Καὶ τὶς ἐσωτερικὲς κακίες, ποὺ ἐκδηλώνονται μὲ τοὺς λογισμούς, ν’ ἀνιχνεύουμε. Πολὺ περισσότερο μάλιστα νὰ ἐπαγρυπνοῦμε γιὰ τοὺς λογισμούς, γιατί καὶ ἀκατάπαυστά μας τριβελίζουν καὶ ἀσυναίσθητά μας ὁδηγοῦν στὴν ἀπώλεια. Γιατί ὅταν εἶναι ἐξωτερικὲς τρικυμίες καὶ κραυγάζουν οἱ ναῦτες, πολλὲς φορὲς σώζονται ἀπὸ τὰ κοντινὰ πλοῖα. “Ἂν ὅμως τὸ σκάφος πάθει ἐσωτερικὸ ρῆγμα καὶ οἱ ναῦτες κοιμοῦνται, τότε καὶ χωρὶς θαλασσοταραχὴ θὰ εἰσορμήσουν μέσα τοῦ τὰ νερὰ καὶ θὰ τὸ βυθίσουν. Read more
Τοῦ ἀββᾶ Μάρκου
ΥΠΑΡΧΕΙ πράξη ποὺ φαίνεται καλή, ἀλλὰ ὁ σκοπὸς ἐκείνου ποὺ τὴν κάνει δὲν εἶναι καλός. Ὑπάρχει καὶ ἄλλη πράξη ποὺ φαίνεται κακή, ἀλλὰ ὁ σκοπὸς ἐκείνου ποὺ τὴν κάνει εἶναι καλός. καὶ αὐτὸ συμβαίνει ὄχι μόνο σὲ ἔργα, ἀλλὰ καὶ σὲ λόγια. Αὐτὴ ἡ ἀντίθεση ἄλλοτε ὀφείλεται σὲ ἀπειρία ἢ ἄγνοια, ἄλλοτε σὲ πονηρὴ πρόθεση καὶ ἄλλοτε σὲ εὐσεβῆ σκοπό.
Ἐκεῖνος ποὺ κάτω ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους κρύβει συκοφαντία, δὲν γίνεται ἀντιληπτὸς εὔκολα στοὺς πιὸ ἁπλοὺς ἀνθρώπους. Ὅμοιος μὲ αὐτὸν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κενοδοξεῖ μὲ ταπεινὸ σχῆμα. Αὐτοί, κρύβοντας γιὰ πολὺ καιρὸ τὴν ἀλήθεια μέσα στὸ ψευδός, ὑστέρα φανερώνονται ἀπὸ τὰ πράγματα. Read more
Ἀπὸ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Μήνα τοῦ καλλικέλαδου
Ο ΑΓΙΟΣ Μηνὰς μίλησε μὲ πολὺ θάρρος γιὰ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ στὸν ἔπαρχο Ἐρμογένη, ποὺ καθόταν τότε στὸ βῆμα σὰν δικαστῆς καὶ τιμωρός του. Τὸν διαβεβαίωνε, ὅτι μπορεῖ νὰ κατορθώσει μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος Τοῦ τὰ πάντα, καὶ ἀρρώστιες σοβαρὲς καὶ παθήσεις ἀνίατες νὰ θεραπεύσει, μὰ καὶ τ’ ἄλλα, ὅσα μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ. Σὰν μάρτυρα μάλιστα ὅσων ἔλεγε, πρότεινε τὸ λαὸ ποὺ βρισκόταν ἐκεῖ.
