«Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος»
Ἡ θαυματουργὴ Πορταΐτισσα, ἡ ἐξέχουσα μεταξύ τῶν θεομητορικῶν εἰκόνων τοῦ Ἄθω, ἦταν ἀρχικὰ φυλαγμένη, καθώς διασώζει ἡ παράδοση, στὴ μικρασιατικὴ Νίκαια. Μιὰ εὐσεβής γυναίκα μέ τὸν μοναχογιό της, τὴν εἶχαν τοποθετήσει μέσα στὴν ἰδιόκτητη ἐκκλησία τους καὶ τὴν τιμοῦσαν.
Στὰ χρόνια τῆς δεύτερης εἰκονομαχίας βασιλικοὶ κατάσκοποι ἀνακάλυψαν τὴν εἰκόνα καὶ ἀπείλησαν τὴ γυναίκα πὼς θὰ τὴν σκοτώσουν ἂν δὲν τοὺς δωροδοκήσει. Ἐκείνη ὑποσχέθηκε ὅτι τὴν ἑπομένη θὰ τοὺς ἔδινε τὰ χρήματα. Καὶ τὴ νύχτα, ἀφοῦ προσευχήθηκε μπροστὰ στὴν εἰκόνα, τὴ σήκωσε μέ εὐλάβεια, κατέβηκε στὴν παραλία καὶ τὴν ἔριξε στὴ θάλασσα λέγοντας:
– Δέσποινα Θεοτόκε, ἐσύ ἔχεις τὴ δύναμη κι ἐμᾶς νὰ διασώσεις ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ βασιλιