Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἅγιας Συγκλητικῆς
Τὶς ἀμελεῖς καὶ ράθυμες ψυχὲς – ἔλεγε ἢ μακάρια Συγκλη¬τικὴ – κι ἐκεῖνες ποὺ ἀπὸ νωθρότητα δὲν καταφέρνουν νὰ προκόψουν στὴν ἀρετή, καθὼς καὶ ὅσες κυριεύονται εὔκο¬λα ἀπὸ τὴν ἀπόγνωση, πρέπει νὰ τὶς ἐνθαρρύνουμε. “Ἂν μάλιστα παρουσιάσουν ἀκόμα κι ἕνα μικρὸ καλό, νὰ τὸ θαυμάζουμε καὶ νὰ τὸ μεγαλοποιοῦμε. ‘Ἀπεναντίας, καὶ τὰ πιὸ σοβαρὰ καὶ μεγάλα σφάλματά τους, νὰ τὰ χαρακτηρίζουμε μπροστὰ τοὺς σὰν πολὺ μι¬κρὰ κι ἀσήμαντα. Γιατί ὁ διάβολος, ποὺ θέλει ὅλα νὰ τὰ διαστρέφει γιὰ νὰ μᾶς κολάσει, προσπαθεῖ νὰ κρύβει ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ τοὺς ἐπιμελεῖς στὴν ἄσκηση τὶς ἁμαρτίες τους, κάνοντάς τους νὰ τὶς ξεχνοῦν, γιὰ νὰ τοὺς ρίξει ἔτσι στὴν ὑπερηφάνεια. Ἐνῶ, ἀντίθετα, στὶς ἀρχάριες καὶ ἀστερέωτες ψυχὲς παρουσιάζει ἐξογκωμένα τὰ ἁμαρτήματά τους, γιὰ νὰ τὶς ρίξει σὲ ἀπελπισία. Read more
Άρθρα
Περί τοῦ ὅτι ἐκεῖνος, ὁ ὁποίος θέλει νὰ σωθῇ, πρέπει νὰ ἀποφεύγῃ τὰς συναναστροφὰς τῶν ἀπροσέκτων ἀνθρώπων, καὶ τοὺς θορύβους· εἶναι δὲ ἀναγκαία ἡ ἀποξένωσίς του ἀπὸ τὸν κόσμον δι᾽ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ σωθῇ.
Λαυσαϊκόν
ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΗΣ, ὅσον δύνασαι, τὰς συναναστροφὰς ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι εἰς τίποτε δὲν ἠμποροῦν νὰ σὲ ὠφελήσουν καὶ οἱ ὁποῖοι στολίζονται κατὰ τρόπον φιλάρεσκον· ἂν καὶ εἶναι Μοναχοὶ οὐδόλως διαφέρουν κατὰ τὴν συμπεριφορὰν ἀπὸ ποσμικούς. Διότι ὅλάπτουν, μὲ τὴν ὑποκρισίαν των, ὅσους σνναναστρέφονται, ὅσον καὶ ἐὰν φαίνωνται, ἀπὸ τὰ λευκά των μαλλιὰ ἢ τὰς ρυτίδας τοῦ προσώπου, ὅτι εἶναι πολὺ γέροντες, Read more
Ἁγίου Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου
Ἐρώτηση: Ποῦ ὀφείλεται τὸ ὅτι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου λέει πολλὲς φορὲς μέσα της κάποιους λογισμοὺς καὶ λόγους αἰσχροὺς καὶ ἀκάθαρτους καὶ βρωμερούς, χωρὶς νὰ τὸ θέλει καὶ χωρὶς νὰ ἔχει πρόθεση; Συχνὰ μάλιστα λέει καὶ κάποια λόγια ἄθεα καὶ βλάσφημα ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τοῦ ἴδιου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἁγίων μυστηρίων, στὴ διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῶν προσευχῶν καὶ τῆς θείας κοινωνίας, σὲ σημεῖο ποὺ πολλὲς φορὲς μερικοί, ἀπὸ τὴν ἀθυμία καὶ τὴν ἀπόγνωση ποὺ τοὺς προξενοῦν αὐτὰ τὰ ἄθεα καὶ βλάσφημα λόγια, δὲν θεωροῦν πλέον τὸν ἑαυτὸ τοὺς χριστιανό. Άλλοι πάλι σκέφτηκαν ἀκόμη καὶ νὰ σκοτωθοῦν, πιστεύοντας ὅτι δὲν ἔχουν ἐλπίδα σωτηρίας, σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου ποὺ λέει ὅτι, ὅποιος βλασφημεῖ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, δὲν θὰ συγχωρηθεῖ οὔτε σὲ αὐτὴ τὴ ζωὴ οὔτε στὴ μέλλουσα (Μάτθ. 12:31-32). Read more
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Παχωμίου
Ο ΜΕΓΑΣ Παλαμῶν, ὁ δάσκαλος τοῦ ὁσίου Παχωμίου, γερασμένος ἤδη καὶ ὑποφέροντας ἀπὸ τὴ σπλήνα του, λόγω τῶν ὑπερβολικῶν ἀσκήσεων, εἶχε καταβληθεῖ σωματικά. Γιατί ἄλλοτε ἔτρωγε χωρὶς νὰ πίνει νερό, καὶ ἄλλοτε ἔπινε χωρὶς νὰ τρώει καθόλου.
Ἐπειδὴ λοιπὸν τὸν ἐπισκέφθηκαν μερικοὶ ἀδελφοὶ καὶ τὸν παρακάλεσαν νὰ μὴν καταπονεῖ πολὺ τὸ σῶμα του, ἀλλὰ νὰ τὸ φροντίζει λίγο, γιὰ νὰ μὴν τοῦ προξενεῖ πόνους ἀπὸ τὴ μεγάλη ταλαιπωρία, μόλις ποὺ πείστηκε νὰ φάει γιὰ λίγες μέρες ὅτι ἦταν κατάλληλο γιὰ τὴν ἀρρώστια του. Ὅταν ὅμως διαπίστωσε ὅτι καὶ ἔτσι ὁ πόνος δυνάμωνε, σταμάτησε νὰ τρώει ἐκεῖνα τὰ φαγητά, λέγοντας: -Ἂν οἱ μάρτυρες τοῦ Χρίστου, μολονότι τοὺς ἀκρωτηρίαζαν, τοὺς ἀποκεφάλιζαν καὶ τοὺς κατάκαιγαν, ἔδειχναν ὡς τὸ θάνατο καρτερία καὶ ἐλπίδα στὸ Θεό, πῶς ἐγὼ θὰ ζημιώσω τὸν ἑαυτό μου, δείχνοντας μικροψυχία σ’ ἕναν τόσο ἐλαφρὸ πόνο; καὶ πῶς θὰ δειλιάσω, ὑποχωρώντας μπροστὰ στὸ φόβο μίας πρόσκαιρης δοκιμασίας; Ἂν καὶ πείστηκα νὰ δοκιμάσω τὰ φαγητὰ ποὺ θεωροῦνται δυναμωτικὰ γιὰ τὸ σῶμα, καθόλου δὲν ὠφελήθηκα. Θὰ ξαναγυρίσω λοιπὸν στὴν προηγούμενη ἄσκησή μου, στὴν ὁποία, εἶμαι βέβαιος, ὑπάρχει κάθε ἀνάπαυση, κι ἔτσι θὰ γιατρευτῶ. Γιὰ τὸ Θεὸ ἄλλωστε ἀγωνίζομαι, δὲν ἐπιδίδομαι στὴν ἄσκηση ἀπὸ κίνητρα ἀνθρώπινα. Read more
- Εὐεργετινὸς – Τόμος Πρώτος (περιεχόμενα) – PDF
- Εὐεργετινὸς – Τόμος Δεύτερος (περιεχόμενα) – PDF
- Εὐεργετινὸς – Τόμος Τρίτος (περιεχόμενα) – PDF
- Εὐεργετινὸς – Τόμος Τεταρτος (περιεχόμενα) – PDF
Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ :Ευεργετινός – Τόμος Πρώτος
( * Το .pdf έχει μέγεθος 271 ΜΒ, να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται κάποια λεπτά για να ανοίξει ή να αποθηκευθεί).
Εὐεργετινός, ἤτοι Συναγωγὴ τῶν θεοφθόγγων ρημάτων καὶ διδασκαλιῶν τῶν Θεοφόρων καὶ Ἁγίων Πατέρων. (Ἀπὸ πάσης Γραφῆς θεοπνεύστου συναθροισθεῖσα, οἰκείως τὲ καὶ προσφόρως ἐκτεθεῖσα παρὰ Παύλου τοῦ Ὀσιωτάτου μοναχοῦ, καὶ κτήτορος Μονῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Εὐεργέτιδας, καὶ Εὐεργετινοὺ ἐπικαλουμένου. Ἤτις ληφθεῖσα, ἐκ τῆς Βιβλιοθήκης τῆς ἐν Ἁγιωνύμῳ Ὄρει Ἱερᾶς, Βασιλικῆς τέ, καὶ Πατριαρχικῆς Μονῆς τοῦ Κουτλουμούση ἐπονομαζομένης. Νῦν πρῶτον τύποις ἐξεδόθη, Ἐνετίησι 1783. Ἐκδιδομένη τὸ πρῶτον μετὰ πλήρους ἑρμηνείας εἰς τὴν ἁπλὴν Ἑλληνικὴν τῶν ἐμπεριεχομένων κειμένων. Εἰκονογραφημένη κατὰ τὴν παράδοσιν. Πεπλουτισμένη διὰ πλείστων ὑπομνημάτων. Ἐκδίδεται ἀναλώμασι καὶ ἐπιμέλεια ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Οἰνόης Ματθαίου Λαγγῆ, Ἔκδοσις Ἕκτη, Ἀθῆναι 1985).
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ τόμου Α’
Ἐξώφυλλο.
Πρόλογος τῆς ἕκτης ἐκδόσεως.
Πρόλογος.
Προοίμιον.
Ὑπόθεσις A΄- Κανεὶς δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ἀπελπίζεται, ἔστω καὶ ἂν διέπραξε πολλᾶς ἁμαρτίας, ἀλλὰ νὰ ἐλπίζη, ὅτι διὰ τῆς μετανοίας θὰ σωθῆ.
Ὑπόθεσις Β΄- Πρέπει ἐνόσω εὐρισκόμεθα εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν νὰ κάμνωμεν τὸ καλὸν καὶ νὰ μὴν ἀναβάλλωμεν εἰς τὸ μέλλον. Μετὰ θάνατον δὲν ὑπάρχει διόρθωσις.
Ὑπόθεσις Γ΄- Περὶ τοῦ πὼς πρέπει νὰ μετανοῶμεν.
Ὑπόθεσις Δ΄- Ὅτι οἱ ἀσθενεῖς πρέπει νὰ ὁδηγοῦνται σιγά- σιγὰ εἰς τὰ ἔργα τῆς μετανοίας
Ὑπόθεσις E΄- Ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ ἐνθυμούμεθα τὸν θάνατον καὶ τὴν μέλλουσαν κρίσιν, διότι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἀναμένουν διαρκῶς τὸν θάνατον καὶ τὴν μέλλουσαν κρίσιν εὐκόλως κυριεύονται ἀπὸ τὰ πάθη.
Ὑπόθεσις ς΄- Ἡ χαρὰ στοὺς οὐρανοὺς εἶναι ἀνέκφραστος, ὅπως καὶ ἡ δόξα, ποὺ ἀναμένει τοὺς Ἁγίους, δί΄αὐτὸ πρέπει νὰ ἐπιθυμῶμεν μὲ ὅλην μας τὴν ψυχὴν τὴν ἐπουράνιον χαρὰν καὶ τὴν δόξαν τῶν Ἁγίων. Ἀπὸ ὅσα ὑπάρχουν ἢ ὅσα πράττομεν ἠμεῖς, τίποτε δὲν εἶναι ἀντάξιόν της χαρᾶς καὶ τῆς δόξης ἐκείνης.
Ὑπόθεσις Ζ΄- Πολλᾶς φορᾶς αἳ ψυχαὶ τῶν ἐναρέτων ἀνθρώπων ἐνθαρρύνονται, κατὰ τὴν ὥραν τοῦ θανάτου, ὑπὸ θείας τινὸς ἐπισκιάσεως, καὶ ἔτσι ἀποχωρίζονται ἀπὸ τὸ σῶμα.
Ὑπόθεσις Η΄- Περὶ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἀποθνήσκουν καὶ ἐπανέρχονται πάλιν εἰς τὴν ζωήν, αὐτὸ συμβαίνει κατὰ θείαν οἰκονομίαν. Καὶ ὅτι πολλᾶς φορᾶς οἱ ἁμαρτωλοί, ἐνῶ ἀκόμη ἀναπνέουν, βλέποντες τὰ εὑρισκόμενα εἰς τὸν Ἅδην βασανιστήρια καὶ τοὺς δαίμονας, τρέμουν. Ὑπὸ τὸ κράτος δὲ αὐτοῦ τοῦ τρόμου ἀποχωρίζονται αἳ ψυχαὶ τῶν ἀπὸ τὸ σῶμα.
Ὑπόθεσις Θ΄- Ἀπόδειξις περὶ τοῦ ποὺ πηγαίνουν αἳ ψυχαὶ τῶν ἀποθνησκόντων καὶ πὼς εἶναι μετὰ τὸν χωρισμόν τους ἀπὸ τὸ σῶμα.
Ὑπόθεσις Ι΄- Ἡ ψυχὴ μετὰ τὴν ἔξοδον τῆς ἐκ τοῦ σώματος δέχεται φοβερὰν ἐξέτασιν εἰς τὸν ἀέρα, ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα ποὺ τὴν συναντοῦν καὶ τῆς ἐμποδίζουν τὴν ἄνοδον.
Ὑπόθεσις ΙΑ΄- Περὶ τοῦ ὅτι μετὰ θάνατον αἳ ψυχαὶ κατατάσσονται εἰς τὸ ἴδιον μέρος μὲ τᾶς ψυχᾶς ὅσων ἔζησαν κάθ΄ὅμοιον τρόπον ἐπάνω εἰς τὴν Γῆν.