Τότε ὁ ἔπαρχος τοῦ λέει:
Αὐτὴ τὴ στιγμὴ θ’ ἀποδείξω, ὅτι λὲς ἀνοησίες καὶ καυχιέσαι μάταια. Γιατί σὰν θὰ κόψω ἢ θὰ κάψω κάποιο ἀπὸ τὰ μέλη σου, κι ἐσύ, ποῦ προσκυνᾶς τὸ Χριστό, δὲν θὰ μπορέσεις νὰ τὸ ἀποκαταστήσεις, πῶς θὰ μᾶς πείσεις, ὅτι στ’ ἀλήθεια μπορεῖς νὰ δώσεις σὲ ἄλλους αὐτὰ ποῦ δὲν ἔχεις τὴ δύναμη νὰ προσφέρεις στὸν ἑαυτό σου;
Εὔχομαι, ἔπαρχε, ἀπάντησε ὁ ἅγιος, νὰ δοκιμάσεις σὲ μένα τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἔχω τὴν πεποίθηση, ὅτι θὰ ἐγκαταλείψεις ἀμέσως τὸ τωρινό σου ἀξίωμα καὶ θὰ γίνεις κι ἐσὺ ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἀναγνωρίζουν σὰν ἀρχηγὸ τοὺς τὸ Χριστό! Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Μαρκιανοῦ
Ο ΜΕΓΑΣ Μαρκιανός, γύρω στὰ μεσάνυχτα, ὅταν νόμιζε ὅτι κανεὶς δὲν θὰ τὸν ἔβλεπε, συνήθιζε νὰ πηγαίνει σ’ ἕναν γνωστό του τραπεζίτη, ν’ ἀλλάζει χρυσὰ νομίσματα μὲ πολλὰ χάλκινα, γιὰ νὰ ἔχει νὰ μοιράζει στοὺς φτωχούς, Καὶ νὰ γυρίζει ἀμέσως (στὸ σπίτι του).
Ὁ τραπεζίτης λοιπόν, παίρνοντας σὰν πρόφαση γιὰ (μεγαλύτερο) κέρδος τὸ ὅτι ἡ συναλλαγὴ γινόταν τὴ νύχτα, σὲ ἀκατάλληλη ὥρα, ζύγιζε τὸ χρυσάφι μὲ λειψὰ ζύγια. Καὶ ὁ ἅγιος, χωρὶς νὰ διαμαρτυρηθεῖ ποτὲ οὔτε νὰ κάνει κανέναν ἔλεγχο, ἔδειχνε ὅτι τ’ ἄφηνε ὅλα στὴ συνείδηση τοῦ ζυγιστῆ. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Παχωμίου
ΑΝ πληροφορήθηκε τὰ (κατορθώματα) τοῦ Παχωμίου ὁ σαρκικὸς ἀδελφὸς τοῦ Ἰωάννης, ἦρθε καὶ τὸν ἀναζητοῦσε στὰ μέρη ἐκεῖνα, (ὀποῦ ἀσκήτευε). καὶ ὅταν τὸν ἀντάμωσε, τὸν ἀσπάστηκε μὲ μεγάλη χαρά, γιατί, ἀπὸ τότε ποὺ βαπτίστηκε και ακολούθησε τὸ Χριστὸ καὶ διάλεξε τὸν μοναχικὸ βίο, δὲν εἶχε ἐπισκεφθεῖ οὔτε μία φορᾶ τοὺς συγγενεῖς του. Ἐπειδὴ τώρα καὶ ὁ Ἰωάννης εἶχε τάξει τὸν ἴδιο σκοπὸ μὲ τὸν Παχώμιο, ἔμειναν κι οἱ δυὸ μαζί, μελετώντας συνεχῶς τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀδιαφορώντας ἐντελῶς γιὰ ὅλα τὰ ἐπίγεια. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Σάββα
ΒΑΔΙΖΕ κάποτε ὁ μακάριος Σάββας πρὸς τὸν Ἰορδάνη μαζὶ μ’ ἕνα δόκιμο μοναχό, νέο στὴν ἡλικία. Στὸ δρόμο συναντοῦσαν πολλοὺς κοσμικούς. Ἀνάμεσα τοὺς ἦταν καὶ μία ὄμορφη κοπέλα – παγίδα, ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν ἦταν εὔκολο νὰ ξεφύγει τὸ βλέμμα τοῦ ἀπρόσεκτου.
Ἀφοῦ τὴν προσπέρασαν, ὁ Σάββας, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὸ μαθητή του, τὸν ρωτάει:
Πῶς σου φάνηκε ἐσένα ἐκείνη ἢ νέα; Γιατί εἶχε, θαρρῶ, ἕνα μονάχα μάτι.
Ὄχι, πάτερ, ἀπάντησε ὁ δόκιμος. Εἶχε καὶ τὰ δυό της μάτια.
