Ἡ νηστεία τῆς δευτέρας, ἀγκαλὰ καὶ ἦναι διωρισμένη ἐν τοῖς Τυπικοῖς, νὰ γίνεται ἀπὸ τοὺς Μοναχούς, πολλοὶ ὅμως καὶ κοσμικοί, καὶ μάλιστα γυναῖκες, τὴν νηστεύουν. Ἄξιος δὲ λόγου καὶ πιθανότητος εἶναι καὶ ο συλλογισμός, ὁποῦ προτείνουν μερικοὶ φρόνιμοι διὰ τὴν νηστείαν τῆς β΄. “ἔχει δὲ οὕτως” «Ὁ Κύριος μᾶς προστάζει, ὅτι ἂν ἡ δικαιοσύνη μας δὲν περισσεύῃ πλέον τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων, δὲν ἠμποροῦμεν νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν· ἐπειδὴ δὲ οἱ Φαρισαῖοι ἐνήστευαν δύω ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, ὡς ἔλεγεν ὁ Φαρισαῖος, νηστεύω δὶς τοῦ Σαββάτου· λοιπὸν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ ἔχομεν χρέος νὰ νηστεύωμεν τρεῖς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, διὰ νὰ περισσεύῃ ἡ δικαιοσύνη μας τὴν δικαιοσύνην τῶν Φαρισαίων.» Ὅτι δὲ ἐνήστευον οἱ Φαρισαῖοι τὴν δ΄. καὶ στʹ, τὸ λέγει καθαρῶς ὁ θεῖος Χρυσόστομος, ἑρμηνεύων τὸ δὶς τοῦ Σαββάτου (Λόγ. εἰς τὸν Τελώνην καὶ Φαρισ.) ἀγκαλὰ καὶ ὁ Θεοφύλακτος ἐν τῇ Ἑρμηνείᾳ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, καὶ ἄλλοι λέγουσιν, ὅτι ἐνήστευον οἱ Φαρισαῖοι τῇ Δευτέρᾳ καὶ Πέμπτῃ τῆς ἑβδομιάδος, οὐ κατ᾽ ἐντολήν, ἀλλὰ κατὰ παράδοσιν, πιστεύοντες, ὅτι ὁ Μωῦσῆς, τῆ μὲν Πέμπτῃ ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος, τῇ δὲ Δευτέρᾳ κατέβη. Ὁ δὲ Μελέτιος ὁ Ὁμολογητὴς λέγει, ὅτι πρέπει νὰ νηστεύεται ἡ β΄, διὰ νὰ ἀρχίζῃ ἡ ᾿Εβδομὰς πάντοτε ἀπὸ νηστείαν (βαθμίδ. λε΄)