Ὑπόθεσις ΙΒ΄- Οἱ θεοφιλεῖς γονεῖς πρέπει νὰ χαίρωνται καὶ νὰ εὐχαριστοῦνται διὰ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ὑφίστανται τὰ τέκνα τῶν χάριν τοῦ Κυρίου. Ἀκόμη δὲ πρέπει οἱ ἀγαπῶντες τὸν Θεὸν γονεῖς νὰ προτρέπουν τὰ τέκνα τῶν νὰ ἀγωνίζωνται καὶ νὰ κινδυνεύουν διὰ τὴν ἀρετὴν
Ὑπόθεσις ΙΓ΄- Ὁ ἀποτασσόμενος πρέπει νὰ ξενιτεύη. Περὶ ποῖας ξενιτείας πρόκειται καὶ ποὶα ὠφέλεια προέρχεται ἐξ αὐτῆς, καὶ ποὶοι εἶναι οἱ καταλληλότεροι τόποι πρὸς ἄσκησιν
Ὑπόθεσις ΙΔ΄- Ἀπὸ ποὺ γεννᾶται κάτ΄ἀρχὰς εἰς τὸν ἄνθρωπον ὁ φόβος πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ἡ ἀγάπη καὶ ἐπὶ πόσον καιρὸν ὁ ἄνθρωπος χρεωστεῖ νὰ φοβῆται καὶ νὰ ἀγαπᾶ τὸν Θεόν.
Ὑπόθεσις ΙΕ΄- Εἶναι ἀνάγκη, αὐτοὶ ποὺ ἐγκαταλείπουν τὸν κόσμον, νὰ μὴ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς κατὰ σάρκα συγγενεῖς τῶν οὔτε νὰ τρέφουν ἀπέναντι τῶν τὴν ἐλάχιστην συμπάθειαν.
Ὑπόθεσις Ις΄- Πρέπει ἐξ ἴσου μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς νὰ ἀγαπῶμεν τοὺς σαρκικοὺς συγγενεῖς μας, ἔφ΄ὅσον βεβαίως καὶ ἐκεῖνοι ἀκολουθοῦν τὸν ἴδιον τρόπον ζωῆς. Ἐὰν ὅμως ἔχουν ἀντίθετον διαγωγήν, τότε πρέπει νὰ τοὺς ἀποφεύγωμεν ὡς ἐπιβλαβεῖς.
Ὑπόθεσις ΙΖ΄- Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος γίνεται Μοναχὸς πρέπει ἀπὸ ὅλα νὰ γυμνωθῆ. Πῶς πρέπει νὰ τακτοποιῆ αὐτὰ ποὺ τοῦ ἀνήκουν. Ἡ ὕπαρξις ἀτομικῆς περιουσίας διὰ τὸν Μοναχὸν μέσα εἰς τὸ Κοινόβιον εἶναι ὁλοφάνερη καταστροφή.
Ὑπόθεσις ΙΗ΄- Πρέπει ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ σωθῆ, νὰ ἐπιδιώκη τὴν συναναστροφὴν τῶν ἐναρέτων ἀνθρώπων, ὡς πάρα πολὺ ὠφέλιμον, νὰ τοὺς ἐρωτά, μετὰ σφοδρᾶς ἐπιθυμίας καὶ πόθου φλογεροῦ, διὰ νὰ μανθάνη ἀπὸ αὐτοὺς ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα διὰ τὴν ψυχικὴν σωτηρίαν.
Ὑπόθεσις ΙΘ΄- Περὶ τοῦ ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ ὑποταγή. Ποιὰ ὠφέλεια προέρχεται ἐξ αὐτῆς καὶ πὼς τὴν κατορθώνει ὁ ἄνθρωπος.
Ὑπόθεσις Κ΄- Περὶ τοῦ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐμπιστεύεται κανεὶς εἰς τὸν ἑαυτὸν τοῦ διὰ τίποτε, ἀλλὰ νὰ ἀκούη τὴν συμβουλὴν τῶν Πατέρων εἰς ὅλα καὶ νὰ ἐξομολογῆται καθαρῶς τὰ μυστικά της καρδίας του, χωρὶς νὰ ἀποκρύπτη τίποτε.
Ὑπόθεσις ΚΑ΄- Περὶ τοῦ ὅτι πρέπει νὰ ἐξομολογούμεθα τοὺς λογισμούς μας εἰς τοὺς διακριτικοὺς ἐκ τῶν Πατέρων καὶ νὰ μὴ τοὺς ἐμπιστευώμεθα εἰς τοὺς τυχαίους. Πῶς πρέπει νὰ ἐρωτῶμεν, καὶ μὲ ποὶαν πίστιν νὰ δεχώμεθα τᾶς ἀπαντήσεις τῶν Πατέρων. Καὶ ὅτι, διὰ τῆς πίστεως αὐτῆς, νὰ συνεργῶμεν εἰς τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ ἀγαθοῦ.
Ὑπόθεσις ΚΒ΄- Περὶ τοῦ ὅτι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ σωθῆ, πρέπει νὰ ἀποφεύγη τᾶς συναναστροφᾶς τῶν ἀπροσέκτων ἀνθρώπων, καὶ τοὺς θορύβους. Εἶναι δὲ ἀναγκαία ἡ ἀποξένωσίς του ἀπὸ τὸν κόσμον δί΄ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ σωθῆ.
Ὑπόθεσις ΚΓ΄- Περὶ τοῦ ὅτι πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν ὅλους ὅσοι μας βλάπτουν, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι φίλοι, ἤ μας εἶναι τελείως ἀπαραίτητοι.
Ὑπόθεσις ΚΔ΄- Περὶ τοῦ ὅτι πρέπει ὁ ἀρνηθεῖς τὰ ἐγκόσμια νὰ μὴ ἀναμυγνείεται καθόλου εἰς βιοτικᾶς ὑποθέσεις ἔστω καὶ ἂν φαίνωνται δικαιολογημέναι, ἀλλὰ καὶ δί΄αὐτᾶς νὰ ἐμπιστεύεται εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν.
Ὑπόθεσις ΚΕ΄- Περὶ τοῦ ὅτι ἡ κακία εἶναι εὔκολη καὶ εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ τὴν προτιμοῦν, πρὸ πάντως δὲ τώρα. Ἀντιθέτως, ἡ ἀρέτη ἀπαιτεῖ κόπον καὶ εἶναι ὀλίγοι αὐτοὶ ποὺ τὴν ἀσκοῦν. αὐτοὺς ὅμως πρέπει νὰ μιμούμεθα καὶ νὰ μὴ προσέχωμεν εἰς τοὺς πολλούς.
Ὑπόθεσις Κς΄- Περὶ τοῦ ὅτι πρέπει νὰ δεχώμεθα τοὺς προσερχομένους εἰς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν κατόπιν πολλῆς δοκιμασίας. Διότι οἱ εἰσελθῶντες εἰς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, κατόπιν δοκιμασίας, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον γίνονται δοκιμώτατοι. Ποιὰ πράγματα πρέπει νὰ ἐπιτρέπωμεν εἰς αὐτούς.
Ὑπόθεσις ΚΖ΄- Περὶ τοῦ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀποκρούωνται τελείως καὶ αἳ ἐκ διαφόρων περιστατικῶν ἀρνήσεις τοῦ κόσμου καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀποδιώκωμεν ἀμέσως ὁποιονδήποτε προσέλθη εἰς τὸ Κοινόβιον καὶ ζητεῖ θερμῶς νὰ παραμείνη μὲ τοὺς ἀδελφούς, πρὶν ἐξετάσωμεν λεπτομερῶς τὰ κάτ΄αὐτόν. Ἀλλὰ νὰ τοῦ παραχωρῶμεν κάποια δυνατότητα παραμονῆς, καὶ νὰ τὸν δοκιμάζωμεν, σύμφωνα μὲ αὐτά, ποὺ προεγράψαμεν. Ἀφοῦ δὲ διαπιστώσωμεν ὅτι ἐμμένει εἰς τὴν πρόθεσίν του, καὶ μετὰ τὴν δοκιμασίαν, νὰ τὸν κάμνωμεν δεκτὸν εἰς τὸ Κοινόβιον, ἐκτὸς ἂν συμβαίνη κάτι, ποὺ τὸ ἀπαγορεύουν οἱ θεῖοι νόμοι.
Ὑπόθεσις ΚΗ΄- Περὶ τοῦ ἀπὸ ποὺ πρέπει νὰ ἀρχίζωμεν τὴν ἄσκησιν, καὶ ὅτι ὅσοι ἀρχίζουν ἔχουν ἀνάγκην ὑπομονῆς καὶ πιέσεως τοῦ ἑαυτοῦ τῶν, διότι ἡ ἀρετὴ εἰς τὴν ἀρχὴν μὲν φαίνεται ὅτι εἶναι δύσκολος, ἐξ αἰτίας τῶν παθῶν καὶ τῶν προκαταλήψεων. Ὕστερον ὅμως ἀποβαίνει παρὰ πολὺ εὐκολοκατόρθωτος. Καὶ ὅτι πάρα πολὺ ὠφελεῖ ἡ ἰσχυρὰ θεμελίωσις εἰς τὴν ἀρχήν. Καὶ ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀκολουθήση τὸν Χριστὸν ἢ νὰ κατορθώση ὁποιανδήποτε ἀρετήν, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δὲν θὰ προετοιμάση τὸν ἑαυτὸν τοῦ ὡς νὰ ἐπίκειται ὁ θάνατός του.
Ὑπόθεσις ΚΘ΄- Περὶ τοῦ ὅτι τὸν ἀγωνιζόμενον μὲ ὅλην τὴν δύναμίν του καὶ οἱ δαίμονες τὸν πολεμοῦν μὲ μανίαν, ἐνῶ ἀδιαφοροῦν διὰ τοὺς ἀμελεῖς, ἐπειδὴ τοὺς ἔχουν ὑποχείριους. Αὐτοὶ ποὺ θέλουν τὸ ἀγαθὸν εὑρίσκουν σύμμαχον τῶν τὸν Θεόν, ὁ Ὁποῖος καὶ τοὺς πολέμους ἐπιτρέπει πρὸς τὸ πνευματικό μας συμφέρον.
Ὑπόθεσις Λ΄- Περὶ τοῦ ὅτι δὲν πρέπει εἰς ὅλα ὅσα ἁμαρτάνομεν, νὰ θεωρῶμεν ὡς αἰτίους τοὺς δαίμονας, ἀλλὰ τοὺς ἑαυτούς μας. Διότι ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι προσέχουν, οὔτε οἱ δαίμονες ἠμποροῦν νὰ βλάψουν, ἐπειδὴ εἶναι μεγάλη ἡ παρὰ Θεοῦ βοήθεια. Ἀναλόγως δὲ πρὸς τὴν δύναμιν τῶν ἀνθρώπων, ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει καὶ τοὺς πολέμους.
Ὑπόθεσις ΛΑ΄- Περὶ τοῦ ὅτι πρέπει αὐτὸς ποὺ προσῆλθεν εἰς τὸν ἀσκητικὸν βίον, τότε μόνον νὰ ἐνδύεται τὸ Μαναχικὸν ἔνδυμα, ἀφοῦ ἐκγυμνασθῆ ἀρκετὰ εἰς τᾶς ἀρετᾶς καὶ ὅτι τὸ Μοναχικὸν σχῆμα εἶναι τίμιον, ψυχωφελὲς καὶ σωτήριον.
Ὑπόθεσις ΛΒ΄- Περὶ τοῦ ὅτι πρέπει ὁ πιστὸς νὰ παρουσιάζη τὸν τρόπον τοῦ βίου, ποὺ ἁρμόζει εἰς τὸ σχῆμα του. Διότι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ζῆ σύμφωνα μὲ τὸ σχῆμα του, δὲν εἶναι πιστός. Ἐπίσης τὸ κατὰ Θεὸν γῆρας δὲν χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν χρόνον, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον ζῆ ὁ ἄνθρωπος.
Ὑπόθεσις ΛΓ΄- Περὶ τοῦ ὅτι ὁ πιστὸς πρέπει μετὰ προθυμίας νὰ παραδέχεται ὅσα τοῦ ὑποδεικνύει ὁ πνευματικός του πατήρ, διότι εἶναι συμφέροντα, ἔστω καὶ ἐὰν τοῦ προκαλοῦν λύπην ἢ εἶναι κοπιαστικά. Διότι πρὸς τὸν σκοπὸν αὐτὸν καὶ διὰ τὴν ἀνακούφισιν ἀπὸ τᾶς θλίψεις δίδεται καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸν τὸ ἔλεος.
Ὑπόθεσις ΛΔ΄- Πρέπει καὶ μέχρι θανάτου ἀκόμα, νὰ ὑπακούωμεν εἰς τοὺς ἐν Κυρίῳ προεστώτας, νὰ ἀγαπῶμεν δὲ καὶ νὰ σεβώμεθα αὐτούς.
Ὑπόθεσις ΛΕ΄- Ὅτι πρέπει νὰ ὑποτασσώμεθα μὲ ἁπλότητα εἰς τοὺς ἐν Κυρίῳ προεστώτας καὶ νὰ δεχώμεθα τᾶς ἐντολᾶς τῶν ὡς προερχόμενας ἐκ Θεοῦ, χωρὶς νὰ τᾶς ἐλέγχωμεν καὶ χωρὶς νὰ τᾶς πολυεξετάζωμεν ἢ νὰ διορθώνωμεν, ἔστω καὶ ἂν πρὸς τὸ παρὸν φαίνωνται ὅτι δὲν μᾶς συμφέρουν.
Ὑπόθεσις Λς΄- Ποὶα εἶναι ἡ ἁμαρτία τῆς ἀπείθειας καὶ τοῦ γογγυσμοῦ πρὸς τοὺς ἐν Κυρίῳ διδασκάλους. Καὶ ὅτι ὁ Χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ ἀντιλέγη καθόλου ἢ νὰ δικαιολογῆται, ἀλλὰ εἰς ὄλας τᾶς περιπτώσεις νὰ ἀντιστέκεται εἰς τὸ ἰδικὸν τοῦ θέλημα καὶ νὰ ἀγαπᾶ τὸν ἔλεγχον καὶ νὰ μὴν τὸν ἀποφεύγη.
Ὑπόθεσις ΛΖ΄- Δὲν πρέπει νὰ κατακρίνωμεν τὸν διδάσκαλον, ἔστω καὶ ἐὰν κάνη μερικὰ πράγματα, ἀντίθετα τῶν ὅσων διδάσκει. Διότι πολλοὶ μαθητὲς ἐμπιστευθέντες τοὺς ἑαυτοὺς τῶν εἷς ἀμελεῖς διδασκάλους, ἐπειδὴ δὲν τοὺς κατέκριναν, ἀλλὰ παρέμειναν εἰς αὐτοὺς ὑποτασσόμενοι ἐν Κυρίῳ, αὐτοὶ μὲν ἐσώθησαν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἔγιναν αἴτιοι νὰ σωθοῦν καὶ οἱ διδάσκαλοι.
Ὑπόθεσις ΛΗ΄- Πολλάκις ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διδάσκει τὰ πρέποντα, εἰς ὅσους προσέχουν τὸν ἑαυτὸν τῶν καὶ ἐμπιστεύονται εἰς τὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ, μὲ ἁπλοὺς καὶ ἀγνώστους ἀνθρώπους. Οἱ ταπεινόφρονες καταδέχονται νὰ διδάσκωνται καὶ ἀπὸ τοὺς τυχόντας.
Ὑπόθεσις ΛΘ΄- Ὅτι ὁ πιστὸς δὲν πρέπει νὰ στηρίζη τὸ θάρρος τοῦ εἰς τὸν ἑαυτόν του, ἀλλὰ νὰ πιστεύη ὅτι διὰ τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ Πατρὸς καὶ σώζεται καὶ ἐνισχύεται εἰς κάθε καλόν, καὶ νὰ ζητῆ τᾶς εὐχᾶς τοῦ γέροντός του, διότι αὖται ἔχουν μεγάλην δύναμιν.
Ὑπόθεσις Μ΄- Ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐξέρχεται κανεὶς εὔκολα ἢ νὰ ἀναχωρῆ ἀπὸ τὸ Μοναστήρι, εἰς τὸ ὁποῖον ὑπεσχέθη, ἐνώπιόν του Θεοῦ, νὰ παραμείνη μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του. Διότι οἱ Πατέρες οὔτε ἀπὸ τὸ κελλὶ τῶν δὲν ἐξήρχοντο, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον εὗρον μεγάλην ἀσφάλειαν.
Ὑπόθεσις ΜΑ΄- Περὶ τοῦ ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνον διὰ τοὺς ἀγυμνάστους νὰ μένουν τελείως μόνοι.
Ὑπόθεσις ΜΒ΄- Ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀντιλέγωμεν μὲ τρόπον φιλόνεικον οὐδὲ δί΄ἐκεῖνα, ποὺ θεωροῦνται καλά, ἀλλά, χάριν τοῦ Θεοῦ, νὰ ὑποτασσώμεθα, εἰς ὅλα, εἰς τὸν πλησίον.
Ὑπόθεσις ΜΓ΄- Ὅτι ὅλα ὅσα γίνονται, διὰ τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ γίνονται. Δί΄αὐτὸ πρέπει πάντοτε ὁ πιστὸς νὰ ἀκολουθῆ τὴςν Θείαν πρόνοιαν καὶ νὰ μὴ ἐπιδιώκη τὸ θέλημά του, ἀλλὰ νὰ ἐπιζητῆ τὸ θελῆμα τοῦ Θεοῦ. Διότι ὅποιος τοιουτοτρόπως ἐνεργεῖ ἢ δέχεται τὰ γεγονότα, ἀναπαύεται ψυχικῶς.
Ὑπόθεσις ΜΔ΄- Ὅτι ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι τελείως ἀκατανίκητος ἀπὸ τοὺς δαίμονας, καὶ πὼς γεννᾶται ἡ ταπεινοφοσύνη καὶ ποὶα εἶναι ἡ δύναμίς της. Ὅτι ἡ ταπείνωσις περισσότερον ἀπὸ ὄλας τᾶς ἀρετᾶς ἔχει τὴν δύναμιν καὶ μόνη της νὰ σώση τὸν ἄνθρωπον.
Ὑπόθεσις ΜΕ΄- Ὅτι χαρακτηριστικὸν γνώρισμα τοῦ ταπεινόφρονος εἶναι τὸ νὰ μέμφεται τὸν ἑαυτόν του, νὰ τὸν ἐξουθενώνη καὶ νὰ θεωρῆ ὅτι δὲν ἀξίζουν τίποτε ὅσα καὶ ὁποιαδήποτε καλὰ καὶ ἂν κάνη. Ποῖαι εἶναι αἳ ἰδιότητες τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ ποὶοι οἱ καρποί της.
Ὑπόθεσις Μς΄- Περὶ τοῦ ποὶον εἶναι τὸ κέρδος ἀπὸ τὸ νὰ μεμφώμεθα τὸν ἑαυτόν μας
Ὑπόθεσις ΜΖ΄- Ὅτι δὲν πρέπει νὰ ζητῶμεν τιμήν, ἢ νὰ ἐπιθυμῶμεν πρωτεῖα. Διότι ὅσα θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι ἀξιόλογα, θεωροῦνται ἀπὸ τὸν Θεὸν βδελυκτά.
Ὑπόθεσις ΜΗ΄- Ὅτι τὸ νὰ φαινώμεθα ταπεινοί, ὅταν τοῦτο γίνεται ἄκαιρα ἢ ὑπερβολικά, δὲν εἶναι ὠφέλιμον ἀλλὰ βλαβερόν. Καὶ τί πρέπει νὰ πράττωμεν πρὸς τοὺς ἐπαινοῦντας καὶ ὅτι ἐκεῖνον ποὺ προσέχει οἱ ἔπαινοι εἰς τίποτε δὲν τὸν βλάπτουν.
Ὑπόθεσις ΜΘ΄- Περὶ τοῦ πὼς πρέπει καὶ ποὶα καὶ μέχρι ποίου σημείου νὰ χρησιμοποιῶμεν τὰ ἐνδύματα διὰ τὴν κάλυψιν τοῦ σώματος. Καὶ πὼς οἱ Πατέρες ἠγάπων, τὴν εὐτέλειαν καὶ εἰς αὐτὰ τὰ ἐνδύματα. Αὐτὴν πρέπει νὰ προτιμᾶ ὁ πιστὸς εἰς πάσαν περίστασιν.
Ὑπόθεσις Ν΄- Ὅτι δὲν πρέπει πρὸς εὐχαρίστησιν ἢ ἀπὸ σφοδρᾶν ἐπιθυμίαν νὰ πράττωμεν τίποτε.
Πίναξ Περιεχομένων
____________________________________________________________________
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε η να αποθηκεύσετε το βιβλίο στο scribd :
Α. Ευεργετινός – Τόμος Πρώτος (Υπόθεσις Α΄- ΚΕ΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.
Β. Ευεργετινός – Τόμος Πρώτος (Υπόθεσις Κς΄- Ν΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.
Εὐργετινός – Τόμος Δεύτερος
Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ :
( * Το .pdf έχει μέγεθος 243 ΜΒ, να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται κάποια λεπτά για να ανοίξει ή να αποθηκευθεί).
Εὐεργετινός, ἤτοι Συναγωγὴ τῶν θεοφθόγγων ρημάτων καὶ διδασκαλιῶν τῶν Θεοφόρων καὶ Ἁγίων Πατέρων. (Ἀπὸ πάσης Γραφῆς θεοπνεύστου συναθροισθεῖσα, οἰκείως τὲ καὶ προσφόρως ἐκτεθεῖσα παρὰ Παύλου τοῦ Ὀσιωτάτου μοναχοῦ, καὶ κτήτορος Μονῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Εὐεργέτιδας, καὶ Εὐεργετινοὺ ἐπικαλουμένου. Ἤτις ληφθεῖσα, ἐκ τῆς Βιβλιοθήκης τῆς ἐν Ἁγιωνύμῳ Ὄρει Ἱερᾶς, Βασιλικῆς τέ, καὶ Πατριαρχικῆς Μονῆς τοῦ Κουτλουμούση ἐπονομαζομένης. Νῦν πρῶτον τύποις ἐξεδόθη, Ἐνετίησι 1783. Ἐκδιδομένη τὸ πρῶτον μετὰ πλήρους ἑρμηνείας εἰς τὴν ἁπλὴν Ἑλληνικὴν τῶν ἐμπεριεχομένων κειμένων. Εἰκονογραφημένη κατὰ τὴν παράδοσιν. Πεπλουτισμένη διὰ πλείστων ὑπομνημάτων. Ἐκδίδεται ἀναλώμασι καὶ ἐπιμέλεια ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Οἰνόης Ματθαίου Λαγγῆ, Ἔκδοσις Ἕκτη, Ἀθῆναι 1985).
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ τόμου Β’
Ἐξώφυλλο.
Ὑπόθεσις Α΄- Ὅσοι αὐτοεξευτελίζονται θεωροῦνται ἄξιοι τιμῆς ἀπὸ τὸν Θεόν.
Ὑπόθεσις Β΄- Ἐκ φύσεως ἡ μὲν ἐξουδένωσις προκαλεῖ ταπείνωσιν, ἡ δὲ τιμὴ τὴν ὑπερηφάνειαν. Δί΄αὐτὸ καὶ οἱ ταπεινόφρονες, ὅταν μὲν περιφρονοῦνται χαίρουν, ἐνῶ ὅταν τμῶνται λυποῦνται.
Ὑπόθεσις Γ΄- Ὅτι δὲν πρέπει νὰ κανεὶς νὰ μένη ἀργός, ἀλλὰ καὶ σωματικῶς νὰ ἐργάζεται, καὶ ὅτι ἡ ἀργία γίνεται αἴτιος πολλῶν κακῶν.
Ὑπόθεσις Δ΄- Δία ποὶον σκοπὸν πρέπει νὰ ἐργάζεται ὁ Μοναχός, πόσον χρόνον καὶ ποὶα ἔργα πρέπει νὰ ἐκτελῆ.
Ὑπόθεσις Ε΄- Ποὶα πρέπει νὰ φυλάττουν οἱ ἀδελφοί, ὅταν ἐργάζωνται μαζί.
Ὑπόθεσις ς΄- Ὅτι εἰς τὸ Κοινόβιον δὲν πρέπει νὰ ἔχη κανεὶς κάτι ἰδικόν του. Δί΄ ἐκεῖνον δὲ ποὺ θὰ ἀποκτήση κάτι ὑπάρχει κίνδυνος νὰ κληρονομήση βαρύτατην κόλασιν.
Ὑπόθεσις Ζ΄- Ὅτι ἐκεῖνος ποὺ καταπροδίδει ἢ ἀφαιρεῖ κάτι ἀπὸ τὰ πράγματα ποὺ ἀνήκει εἰς τὸ Μοναστήρι, ἁμαρτάνει πάρα πολὺ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ κολασθεῖ περισσότερον. Δί΄ αὐτὸ πρέπει νὰ τὰ φροντίζωμεν πολὺ ὡς ἀφιερωμένα εἰς τὸν Θεὸν καὶ νὰ μὴ περιφρονῶμεν οὔτε τὰ πλέον ἀσήμαντα καὶ ὅτι παντοῦ ἡ ἀμέλεια ζημιώνει.
Ὑπόθεσις Η΄- Μὲ ποὶαν διάθεσιν πρεπέι νὰ ὑπηρετοῦμεν ἢ νὰ ὑπηρετούμεθα καὶ ποῖον εἶναι τὸ κέρδος ἀπὸ τὴν ὑπηρεσίαν αὐτήν.
Ὑπόθεσις Θ΄- Πότε καὶ ἀπὸ ποὶους πρέπει νὰ προτιμᾶται ἡ ὑπηρεσία ἀπὸ τὴν προσευχήν.
Ὑπόθεσις Ι΄- Πρέπει μὲ προθυμίαν νὰ ἐγειρώμεθα τὴν νύκτα εἰς τὴν προσευχὴν καὶ μὲ ὑπομονὴν νὰ τὴν παρακολουθῶμεν. Ἀπὸ ποὺ καὶ διὰ ποὶαν αἰτίαν καθωρίσθησαν, ἀπὸ τὴν ἀρχήν, νὰ γίνωνται αἳ προσευχαὶ εἰς ὠρισμένας ὥρας καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ τᾶς παραμελῶμεν .
Ὑπόθεσις ΙΑ΄- Περὶ ψαλμωδίας καὶ προσευχῆς καὶ τῆς εὐταξίας, ἡ ὁποία πρέπει νὰ τηρῆται κάτ΄ αὐτᾶς.
Ὑπόθεσις ΙΒ΄- Πρέπει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀργολογοῦν ἢ συζητοῦν μεταξὺ τῶν εἰς τᾶς θείας συνάξεις νὰ ἐπιτιμῶμεν. Καὶ ἂν δὲν διορθωθοῦν, νὰ τοὺς βγάζωμεν, μὲ αὐστηρότητα, ἔξω ἀπὸ τὸν Ναόν.
Ὑπόθεσις ΙΓ΄- Πρέπει πάντοτε νὰ ἀγρυπνῶμεν καὶ τόσον μόνον νὰ κοιμώμεθα, ὅσον διὰ νὰ διατηρῶμεν τὸ σῶμα μας ὑγιές. Ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἀρχίζουν τὴν ἄσκησιν πρέπει καὶ μὲ τεχνάσματα ἀκόμη νὰ συνηθίζουν εἰς τὴν ἀγρυπνίαν.
Ὑπόθεσις ΙΔ΄- Περὶ παθολογικῆς ἀγάπης πρὸς τὸν ἑαυτόν μας .
Ὑπόθεσις ΙΕ΄- Ποὶα ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν ἐγκράτειαν καὶ ποὶα ἡ βλάβη ἀπὸ τὴν ἔλλειψιν ἐγκρατείας καὶ ποὶα ἡ ζημία ἀπὸ τὴν ἄμετρον οἰνοποσίαν.
