Ὄχι μόνο νά μή βρίζουμε κανέναν, ἀλλά μέ τόν καλό μας λόγο νά καταπραΰνουμε τό θυμό ἐκείνων πού μᾶς βρίζουν…(Ὑπόθεση μδ’, τόμος β΄). Εὐεργετινός

Ἀπὸ τὸ Γεροντικὸ
ΕΛΕΓΑΝ γιὰ τὸν ἀββᾶ Μακάριο τὸν Αἰγύπτιο ὅτι ἀνέβαινε κάποτε ἀπὸ τὴ Σκήτη πρὸς τὸ ὀρὸς τῆς Νιτρίας, καὶ ὅταν πλησίασε στὸν τόπο εἶπε στὸ μαθητή του: Προχώρα ἐσὺ λίγο.
Καθὼς προχωροῦσε λοιπὸν ὁ μαθητής, συναντάει κάποιον εἰδωλολάτρη ἱερέα νὰ τρέχει, καὶ τοῦ φωνάζει δυνατά:
Ἔ, ἔ, δαίμονα! Ποῦ τρέχεις;
Ὀργίστηκε τότε ἐκεῖνος καὶ μὲ τὸ ραβδὶ του τὸν χτύπησε δυνατά, τὸν καταπλήγωσε καί, ἀφήνοντάς τον μισοπεθαμένο, συνέχισε τὸ δρόμο του. Ἀφοῦ προχώρησε λίγο, τὸν συναντάει ὁ ἀββᾶς Μακάριος νὰ τρέχει καὶ τοῦ λέει:
Ὁ Θεὸς μαζί σου, κουρασμένε ἄνθρωπε, ὁ Θεὸς μαζί σου!

Ἐκεῖνος, εὐχαριστημένος μ’ αὐτὸν τὸ λόγο, τὸν πλησίασε. Τί καλὸ εἶδες σ’ ἐμένα καὶ μὲ χαιρέτησες; τοῦ εἶπε.
Σὲ εἶδα νὰ κουράζεσαι, ἀποκρίθηκε ὁ γέροντας, χωρὶς νὰ ξέρεις ὅτι ἄδικα κουράζεσαι.
Ἐγώ, τοῦ εἶπε ἐκεῖνος, συγκινήθηκα ἀπὸ τὸ χαιρετισμό σου καὶ κατάλαβα ὅτι εἶσαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Κάποιος ἄλλος ὅμως ἄθλιος μοναχός, ὅταν μὲ συνάντησε, μ’ ἔβρισε κι ἐγὼ τὸν χτύπησα θανάσιμα. Κατάλαβε ὁ γέροντας τί αὐτὸς ἦταν ὁ μαθητής του. Ὁ εἰδωλολάτρης ἱερέας ἔπεσε στὸ μεταξὺ στὰ πόδια τοῦ γέροντα καὶ τοῦ ἔλεγε:
Δὲν θὰ σ’ ἀφήσω, ἂν δὲν μὲ κάνεις μοναχό.
Ἦρθαν λοιπὸν στὸν τόπο ποὺ βρισκόταν ὁ μισοπεθαμένος ἀπὸ τὰ χτυπήματα μοναχός, τὸν σήκωσαν καὶ τὸν ἔφεραν στὴν ἐκκλησία τοῦ ὄρους. Σὰν εἶδαν οἱ μοναχοὶ τὸν εἰδωλολάτρη ἱερέα μαζὶ μὲ τὸν ἀββᾶ Μακάριο, ἔμειναν ἐμβρόντητοι. Δόξασαν τότε τὸ Θεὸ καὶ τὸν ἔκαναν μοναχό. Ἐξαιτίας του μάλιστα πολλοὶ εἰδωλολάτρες ἔγιναν χριστιανοί.
Ἔλεγε λοιπὸν ὁ ἀββᾶς Μακάριος:
-Ὁ κακὸς λόγος καὶ τὸν καλὸ (ἄνθρωπο) τὸν κάνει κακό• ἐνῶ ὁ καλὸς λόγος καὶ τὸν κακὸ (ἄνθρωπο) τὸν κάνει καλό.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς πατέρες εἶπε:
Ἂν κάποιος σὲ βρίσει, ἐσὺ πὲς τοῦ καλὸ λόγο. Κι ἂν τὸν δεχθεῖ, θὰ ‘ναι καλὸ καὶ γιὰ τοὺς δυό σας. Ἂν πάλι δὲν τὸν δεχθεῖ, αὐτὸς ἀμείβεται ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ τὴν προσβολή, κι ἐσὺ γιὰ τὸν καλὸ λόγο.

Ἕνας γέροντας εἶπε:
Τὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ τὸν βλέπουμε. Γιὰ τὰ πάθη Τοῦ διαβάζουμε. Γιατί λοιπὸν δὲν ἀνεχόμαστε οὔτε μία προσβολή;

Τοῦ ἀββᾶ Ἠσαΐα
Ἂν κάποιος σου πεῖ σκληρὸ λόγο, μὴν ξεσηκωθεῖς ἐναντίον του, ἀλλὰ φρόντισε νὰ τοῦ βάλεις μετάνοια γρήγορα, πρὶν τὸν κατηγορήσεις μέσα στὴν καρδιά σου• γιατί ἡ ὀργὴ δὲν ἀργεῖ νὰ ἔρθει.
Ἂν κάποιος σὲ βρίσει, μὴν τοῦ ἀντιμιλήσεις, ὥσπου νὰ σωπάσει. Κι ἂν ἐξετάσεις τὸν ἑαυτό σου καὶ βρεῖς ὅτι ὑπάρχουν μέσα σου ὅσα ἄκουσες ἀπ’ αὐτόν, μετανόησε, σὰν ν’ ἁμάρτησες ἐσύ, καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ σὲ δέχεται πάλι.

πηγή