Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ
Ο ΜΕΓΑΣ Ἐφραίμ, ποὺ ἦταν πάντα ἀφοσιωμένος σὲ θεϊκὲς σκέψεις καὶ σχεδὸν ἀκατάπαυστα εἶχε νοερὰ μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ τὴν ἥμερά της Κρίσεως καὶ συνεχῶς πενθοῦσε, «ἐμάκρυνε φυγαδεύων» κι αὐτός, ὅπως ὁ ψαλμωδός, «καὶ ηὐλίσθη ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ψάλμ. 54:8), ἀποφεύγοντας κάθε θόρυβο καὶ φασα¬ρία καὶ ζάλη τῆς ζωῆς. Καθὼς λοιπὸν πήγαινε ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, γιὰ νὰ ὠφελήσει καὶ νὰ οἰκοδομήσει ψυχὲς γιατί σ’ αὐτὸ τὸν κινοῦσε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἄφησε κάποτε τὴν πατρίδα τοῦ (Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας) μὲ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Ἀβραὰμ (Γέν. 12:1), καὶ ἦρθε στὴν πόλη τῶν Ἔδεσσηνων, τόσο γιὰ νὰ προσκυ¬νήσει τὰ τίμια λείψανα (τοῦ ἀποστόλου Θαδδαίου) καὶ τοὺς ἱεροὺς τόπους, ὅσο καὶ γιὰ νὰ συναντήσει κάποιον λόγιο ἄνδρα, ποὺ θὰ τοῦ ἔδινε καρπὸ γνώσεως. Γι’ αὐτὸ καὶ παρακάλεσε τὸ Θεό: Ἰησοῦ Χριστέ, Δέσποτα καὶ Κύριε ὅλων, ἀξίωσε μέ, μόλις θὰ μπῶ στὴν πόλη ‘Έδεσσα, νὰ συναντήσω ἕναν τέτοιου ἄνδρα, ποὺ θὰ εἴ¬ναι ἱκανὸς νὰ μιλήσει μαζί μου γιὰ τὴν ὠφέλεια καὶ τὴν οἰκοδομὴ τῆς ψυχῆς μου”.
Μετὰ ἀπὸ αὔτη τὴν προσευχή, καθὼς βρισκόταν ἤδη στὴν εἴσο¬δο τῆς πόλης καὶ περνοῦσε τὴν πύλη της, ἦταν συλλογισμένος καὶ προσεκτικὸς καὶ ὅλος φροντίδα, ψάχνοντας, θαρρεῖς, γιὰ τὸ πὼς θ’ ἀντάμωνε ἐκεῖνον Τὸν ἄνθρωπο καὶ τί θὰ Τὸν ρωτοῦσε καὶ πιᾶν ὠφέλεια θὰ κέρδιζε (ἀπὸ τὴ συνάντηση αὐτή). Read more