Ὑπόθεσις Ις΄- Πὼς οἱ Πατέρες ἠγάπησαν τὴν νηστείαν καὶ τὴν κατόρθωσαν. Καὶ μέχρι ποίου σημείου μετεχειρίζοντο, κάτ΄ αὐτήν, τὴν ἀκρίβειαν.
Ὑπόθεσις ΙΗ΄- Πὼς πρέπει νὰ φροντίζωμεν διὰ τὸ σῶμα μας καὶ ποὶα εἶναι ἡ ὀρθὴ ἄσκησις καὶ ἐγκράτεια.
Ὑπόθεσις ΙΘ΄- Πὼς πρέπει νὰ ἑορτάζη ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν καὶ ποὶα πρέπει νὰ εἶναι ἡ διατροφὴ τῶν πατέρων κατὰ τᾶς ἐορτᾶς.
Ὑπόθεσις Κ΄- Ὅτι ἡ λαθροφαγία εἶναι μεγάλο κακόν, διὰ τοῦτο καὶ μόνη αὐτὴ ἠμπορεῖ νὰ ὁδηγήση τὸν Μοναχὸν εἰς ἀπώλειαν.
Ὑπόθεσις ΚΑ΄- Ὅτι πρέπει ὁ Μοναχὸς νὰ τρώγη μίαν φορᾶν τὴν ἡμέραν, μετὰ τὴν ἐνάτην, ἂν ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν ἀκρίβειαν, τὴν ὀπίαν ἐφύλαττον οἱ Πατέρες, ὄχι μόνον οἱ Ἀναχωρηταί, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἐμόναζαν εἰς Κοινόβια.
Ὑπόθεσις ΚΒ΄- Δὲν πρέπει νὰ τρώγωμεν δί΄ εὐχαρίστησιν, ἀλλὰ διὰ τὴν σωματικὴν ἀνάγκην. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τρώγει δί΄ εὐχαρίστησιν, καὶ ἂν ἀκόμη τὰ φαγητὰ εἶναι ἀπολαυστικά, εἰς τίποτα δὲν ζημιώνεται.
Ὑπόθεσις ΚΓ΄- Πὼς καὶ διὰ ποῖον σκοπὸν πρέπει νὰ κάθηται εἰς τὴν τράπεζαν ὁ Μοναχός, πὼς νὰ ἐγγίζη τὰ φαγητὰ καὶ ποὶα νὰ φυλάττη μετὰ τὴν τράπεζαν .
Ὑπόθεσις ΚΔ΄- Περὶ φαγητοῦ καὶ ποτοῦ. Πότε καὶ πὼς εἰς ποὶα δὲν πρέπει νὰ μετέχωμεν ἢ ἀπὸ ποὶα νὰ ἀπέχωμεν.
Ὑπόθεσις ΚΕ΄- Ποὶος εἶναι ὁ πόλεμος τῆς πορνείας καὶ πὼς πρέπει νὰ ἀγωνιζώμεθα ἐναντίον του .
Ὑπόθεσις Κς΄- Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἁπαλλαγῶμεν τελείως ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς πορνείας κάτ΄ ἄλλον τρόπον, παρὰ μόνον μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία συνοδεύει τοὺς ἀγωνιζομένους. Ποὶα εἶναι ἡ τελεία ἁγνεία.
Ὑπόθεσις ΚΖ΄- Ποὶα εἶναι ἡ τιμὴ τῆς ἁγνείας καὶ ποὶα ἡ ἀτιμία τῆς πορνείας. Καὶ ποὶα ἡ πληρωμὴ καὶ ἀνταπόδοσις τῶν δυὸ καὶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν.
Ὑπόθεσις ΚΗ΄- Ὅτι καὶ τὸ νὰ παραδέχεται κανεὶς τοὺς αἰσχροὺς λογισμοὺς καὶ νὰ μὴν τοὺς ἀπομακρύνη ἀμέσως, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸ νὰ βλέπη κανεὶς περίεργα καὶ νὰ λαλῆ ἢ νὰ ἀκούη αἰσχρὰ εἶναι ἄξια τιμωρίας. Ἡ συγκατάθεσις (εἰς τὸν αἰσχρὸν λογισμόν) τιμωρεῖται τὸ ἴδιον μὲ τὴν πράξιν. Τὸ πνεῦμα τῆς πορνείας μας ἐπιτίθεται μὲ πολλοὺς καὶ διαφόρους τρόπους, διὰ τοῦτο πρέπει πάντοτε νὰ προσέχωμεν.
Ὑπόθεσις ΚΘ΄- Ὅτι πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν καὶ τᾶς συναναστροφᾶς τῶν γυναικὼν καὶ ὅσα ἄλλα ἐρεθίζουν τὴν ἐπιθυμίαν.
Ὑπόθεσις Λ΄- Ὅτι δὲν πρέπει καθόλου ὁ πιστὸς νὰ δέχεται νὰ ἀκούη φλογέραν ἢ κιθάραν, ἢ κανένα ἄλλον θεατρικὸ ὄργανον, ἀλλὰ νὰ τὰ ἀποφεύγη ὡς καταστρεπτικά.
Ὑπόθεσις ΛΑ΄- Ὅτι ὁ ἐνυπνιασμὸς (ἡ σπερματόρροια εἰς τὸν ὕπνον) προκαλεῖται ἀπὸ διαφόρους αἰτίας.
Ὑπόθεσις ΛΒ΄- Εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη ἡ ἐργασία τοῦ πένθους καὶ πόσων εἰδῶν εἶναι τὸ πένθος καὶ ποὶα ἡ διαφορὰ τῶν δακρύων.
Ὑπόθεσις ΛΔ΄- Τίποτα δὲν εἶναι διὰ τὸν πιστὸν τόσον ἀταίριαστον, ὅσον ἡ ἐλευθεριότης καὶ τὰ γέλια. Ἐπίσης ἐδῶ γίνεται λόγος καὶ διὰ τὴν εὐλάβειαν καὶ ποὶα εἶναι τὰ γνωρίσματά της.
Ὑπόθεσις ΛΕ΄- Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ θυμώνει κανεὶς ἐναντίον ἀνθρώπου ἢ νὰ φωνάζη. Καὶ πὼς γεννᾶται ὁ θυμὸς καὶ πὼς θεραπεύεται.
Ὑπόθεσις Λς΄- Δί΄ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν τὴν τελειότητα καὶ τὸ νὰ ταραχθῆ κάπως ἡ καρδία τῶν ἐναντίον τοῦ ἀδικοῦντος ἢ τοῦ ὑβρίζοντος, δὲν φαίνεται νὰ εἶναι χωρὶς εὐθύνην.
Ὑπόθεσις ΛΖ΄- Ὁ ἀδελφὸς πρέπει νὰ εἶναι μακρόθυμος πρὸς ἐκείνους ποὺ τὸν στεναχωροῦν καὶ νὰ μὴ ἐκδικῆται ἐκείνους ποὺ τὸν ἀδικοῦν.
Ὑπόθεσις ΛΗ΄- Ὁ Χριστιανὸς πρέπει ὄχι μόνον τοὺς ἀδικοῦντας νὰ μὴ τιμωρῆ, ἀλλὰ μὲ μακαροθυμίαν νὰ ὑπομένη τὴν ἀδικίαν καὶ νὰ τοὺς μεταβάλλη, μὲ τὴν ἀνεξικακία του.
Ὑπόθεσις ΛΘ΄- Ὅτι δί΄ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ὑπομένουν εὐχαρίστως τὴν ἀδικίαν καὶ δὲν ζητοῦν ἐκδίκησιν διὰ τοὺς ἑαυτοὺς τῶν, γίνεται ὁ Θεὸς ἐκδικητὴς καὶ πολλᾶς φορᾶς τοὺς ἀνταμείβει περισσότερον ἀπὸ ὅσον ἠδικήθησαν .
Ὑπόθεσις Μ΄- Ὅτι καὶ τοὺς ἐχθροὺς πρέπει νὰ ἀγαπῶμεν, διότι μας ὠφελοῦν πάρα πολύ, καὶ νὰ τοὺς εὐεργετῶμεν καὶ νὰ εὐχώμεθα διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν.
Ὑπόθεσις ΜΑ΄- Ὅτι δὲν πρέπει νὰ μισῶμεν κανένα ἄνθρωπον.
Ὑπόθεσις ΜΒ΄- Ὅτι ἡ μνησικακία εἶναι ὀλέθριον πράγμα, καὶ ὄχι μόνον καταστρέφει ὁποιανδήποτε πνευματικὴν ἐργασίαν, ἀλλὰ ἀποκλείει καὶ τὴν συμπάθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ πὼς πρέπει νὰ τὴν ἀντιμετωπίζωμεν.
Ὑπόθεσις ΜΓ΄- Ὅτι δὲν πρέπει νὰ καταρώμεθα κανένα.
Ὑπόθεσις ΜΔ΄- Ὅτι ὄχι μόνον δὲν πρέπει νὰ ὑβρίζωμεν κανένα, ἀλλὰ καὶ ἐκείνους ἀκόμη οἱ ὁποῖοι μας ὑβρίζουν νὰ εὐλογῶμεν καὶ ἔτσι νὰ καταπραύνωμεν τὸν θυμὸν τῶν.
Ὑπόθεσις ΜΕ΄- Ὅτι δὲν πρέπει νὰ ψευδώμεθα, ἀλλὰ νὰ λέγωμεν τὴν ἀλήθειαν.
Ὑπόθεσις Μς΄- Ὅτι τὸ ἁμάρτημα τῆς συκοφαντίας εἶναι μεγάλο καὶ ὅτι εἰς τὸ τέλος ἀποβαίνει εἰς δόξαν τῶν συκοφαντουμένων, ἂν ὑπομένουν ἀγόγγυστα τοὺς συκοφάντας. Καὶ ὅτι πολλάκις ἡ τιμωρία τῶν συκοφαντῶν ἐπέρχεται καὶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν.
Ὑπόθεσις ΜΖ΄- Περὶ λόγου καὶ σιωπῆς, πὼς καὶ πότε πρέπει νὰ τὰ χρησιμοποιῶμεν, καὶ ὅτι ἡ ἀργολογία εἶναι ἁμάρτημα.
Ὑπόθεσις ΜΗ΄- Ὅτι καὶ τὸ ἁπλῶς νὰ ὁρκίζεται κανεὶς εἶναι ἁμαρτία, ἡ δὲ παράβασις τοῦ ὅρκου ἔχει ὁπωσδήποτε ὡς συνέπειαν τὴν κόλασιν. Τὸν ὅρκον, ὁ ὁποῖος γίνεται ἀπὸ προπέτειαν διὰ νὰ παραβῶμεν κάποιαν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ τὸν ἀνακαλοῦμεν καὶ νὰ μετανοῶμεν δί΄ αὐτόν.
Ὑπόθεσις ΜΘ΄- Ὄχι μόνον δὲν πρέπει νὰ καταλαλῶμεν ἐναντίον κανενός, ἄλλ΄ οὔτε καὶ τὸν φιλοκατήγορον νὰ ἀνεχώμεθα, οὔτε καὶ νὰ ψιθυρίζωμεν ἢ νὰ γογγύζωμεν.
Ὑπόθεσις Ν΄- Πὼς πρέπει οἱ ἀδελφοί, ποὺ μένουν μαζί, νὰ διορθώνουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν περιπίπτουν εἰς διάφορα σφάλματα. Πότε δὲ καὶ διὰ ποὶα σφάλματα πρέπει μὲν νὰ σιωποῦν, πότε δὲ καὶ εἰς ποὶα πρέπει νὰ ὁμιλοῦν καὶ νὰ μὴ τὰ ἀποκρύπτουν.
Πίναξ Περιεχομένων
____________________________________________________________________
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε η να αποθηκεύσετε το βιβλίο στο scribd :
Α. Ευεργετινός – Τόμος Δεύτερος (Υπόθεσις Α΄- Κς΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.
Β. Ευεργετινός – Τόμος Δεύτερος (Υπόθεσις ΚΖ΄- Ν΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.
Εὐεργετινός – Τόμος Τρίτος
Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ :
( * Το .pdf έχει μέγεθος 247 ΜΒ, να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται κάποια λεπτά για να ανοίξει ή να αποθηκευθεί).
Εὐεργετινός, ἤτοι Συναγωγὴ τῶν θεοφθόγγων ρημάτων καὶ διδασκαλιῶν τῶν Θεοφόρων καὶ Ἁγίων Πατέρων. (Ἀπὸ πάσης Γραφῆς θεοπνεύστου συναθροισθεῖσα, οἰκείως τὲ καὶ προσφόρως ἐκτεθεῖσα παρὰ Παύλου τοῦ Ὀσιωτάτου μοναχοῦ, καὶ κτήτορος Μονῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Εὐεργέτιδας, καὶ Εὐεργετινοὺ ἐπικαλουμένου. Ἤτις ληφθεῖσα, ἐκ τῆς Βιβλιοθήκης τῆς ἐν Ἁγιωνύμῳ Ὄρει Ἱερᾶς, Βασιλικῆς τέ, καὶ Πατριαρχικῆς Μονῆς τοῦ Κουτλουμούση ἐπονομαζομένης. Νῦν πρῶτον τύποις ἐξεδόθη, Ἐνετίησι 1783. Ἐκδιδομένη τὸ πρῶτον μετὰ πλήρους ἑρμηνείας εἰς τὴν ἁπλὴν Ἑλληνικὴν τῶν ἐμπεριεχομένων κειμένων. Εἰκονογραφημένη κατὰ τὴν παράδοσιν. Πεπλουτισμένη διὰ πλείστων ὑπομνημάτων. Ἐκδίδεται ἀναλώμασι καὶ ἐπιμέλεια ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Οἰνόης Ματθαίου Λαγγῆ, Ἔκδοσις Ἕκτη, Ἀθῆναι 1985).
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ τόμου Γ’
Ἐξώφυλλο.
Ὑπόθεσις Ἅ΄- Δὲν πρέπει ἀπὸ ὑπόνοιας νὰ κατακρίνη κανείς, οὔτε ἀκόμη καὶ νὰ δίδη ἐμπιστοσύνην εἰς τᾶς ὑπόνοιας.
