Οἰήσεως οὐκ ἔστι τι χεῖρον πάθος. Ταύτῃ γὰρ Ἰάκωβον ἐχθρὸς ἠπάτα. Οὗτος ὁ μακάριος Ἰάκωβος, ἐπειδὴ ἠγάπησε τὸν Χριστόν, διὰ τοῦτο ἐμίσησε τὸν κόσμον καὶ ἀπετάξατο ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του, χωρὶς νὰ χρειασθῇ κᾀνένα ἀπὸ αὐτά. Μετὰ ταῦτα ὅμως, τόσον ὑπερηφανεύθη ἀπὸ συνέργειαν τοῦ μισανθρώπου Διαβόλου, ὥστε ὁποῦ ἐτόλμα καὶ ἔλεγε· ποῖος ἄλλος ἠξεύρει καλλίτερα […]
Ἀπό τοὺς πρώτους ἀσκητὲς ποὺ κατοίκησαν στὸ Ἅγιο Ὅρος, ἦταν καὶ ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Ἀθωνίτης, τὸν 9ον αιώνα μ.χ. Πρὶν γίνει μοναχὸς κι ἔρθει στὸ Ἅγιο Ὅρος, ἦταν στρατιωτικὸς στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σὲ κάποια μάχη μὲ τοὺς Ἀγαρηνούς, αἰχμαλωτίστηκε καὶ ὁδηγήθηκε στὴν χειρότερη φυλακή τῆς τότε ἐποχῆς, τὴν λεγομένη τοῦ “Σαμαρά”.
Ὁ Ὁσιώτατος Πέτρος, ὁ ἀπὸ Σχολαρίων, ἐπειδὴ ἦτο γνωστικὸς καὶ σοφὸς ἀνήρ, ἐστάλη ὑπὸ τοῦ Βασιλέως τῆς Κωνσταντινουπόλεως μὲ στρατεύματα εἰς τὸν πόλεμον, εἰς τὰ μέρη τῆς Συρίας· ὅμως ἐξ ἐπιθυμίας τοῦ Θεοῦ ἐνίκησαν οἱ βάρβαροι καὶ ὁ Πέτρος ὁ Ἀθωνίτης ἠχμαλωτίσθη καὶ ἐρρίφθη εἰς βρωμερὰν φυλακήν. Τότε ἐγένετο μόνος του ἐξεταστὴς εἰς τὸν ἑαυτόν […]
Α) Ἡ ἐπίγεια πατρίδα του Ὅλοι οἱ Ἕλληνες γνωρίζουμε γιὰ τὴν Περσία. Ἄλλοι ἀπὸ τὴν ἐθνική, καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία καὶ παράδοση. Ἡ ἱστορία μᾶς ὑπενθυμίζει τὶς προσπάθειες ποὺ ἔκαναν στὰ ἀρχαία χρόνια οἱ Πέρσες γιὰ νὰ κυριεύσουν τὶς περιοχὲς ποὺ βρίσκονταν δυτικὰ τῆς χώρας τους. Ὁ Περσικὸς στρατὸς μὲ ἀρχηγὸ τὸν […]
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας, δὲν ἦταν μόνο ὁ ἱδρυτὴς κι ὁ θεμελιωτὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀλλὰ καὶ ὁ δραστήριος καὶ ταπεινὸς ἐργάτης τῆς πίστης μας, ποὺ πάντοτε λάμβανε πρωτοβουλία γιὰ τὴν ἐπίλυση δύσκολων ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, ὅταν οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι δυσκολεύονταν νὰ τὰ λύσουνε. Καταγόταν ἀπ’ τὴ Σαλαμίνα τῆς Κύπρου, ἀλλὰ ἡ νέα θρησκεία τοῦ […]
Τό θαύμα εἰς τήν καθαρεύουσαν Στή δημοτική 11 Ἰουνίου Κατὰ τὴν Σκήτην τοῦ Πρωτάτου, τὴν εὑρισκομένην εἰς τὰς Καρυάς, ἐκεῖ πλησίον, ἐν τῇ τοποθεσίᾳ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Παντοκράτορος, εἶναι λάκκος μεγάλος, ὅστις ἔχει κελλία διάφορα. Εἰς ἓν λοιπὸν τῶν κελλίων τούτων, ἐπ᾿ ὀνόματι τιμώμενον τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Κοιμήσεως, ἐκατοίκει ἕνας Ἱερομόναχος Γέρων καὶ […]
1 Καταβάντι δὲ αὐτῷ ἀπὸ τοῦ ὄρους ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί. 2 καὶ ἰδοὺ λεπρὸς ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι. 3 καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θέλω, καθαρίσθητι· καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα. 4 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅρα μηδενὶ εἴπῃς, ἀλλὰ ὕπαγε […]
