Ὁ μακάριος Παῦλος δείχνοντας τὴ δύναμη τῆς ἀνθρώπινης προθυμίας καὶ ὅτι μποροῦμε νὰ πετάξουμε καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν οὐρανό, ἀφήνοντας τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους καὶ τὶς ἄλλες δυνάμεις, ἄλλοτε διὰ μέσου του ἐαυτοῦ τοῦ μόνο προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ γίνονται μιμητὲς τοῦ Χριστοῦ λέγοντας, «Νὰ γίνεστε μιμητές μου, ὅπως καὶ ἐγὼ τοῦ Χριστοῦ», καὶ ἄλλοτε χωρὶς τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀνεβάζει τοὺς πιστοὺς πρὸς τὸν ἴδιο το Θεὸ λέγοντας, «Νὰ γίνεστε λοιπὸν μιμητὲς τοῦ Θεοῦ, σὰν τέκνα ἀγαπητά».
Ἔπειτα γιὰ νὰ δείξει ὅτι τίποτε δὲν κάνει τὴ μίμηση αὐτὴν τόσο, ὅσο το νὰ ζεῖ κανεὶς γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καὶ νὰ ἀποβλέπει πρὸς ὅ,τι εἶναι χρήσιμο γιὰ τὸν καθένα, πρόσθεσε· «Νὰ συμπεριφέρεστε μὲ ἀγάπη». Γι’ αὐτὸ ἀφοῦ εἶπε, «Νὰ γίνεστε μιμητές μου», ἀμέσως μιλᾶ γιὰ τὴν ἀγάπη, δείχνοντας ὅτι κυρίως αὐτὴ ἡ ἀρετὴ φέρει κοντὰ στὸ Θεό. Read more
(Ὅπου γίνεται καὶ κατὰ τὸ δυνατὸν ἔκθεση τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ)
Χθὲς ἐκκλησιαζόμενος καὶ ἐγὼ μαζί σας καὶ προεορτάζων τὴν ἡμέρα τῶν Φώτων σᾶς ἀνέπτυξα τὰ ἁρμόζοντα καὶ εἶπα πρὸς τὴν ἀγάπη σᾶς περὶ τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ἐμεῖς ἀξιωθήκαμε, ὅτι εἶναι ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπόσχεση πρὸς τὸν Θεό. Πίστη μὲν καὶ ἐπίγνωση τῆς ἐν Θεῶ ἀληθείας, συνθήκη δὲ καὶ ὑπόσχεση διὰ ἔργα καὶ λόγους καὶ συμπεριφορὲς ποὺ ἀρέσουν στὸν Θεό. Read more
[…] Ἀλλὰ τί νὰ ποῦμε καὶ γιὰ τὸν προερχόμενον ἀπὸ τὴν ἔρημον Ἰωάννη, τὸ παράδοξο αὐτὸ καὶ πολυπόθητο γιὰ τοὺς Ἰσραηλίτες θέαμα, τὸν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος χειροτονήθηκε ἀπόστολος πρὶν τοὺς Ἀποστόλους; Ὅμως ἕνας τόσο μεγάλος Βασιλιὰς τέτοιο στρατιώτη ἔπρεπε νὰ ἔχει, αὐτὸν τὸν τόσο μεγάλο Προφήτη, ὁ μέγιστος Ἀρχιερεύς. Καὶ ἃς κατανοήσουμε ποιὸ καὶ πόσο μεγάλο μυστήριο ἔχουμε ἐνώπιόν μας: ἐπειδὴ ἦταν ἀνάρμοστο, ἐνῶ παρευρίσκεται ὁ νυμφαγωγός, νὰ ἀπουσιάζει ὁ νυμφίος, καὶ ἐνῶ ἡ φωνὴ ἀναβοᾶ, νὰ μὴν ἀκούεται ὁ Λόγος, τί γίνεται, πῶς τὰ οἰκονόμησε ὁ Θεός; Read more
Ὁ ἥλιος ὁ αἰσθητός, ποὺ ἀνατέλλει πάνω ἀπὸ τὴ γῆ, ἔχει δίπλα του συνακόλουθους, τὰ ἀστέρια τῆς Ἄρκτου, τοῦ Ὠρίωνα, τῆς Πούλιας, ἀκόμα καὶ τοῦ Αὐγερινοῦ. Ὁ Ἥλιος ὅμως τῆς Δικαιοσύνης, ὁ ὁποῖος ἀκτινοβόλησε ἀνατέλλοντας μέσα ἀπὸ τοὺς παρθενικοὺς κόλπους, δὲν ἔχει ἀνάγκη τὴ συνδρομὴ ἀπὸ τὸ φῶς τῶν ἀστεριῶν, ἀλλὰ ἔθεσε τον Πρωτομάρτυρα Στέφανονα λάμπει αὐτός, δίπλα στὶς ἀθάνατες ἀκτίνες Του. Ο ἥλιος, βαδίζοντας στὸ οὐράνιο μονοπάτι τοῦ ἀνάμεσα στὸ βοριὰ καὶ τὸ νότο, πότε μεγαλώνει καὶ πότε μικραίνει τὸ φεγγοβόλημα τῆς μέρας.