Ὑπόθεσις Β΄- Δὲν πρέπει κανεὶς οὔτε τὸν ἀποδεδειγμένως ἁμαρτάνοντα νὰ κατακρίνη καὶ νὰ ἐξευτελίζη, ἀλλὰ νὰ προσέχη τὸν ἑαυτόν του, καὶ νὰ μὴ ἀσχολῆται φιλοπεριέργως μὲ ξένας ὑποθέσεις. Διότι ἀσφαλῶς ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος προσέχει τὰ ἰδικὰ τοῦ σφάλματα, δὲν δύναται νὰ κατακρίνη τὸν πλησίον.
Ὑπόθεσις Γ΄- Δὲν πρέπει κανεὶς νὰ σκανδαλίζη μὲ πράξεις, ἐκτελουμένας χωρὶς ἐντολήν. Καὶ τί ἠμπορεῖ νὰ κάμη τὸ σκάνδαλον. Δὲν πρέπει κανεὶς νὰ σκανδαλίζεται. Νὰ θεραπεύη δὲ τοὺς σκανδαλιζομένους.
Ὑπόθεσις Δ΄- Πρέπει ὁ Χριστιανὸς νὰ αἰχμαλωτίζη κάθε τοῦ σκέψιν εἰς τὸν Χριστόν. Διότι οἱ πνευματικοί, καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς κοσμικούς, καὶ ἀπὸ αἰσχρᾶς ἀκόμα παραστάσεις ἐξάγουν ἀγαθᾶς καὶ ὑψηλᾶς ἔννοιας.
Ὑπόθεσις Ἔ΄- Περὶ δόλου καὶ πονηρῖας, ἁπλότητος καὶ ἀκακίας. Ἀπὸ ποὺ γεννῶνται, καὶ ποιὰ ἡ ἐξ αὐτῶν βλάβη καὶ ὠφέλεια. Καὶ περὶ φθόνου.
Ὑπόθεσις ς΄- Περὶ ἐκείνων, ποὺ εἰρωνεύονται καὶ περιφρονοῦν τοὺς ἀπονήρευτους καὶ αὐτοταπεινουμένους ἀνθρώπους. Πόσον οὗτοι ἁμαρτάνουν.
Ὑπόθεσις Ζ΄- Πρέπει ὁ πιστὸς ὅτι κάνει νὰ τὸ κάνη ἀπὸ ἀγαθὴν συνείδησιν καὶ ὄχι ἀπὸ πονηρᾶν, διότι ὁ Θεὸς κρίνει τᾶς πράξεις ἑνὸς ἑκάστου ὄχι κατὰ τὸ φαινόμενον αὐτῶν, ἀλλὰ κατὰ τὴν προαίρεσιν καὶ τὸν σκοπὸν τοῦ πράττοντος.
Ὑπόθεσις Ἡ΄- Μέγα ἀγαθὸν ἔχει δωρηθῆ εἰς ἠμᾶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἡ συνείδησις. Πάρα πολὺ δὲ βοηθεῖ ἐκεῖνον ποὺ ὑπακούει εἰς αὐτήν.
Ὑπόθεσις Θ΄- Πρέπει πάντοτε νὰ προσέχωμεν καὶ νὰ περιφρουρῶμεν τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα, ἐπειδὴ ὁ ἐχθρὸς ἀπὸ παντοῦ καὶ δί΄ ὅλων τῶν μέσων προσβάλλει .
Ὑπόθεσις Ἴ΄- Πρέπει νὰ ἐξετάζωμεν μετὰ προσοχῆς τοὺς ἑαυτούς μας, ὥστε νὰ διορθώνωμεν τὰ σφάλματα καὶ νὰ πολλαπλασιάζωμεν τὰ καλά.
Ὑπόθεσις ΙΑ΄- Διὰ τὸν πιστὸν εἶναι ἐπικίνδυνος ἡ παράβασις καὶ μίας ἔστω ἐντολῆς, ἐπειδὴ ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Θεὸν τὴν δύναμιν νὰ τᾶς ἐκτελεῖ ὄλας. Ἐπίσης καὶ ἡ μικρὰ κακία βλάπτει πάρα πολύ.
Ὑπόθεσις ΙΒ΄- Ἐκεῖνοι, οἱ Μοναχοὶ καὶ εὐλαβεῖς λαικοί, ποὺ ἔλαβον παρὰ Θεοῦ τὴν θείαν γνῶσιν τιμωροῦνται μὲ μεγάλας τιμωρίας καὶ διὰ τὰ παραμικρὰ πταίσματα.
Ὑπόθεσις ΙΓ΄- Πρέπει νὰ ἀντιστεκώμεθα μὲ γενναιότητα ἐναντίον τῆς ἀκηδίας, νὰ ἀντιμετωπίζωμεν τὴν ἐκ τοῦ δαίμονος λύπην, καὶ νὰ ἔχωμεν ὑπομονήν.
Ὑπόθεσις ΙΔ΄- Πρέπει ὁ ἀγωνιστής, καὶ ὅταν ἀκόμη εἶναι ἄρρωστος, νὰ μὴ ποθῆ καθόλου τᾶς ἠδονᾶς καὶ νὰ καταργῆ τὴν ἄσκησιν ἢ νὰ στηρίζη τὴν ἐλπίδα τῆς θεραπείας τοῦ εἰς ἰατρείας, ἀλλὰ μόνον εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος παραχωρεῖ καὶ τᾶς ἀσθένειας.
Ὑπόθεσις ΙΕ΄- Πὼς καὶ πότε πρέπει νὰ ἐπιζητοῦμεν ἰατρείας καὶ ποῖας ἰατρείας. Δὲν πρέπει ὁ Μοναχὸς χάριν σωματικῆς ἰατρείας νὰ φεύγη ἀπὸ τὸ Μοναστήρι, ἀλλὰ καὶ ἄρρωστος νὰ μένη εἰς αὐτὸ ἀρκούμενος εἰς τᾶς θεραπείας τῶν ἀδελφῶν.
Ὑπόθεσις Ἴς΄- Δὲν πρέπει ὁ Μοναχός, χωρὶς σοβαρᾶν ἀνάγκην, νὰ λούεται ἢ νὰ γυμνώνεται τελείως.
Ὑπόθεσις ΙΖ΄- Δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀκαθόριστον ἀπὸ τὸν Θεόν. Ὅλα ὅσα γίνονται, καὶ αὐτοὶ ἀκόμη οἱ αἰφνίδιοι θάνατοι, ἔχουν προκαθορισθῆ ὑπὸ τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ.
Ὑπόθεσις ΙΗ΄- Περὶ τῆς ὑπομονῆς, ποὺ πρέπει νὰ ἐπιδεικνύωμεν εἰς τᾶς ἀσθένειας. Εἰς μερικοὺς ἐναρέτους ἐπιτρέπονται καὶ οἰκονομικαὶ τιμωρίαι ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ τὴν ὁλοκληρωτικὴ τῶν κάθαρσιν.
Ὑπόθεσις ΙΘ΄- Ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει, ὥστε καὶ οἱ δίκαιοι, πολλᾶς φορᾶς, νὰ ἀποθνήσκουν μὲ βίαιον θάνατον.
Ὑπόθεσις Κ΄- Δὲν πρέπει νὰ παραξενευώμεθα, ὅταν συμβῆ κανὲν περιστατικὸν εἰς δικαίους ἀνθρώπους.
Ὑπόθεσις ΚΑ΄- Πρέπει ὁ πιστὸς καὶ ὅταν ἀκόμη κάποτε στερηθῆ, πρὸς τὸ συμφέρον του, τῶν ἀναγκαίων, νὰ μὴ λιποψυχήση ἀμέσως, ἀλλὰ νὰ εὐχαριστῆ τὸν Κύριον καὶ νὰ ὑπομένη, καὶ νὰ ἐλπίζη, χωρὶς δισταγμόν, ὅτι ὁ καλὸς Θεὸς θὰ προνοήση καὶ δί΄ αὐτόν. Εἶναι αἰσχρὸν διὰ τὸν Ἀσκητήν, ποὺ εἶναι ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ, νὰ συναναστρέφεται μὲ κοσμικοὺς καὶ νὰ ζητῆ πάρ΄ αὐτῶν τὰ πρὸς συντήρησιν, ἔστω καὶ ἂν ὑποφέρη.
Ὑπόθεσις ΚΒ΄- Ποὶα ἐλπὶς εἰς τὸν Χριστὸν εἶναι παράλογος.
Ὑπόθεσις ΚΓ΄- Δὲν πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ παραβαίνη καὶ τὴν παραμικρότεραν ἐντολὴν διὰ σωματικὴν ἀνάγκην, ὅσον σοβαρὰ καὶ νὰ εἶναι, ἢ διὰ φόβον ἀνθρώπινον.
Ὑπόθεσις ΚΔ΄- Πρέπει ὁ πιστός, καὶ ἂν ἀκόμη περιπέση εἰς θορύβους, νὰ μὴ μεταβληθῆ ὑπὸ τῶν ἐξωτερικῶν συνθηκῶν, ἀλλὰ πάντοτε πρὸς τὸν Θεὸν νὰ ἀποβλέπη καὶ νὰ κάμη ἐκεῖνο ποὺ ἀρέσει εἰς Αὐτόν.
Ὑπόθεσις ΚΕ΄- Αὐτός, ποὺ θέλει νὰ εὐαρεστὴ εἰς τὸν Θεόν, οὐδόλως πρέπει νὰ λαμβάνη ὕπ΄ ὄψιν τοῦ τοὺς ἐξευτελισμοὺς ἢ τᾶς τιμᾶς τῶν ἀνθρώπων.
Ὑπόθεσις Κς΄- Πρέπει τὴν ἀρετὴν νὰ τὴν ἀσκῆ ὁ ἄνθρωπος κρυφά, χωρὶς ἐπιδείξεις ἡ καυχησιολογίας. Τί εἶναι κενοδοξία καὶ τί ἀνθρωπαρέσκεια. Ἀπὸ ποὺ γεννᾶται ἡ κενοδοξία, ποὶα κακὰ ἐπιφέρει καὶ πὼς πολεμεῖται.
Ὑπόθεσις ΚΖ΄- Δὲν πρέπει νὰ ἐπιδιώκωμεν τᾶς φιλίας τῶν κατὰ κόσμον ἐπιφανῶν.
Ὑπόθεσις ΚΗ΄- Δὲν πρέπει νὰ κάμνωμεν τίποτε περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς της Μονῆς, ἐξ΄ αἰσθήματος αὐταρέσκειας.
Ὑπόθεσις ΚΘ΄- Καὶ μόνον ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἱκανὴ νὰ καταστρέψη τὸν Χριστιανόν. Ἐκεῖνοι ποὺ φουσκώνουν ἀπὸ ὑπερηφάνειαν διά, δῆθεν, κατορθώματα, ἐγκαταλείπονται ἀπὸ τὴν Θείαν Χάριν καὶ πίπτουν θανασίμως.
Ὑπόθεσις Λ΄- Ἀπὸ ποὺ γεννᾶται ἡ βλασφημία καὶ πὼς θεραπεύεται.
Ὑπόθεσις ΛΑ΄- Μεταξὺ τῶν ἀρέτων μεγαλυτέρα εἶναι ἡ διακρίσις. Ὁ πιστὸς πρέπει νὰ ἐνεργῆ, ὅσα πράττει, μὲ διακρίσιν. Διότι ὅσα γίνονται ἀσκόπως καὶ χωρὶς διάκρισιν, καὶ ἐὰν ἀκόμη εἶναι καλά, δὲν ὠφελοῦν, κάποτε δὲ καὶ βλάπτουν.
Ὑπόθεσις ΛΒ΄- Χωρὶς τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ δὲν δύναται ὁ ἀγωνιζόμενος οὔτε ἀπὸ τὴν κακίαν νὰ ἀπαλλαγῆ, οὔτε τὴν ἀρετὴν νὰ πραγματοποιήση. Ἡ υἱοθεσία δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν ἔργων μας ἀλλὰ τῆς Θείας Χάριτος.
Ὑπόθεσις ΛΓ΄- Ποὶα εἶναι ἡ αἰτία τῶν πειρασμῶν, ποὶα ἡ ἐξ αὐτῶν ὠφέλεια καὶ ποὶα ἡ μεταξὺ τῶν διαφορά.
Ὑπόθεσις ΛΔ΄- Πὼς πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζωμεν τοὺς πειρασμούς. Δὲν πρέπει νὰ ἐκτιθέμεθα εἰς τοὺς πειρασμούς. Εἰς ποῖας περιπτώσεις πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν τὸν πειρασμὸν καὶ εἰς ποῖας νὰ τὸν ὑφιστάμεθα.
Ὑπόθεσις ΛΕ΄- Δὲν πρέπει νὰ ἐπιδιώκη ὁ δυνάμενος θαυματουργίας. Προτιμότερον εἶναι νὰ παραιτέιται αὐτοῦ ἐκ ταπεινώσεως. Ὠσαύτως δὲν πρέπει νὰ ἐπιζητῶμεν καὶ νὰ ἐπιθυμῶμεν διάφορα ἄλλα χαρίσματα. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἀξιωθῶμεν τοιούτων χαρισμάτων, νὰ μὴ μεγαλοφρονῶμεν, ἀλλὰ νὰ περιφρουρούμεθα διὰ τῆς ταπεινώσεως. Ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν ὅπως θέλει ὁ Θεὸς δὲν εἶναι κατώτεροι ὅσων θαυματουργοῦν. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν θαυματουργίαν, ὑπάρχουν ἄλλα μεγαλύτερα χαρίσματα, ἀπὸ τὰ ὁποία γνωρίζονται οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι.
Ὑπόθεσις Λς΄- Ἡ μεγαλυτέρα ἀπὸ ὄλας τᾶς ἀρετᾶς εἶναι ἡ ἀγάπη. Αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ τὸν πλησίον του, ὅπως θέλει ὁ Θεός, προτιμᾶ καὶ ἐπιδιώκει, περισσότερον καὶ ἀπὸ τὰ προσωπικὰ τοῦ συμφέροντα, τὴν ὠφέλειαν ἢ τὴν ἀνάπαυσιν τοῦ πλησίον.