Μήπως ἔχεις κάνει λάθος, παιδί μου; ἐπέμεινε ὁ ὅσιος. Γιατί ἦταν βγαλμένο, καὶ μάλιστα κάπως ἀδέξια, τὸ ἕνα μάτι τῆς κοπέλας. Read more
Τοῦ Παλλαδίου
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ Μωυσῆς ὁ Αἰθίοψ, ποὺ πρῶτα ἦταν ἀρχηγὸς μεγάλης συμμορίας ληστῶν καὶ μετὰ ἔγινε μοναχὸς δοκιμότατος καὶ ἱερέας καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους πατέρες, στὶς ἀρχὲς τῆς μοναχικῆς του ζωῆς, πολεμήθηκε τόσο πολὺ ἀπὸ τὸ δαίμονα τῆς πορνείας, ὥστε παρὰ λίγο νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὸ σκοπό του. Ἀντιστάθηκε ὅμως στὸν ἐχθρὸ μὲ αὐστηρὴ νηστεία καὶ ἡσυχία. Μὲ συμβουλὴ τοῦ μεγάλου Ἰσιδώρου τῆς Σκήτης, κλείστηκε μέσα στὸ κελί του, καὶ γιὰ πολὺν καιρὸ οὔτε ἔβγαινε ἔξω οὔτε ἔτρωγε τίποτε ἄλλο, ἐκτὸς ἀπὸ μία λίτρα παξιμάδι. Ἐπιπλέον δούλευε πολὺ καὶ ἔκανε πενήντα εὐχὲς τὴν ἡμέρα. Read more
Τοῦ Παλλαδίου
ΚΑΠΟΤΕ ὁ δαίμονας τῆς πορνείας πολέμησε σκληρὰ τὸν μακάριο διάκονο Εὔαγριο. Καὶ ὅπως μᾶς διηγήθηκε ὁ ἴδιος, ἔμεινε μίαν ὁλόκληρη νύχτα γυμνός, χειμώνα καιρό, μέσα σ’ ἕνα πηγάδι, ὥσπου πάγωσαν οἱ σάρκες του.
Διηγοῦνται γιὰ τὸν μακάριο Ἀμμώνιο, τὸ μαθητὴ τοῦ ὁσίου Παμβῶ, ὅτι τὸ σῶμα του δὲν τὸ λυπήθηκε ποτέ, ὅταν ξεσηκωνόταν (μέσα του) κάποια ἐφάμαρτη σαρκικὴ ἡδονή, ἀλλὰ μὲ πυρωμένο σίδερο ἔκαιγε τὰ μέλη του, κι ἦταν ἔτσι πάντα πληγωμένος. Read more
Τοῦ Παλλαδίου
ΠΟΤΕ δὲν θ’ ἁμαρτήσεις, ὅταν τρῶς μὲ μέτρο καὶ ὅταν ἐγκρατεύεσαι πάλι μὲ μέτρο.
Προτιμότερο εἶναι νὰ πίνεις κρασὶ μὲ διάκριση, παρὰ νὰ πίνεις νερὸ μὲ ὑπερηφάνεια. καὶ πάρε σὰν παράδειγμα ἐκείνους ποὺ ἔπιναν τὸ κρασὶ μὲ εὐσεβῆ διάκριση, καθὼς κι ἐκείνους ποὺ τὸ περιφρονοῦσαν ἀπὸ ἄλογη ἔπαρση: Ὁ Ἰωσὴφ ἤπιε κάποτε κρασί, ὅταν ἦταν στὴν Αἴγυπτο (Γέν. 43:33). Αλλά καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἤπιε μὲ τοὺς μαθητές του, καὶ γι’ αὐτὸ κατηγορήθηκε σὰν «φάγος καὶ οἰνοπότης» (Ματθ. 11:19. Λουκ. 7:34). Ἀντίθετα, οἱ Μανιχαϊοι καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες σοφούς, ποὺ ἔπιναν μόνο νερό, ὑποδουλώθηκαν στὴν οἴηση καὶ δὲν μπόρεσαν ν’ ἀποφύγουν τὸν ὄλεθρο τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ. Γιατί αὐτὰ καθεαυτὸ τὰ φαγητὰ καὶ τὰ ποτὰ οὔτε ἀξιοκατάκριτα εἶναι οὔτε ἐπαινετά.
Ἀξιοκατάκριτη ἢ ἐπαινετὴ εἶναι ἡ διάθεση ἐκείνων ποὺ τὰ χρησιμοποιοῦν μὲ κακὸ ἢ καλὸ τρόπο ἀντίστοιχα. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Σάββα
Ο ΟΣΙΟΣ Σάββας, ὅταν ἦταν ἀκόμα νέος καὶ ζοῦσε στὴ μονὴ τῶν Φλαβιανῶν, ποὺ βρισκόταν στὴν Καππαδοκία, εἴκοσι στάδια μακριὰ ἀπὸ τὴ Μουταλάσκη, τὸ χωριό του, ἀσκοῦσε τὸν ἑαυτό του καὶ μὲ κάθε ἄλλη ἐγκράτεια, προπαντὸς ὅμως μ’ ἐκείνη ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἡδονὴ τοῦ λάρυγγα καὶ στὴ φροντίδα καὶ καλοπέραση τῆς κοιλιᾶς.