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΔΙΑΠΡΕΨΑΝΤΟΣ ΕΝ ΕΤΕΙ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΟΥ υχ´ (420). ΣΥΝΕΡΑΝΙΣΘΕΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΖΟΜΕΝΟΥ, Καί τινων ἄλλων Ἐκκλησιαστικῶν Ἱστοριογράφων. Ἐκ τῆς ἐκδόσεως «Νέον Ἐκλόγιον», Βενετία 1803, σελ.154-164 ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Ὁ μέγας ἀνάμεσα εἰς τοὺς διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας Ἅγιος Κύριλλος, ἦτον […]
Ἡ Ἁγία Μάρτυς Ποταμιαίνη, ἐν λέβητι πίσσης μεστῷ βληθεῖσα, τελειοῦται. Ποταμιαίνη αἶνος οὐδεὶς ἀρκέσει, Κᾂν τοῦ ποταμοῦ ἐκμιμῆται τὴν ῥύσιν. Κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ ἐν ἔτει τδ΄ [304], ἦτον εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἡ Ἁγία αὕτη Ποταμιαίνη, δούλη ἑνὸς ἀκολάστου καὶ ἀσελγοῦς αὐθέντου, καὶ ὡραία κατὰ πολλὰ εἰς τὸ πρόσωπον. Ταύτην ἐβίασε πολλαῖς φοραῖς […]
Ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας εἶναι ἔργο τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ. Τὸ ὄνομα Σουμελὰ ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τὸ ὄρος μελὰ καὶ τοῦ ποντιακοῦ ἰδιώματός σου, ποὺ σημαίνει «εἰς τὸ» ἢ «εἴς τοῦ» καὶ ἔγινε Σουμελὰ «εἰς τοῦ Μελᾶ». Τήν εἰκόνα τῆς Σουμελᾶ, ἔφερε στὴν Ἀθήνα, μετὰ τὸ θάνατο […]
Διήγηση στή καθαρεύουσα Διήγηση στή δημοτική — Διήγηση στή καθαρεύουσα Ἡ Ἱστορία τῆς Τριχερούσης Ἁγίας εἰκόνος ὑπάρχει συνηνωμένη τοῖς συμβεβηκόσιν ἐν τῷ βίῳ τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τοῦ γνωστοῦ ᾀσματογράφου τῆς ἡμετέρας Ἁγίας ἐκκλησίας. Οὗτος ὁ Ὅσιος σφοδρῶς πατάσσων ἐγγράφως τε καὶ προφορικῶς τὴν τῶν Εἰκονομάχων αἵρεσιν, καὶ ὑπὸ τοῦ […]
Ἡ ἐπωνυμία αὐτὴ ἀπεδόθη τῇ Ἁγίᾳ ταύτῃ εἰκόνι, διὰ τὴν ἑξῆς αἰτίαν: Εἷς Ἱεροδιάκονος Ἐκκλησιάρχης τῆς αὐτῆς Μονῆς, ἐργαζόμενος ἑντὸς τοῦ Καθολικοῦ Ναοῦ, καὶ καταγινόμενος κατὰ τὸ χρέος αὐτοῦ, ἵνα φιλοκαλῇ καὶ τακτοποιῇ τὰ πάντα, ἤρχετο ἐνίοτε ἵνα γευματίση ἐν τῇ Κοινῇ τραπέζῃ, οὐχὶ ἐν τῇ, ὡς ἔθος, διατεταγμένῃ ὥρᾳ, ἀλλ᾿ ὑστερώτερον. Ἐν μίᾳ δὲ […]
Διήγησις εἰς τήν καθαρεύουσαν Διήγησις εἰς τήν δημοτικήν — Διήγησις εἰς τήν καθαρεύουσαν Ἐν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις ἦλθέ ποτε εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος συμμορία πειρατῶν, ἐπὶ σκοπῷ τοῦ νὰ εἰσέλθουν ἑντὸς μιᾶς τῶν καλλιτέρων Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους δηλ. τοῦ Βατοπαιδίου, κατὰ τὴν αὐγήν, ἅμα δηλ. τῇ ἀνοίξει τῆς Πύλης τῆς Μονῆς, καὶ οὕτω τοὺς […]