Ὑπόθεσις ΛΖ΄- Διὰ τὸν πλησίον πρέπει καὶ τὴν ζωήν μας ἀκόμη νὰ θυσιάζωμεν.
Ὑπόθεσις ΛΗ΄- Αὐτὸς ποὺ αἰσθάνεται τὴν ἐν Κυρίῳ ἀγάπην καὶ ταπείνωσιν, προσέχει νὰ μὴ λυπήση τὸν πλησίον, ἀλλὰ μὲ κάθε τρόπον τὸν ἐξυπηρετεῖ, καὶ αἰσθάνεται ὡς ἰδικᾶς τοῦ τᾶς ἀνάγκας του καὶ τὰ προβλήματά του .
Ὑπόθεσις ΛΘ΄- Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν πλησίον του, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸν εὐεργετεῖ ἀκόμη καὶ χωρὶς ἐκεῖνος νὰ γνωρίζη τὸν εὐεργέτη του.
Ὑπόθεσις Μ΄- Πρέπει ὁ πιστὸς καὶ ὅταν πωλῆ καὶ ὅταν ἀγοράζη, ἢ ὅτι σχετικὸν ἄλλον κάμνη, νὰ ἔχη πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ τὸν Θεὸν καὶ νὰ μὴ καταδέχεται τὴν ζημίαν τοῦ πλησίον, ἔστω καὶ ἂν ἐκεῖνος λέγη, ὅτι δὲν ζημιώνεται. Ἐπίσης πρέπει οἱ νέοι νὰ εἶναι σεμνοὶ καὶ νὰ μὴ ἀποκτοῦν εὔκολα θάρρος. Εἰς τὰ κοινόβια δὲν πρέπει νὰ συνιστῶνται ἰδιαίτεραι ὁμάδες διότι εἶναι καταστρεπτικαί.
Ὑπόθεσις ΜΑ΄- Τί πρέπει νὰ κάμνωμεν πρὸς τοὺς ἐπισκεπτομένους, καὶ πὼς νὰ ὑποδεχώμεθα καὶ νὰ ὁμιλῶμεν πρὸς αὐτούς.
Ὑπόθεσις ΜΒ΄- Κατὰ τᾶς ἐπισκέψεις ἐναρέτων ἀδελφῶν, πολλοὶ τῶν Πατέρων, χάριν τῆς ἀναπαύσεως τῶν ἐπισκεπτῶν τῶν, ἐχαλάρωναν ἐλαφρῶς τὴν ἄσκησιν τῶν, χωρὶς νὰ βλάπτωνται ἐξ αὐτοῦ, ἐπειδὴ ἤσαν ἀπαθεῖς. Μερικοὶ πάλιν ἄπ΄ αὐτούς, διὰ τὴν ὀλίγην αὐτὴν ἄνεσιν, μετὰ ἐβασάνιζον τὸν ἑαυτὸν τῶν. Ἐκεῖνος ὅστις κατὰ τᾶς ἐπισκέψεις καὶ τᾶς παρηγόρους συναναστροφᾶς διατηρεῖ τὴν ἄσκησίν του, ἢ τὴν χαλαρώνει κάπως, εἶναι ἀξιέπαινος ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κρίνουν ὀρθῶς. Δὲν πρέπει νὰ δίδωμεν ἐμπιστοσύνην εἰς ἐκείνους ποὺ πιέζουν περισσότερόν του δέοντος εἰς παρήγορον ἐπίσκεψιν.
Ὑπόθεσις ΜΓ΄- Δὲν πρέπει οἱ ἐπισκεπτόμενοι κοινόβιον, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι Μοναχοί, νὰ ἐπικοινωνοῦν ἐλεύθερα καὶ νὰ συναναστρέφωνται τοὺς ἀδελφούς. Πῶς πρέπει οἱ ἀδελφοί του Κοινοβίου νὰ συμπεριφέρωνται πρὸς τοὺς ἐπισκέπτας.
Ὑπόθεσις ΜΔ΄- Δὲν πρέπει νὰ συντρώγωμεν μὲ ἀδιαφόρους ἀνθρώπους. Αὐτούς, ποὺ ἐρωτοῦν καὶ δὲν ἐφαρμόζουν τᾶς συμβουλᾶς, πρέπει νὰ τοὺς ἀποφεύγωμεν μετὰ ἀπὸ τὴν πρώτην ἢ δευτέραν συνάντησιν.
Ὑπόθεσις ΜΕ΄- Καὶ οἱ ἐπισκέπται πρέπει νὰ γνωρίζουν τὴν συμπεριφορὰν τῶν εἰς ξένον μέρος καὶ πὼς πρέπει νὰ περιπατοῦν καὶ νὰ συνοδεύουν τοὺς ἀδελφούς.
Ὑπόθεσις Μς΄- Πρέπει αὐτοὺς πού μας ἐπισκέπτονται, διὰ νὰ μᾶς ζητήσουν ἐλεημοσύνην, νὰ μὴν τοὺς ἀποδιώκωμεν μὲ κενᾶς χείρας, ἀλλὰ νὰ τοὺς δεχόμεθα μὲ ἀγάπην ὡς ἀπεσταλμένους τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ τοὺς δίδωμεν ἀπὸ ὅτι ἔχομεν, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι ἀπαιτητικοί. Νὰ εἴμεθα ἀνεξίκακοι καὶ νὰ μὴ ὀργιζώμεθα, μιμούμενοι τὸν Θεόν. Ὁ Θεὸς ἀμείβει πολλᾶς φορᾶς τοὺς ἐλεήμονας μὲ πολὺ μεγάλας ἀμοιβάς. Καὶ πὼς πρέπει καὶ ὑπὸ ποίων νὰ γίνεται ἡ ἐλεημοσύνη εἰς τὰ Κοινόβια.
Ὑπόθεσις ΜΖ΄- Δὲν πρέπει ὁ Μοναχός, μὲ τὴν πρόφασιν τῆς ἐλεημοσύνης, νὰ ἔχη χρήματα, ἄλλ΄ οὔτε καὶ νὰ λαμβάνη προσφερόμενα διὰ τὸν σκοπὸν αὐτόν. Ποὶα ἐλεημοσύνη ταιριάζει εἰς τὸν Μοναχόν.
Ὑπόθεσις ΜΗ΄- Πολλάκις μερικοὶ πτωχοὶ ποὺ ἐλεοῦν, κατὰ δύναμιν, ὅταν ἀποκτήσουν χρήματα, νικῶνται ἀπὸ τὴν φιλαργυρίαν καὶ οὕτω καὶ αὐτὴν τὴν ὀλίγην ἐλεημοσύνην τὴν ὁποίαν προσέφερον πρότερον τὴν ἐσταμάτησαν.
Ὑπόθεσις ΜΘ΄- Ὁ Μοναχὸς δὲν πρέπει νὰ λαμβάνη ἀδιακρίτως ἀπὸ οἱονδήποτε ἄνθρωπον, οὔτε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἔχει ἀνάγκην. Αὐτὸς ποὺ δέχεται τὴν ἐλεημοσύνην ἢ δωρεὰν ὀφείλει νὰ κοπιάζη χάριν αὐτῶν, ποὺ δίδουν (εὐχόμενος καὶ νηστεύων).
Ὑπόθεσις Ν΄- Πρέπει νὰ ἀπέχωμεν ἀπὸ ὅσα δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν πνευματικῶς καὶ εἶναι δί΄ ἠμᾶς ξένα, ὡς ἐπικίνδυνα καὶ καταστρεπτικά.
Πίναξ Περιεχομένων
____________________________________________________________________
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε η να αποθηκεύσετε το βιβλίο στο scribd :
Α. Ευεργετινός – Τόμος Τρίτος (Υπόθεσις Α΄- ΚΗ΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.
Β. Ευεργετινός – Τόμος Τρίτος (Υπόθεσις ΚΘ΄- Ν΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.
Εὐεργετινός – Τόμος Τέταρτος
Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ :
( * Το .pdf έχει μέγεθος 239 ΜΒ, να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται κάποια λεπτά για να ανοίξει ή να αποθηκευθεί).
Ευεργετινός, ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των Θεοφόρων και Αγίων Πατέρων. (Από πάσης Γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα, οικείως τε και προσφόρως εκτεθείσα παρά Παύλου του Οσιωτάτου μοναχού, και κτήτορος Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευεργέτιδας, και Ευεργετινού επικαλουμένου. Ήτις ληφθείσα, εκ της Βιβλιοθήκης της εν Αγιωνύμω Όρει Ιεράς, Βασιλικής τε, και Πατριαρχικής Μονής του Κουτλουμούση επονομαζομένης. Νυν πρώτον τύποις εξεδόθη, Ενετίησι 1783. Εκδιδομένη το πρώτον μετά πλήρους ερμηνείας εις την απλήν Ελληνικήν των εμπεριεχομένων κειμένων. Εικονογραφημένη κατά την παράδοσιν. Πεπλουτισμένη δια πλείστων υπομνημάτων. Εκδίδεται αναλώμασι και επιμέλεια υπό του Επισκόπου Οινόης Ματθαίου Λαγγή, Έκδοσις Έκτη, Αθήναι 1985).
____________________________________________________________________
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ τόμου Δ’
Ἐξώφυλλο.
Ὑπόθεσις Ἅ΄- Ὅτι ὁ Μοναχὸς ἔχει ὑποσχεθῆ τὴν ἀκτημοσύνην. Ποὶον εἶναι τὸ γνώρισμα τοῦ μὴ θέλοντος νὰ ἔχη ὑλικὰ ἀγαθά, καὶ πὼς κατώρθωσαν τὴν ἀκτημοσύνην οἱ Πατέρες.
Α΄. Τοῦ Ἁγίου Παλλαδίου.
Β΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Γ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ὁσίου Μαρκιανοῦ.
Δ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου.
Ε΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
ς΄. Ἐν τῷ βίῳ τῆς Ἁγίας Συγκλητικῆς.
Ζ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ὁσίου Ἰλαρίωνος.
Η΄. Ἐν τῷ βίῳ τῆς Ἁγίας Μελάνης.
Θ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ι΄. Ἀντιόχου τοῦ Παντέκτου.
ΙΑ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
ΙΒ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
ΙΓ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
ΙΔ΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
ΙΕ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ἴς΄. Τοῦ Ἀββᾶ Νείλου.
ΙΖ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
ΙΗ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις Β΄- Ἡ σωματικὴ ἐλεημοσύνη εἶναι ἀναγκαία διὰ τοὺς κοσμικούς, ἐπειδὴ οὗτοι δὲν εἶναι ἀκτήμονες, καὶ ἐπειδὴ ἀπείρους εὐεργεσίας ἀπολαμβάνουν ἐξ αὐτῆς. Αὐτὴν τὴν ἐλεημοσύνην πρέπει καὶ οἱ ἁπλοὶ κοσμικοὶ νὰ ἀσκοῦν μὲ ὄλας τᾶς δυνάμεις, προσφέροντες τὰ ἐκλεκτότερα ἐξ ὅσων ἔχουν.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ.
Γ΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Ὑπόθεσις Γ΄- Τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας εἶναι τὸ καταστρεπτικώτερον ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα πάθη.
Α΄. Ἀντιόχου τοῦ Παντέκτου.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις Δ΄- Ἀπὸ ποὺ ἀναπτύσσεται ἡ πρὸς Θεὸν ἀγάπη, πὼς ἐκφράζεται καὶ ποὶα τὰ ἔργα της.
Α΄. Τοῦ Ἁγίου Μάρκου.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
Γ΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Δ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
Ε΄. Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις Ἔ΄- Μέγιστον κατόρθωμα μεταξὺ τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ ἡσυχία, ὅταν ὁ ἡσυχάζων ἔχει πλήρη ἐπίγνωσιν τῆς σημασίας της. Ἔχει δὲ αὔτη ἀνάγκην μεγάλων ψυχῶν διὰ νὰ κατορθωθῆ. Ποιὰ εἶναι ἡ μέτ΄ἐπιγνώσεως ἡσυχία καὶ πὼς κατορθώνεται αὔτη.
Α΄. Ἐν τὼ βίω τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου.
Β΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Γ΄. Ἀντιόχου τοῦ Παντέκτου.
Δ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Ε΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ.
Ὑπόθεσις ς΄- Μὲ ποὶον τρόπον καὶ ἀπὸ ποὺ ἀντλῶν δύναμιν νικᾶ κανεὶς τοὺς λογισμούς του καὶ μέχρι ποίου σημείου δὲν εἴμεθα ὑπεύθυνοι διὰ τοὺς λογισμούς, οἱ ὁποῖοι μας ἔρχονται.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Γ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἠσαίου.
Δ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Ε΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Κασσιανοῦ.
Ζ΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Η΄. Τοῦ Ἁγίου Βαρσανουφίου.
Θ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ι΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις Ζ΄- Διὰ τὸν πιστὸν εἶναι θάνατος ἡ ἄσκοπος περιπλάνησις τοῦ νοῦ καὶ ἡ λήθη. Ὅπως, ἀντιθέτως, ἡ συνεχὴς ἐνθύμησις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ διαρκὴς παρουσία τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ διανοίᾳ καὶ καρδία εἶναι δί΄αὐτὸν ζωὴ καὶ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ κάθε κακία.
Α΄. Παλλαδίου.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Μάρκου.
Ε΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις Ἡ΄- Πρέπει νὰ προσευχώμεθα ἀδιαλείπτως. Τί εἶναι ἡ ἀδιάλειπτος προσευχὴ καὶ πὼς κατορθώνεται.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Ἀντιόχου τοῦ Παντέκτου.
Γ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Δ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Ε΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
ς΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ζ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἠσαίου.
Η΄. Τοῦ Ἁγίου Μάρκου.
Θ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ.
Ι΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Ὑπόθεσις Θ΄- Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος περιφρουρεῖται πάντοτε ἀπὸ τὴν προσευχήν, δὲν κυριεύεται ἀπὸ τοὺς νοητοὺς ἐχθρούς, δί΄αὐτὸ πρέπει διαρκῶς νὰ φροντίζωμεν διὰ τὴν προσευχήν.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Παχωμίου.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θαυματουργοῦ.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἠσαίου.