Μία μέρα λοιπόν, ἐνῶ δούλευε στὸν κῆπο τοῦ μοναστηρῖου, τὰ μῆλα, ποὺ κρέμονταν ἀπὸ τὰ δέντρα, κεντοῦσαν τὴν ὄρεξή του καὶ τὸν γαργάλιζαν νὰ φάει πρὶν ἀπὸ τὴν καθορισμένη ὤρα. καὶ πραγματικά, σὰν ἄνθρωπος ποὺ ἦταν κι αὐτός, ξεγελάστηκε ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἐπιθυμία καὶ νικήθηκε ἀπὸ τὴ θέα τῶν μήλων – γιατί ἦταν στ’ ἀλήθεια λαχταριστά. Νικήθηκε ὅμως τόσο μόνο, ὅσο νὰ πάρει ἕνα μῆλο στὸ χέρι του. Ἀμέσως μετὰ κατάλαβε ὅτι αὐτὸ ἦταν ἀποτέλεσμα ἐπιβουλῆς τοῦ πονηροῦ, ποὺ συνηθίζει νὰ ξεγελάει πάντα (τοὺς ἀνθρώπους), χρησιμοποιώντας σὰν δόλωμα τὴν ἡδονή. Θυμήθηκε ἀκόμα ὅτι καὶ τὸ φίδι (δηλαδὴ ὁ διάβολος) εἶχε καλυφθεῖ πίσω ἀπὸ τὸν καρπό, καὶ ὅτι μὲ τὴν ἡδονὴ καὶ τὴ βρώση ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο τοὺς προπάτορές μας, ποὺ τοὺς βρῆκαν ἔπειτα μύρια κακά. Ἀφοῦ λοιπὸν τὰ συλλογίστηκε καλὰ ὂλ’ αὐτά, πετάει καταγῆς τὸ μῆλο καὶ τὸ ποδοπατάει. καὶ μαζὶ μ’ αὐτὸ πατάει καὶ τὴν ἐπιθυμία, ποὺ τοῦ εἶχε νικήσει τὰ μάτια, ἐξουθενώνοντας τὴν μὲ τὰ πόδια του. Ἀπὸ τότε ἔβαλε κανόνα στὸν ἑαυτό του, ὅσο ζεῖ νὰ μὴ φάει ποτὲ μῆλο, οὔτε νὰ ὑποχωρήσει στὴν ὄρεξη τῆς κοιλιᾶς του. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Η ΑΓΙΑ Συγκλητική, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀρετὲς ποὺ εἶχε, δὲν παραμελοῦσε καὶ τὸ σωτήριο γιὰ τὸ σῶμα φάρμακο: Τὴ νηστεία. Τόσο πολὺ τὴν ἀγαποῦσε, ὥστε τίποτε ἄλλο νὰ μὴ θεωρεῖ ἰσάξιό της. Γιατί πίστευε oτι ἢ νηστεία εἶναι ὁ φύλακας καὶ τὸ θεμέλιο τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Ὅπως ἀπὸ τὰ πολύκλαδα δέντρα κόβουν τ’ ἄκαρπα κλαδιά, ἔτσι κι ἐκείνη, μὲ τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχή, ἔκοβε τ’ ἀγκαθωτὰ βλαστάρια τοῦ νοῦ τῆς (δηλαδὴ τοὺς κακοὺς λογισμούς). Κι ἂν κανένα ἀπ’ αὐτὰ μάκραινε λιγάκι, τὸ χτυποῦσε μὲ διάφορους τρόπους, ὑποβάλλοντας τὸ σῶμα της σὲ ποικίλες κακοπάθειες. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς
Η ΑΓΙΑ Συγκλητική, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀρετὲς ποὺ εἶχε, δὲν παραμελοῦσε καὶ τὸ σωτήριο γιὰ τὸ σῶμα φάρμακο: Τὴ νηστεία. Τόσο πολὺ τὴν ἀγαποῦσε, ὥστε τίποτε ἄλλο νὰ μὴ θεωρεῖ ἰσάξιό της. Γιατί πίστευε oτι ἢ νηστεία εἶναι ὁ φύλακας καὶ τὸ θεμέλιο τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Ὅπως ἀπὸ τὰ πολύκλαδα δέντρα κόβουν τ’ ἄκαρπα κλαδιά, ἔτσι κι ἐκείνη, μὲ τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχή, ἔκοβε τ’ ἀγκαθωτὰ βλαστάρια τοῦ νοῦ τῆς (δηλαδὴ τοὺς κακοὺς λογισμούς). Κι ἂν κανένα ἀπ’ αὐτὰ μάκραινε λιγάκι, τὸ χτυποῦσε μὲ διάφορους τρόπους, ὑποβάλλοντας τὸ σῶμα της σὲ ποικίλες κακοπάθειες. Read more