Βλέποντας λοιπὸν τὸ σπήλαιο στὸ ὁποῖον ἐγεννήθη ὁ Δεσπότης, φέρε στὸν νοῦ σου τὸν σκοτεινὸν καὶ ὑπόγειον βίο τῶν ἀνθρώπων, στὸν ὁποῖον ἔρχεται αὐτὸς ποὺ φανερώνεται στοὺς «ἐν σκότει καὶ σκιὰ θανάτου καθημένους». Καὶ περιτυλίσσεται σφιχτὰ μὲ σπάργανα αὐτὸς ποὺ ἔχει φορέσει τὰ δεσμὰ τῶν ἰδικῶν μᾶς ἁμαρτιῶν. Ἡ δὲ φάτνη εἶναι ὁ σταῦλος τῶν ἀλόγων ζώων. Σ’ αὐτὴν γεννᾶται ὁ Λόγος, ὥστε νὰ «γνωρίση ὁ βοὺς τὸν κτησάμενον (τὸν ἰδιοκτήτην του) καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ». Βοὺς εἶναι αὐτὸς ποὺ εὑρίσκεται στὸν ζυγὸν τοῦ Νόμου, καὶ ὄνος τὸ ἀχθοφόρον ζῶο ποὺ εἶναι φορτωμένο μὲ τὴν ἁμαρτία τῆς εἰδωλολατρίας. Read more
Βλέπω ἕνα παράδοξο μυστήριο, δηλαδὴ ἀντὶ γιὰ τὸν ἥλιο βλέπω τὸν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης μὲ ἀπερίγραπτο τρόπο νὰ ἔχει χωρέσει στὴν Παρθένο.
Μὴ ρωτᾶς πῶς ἔγινε αὐτό, «ἀφοῦ
ὅπου θέλει ὁ Θεὸς ὑποχωρεῖ ἡ τάξη τῆς φύσης». Γιατί θέλησε ὁ Θεός, μπόρεσε, κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό, μᾶς ἔσωσε. Ὅλα ἂς συντρέχουν. Ὁ Θεὸς πού ὑπάρχει τώρα καὶ πού προϋπῆρχε, σήμερα γίνεται ὅπως δὲν ἦταν. Γιατί, ἐνῶ εἶναι Θεός, γίνεται ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ παύει νὰ εἶναι Θεός. Read more
Θαυμαστὰ καὶ παράδοξα πράγματα! Στὴν Ἰουδαία -ὅπου προϋπῆρχαν οἱ προφῆτες, οἱ πατριάρχες, οἱ δίκαιοί της Παλαιᾶς Διαθήκης- τὸ μήνυμα γιὰ τὴ γέννηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τὸ ἔφεραν οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν! Read more
Σκέψου, ἀγαπητέ μου, ὅτι ὅπως εἶναι συναρμολογημένος ἀπ’ ὅλα τα κτίσματα αὐτὸς ὁ αἰσθητὸς ἀπέραντος κόσμος, ἔτσι ἀκόμη εἶναι καμωμένος ἕνας ἄλλος κόσμος νοητὸς ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἁμαρτωλούς, τοῦ ὁποίου τὰ στοιχεῖα εἶναι οἱ τρεῖς διεστραμμένοι ἔρωτες, ποὺ ἀναφέρει ὁ Θεολόγος Ἰωάννης: δηλ. α) ὁ ἔρωτας τῶν ἡδονῶν, β) ὁ ἔρωτας τοῦ πλούτου καὶ γ) ὁ ἔρωτας τῆς δόξας. “Πὰν ἐν τῷ κόσμω ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου” (Ἃ’ Ἰω. 2,16)1. Read more