Ε΄. Τοῦ Ἁγίου Μάρκου.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις Ἴ΄- Ποὶα εἶναι ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς. Διὰ τῆς προσευχῆς δίδεται εἰς τὸν ἄνθρωπον ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πᾶν ἀγαθόν. Διὰ τῆς προσευχῆς ἐνοῦται ὁ ἄνθρωπος μετὰ τοῦ Θεοῦ.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος.
Β΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Γ΄. Ἀντιόχου τοῦ Παντέκτου.
Δ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Ὑπόθεσις ΙΑ΄- Ὅτι πρέπει ὁ ζητῶν τί παρὰ τοῦ Θεοῦ νὰ μὴν ζητῆ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀρέσκει εἰς αὐτόν, ἄλλ΄ὅτι εἶναι συμφέρον εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἠσαίου.
Γ΄. Τοῦ Ἁγίου Βαρσανουφίου.
Ὑπόθεσις ΙΒ΄- Αὐτὸς ποὺ ζητεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸν τὰ συμφέροντα εἰς τὴν ψυχήν του, πρέπει εὐχαρίστως νὰ δέχεται καὶ τὰ ὑπὸ τῆς Θείας Προνοίας παραχωρούμενα, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὸ θέλημα τοῦ αἰτοῦντος.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος.
Β΄. Ἐν τῷ βιῷ τοῦ Ἁγίου Οὐάρου.
Ὑπόθεσις ΙΓ΄- Πρέπει ἡ προσευχὴ νὰ ἐνισχύεται ἀπὸ τὴν ἐκτέλεσιν καλῶν ἔργων. Ποὶα πράγματα καθιστοῦν τὴν προσευχὴν ἀπρόσδεκτον ἀπὸ τὸν Θεόν.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Βαρσανουφίου.
Ὑπόθεσις ΙΔ΄- Ἡ προσευχή μας δὲν γίνεται δεκτὴ ὅταν ἔχωμεν ἔχθραν ἐναντίον ἄλλου, ἢ ὅταν ἄλλοι ἔχουν ἔχθραν ἐναντίον μας καὶ δὲν φροντίζωμεν νὰ συμφιλιωθῶμεν.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος.
Β΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Γ΄. Ἀντιόχου τοῦ Παντέκτου.
Δ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Ὑπόθεσις ΙΕ΄- Διὰ τὸν πιστὸν εἶναι ἀναγκαία ἡ ἀνάγνωσις τῶν Γραφῶν καὶ μεγάλη ἡ ἐξ αὐτῆς ὠφέλεια.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Γ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ.
Ὑπόθεσις Ἴς΄- Αὐτὰ ποὺ διαβάζομεν πρέπει καὶ νὰ τὰ ἐκτελῶμεν, διότι ἡ σωτηρία ἐπιτυγχάνεται μὲ ἔργα καὶ ὄχι μὲ λόγους. Διὰ τοῦτο ἡ ἁπλὴ γνῶσις δὲν ὠφελεῖ. Ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ περιορίζεται εἰς τὸ γράμμα τοῦ κειμένου, ἀλλὰ νὰ ἀναζητῆ τὴν ὑψηλοτέραν ἔννοιαν, τὸ πνεῦμα αὐτοῦ.
Α΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Β΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Ε΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ζ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ.
Ὑπόθεσις ΙΖ΄- Δὲν πρέπει κινούμενοι ἀπὸ ὑπερηφάνειαν νὰ πολυπραγμονῶμεν περὶ τὰ ὑψηλὰ νοήματα τῆς Γραφῆς καὶ περὶ τὰ δογματικὰ καὶ ὑπέρτερά της λογικῆς ἢ νὰ προσπαθῶμεν νὰ ἐννοήσωμεν τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Ὑπόθεσις ΙΗ΄- Ὁ πιστὸς πρέπει νὰ ἀπέχη τελείως ἀπὸ τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν καὶ νὰ μὴ συναναστρέφεται μὲ αἱρετικούς. Ποιὰ εἶναι ἡ πραγματικὴ κατὰ Θεὸν σοφία. Μερικοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὠφελεῖ νὰ ζοῦν ἐν ἁπλότητι μακρὰν τῶν συζητήσεων αὐτῶν.
Α΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Β΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Γ΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
Δ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
Ε΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις ΙΘ΄- Τίποτε δὲν ἠμποροῦν νὰ κάμουν οἱ δαίμονες ἐναντίον τῶν πιστῶν. Δί΄αὐτὸ πρέπει νὰ τοὺς καταφρονῶμεν, νὰ μὴ δειλιάζωμεν ἐξ αἰτίας τῶν, καὶ νὰ μὴ τοὺς δίδωμεν καμμίαν σημασίαν, ὅτι καὶ ἂν κάμουν. Πῶς πρέπει νὰ διακρίνη ὁ ἄνθρωπος μιὰν ὀπτασίαν, ἐὰν δηλαδὴ προέρχεται ἀπὸ τοὺς δαίμονας ἢ ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους, διότι πολλᾶς φορᾶς οἱ δαίμονες δυκνείουν καὶ φαντασίας διὰ νὰ πλανήσουν τοὺς ἁπλούστερους καὶ παρηγοροῦν τὴν ψυχήν. Ποιὰ εἶναι ἡ θεία καὶ ποὶα ἡ σατανικὴ ὀπτασία.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Παχωμίου.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
Ε΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις Κ΄- Κατὰ πολλοὺς τρόπους παρουσιάζονται τὰ ὄνειρα, διὰ τοῦτο ἀσφαλέστερον εἶναι νὰ μὴ δίδωμεν πίστιν εἰς αὐτά, καὶ ὅτι οὐδὲν ἀπὸ τὰ μέλλοντα γνωρίζουν οἱ δαίμονες, ἔστω καὶ ἂν προσποιοῦνται ὅτι γνωρίζουν μερικὰ καὶ τὰ προλέγουν δῆθεν ἀπὸ ἰδικὴν τῶν γνῶσιν.
Α΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Β΄. Ἐν τῷ βίου τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου.
Γ΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Δ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ε΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις ΚΑ΄- Οἱ δαίμονες καθόλου δὲν γνωρίζουν τί ἔχει εἰς τὴν καρδίαν τοῦ ὁ ἄνθρωπος, οὔτε ἀπὸ ποὶα πάθη νικώμεθα. Τᾶς διαθέσεις καὶ τᾶς ἀδυναμίας ἠμῶν πληροφοροῦνται μόνον ἀπὸ ὅσα λέγομεν ἢ πράττομεν.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἀββᾶ Κασσιανοῦ.
Ὑπόθεσις ΚΒ΄- Ποὶον εἶναι τὸ μέτρον τῆς ἀπαθείας, ποῖαι αἳ ἰδιότητές της καὶ πὼς ἀποκτῶνται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Γ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
Ε΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Ζ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
Ὑπόθεσις ΚΓ΄- Πότε καὶ πὼς πρέπει νὰ ἐγγίζη κανεὶς πρὸς τὴν θεολογίαν. Ποὶος εἶναι ὁ λόγος τῆς πνευματικῆς σοφίας καὶ ποὶος ὁ λόγος τῆς γνώσεως. Ποιὰ ἡ μεταξὺ τῶν διαφορὰ καὶ πὼς ὁ νοῦς γίνεται ἄξιος αὐτῶν.
Α΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Γ΄. Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
Ὑπόθεσις ΚΔ΄- Πὼς καὶ ἀπὸ ποὺ ὁ νοῦς γίνεται μέτοχός της Χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ φέρεται εἰς τὸ ὕψος τῆς θεωρίας καὶ πῶς διατηρεῖται εἰς τὴν κατάστασιν αὐτὴν τῆς Χάριτος;
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου
Γ΄. τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
Ε΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Ὑπόθεσις ΚΕ΄- Κατὰ πόσους τρόπους ἐπέρχεται ἡ θεία παραχώρησις καὶ ἐγκατάλειψις, καὶ τί πρέπει νὰ κάμνωμεν εἰς τᾶς περιπτώσεις αὐτᾶς, ὥστε νὰ ἐπανέρχεται εἰς ἠμᾶς ἡ θεία Χάρις.
Α΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Ὑπόθεσις Κς΄- Ἡ θεωρία διεγείρει τὸν νοῦν καὶ τὸν κάμνει νὰ λησμονῆ ὅλα τὰ γήινα. Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται διὰ τοὺς τελείους τὸ πᾶν καὶ τροφή, καὶ ποτὸν καὶ ἔνδυμα. Δί΄αὐτὸν τὸν λόγον καὶ μερικοὶ ἐκ τῶν Ἁγίων, ἐνδυναμούμενοι ὑπὸ τῆς Θείας Χάριτος, ἢ οὐδόλως ἐχρησιμοποίουν τὰ ὑλικὰ αὐτὰ ἐφόδια, ἢ κάτ΄ἐλάχιστον τὰ ἐχρησιμοποίουν, κατανικῶντες τοὺς ὅρους τῆς φύσεως.
Α΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις ΚΖ΄- Τὸ ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης εἶναι μέγα, διὰ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ προσπαθῆ ὁ πιστὸς νὰ τὸ κατακτήση. Ἄπ΄ἐναντίας πρέπει, ἀπὸ εὐλάβειαν, νὰ παραιτεῖται τελείως ὁ καλούμενος εἰς αὐτό, ἐὰν μάλιστα σχηματίση τὴν γνώμην, ὅτι ἡ κλῆσις τοῦ εἰς τὴν ἱερωσύνην δὲν ὀφείλεται εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἄλλ΄ εἰς ἀνθρωπίνην ἐνέργειαν. Ὁμοίως πρέπει νὰ ἐνεργῆ ὁ πιστός, ὁσάκις καλεῖται εἰς οἱανδήποτε ἄλλην ἐξουσίαν ἢ εἰς τὸ ἔργον τῆς διδασκαλίας.
Α΄. Παλλαδίου.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θαυματουργοῦ.
Γ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου.
Δ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἀκραγαντινῶν.
Ε΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις ΚΗ΄- Περὶ ἱερωσύνης, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἀναλαμβάνει ἀναξίως τὰ καθήκοντα τοῦ Ἱερέως προετοιμάζει διὰ τὸν ἑαυτὸν τοῦ αὐστηροτάτην τιμωρίαν. Ὅπως ἀντιθέτως, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἱερατεύει μετὰ προσοχῆς καὶ παραμένει ἄξιος του ὑπουργήματος, ὠφελεῖται ψυχικῶς πάρα πολύ.
Α΄. Παλλαδίου.
Β΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις ΚΘ΄- Ἡ καθημερινὴ Λειτουργία προξενεῖ μεγίστην ὠφέλειαν, δί΄αὐτὸ καὶ οἱ Πατέρες κάθ΄ἑκάστην ἱερούργουν. Κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἑνώνονται τὰ οὐράνια μὲ τὰ ἐπίγεια.
Α΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις Λ΄- Ὄχι μόνον εἰς τοὺς ζώντας, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἀποθανόντας μεγάλην βοήθειαν παρέχει ἡ ὑπὲρ αὐτῶν τελουμένη προσφορὰ .
Α΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος.
Ὑπόθεσις ΛΑ΄- Μετὰ θάνατον δὲν ὑπάρχει συγχώρησις, ἐκτὸς τῶν πάρα πολὺ ἐλαφρῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλὰ καὶ τούτων μετὰ μεγίστης δυσκολίας. Αὐτός, τὸν ὁποῖον αἳ πράξεις τοῦ κατέστησαν ἄξιόν της κολάσεως, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐξέλθη ποτὲ ἐξ αὐτῆς.
Α΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Διαδόχου.
Γ΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Ὑπόθεσις ΛΒ΄- Ποὶα ἡ αἰτία τῶν ἁγιασμάτων (τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας), ποὶα ἡ δύναμις καὶ διὰ ποῖον σκοπὸν πρέπει νὰ προσερχώμεθα εἰς αὐτά.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου.
Β΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις ΛΓ΄- Πὼς καὶ πότε πρέπει νὰ προσερχώμεθα εἰς τὴν μετάληψιν τῶν θείων Δώρων καὶ πὼς πρέπει νὰ εἶναι ἡ συνείδησίς μας.
Α΄. Παλλαδίου.
Β΄. Τοῦ αὐτοῦ.
Γ΄. Ἐκ τοῦ Διαλόγου.
Δ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου.
Ε΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ζ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Η΄. Τοῦ Ἀββᾶ Βαρσανουφίου.
Ὑπόθεσις ΛΔ΄- Ἡ τακτικὴ θεία Μετάληψις εἶναι πάρα πολὺ ὠφέλιμος. Ἐξ ἀντιθέτου δέ, ἡ μὴ συχνὴ Μετάληψις εἶναι βλαβερὰ καὶ ἐπικίνδυνος.
Α΄. Παλλαδίου.
Β΄. Τοῦ αὐτοῦ.
Γ΄. Ἐξ ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου πρὸς Καισαρίαν Πατρικίαν.
Δ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου.
Ε΄. Παλλαδίου.
ς΄. Τοῦ Ἀββᾶ Κασσιανοῦ τοῦ Ρωμαίου.
Ὑπόθεσις ΛΕ΄- Αὐτὸς ποὺ εὑρίσκεται ὑπὸ ἐπιτίμιον καὶ δὲν μεταλαμβάνει, κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν πρέπει νὰ ἐξέρχεται ἐκ τοῦ Ναοῦ μαζὶ μὲ τοὺς κατηχουμένους.
Α΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Β΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις Λς΄- Ὁ ἐνταφιασμὸς ἑνὸς Χριστιανοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ὠφελεῖ μὲν τοὺς εὐσεβεῖς, προκαλεῖ ὅμως κόλασιν εἷς τους καταδικασθέντας εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ.
