Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δυὸ ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὐ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοὶς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς. Οὐ γὰρ εἴσι δυὸ ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἴμι ἐν μέσῳ αὐτῶν. [Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι, ἐὰν δυὸ ἀπὸ ἐσᾶς συμφωνήσουν στὴ γῆ γιὰ κάθε καλὸ πράγμα, ποὺ ἤθελαν ζητήσει διὰ τῆς προσευχῆς τους, θὰ τὸ λάβουν ἀπὸ τὸν Οὐράνιο Πατέρα Μου. Διότι ὅπου δυὸ ἢ τρεῖς εἶναι συγκεντρωμένοι στὸ Ὄνομά Μου καὶ γιὰ σκοπὸ σύμφωνο μὲ τὸ θέλημά Μου, ἐκεῖ εἶμαι καὶ Ἐγὼ ἐν μέσῳ αὐτῶν, γιὰ νὰ τοὺς φωτίζω, νὰ τοὺς εὐλογῶ καὶ νὰ τοὺς ἐνισχύω.] (Κατὰ Ματθαίον 18,19-20)
Τίποτα δὲν κάνει τόσο χαρούμενή τή ζωή μας, ὅσο ἡ εὐχαρίστηση ποὺ αἰσθανόμαστε στὴν Ἐκκλησία. Στὴν Ἐκκλησία συντηρεῖται ἡ χαρὰ τῶν χαρούμενων ἀνθρώπων, στὴν Ἐκκλησία βρίσκεται ἡ εὐθυμία τῶν στεναχωρημένων, ἡ εὐχαρίστηση τῶν λυπημένων, ἡ ἀνακούφιση τῶν ταλαιπωρημένων, ἡ ἀνάπαυση τῶν κουρασμένων. Ἐλᾶτε κοντά μου, λέει ὁ Κύριος, ὅλοι οἱ κουρασμένοι καὶ ἀποκαμωμένοι καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ἀναπαύσω. Τί πιὸ ἀγαπητὸ ἀπ’ αὐτὴ τὴ φωνή, θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει; Τί γλυκύτερο, ἀπ’ αὐτὴ τὴν πρόσκληση; Ὁ Κύριος σὲ προσκαλεῖ στὴν Ἐκκλησία γιὰ τρυφὴ πνευματική. Σὲ προτρέπει γιὰ κατάπαυση καὶ ὄχι γιὰ κόπους. Σὲ μεταφέρει ἀπὸ τὰ βάσανα στὴν ἀνάπαυση, σηκώνοντας τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν σου. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
