Τῇ Μεγάλη Τετάρτη
Α΄. Πολὺ ὠφέλησε τὴν ψυχὴ μᾶς ὁ Χριστός, σὰν παρακάθησε στὸ τραπέζι τοῦ Ζακχαίου. Γιατί ὅπου ὁ Χριστὸς φιλοξενεῖται, καὶ κάμνει συντροφιὰ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὸ πιοτὸ καὶ τὸ τραπέζι μᾶς καταδέχεται, ἐκεῖ κατοικεῖ ἡ εὐφροσύνη. Γιατί ποιὸς τελώνης ἢ πόρνη ἢ ἀπ’ ἐκείνους ποὺ ἔπραξαν ὅσα δὲ λέγονται κακά, βλέποντας τὸν Ποιητὴν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς νὰ εἰσέρχεται στὸ σπίτι τοῦ Τελώνη, ἢ ἐκεῖνον ποὺ μᾶς δίδει τὰ στάχυα, νὰ λαβαίνει μὲ τὰ χέρια τοῦ ἀνθρώπινο ψωμί, ἢ τῶν τσαμπιῶν τὸν χορηγὸ νὰ πίνει ἀπ’ τὸ κρασὶ καὶ νὰ εὐλογεῖ τὰ πατητήρια, καὶ στὸ μυαλό του δὲ θάβαζε τὴν πράξη τούτη γιὰ μεγάλη γιορτὴ καὶ λαμπρὸ πανηγύρι; Ἀληθινὰ γιορτή. Εὐφροσύνη ἀγγελικῆς φιλοξενίας, νὰ βλέπεις τὸ Δεσπότη μὲ τοὺς δούλους· τὸ Θεὸ μὲ τοὺς ἀνθρώπους· τὸν Κριτὴν τέλος νὰ βλέπεις μ’ ἐκείνους ποὺ θὰ κρίνει, νὰ κάθεται τὸ ἴδιο τραπέζι. Μὰ γιὰ τοῦτον τὸ λόγο ἦρθε στὴ γῆ, χωρὶς νὰ ἐγκαταλείψει τὸν οὐρανὸ ὀρφανὸ ἀπὸ τὴ θεϊκὴ δόξα· γιατί καὶ τέλειος γενόμενος ἄνθρωπος, δὲν ἔπαυσε νὰ εἶναι Θεός… Read more
«Τὴ ἁγία καὶ μεγάλη Τρίτη τῆς τῶν δέκα παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι τῆς δεύτερης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ψυχῆς μας, «ὁ ὡραῖος κάλλει παρὰ πάντας βροτούς», ὁδεύει πρὸς τὸ ἑκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Του ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστούς Του, γιὰ νὰ μᾶς κάνει κοινωνοὺς τῶν σωτηριωδῶν παθημάτων Του καὶ τοῦ θριάμβου τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Τὴν ἑπόμενη μέρα ἀπὸ τὴν Κυριακή τῶν Βαΐων, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ τὴ μνήμη τοῦ “Παγκάλου” Ἰωσήφ, γιοῦ τοῦ Ἰακώβ, ποὺ ἀναφέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἐνῶ ἡ μέρα εἶναι ἐπίσης ἀφιερωμένη καὶ στὴν ἄκαρπη συκιὰ ποὺ τὴν καταράστηκε ὁ Χριστὸς καὶ ξεράθηκε.
1Ὁ Λάζαρος ἦταν Ἑβραῖος, φαρισαῖος καί, ὅπως κάπου ἀναφέρεται, γιὸς τοῦ φαρισαίου Σίμωνα. Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Βηθανία καὶ ἔγινε καὶ αὐτὸς φίλος του Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὸν κανόνα αὐτόν, τὸν μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλους, τὸν συνέθεσε μὲ ἄριστο καὶ τεχνικότατο τρόπο ὁ ἅγιος πατέρας μᾶς Ἀνδρέας ὁ Κρήτης, ποὺ ὀνομαζόταν καὶ Ἱεροσολυμίτης.
Τί εἶναι αὐτό τό μυστήριο τό μέγα, πού συντελεῖται γύρω ἀπό τό πρόσωπό σου, ἱερή Μητέρα καί Παρθένε; «Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου». Ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι θά σέ μακαρίζουν, γιατί μονάχα Σύ εἶσαι ἄξια γιά μακαρισμό!
Ἀδελφοί μου,
Ὁ μακάριος Παῦλος δείχνοντας τὴ δύναμη τῆς ἀνθρώπινης προθυμίας καὶ ὅτι μποροῦμε νὰ πετάξουμε καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν οὐρανό, ἀφήνοντας τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους καὶ τὶς ἄλλες δυνάμεις, ἄλλοτε διὰ μέσου του ἐαυτοῦ τοῦ μόνο προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ γίνονται μιμητὲς τοῦ Χριστοῦ λέγοντας, «Νὰ γίνεστε μιμητές μου, ὅπως καὶ ἐγὼ τοῦ Χριστοῦ», καὶ ἄλλοτε χωρὶς τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀνεβάζει τοὺς πιστοὺς πρὸς τὸν ἴδιο το Θεὸ λέγοντας, «Νὰ γίνεστε λοιπὸν μιμητὲς τοῦ Θεοῦ, σὰν τέκνα ἀγαπητά».
Χθὲς ἐκκλησιαζόμενος καὶ ἐγὼ μαζί σας καὶ προεορτάζων τὴν ἡμέρα τῶν Φώτων σᾶς ἀνέπτυξα τὰ ἁρμόζοντα καὶ εἶπα πρὸς τὴν ἀγάπη σᾶς περὶ τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ἐμεῖς ἀξιωθήκαμε, ὅτι εἶναι ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπόσχεση πρὸς τὸν Θεό. Πίστη μὲν καὶ ἐπίγνωση τῆς ἐν Θεῶ ἀληθείας, συνθήκη δὲ καὶ ὑπόσχεση διὰ ἔργα καὶ λόγους καὶ συμπεριφορὲς ποὺ ἀρέσουν στὸν Θεό.