Α΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Ὑπόθεσις ΛΖ΄- Καὶ ὁ πολυτελὴς ἐνταφιασμὸς δὲν εἶναι μικρὴ ζημία διὰ τὴν ψυχήν. Δί΄αὐτὸ καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν τὸν Θεόν, ἐπιθυμοῦν πάρα πολὺ τὸν ἄσημον καὶ ἄδοξον ἐνταφιασμὸν καὶ τὸν προτιμοῦν.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου.
Γ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Παχωμίου.
Δ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις ΛΗ΄- Δὲν εἶναι ἴδιον τοῦ οἱουδήποτε ἡ διδασκαλία, ἀλλὰ μόνον ἐκείνου ὁ ὁποῖος προεβλήθη ὑπὸ τῆς Θείας Προνοίας ὡς ἱκανὸς εἰς τοῦτο καὶ ἐφαρμόζει ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα διδάσκει καὶ ἐνίκησε τὰ πάθη του. Ἐκεῖνος δὲ ποὺ δὲν ἔχει τὰ πρὸς διδασκαλίαν προσόντα, πρεέπει νὰ προσέχη τὸν ἑαυτόν του, μὴ τυχόν, θέλων νὰ οἰκοδομήση τοὺς ἄλλους, παραμελήση καὶ ζημιώση τὸν ἑαυτόν του. Ὑπάρχουν μερικοί, καίτοι σπάνιοι, οἱ ὁποῖοι ὠδηγήθησαν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ὄχι μόνον δὲν ἔλαβον ἀνάγκην ἀπὸ ἀνθρωπίνην συμβουλὴν καὶ ὁδηγίαν, ἀλλὰ καὶ ἠδυνήθησαν ὕστερον νὰ γίνουν πνευματικοὶ ὁδηγοὶ ἄλλων. Τὸ φαινόμενον αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων πρέπει νὰ τὰ θαυμάζωμεν, ἀλλὰ νὰ μὴ ἐπιδιώκωμεν νὰ τὸ μιμηθῶμεν, ἀποβλέποντες εἰς τὴν ἀδυναμίαν μας.
Α΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τῆς Ὁσίας Συγκλητικῆς.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Δ΄. τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Ε΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Βαρσανουφίου.
Ζ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Η΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις ΛΘ΄- Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀποφασίζει κατὰ φωτισμὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ἂν δὲν εἶναι Ἱερεύς, εἰς ὅτι καὶ νὰ ἀποφασίση ἔχει σύμφωνον τὸν Θεὸν Τὸ νὰ διδάσκουν ἄλλους εἶναι ἐπιτετραμμένον ἐκ Θεοῦ, ὄχι μόνον εἰς τοὺς Ἱερεῖς, ἀλλὰ καὶ εἰς ἄλλους, τοὺς καθαροὺς κατὰ τὴν ψυχήν. Καὶ ποὶα εἶναι ἡ μυστικὴ Ἱερωσύνη. Καὶ πὼς πρέπει νὰ μεταλαμβάνουν τῶν ἀχράντων Μυστηρίων οἱ ζῶντες εἰς τᾶς ἐρήμους, ὅταν δὲν παρίσταται Ἱερεύς.
Α΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Μαξίμου.
Γ΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Νέου.
Ὑπόθεσις Μ΄- Ὁ Ἀληθινὸς Ποιμὴν πρέπει μετὰ προθυμίας νὰ ὑφίσταται κάθε κίνδυνον διὰ τὰ πρόβατά του καὶ νὰ φροντίζη ὁλοψύχως δί΄αὐτά.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Πέτρου Ἀλεξανδρείας.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἀβραμίου.
Γ΄. Ἐν τῷ ὑπομνήματι τῷ εἰς τὸν Ἅγιον Ἰωάννην Ἰωάννην τὸν θεολόγον.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ε΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
ς΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις ΜΑ΄- Ἐκεῖνοι ποὺ ἔλαβον ἐκ Θεοῦ τὴν Χάριν νὰ διδάσκουν, ὅσον περισσότερον φροντίζουν νὰ αὐξάνουν τὸν κύκλον τῶν διδασκόμενων, τόσον καὶ περισσοτέραν Χάριν ἀπολαμβάνουν. Διὰ τοῦτο πρέπει οὗτοι νὰ διδάσκουν ἀκούραστα. Ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἀκούουν μὲ ἀδιαφορίαν τὴν διδασκαλίαν, θὰ ὑποστοῦν ἀνυπόφορον τιμωρίαν. Ὁ Προεστῶς πρέπει νὰ παραμένη εἰς τὴν Μονήν, καὶ νὰ ἔχη Δεύτερον, ὁ ὁποῖος νὰ τὸν βοηθῆ, εἰς τὴν ἐπιστασίαν τῶν ἀδελφῶν.
Α΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Παχωμίου.
Β΄. Ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Δ΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ε΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
ς΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Ὑπόθεσις ΜΒ΄- Δὲν πρέπει κανεὶς νὰ διδάσκη ἢ νὰ ἐλέγχη ἐκείνους,οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπάγονται εἰς τὴν ἐξουσίαν του, ἔστω καὶ ἐὰν ἁμαρτάνωσιν, ἐκτὸς ἐὰν ἤθελε ζητηθῆ τοῦτο ἀπὸ αὐτούς. Ἄλλ΄οὔτε καὶ νὰ ἀναλαμβάνη τὴν ὑπεράσπισιν τῶν, ὅταν ἀδικοῦνται.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἀββᾶ Ἠσαίου.
Γ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Ὑπόθεσις ΜΓ΄- Δὲν πρέπει νὰ φερώμεθα μὲ αὐταρχικότητα εἰς τοὺς ὑποτακτικούς, οὔτε νὰ ἐπιβάλλωμεν εἰς αὐτοὺς ἔργα, τὰ ὁποῖα δὲν ἁρμόζει. Πᾶν ὅτι ἐπιβάλλεται μὲ ταπεινοφροσύνην καὶ καθαρὰν συνείδησιν, τὸ φέρει εἰς αἴσιον πέρας ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Γ΄. τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Ὑπόθεσις ΜΔ΄- Δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητεύωμεν αὐτόν, ποὺ κάμνει κάποιο καλό, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι ἀτελής. Ἄπ΄ἐναντίας πρέπει νὰ ἐνισχύωμεν τὴν προθυμίαν του, καὶ σιγὰ – σιγὰ νὰ τὸν ἀνυψώνωμεν πρὸς τὴν τελειότητα.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις ΜΕ΄- Ὁ Ἡγούμενος πρέπει διὰ τῶν δυνατωτέρων νὰ ἐκπαιδεύη καὶ τοὺς ἀσθενεστέρους ἐκ τῶν ἀδελφῶν εἰς τὴν ὑπακοήν, τὴν ὑπομονὴν καὶ τὴν λοιπὴν ἄσκησιν. Ὅσον δὲ ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἐπιεικὴς πρὸς τοὺς ἀρχαρίους.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις Μς΄- Δὲν πρέπει νὰ ζητῶμεν ἀπὸ ὅλους τὴν ἰδὶαν ἄσκησιν, ἀλλὰ ἀναλόγως πρὸς τὴν προηγούμενην ζωὴν τῶν καὶ τὴν σωματικὴν τῶν ἀντοχήν.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις ΜΖ΄- Πρέπει νὰ φροντίζωμεν ἰδιαιτέρως διὰ τοὺς ἀδυνάτους καὶ νὰ εἴμεθα συγκαταβατικώτεροι μὲ αὐτούς, εἰς ὄσας περιπτώσεις δὲν συμβαίνει παράβασις κάποιας ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ μὴ σκανδαλίζωνται. Τὰ ἐπιτεύγματα καὶ τὰ ἁμαρτήματα ἑνὸς ἑκάστου κρίνονται ἀνάλογα μὲ τὴν δύναμιν καὶ τᾶς γνώσεις του.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Ὑπόθεσις ΜΗ΄- Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος περιέπεσεν εἰς κάποιο ἁμάρτημα καὶ διὰ τοῦτο ἔχει περιέλθει εἰς ἀπελπισίαν, δὲν πρέπει νὰ τὸν καταθλίβωμεν ἀμέσως μὲ ἀπότομον ἔλεγχον, ἀλλὰ νὰ τὸν παρηγορῶμεν μὲ συμπάθειαν καὶ νὰ προσπαθῶμεν μὲ καλωσύνην νὰ τὸν σηκώσωμεν ἀπὸ τὴν πτῶσιν του. Ὁμοίως καὶ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἀπεχωρίσθη ἀπὸ τὸ Κοινόβιον καὶ κατόπιν ἐπέστρεψε, πρέπει νὰ τὸν ὑποδεχώμεθα μὲ καλὸν τρόπον.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Γ΄. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Ὑπόθεσις ΜΘ΄- Ὁ Ἡγούμενος δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ἡσυχάζη καὶ νὰ ἀδιαφορῆ ὁσάκις ἁμαρτάνουσιν οἱ ὑποτακτικοί του, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἐλέγχη, νὰ τοὺς ἐπιτημὰ καὶ μὲ κάθε τρόπον νὰ τοὺς διωρθώνη.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Γ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Ὑπόθεσις Ν΄- Αὐτόν, ποὺ παραμένει ἀδιόρθωτος εἰς τὴν ἁμαρτίαν καὶ ζημιώνει μὲ τὴν ἐπιμονὴν τοῦ αὐτὴν τὴν ἀδελφότητα, ἀφοῦ καταβληθῆ πρὸς ὠφέλειάν του ἡ πρέπουσα φροντὶς καὶ δὲν φέρη ἀποτέλεσμα, πρέπει νὰ τὸν ἀποδιώκωμεν. εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ὁ Ἡγούμενος δὲν πρέπει, χρησιμοποιῶν ὑπὲρ τὸ μέτρον τὴν συμπάθειαν, νὰ ζημιώνη καὶ τὸν ἑαυτόν του καὶ τοὺς ὑπολοίπους.
Α’. Ἐν τῷ Γεροντικῷ.
Β΄. Τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ.
Γ΄. Τοῦ Ἀββᾶ Μάρκου.
Πίναξ Περιεχομένων
Ἐρώτηση: Μὲ ποιὸν τρόπο θὰ μπορέσουμε νὰ μὴν κρίνουμε αὐτὸν πού ἁμαρτάνει φανερά;
Ἀπάντηση: Ἂν θυμόμαστε τὸν Κύριο ποὺ ἔλεγε: «Μὴν κρίνετε, γιὰ νὰ μὴν κριθεῖτε· μὴν καταδικάζετε, γιὰ νὰ μὴν καταδικαστεῖτε» (Λουκ. 6:37) καὶ τὸν ἀπόστολο ποὺ συμβούλευε: «Ὅποιος νομίζει ὅτι στέκεται καλὰ στὰ πόδια του, ἃς προσέχει νὰ μὴν πέσει» (Α Κορ. 10:12), καὶ ποὺ ἐπίσης ἔλεγε: «Ἐσὺ ποὺ κρίνεις τὸν ἄλλο, καταδικάζεις τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό σου» (Ρωμ. 2:1). Γιατί τὰ μυστικά τοῦ ἀνθρώπου κανεὶς δὲν τὰ ξέρει, παρὰ μόνο τό πνεῦμα ποὺ κατοικεῖ μέσα του (Α’ Κορ. 2:11), σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Σωτήρος μας. Read more
«Πρέπει νά ὑπακοῦμε μέχρι θανάτου σέ αὐτούς πού μᾶς καθοδηγοῦν στό ὄνομα τοῦ Κυρίου, καί νά τούς ἀγαποῦμε καί νά τούς σεβόμαστε»
Ὑπόθεση ΛΔ΄(34)
«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάχη
Ὁ μέγας Θεοδόσιος, ἐπειδή ἤξερε ὅτι γι᾿ αὐτούς πού διάλεξαν νά ζοῦν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τίποτε ἄλλο δέν βοηθᾶ τόσο πολύ στήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς καί στή διατήρησή της ὅσο ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, τί σκέφτηκε νά κάνει; Ἔδωσε ἐντολή στούς μαθητές του νά φτιάξουν ἕναν τάφο, ἀπό τή μιά γιά νά φέρνει στή μνήμη τό τέλος –γι᾿ αὐτό ἄλλωστε λέγεται “μνημεῖο”– καί ἔτσι νά τούς κάνει πιό ἐπίμονους στόν ἀγώνα καί νά τούς κεντρίζει νά κοπιάζουν περισσότερο γιά τήν ἀρετή, καί ἀπό τήν ἄλλη γιά νά θάβονται σέ αὐτόν ὅταν πεθαίνουν. Ἐπιπλέον ὅμως καί γιατί κάτι μελλοντικό ἔβλεπε καί πληροφοροῦνταν ἀπό πρίν.
Ὑπόθεση ΛΘ΄(39)
Ἀπό τόν Ἅγιο Βαρσανούφιο
Ἕνας ἀδελφός ρώτησε κάποιον γέροντα:
«Ὅταν ἔχω λάβει παράθεση1 τῶν ἁγίων γερόντων καί συμβαίνει, γιά κάποια ἀπαραίτητη ὑπόθεση, ὑλική ἤ πνευματική, νά περνῶ ἀπό δρόμο ὅπου συχνάζουν ληστές, πῶς πρέπει, πάτερ, νά περάσω τόν δρόμο; Read more
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος, ποὺ ἔγραψε τοὺς βίους τῶν ἁγίων τῆς Ἰταλίας σὲ μορφὴ διαλόγου κι ἔγινε πάπας καὶ πατριάρχης τῆς Ρώμης, πρὶν χειροτονηθεῖ ἀρχιερέας ἦταν μοναχὸς καὶ ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα, ποὺ εἶχε τὴν ἐπωνυμία Κλιοσκαίρη.
Μιὰ μέρα λοιπόν, ἐνῶ καθόταν στὸ κελλί του καὶ καλλιγραφοῦσε, ἦρθε ἕνα φτωχός. Ὁ ἅγιος, σὰν ἀληθινὸς δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, κάλεσε τὸ διακονητή του καὶ τὸν πρόσταξε νὰ τοῦ δώσει ἕξι νομίσματα. Ἐκεῖνος ἐκπλήρωσε τὴν ἐντολή του. Read more
Ἐπισκεψιμότητα