ΑΥΤΟΣ ποὺ φοβᾶται τὴν ἀσθένεια τοῦ σώματος, δὲν φτάνει στὸ μέτρο τῶν φυσικῶν τοῦ δυνατοτήτων οὔτε μπορεῖ ν’ ἀποκτήσει τὶς ἀρετές- ἂν ὅμως προσπέφτει κανεὶς στὸ Θεὸ σὲ κάθε κόπο του, ὁ Θεὸς ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὸν ἀναπαύσει. Γιατί, ἂν ὁ Γεδεῶν δὲν ἔσπαγε τὶς στάμνες, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ δεῖ τὸ φῶς τῶν λαμπάδων (Κρίτ. 7:20). Ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἂν δὲν καταφρονήσει τὸ σῶμα, δὲν θὰ μπορέσει νὰ δεῖ τὸ φῶς τῆς Θεότητας. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος
ΘΕΛΟΝΤΑΣ ὁ μακάριος Ἰωάννης νὰ διορθώσει ἐκείνους τοὺς ράθυμους, ποὺ δὲν συμμετεῖχαν μὲ ἐπιμέλεια στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ἔκανε κάτι τὸ ἀξιομνημόνευτο: Μίαν ἐπίσημη μέρα – ἐπειδὴ εἶχε διαπιστώσει ὅτι πολλοὶ ἀμελεῖς ἔβγαιναν μετὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ φλυαροῦσαν ἄσκοπα μεταξὺ τοὺς – ἀφήνει κι αὐτὸς τὴ θεία ἱερουργία, βγαίνει ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ κάθεται μαζὶ μὲ ὅλους τους ἄλλους.
Ὅλοι παραξενεύτηκαν μ’ αὐτό. Τότε ἐκεῖνος τοὺς ἐξήγησε: δὲν πρέπει ν’ ἀπορεῖτε. Ὅπου βρίσκονται τὰ πρόβατα, ἐκεῖ ἐξάπαντος πρέπει νὰ εἶναι καὶ ὁ βοσκὸς γιατί τὶς λειτουργικὲς συνάξεις τὶς κάνουμε, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, γιὰ σᾶς καὶ γιὰ τὴ δική σας ὠφέλεια. “ Ἂν λοιπὸν ἐσεῖς κάθεστε ἔξω, τότε εἶναι ἀνώφελος ὁ κόπος μας. Νὰ γιατί ἀποφάσισα, ὅταν ἐσεῖς βγαίνετε ἔξω, νὰ βγαίνω κι ἐγὼ μαζί σας καὶ ὅταν πάλι μπαίνετε, νὰ μπαίνω κι ἐγώ. Read more
Τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου
ΑΓΙΟΣ Αἰκύτιος, ποὺ ἀξιώθηκε νὰ λάβει ἀπὸ τὸ Θεὸ μεγάλα χαρίσματα καὶ ὁδήγησε στὸν Κύριο, μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τὴ διδασκαλία του, πολλὲς ψυχές, ὅπως ἐκεῖνος τοῦ εἶχε παραγγείλει, φοροῦσε τόσο φτωχικὰ ροῦχα, ὥστε, ὅταν χαιρετοῦσε κάποιους ποὺ δὲν τὸν γνώριζαν, ἀπαξιοῦσαν νὰ τοῦ ἀνταποδώσουν τὸ χαιρετισμό. Καὶ ὅταν κινοῦσε γιὰ νὰ πάει σὲ ἄλλο μέρος, συνήθιζε νὰ παίρνει τὸ χειρότερο ἀπ’ ὅλα τὰ ἄλογα τοῦ μοναστηριοῦ, καὶ νὰ χρησιμοποιεῖ καπίστρι ἀντὶ γιὰ χαλινάρι καὶ ἕνα δέρμα προβάτου ἀντὶ γιὰ σέλα. Μαζί του ὅμως βαστοῦσε (πάντα) ἕνα πέτσινο δισάκι μὲ τὰ ἱερὰ βιβλία, καί, ὁπουδήποτε κι ἂν πήγαινε, ἄνοιγε τὴν πηγὴ τῆς Ἅγιας Γραφῆς καὶ πότιζε τὴ γῆ τοῦ νοῦ του. Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος
ΠΟΙΟΣ θὰ μποροῦσε νὰ διηγηθεῖ ἱκανοποιητικὰ τὴ λιτότητα τῆς διατροφῆς καὶ τὴν εὐτέλεια τῆς ἐνδυμασίας καὶ τὴν ἁπλότητα τῆς στρωμνῆς τοῦ θαυμαστοῦ Ἰωάννου, τοῦ πατριάρχου (Ἀλεξανδρείας); Γιατί, μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες ἀρετὲς (ποὺ ἀσκοῦσε), οὔτε κι αὐτὴ (τὴν ἀρετὴ τῆς λιτότητας) δὲν παραμελοῦσε. Ἔτσι καὶ σ’ αὐτὰ δὲν εἶχε τίποτα περισσότερο ἀπ’ ὅσα οἱ πολλοὶ καὶ ἄσημοι ἄνθρωποι.
Κάποιος πάντως γνωστός του ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς πόλης, ὅταν ἔμαθε (σὲ ποὶα κατάσταση βρισκόταν), ἀγόρασε ἕνα πολύτιμο γούνινο ἐπανωφόρι, ἀξίας τριάντα ἕξι νομισμάτων, καὶ τὸ ἔστειλε στὸν μακάριο, θερμοπαρακαλώντας τὸν νὰ τὸ δεχθεῖ καὶ νὰ τὸ φοράει. Read more
Τοῦ Ἁγίου Ἔφραιμ
ΑΔΕΛΦΕ, γιατί πλανιέσαι καί, παρασυρμένος ἀπ’ τὸ διάβολο, ἀνέρχεσαι σὲ ἀξιώματα ποῦ δὲν θὰ σὲ ὠφελήσουν, περιβάλλοντας τὸν ἑαυτό σου μὲ (ἐφήμερη) τιμή;” Ἄκου τὸν ἀπόστολο, ποὺ λέει: «οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστῶν, ἐκεῖνός ἐστι δόκιμος, ἀλλ’ ἂν ὁ Κύριος συνίστησιν» (Β’ Κόρ. 10:18). Ἄλλα καὶ ὁ Κύριος λέει: «Πὼς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξα παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξα τὴν παρὰ τὸν μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;» (Ἰω.5:44).
Σύνελθε λοιπόν, ἀγαπητέ, καὶ σκέψου γιὰ ποιὰ αἰτία ἀπαρνήθηκες τὸν μάταιο βίο καὶ τὸ διάβολο καὶ τὴν ὑπερηφάνειά του, καὶ πάψε νὰ φρονεῖς πιὰ τὰ κοσμικά. Δὲν ξέρεις ὅτι, ἂν καταφρονήσεις τὸν πλησίον σου πέφτεις στὴν ἁμαρτία τῆς φιλαυτίας καὶ τῆς κενοδοξίας; Σκέψου ὅμως, ὅτι τίμησες κιόλας τὸν ἑαυτό σου περισσότερο ἀπὸ Τὸν ἀδελφό σου καὶ πῆρες θέση ἀνώτερη ἀπὸ τὴ δική του μὲ τὴ φιλονικία καὶ μὲ τὴ φιλαυτία καὶ μὲ τὸ νὰ μὴ θέλεις νὰ ταπεινωθεῖς μπροστά του. Ἄραγε αὐτὴ ἡ κενοδοξία θὰ σὲ παρουσιάσει εὐάρεστο ἀτὸ Θεὸ καὶ θὰ σοῦ ἐξασφαλίσει καὶ τὴ (δική Του)τιμὴ ἐκεῖ; Καθόλου. Γιατί ὁ ἴδιος εἶπε: Ος ἐὰν θέλει ἐν ὑμὶν μέγας γενέσθαι, ἐσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλει ἐν ὑμὶν ἐΊναι πρῶτος, ἐσται ὑμῶν δοῦλος (Ματθ. 20:26-27). Read more
Ἐπισκεψιμότητα