Ξέσπασε κάποτε φοβερὸς πόλεμος ἐναντίον τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ σὰν φοβερότατη τυραννίδα ξαπλώθηκε στὴ γῆ καὶ ὅλοι ἁρπάζονταν μέσα ἀπὸ τὴν ἀγορά, χωρὶς καμιὰ ἄτοπη κατηγορία, ἀλλ’ ἁπλῶς ὅτι ἀπαλλάχθηκαν ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ ἔτρεξαν πρὸς τὴν εὐσέβεια, ὅτι ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴ θρησκεία τῶν δαιμόνων, ὅτι γνώρισαν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ προσκύνησαν τὸν μονογενῆ Υἱὸ αὐτοῦ· καὶ γιὰ ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα ἔπρεπε αὐτοὶ νὰ στεφανώνονται καὶ νὰ θαυμάζονται καὶ νὰ τιμοῦνται, ἐξαιτίας αὐτῶν τιμωροῦνταν καὶ περιβάλλονταν ἀπὸ μύρια κακά, ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ δέχθηκαν τὴν πίστη, καὶ πολὺ περισσότερο οἱ προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν. Read more
Ὅπου γίνεται λόγος καὶ γιὰ τὸ ὅτι πρέπει νὰ εἴμαστε συγχωρητικοὶ καὶ στοργικοὶ μεταξὺ μας
Ὁ μέγας Παῦλος, δείχνοντας τὸ θεῖο καὶ κοινωφελὲς τής πιστεως καὶ διακηρύσσοντας τὰ ἔργα αὐτῆς καὶ τὰ κατορθώματα καὶ τοὺς καρποὺς καὶ τὴ δύναμη, ἀρχίζει ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ἀπὸ τοὺς ὁποίους δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀρχαιότερο, λέγοντας, «μὲ τὴν πίστη κατανοοῦμε ὅτι οἱ αἰῶνες καταρτίσθηκαν μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὥστε τὰ βλεπόμενα νὰ μὴ ἔχουν γίνει ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶναι ὁρατά», καὶ τελειώνει μὲ τὴν μελλοντικὴ παγκόσμια ἀνάσταση καὶ τὴν τελείωση τῶν ἁγίων ποὺ θὰ συμβεῖ κατ’ αὐτήν, ἀπὸ τὴν ὁποία τίποτε δὲν ὑπάρχει τελειότερο. Συντάσσοντας ὅμως τὸν κατάλογο ἐκείνων ποὺ θαυμάσθηκαν γιὰ τὴν πίστη καὶ ἐπιβεβαιώνουν αὐτὴν μὲ τὸν ἑαυτό τους, λέγει καὶ τοῦτο, ὅτι «μὲ τὴν πίστη ἔλαβαν γυναῖκες μὲ τὴν ἀνάσταση τοὺς νεκρούς των». Καὶ αὐτὲς εἶναι ἡ Σαραφθία καὶ ἡ Σουναμίτιδα, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ μία ἔλαβε τὸν υἱό της ποὺ εἶχε πεθάνει πάλι ζωντανὸ ἀπὸ τὸν προφήτη Ἠλία, ἐνῶ ἡ Σουναμίτιδα ἔλαβε τὸν δικό της ἀπὸ τὸν Ἐλισσαῖο.
Ἡ καθεμιὰ τοὺς ἐπέδειξε μὲ τὰ ἔργα μεγάλη πίστη. Ἡ Σαραφθία προλαβαίνοντας σύμφωνα μὲ τὴν πίστη τῆς τὴν ἀναγγελμένη ἀπὸ τὸν προφήτη αὔξηση τῶν τροφίμων καὶ τρέφοντας αὐτὸν πρὶν ἀπὸ τὰ παιδιά της ἀπὸ τὸ ἀλεύρι μιᾶς χούφτας καὶ τὸ λίγο λάδι, τὰ μόνα ποὺ εἶχε νὰ φάγει, καὶ ἔπειτα περιμένοντας νὰ πεθάνει μὲ τὰ παιδιά της. Ἀλλὰ κι ὅταν μετὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἠλία ἀρρώστησε καὶ πέθανε ὁ υἱὸς τῆς (γιατί λέγει, «ἡ ἀρρώστια τοῦ ἦταν πολὺ βαρειά, σὲ βαθμὸ ὥστε νὰ μὴ ἀπομείνει σ’ αὐτὸν πνεῦμα ζωῆς»), αὐτὴ δὲν ἔδιωξε τὸν προφήτη, δὲν τὸν κατηγόρησε, δὲν ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴ θεοσέβεια ποὺ διδάχθηκε ἀπὸ αὐτόν, ἀλλὰ κατηγόρησε τὸν ἑαυτό της καὶ θεώρησε ὅτι αἰτία τοῦ πάθους εἶναι οἱ ἁμαρτίες της, ἀποκαλώντας σ’ αὐτὴ τὴ συμφορὰ τὸν Ἠλία ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, καὶ κατηγορώντας μᾶλλον τὸν ἑαυτό της καὶ λέγοντάς του μᾶλλον προτρεπτικά, παρὰ σκωπτικά, «τί σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσά σε μένα καὶ σὲ σένα, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ; ἦρθες σὲ μένα νὰ μοῦ ὑπενθυμίσεις τὶς ἁμαρτίες μου καὶ νὰ θανατώσεις τὸν υἱό μου;». Σὺ εἶσαι φῶς, λέγει, κατὰ μέθεξη, ὡς διάκονος τοῦ φωτὸς τῆς δικαιοσύνης, καὶ ἐρχόμενος ἐδῶ κατέστησες φανερά τα ἀφανῆ ἁμαρτήματά μου, καὶ αὐτά μου θανάτωσαν τὸν υἱό μου. Βλέπετε πίστη ἀλλόφυλης γυναίκας; βλέπετε ταπείνωση; Γι’ αὐτὸ εὔλογα ἔλαβε τὴν ἐκλογὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ καταξιώθηκε νὰ γίνει πρότυπό της κλήσεως καὶ πίστεως τῶν ἐθνῶν, καὶ ἔπειτα δέχθηκε καὶ τὸ παιδὶ τῆς ζωντανό.
