Τοῦ Παλλαδίου
ΠΟΤΕ δὲν θ’ ἁμαρτήσεις, ὅταν τρῶς μὲ μέτρο καὶ ὅταν ἐγκρατεύεσαι πάλι μὲ μέτρο.
Προτιμότερο εἶναι νὰ πίνεις κρασὶ μὲ διάκριση, παρὰ νὰ πίνεις νερὸ μὲ ὑπερηφάνεια. καὶ πάρε σὰν παράδειγμα ἐκείνους ποὺ ἔπιναν τὸ κρασὶ μὲ εὐσεβῆ διάκριση, καθὼς κι ἐκείνους ποὺ τὸ περιφρονοῦσαν ἀπὸ ἄλογη ἔπαρση: Ὁ Ἰωσὴφ ἤπιε κάποτε κρασί, ὅταν ἦταν στὴν Αἴγυπτο (Γέν. 43:33). Αλλά καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἤπιε μὲ τοὺς μαθητές του, καὶ γι’ αὐτὸ κατηγορήθηκε σὰν «φάγος καὶ οἰνοπότης» (Ματθ. 11:19. Λουκ. 7:34). Ἀντίθετα, οἱ Μανιχαϊοι καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες σοφούς, ποὺ ἔπιναν μόνο νερό, ὑποδουλώθηκαν στὴν οἴηση καὶ δὲν μπόρεσαν ν’ ἀποφύγουν τὸν ὄλεθρο τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ. Γιατί αὐτὰ καθεαυτὸ τὰ φαγητὰ καὶ τὰ ποτὰ οὔτε ἀξιοκατάκριτα εἶναι οὔτε ἐπαινετά.
Ἀξιοκατάκριτη ἢ ἐπαινετὴ εἶναι ἡ διάθεση ἐκείνων ποὺ τὰ χρησιμοποιοῦν μὲ κακὸ ἢ καλὸ τρόπο ἀντίστοιχα. Read more