Ἡ Ἁγία αὕτη Εἰκὼν αὐτομάτως ἦλθεν ὡσαύτως διὰ θαλάσσης ἐκ τῆς Ἀραβίας καὶ εὗρον αὐτὴν ἐν τῷ λιμένι τῆς ἱερᾶς τοῦ Βατοπαιδίου Μονῆς. Ἡ ἀπροσδόκητος ὅμως ἄφιξις τῆς Ἁγίας Εἰκόνος οὐκ ὀλίγην προϋξένησε ταραχὴν καὶ θόρυβον ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει, καθότι τῆς φήμης αὐτῆς ταχέως διαδραμούσης πανταχοῦ, συνέρρεον ἐκ πασῶν τῶν Μονῶν, ἰρωθεῖσαν Εἰκόνα. Ἕκαστον […]
Ἐπὶ βασιλείας Λέοντος τοῦ Σοφωτάτου Βασιλέως, ἐν ἔτει 919, ἦσαν τρεῖς ἀδελφοὶ γνήσιοι, Μωϋσῆς, Ἀαρὼν καὶ Βασίλειος ὀνομαζόμενοι καὶ καταγόμενοι ἐκ τῆς μεγαλοπόλεως Λυκνίδος, ἥτις ὕστερον ὠνομάσθη Ἀχρὶς (κοινότερον δὲ Ὀχρίδα). Οὗτοι δι᾿ἃ τὴν πρὸς Θεὸν ἀγάπην καὶ εὐλάβειαν, ἣν εἶχον, ἀπεφάσισαν ἵνα ἀφήσωσι τὸν κόσμον καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν γένους καὶ ἀναλάβωσι τὸ Ἀγγελικὸν […]
Περὶ τῆς Θαυματουργοῦ Εἰκόνος διεβεβαιοῦται, ὅτι αὕτη ἡ ἁγία Εἰκὼν ἐστὶν ἐκείνη ἡ ἴδια, ἐνώπιον τῆς ὁποίας κατὰ πρῶτον ἐξεφωνήθη ὁ ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Σεργίου συντεθεὶς ἀκάθιστος ὕμνος τῆς Θεοτόκου, μετὰ τὴν κατὰ τῶν Σκυθῶν τελείαν νίκην. Ἀφιέρωσε δὲ αὐτὴν ὁ εὐσεβέστατος Βασιλεὺς Ἀλέξιος ὁ Κομνηνὸς ἐγχειρήσας αὐτὴν ἰδιοχείρως τῷ Ὁσίῳ Διονυσίῳ τῷ τῆς Μονῆς […]
Σημειοποιὸν καὶ θανὼν Ἀνοὺβ χάριν, Τοῖς ζῶσιν ὡς ζῶν μέχρι δεῦρο δεικνύει. Εἶναι ἄγνωστο ἀπό πού καταγόταν ὁ ῞Οσιος ᾿Αμούν, ὁ Σημειοφόρος. ῎Εζησε κατά τόν 4ο αἰώνα μ.Χ. καί ὑπῆρξε φημισμένος ἀσκητής τῆς Αἰγυπτιακῆς ἐρήμου, στή Ραϊθώ. Σοφά αὐτοῦ ᾿Αποφθέγματα εὑρίσκονται στό Λαυσαϊκόν, στόν Εὐεργετινό καί τόν Παράδεισο τῶν Πατέρων. ᾿Από τά ᾿Αποφθέγματα αὐτά ἀναφέρουμε […]
Ἱλαρὸς ὢν πνεύματι σὺ Ἱλαρίων, Ἱλαρὸς ἐν σώματι ᾖς καὶ καρδίᾳ. Βῆ δ’ ἐς Ὄλυμπον Ἱλαρίονος κέαρ ἁγνὸν ἐν ἕκτῃ. Οὗτος ὁ μακάριος Ἱλαρίων ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Νικηφόρου τοῦ Πατρικίου καὶ Σταυρακίου, καὶ Μιχαὴλ Ῥαγκαβέ, καὶ Λέοντος Ἁρμενίου τοῦ εἰκονομάχου, Μιχαὴλ Τραυλοῦ τοῦ εἰκονομάχου, καὶ Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου, ἐν ἔτει ωβ΄ [802]. […]
Τοῦ ἀββᾶ Ἠσαΐα ΑΠΛΟΤΗΤΑ καὶ τὸ νὰ μὴ θεωρεῖ κανεὶς τὸν ἑαυτὸ τοῦ σπουδαῖο, ἁγιάζουν τὴν καρδιὰ (καὶ τὴν καθιστοῦν ἀπρόσβλητη) ἀπὸ τὸν πονηρό. Ἀπεναντίας, ὁποῖος βρίσκεται μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του ἔχοντας μέσα τοῦ πονηρία, δὲν θ’ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν καρδιακὴ λύπη. Μάταια εἶναι Ὅλα τὰ ἔργα ἐκείνου πού, μὲ πονηρὴ διάθεση, ἄλλα λέει […]
Ἀπὸ τὸ Γεροντικὸ ΜΕΡΙΚΟΙ ἀδελφοὶ ἀπὸ ἕνα κοινόβιο βγῆκαν στὴν ἔρημο καὶ ἐπισκέφθηκαν κάποιον ἀναχωρητή. Ἐκεῖνος τοὺς δέχθηκε μὲ χαρά, καί, ὅπως συνηθίζουν οἱ ἐρημίτες, βλέποντας τοὺς κουρασμένους, ἔστρωσε τὸ τραπέζι νωρίτερα ἀπὸ τὴν κανονικὴ ὥρα, τοὺς φίλεψε μὲ ὅτι εἶχε καὶ τοὺς ξεκούρασε. Μόλις βράδιασε, διάβασαν (μόνο) τοὺς δώδεκα ψαλμούς. Τὸ ἴδιο ἔκαναν καὶ […]