Ἡ Σουναμίτιδα πάλι ἔδειξε την πίστη της καὶ μὲ ὅσα εἶπε πρὸς τὸν ἄνδρα της γιὰ τὸν Ἐλισσαῖο, καὶ μὲ ὅσα ἑτοίμασε γιὰ τὴ φιλοξενία τοῦ προφήτη, καὶ μὲ τὴν ἀξιοπρέπεια ποὺ ἐπέδειξε ὅταν πέθανε τὸ παιδί της. Γιατί, κρύβοντας ἀθόρυβα τὴ συμφορά, ἔτρεξε πρὸς τὸν προφήτη καὶ τὸν ὁδήγησε στὴν οἰκία της, λέγοντας πρὸς αὐτόν, «ὁρκίζομαι στὸν ζωντανὸ Κύριο καὶ στὴ δική σου ζωή, ὅτι δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψω», καὶ μὲ αὐτὴ τὴν πίστη δέχθηκε τὸν υἱὸ τῆς ἀναστημένο ἀπὸ τὸν προφήτη, ὥστε τὸ ἐξαίρετο αὐτὸ θαῦμα νὰ μὴ εἶναι ἐκείνων τῶν προφητῶν, ἀλλὰ μάλλον της πίστεως των μητέρων ποὺ δέχθηκαν τοὺς ἀναστάντες. Read more
(9 Σεπτεμβρίου)
Τὸν 5ο αἰώνα μ.Χ., διαφάνηκε ἡ αἵρεση τοῦ Νεστορίου, Πατριάρχη Κωνταντινουπόλεως. Ἡ διαπίστωση τῆς κακοδοξίας τοῦ Νεστορίου σημειώθηκε ὅταν ὁ νομικὸς Εὐσέβιος, ἐντόπισε στὰ λεγόμενα τοῦ Ἀναστασίου (συγκέλου τοῦ Νεστορίου), αἱρετικὲς δοξασίες, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν στὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου. Ὁ Ἀναστάσιος δὲν ἀποδεχόταν τὸν ὄρο «Θεοτόκος» καὶ ἀντ’ αὐτοῦ, παρόντος τοῦ Νεστορίου, εἰσηγεῖτο τὸν ὄρο «ἀνθρωποτόκος». Ὁ Νεστόριος, ὡστόσο, γιὰ νὰ μὴν προκληθεῖ θύελλα ἀντιδράσεων, εἰσηγήθηκε νὰ χρησιμοποιεῖται ὁ ἠπιότερος ὅρος «Χριστοτόκος», μὴ δεχόμενος ἔτσι τὴν ὑποστατικὴ ἕνωση τῶν δύο φύσεων στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τὴ διερμήνευε ὁ Ἅγιος Κύριλλος , ὁ ὁποῖος ὑπογράμμιζε ὅτι ὁ Κύριος προσέλαβε ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ πὼς ἔγινε ἀντιδώση ἰδιωμάτων, ἀλλὰ οἱ δύο φύσεις παρέμειναν ἀσύγχυτες καὶ ἄτρεπτες. Read more
Εὐαγγέλιο Κυριακῆς : Κατὰ Ματθαῖον (ΙΘ. 16 – 26)
Τῷ καιρῶ ἐκείνω, εἷς προσελθῶν εἶπεν τῷ Ἰησοῦ: διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἴνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον? Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῶ: τί μὲ λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. Εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολᾶς. Λέγει αὐτῶ: ποίας; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε: τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Λέγει αὐτῶ ὁ νεανίσκος: πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. Τί ἔτι ὑστερῶ; Ἔφη αὐτῶ ὁ Ἰησοῦς: εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῶ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοί. Ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος’ ἣν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ: ἀμὴν λέγω ὑμίν, ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Πάλιν δὲ λέγω ὑμίν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν, ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες: τὶς ἄρα δύναται σωθῆναι; Ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς: παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῶ πάντα δυνατά ἐστι. Read more
1.-. Τί τέλος πάντων εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί πόση εἶναι ἡ εὐγένεια τῆς δικῆς μας φύσης καί πόσο ἱκανό στήν ἀρετή εἶναι αὐτό τό ὄν, μᾶς τό ἔδειξε περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ Παῦλος. Καί τώρα σηκώνεται, ἀπό ἐκεῖ πού ἔχει φθάσει, καί μέ καθαρή φωνή πρός ὅλους ἐκείνους πού κατηγοροῦν τή φύση μας ἀπολογεῖται γιά χάρη τοῦ Κυρίου, προτρέπει γιά ἀρετή, κλείνει τά ἀναίσχυντα στόματα τῶν βλάσφημων καί ἀποδεικνύει ὅτι δέν εἶναι μεγάλη ἡ διαφορά ἀνάμεσα στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους, ἄν θέλουμε νά προσέχουμε τόν ἑαυτό μας. Read more
1. Εἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσομε τόν Κύριό μας. Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη. Ὅπως δηλαδή ἡ μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λοιπόν ἑορτάσαμε τό σταυρό, τό πάθος, τήν ἀνάσταση, ὕστερα ἀπό αὐτά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό. Σήμερα ὅμως συναντήσαμε τήν ἴδια τήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν, φθάσαμε στή μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, βρισκόμαστε στήν πραγματοποίηση τῆς ὑπόσχεσης τοῦ Κυρίου. «Γιατί ἄν ἐγώ φύγω», λέγει, «θά σᾶς στείλω ἄλλον Παράκλητο καί δέ θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς» (Ἰω. 16, 7). Read more
Ὅλη αὐτή τήν περίοδο πού διανύομε τώρα,ἐπεκτεινομένη σέ πενήντα ἡμέρες, ἑορτάζομε τήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δεικνύοντας μέ αὐτή τήν παράτασι τήνὑπεροχή της ἀπέναντι στίς ἄλλες ἑορτές. ῎Αν καί βέβαια αὐτή ἡ περίοδος τῶν ἡμερῶν περιλαμβάνει καί τήν ἐπέτειο μνήμη τῆς ἐπανόδου στούς οὐρανούς, ἀλλά καί αὐτήδεικνύει τή διαφορά τοῦ ἀναστάντος Δεσπότου πρός τούςἀνθρώπους ἐκείνους πού κατά καιρούς ἔχουν ἀναβιώσει. Read more
Ἀπάντησις Τιβερίου Καίσαρος πρός Πόντιον Πιλᾶτον τόν Ἡγεμόνα. ἡ ὁποία ἐστάλη μετά τοῦ πρωτοκούρσορος αὐτοῦ Ραχαάβ καί διήγησις πῶς ἀπέθανεν ὁ Καϊάφας εἰς τὴν Κρήτην καί ὁ Πιλᾶτος εἰς τὴν Ρώμην.
ΤΙΒΕΡΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΑΝΙΚΗΤΟΣ ΦΟΒΕΡΟΣ
ΠΟΝΤΙΟ ΠΙΛΑΤΟ ΗΓΕΜΟΝΙ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΑΣ
«Ἐπειδη Ἄδικον ἐψήφισας θάνατον κατά τοῦ Ἰησοῦ, συμφωνήσας μετά τῶν φθονερῶν καί κακίστων Ἰουδαίων, λαβών παρ ᾿αὐτῶν δῶρα ὑπέρ τοῦ τοιούτου θανάτου, διά ταῦτα κἀγώ, οὕτω κατά σοῦ διατάττω. Ἵνα ἔλθῃς πρός με δέσμιος, τοῦ δοῦναι ἀπολογίαν περί τῆς ψυχῆς ἤν ἀναιτίως παρέδωκας εἰς θάνατον. ᾽Αλλ᾽ ὦ τῆς σῆς ἀνοησίας καί πωρώσεως ὅτι τοσαῦτα καί τοιαῦτα φοβερά σημεῖα καί θαύματα παρ᾽ αὐτοῦ γενόμενα θεωρήσαντες, ἐτολμήσατε τοιοῦτον ἄνθρωπον ἀθῶον παραδοῦναι εἰς θάνατον! . Read more
1. Εἶναι κατάλληλη στιγμὴ σήμερα ν᾿ ἀναφωνήσουμε ὅλοι ἐμεῖς ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ μακάριος Δαυΐδ· «Ποιός μπορεῖ νὰ διηγηθεῖ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου, νὰ ἐξυμνήσει ὅλες τὶς δόξες του;» (Ψαλμ. 105, 2). Νὰ λοιπόν ἔφθασε ἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορτή, ἡ ἀναστάσιμη ἡμέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ προϋπόθεση τῆς εἰρήνης, ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφιλίωσης, ἡ ἐξαφάνιση τῶν πολέμων, ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου, ἡ ἥττα τοῦ διαβόλου. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀναμείχθηκαν μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν σῶμα προσφέρουν τὴ δοξολογία τους μαζὶ μὲ τὶς ἀσώματες δυνάμεις. Σήμερα καταργεῖται ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου, σήμερα λύθηκαν τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου, ἐξαφανίσθηκε ἡ νίκη τοῦ ἅδη. Σήμερα εἶναι εὐκαιρία νὰ ποῦμε τὰ προφητικὰ ἐκεῖνα λόγια· «Ποῦ εἶναι, θάνατε, τὸ κεντρί σου; ποῦ εἶναι, ἅδη, ἡ νίκη σου;» (Α´ Κορ. 15, 55). Σήμερα ὁ Κύριός μας ὁ Χριστὸς συνέτριψε τὶς χάλκινες πύλες καὶ ἐξαφάνισε τὸν ἴδιο τὸ θάνατο. Read more
Εἰ τὶς εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως.
Εἰ τὶς εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ.
Εἰ τὶς ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τὸ δηνάριον.
Εἰ τὶς ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τὸ δίκαιον ὄφλημα. Read more
1. Υπάρχουν μερικὰ θαλάσσια μέρη ποὺ τρέφουν μεγάλα κητώδη θηρία. Ὅσοι λοιπὸν πλέουν σ’ αὐτὰ τὰ μέρη κρεμοῦν κώδωνες στὰ πλευρὰ τῶν πλοίων, ὥστε τὰ θηρία τρομαγμένα ἀπὸ τὸν ἦχο τους νὰ φεύγουν. Καὶ τοῦ δικοῦ μας βίου ἡ θάλασσα τρέφει πολλὰ καὶ φοβερώτερα θηρία, τὰ πονηρὰ πάθη δηλαδὴ καὶ τοὺς ἐφόρους τῶν παθῶν δαίμονες ποὺ εἶναι πονηρότεροι. Ἐπιπλέει σ’ αὐτὴ τὴ θάλασσα σὰν πλοῖο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ κι ἀντὶ γιὰ κώδωνες ἔχει τοὺς πνευματικοὺς διδασκάλους, ὥστε μὲ τὸν ἱερὸ ἦχο τῆς διδασκαλίας τούτων ν’ ἀπομακρύνη τὰ νοητὰ θηρία. Αὐτὸ προφανῶς προτυπώνοντας ἡ στολὴ τοῦ Ἀαρῶν, εἶχε εὔηχους κώδωνες ραμμένους στὰ ἄκρα της καὶ σύμφωνα μὲ τὰ θέσμια ἔπρεπε ν’ ἀκούεται ἡ φωνή τους, ὅταν ἐλειτουργοῦσε ὁ Ἀαρῶν. Read more
Ἀπόσπασμα ὁμιλίας
Μέ τήν γέννησιν λοιπόν ἔχομεν προεορτάσει τά πρέποντα καί ἐγώ ὁ ὁποῖος προεξάρχω εἰς τήν ἑορτήν καί σεῖς καί ὅλα τά ἐγκόσμια καί τά ὑπερκόσμια ὄντα. Ἔχομεν τρέξει μαζί μέ τόν ἀστέρα καί ἔχομεν προσκυνήσει μαζί μέ τούς μάγους, (Ματθ. 2, 10), ἔχομεν φωτισθῆ μαζί μέ τούς ποιμένας (Λουκ. 2, 7) καί ἔχομεν δοξάσει μαζί μέ τούς ἀγγέλους, τόν ἔχομεν δεχθῆ εἰς τάς ἀγκάλας μας μαζί μέ τόν Συμεών (Λουκ. 2, 13 ἑ). Καί τόν ἔχομεν δοξολογήσει μαζί μέ τήν ἀξιοσέβαστον καί σώφρονα ἐκείνην Ἄννα (Λουκᾶ. 2, 36 ἑ ). Καί ὀφείλεται εὐγνωμοσύνη εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἦλθε κατά τρόπον ξένον πρός τήν φύσιν του εἰς τόν ἰδικόν του τόπον, διότι ἐδόξασε τόν ξένον. Τώρα δέ πρόκειται δι᾿ ἄλλην πρᾶξιν τοῦ Χριστοῦ καί δι᾿ ἄλλο μυστήριον. Read more
Ἐπισκεψιμότητα
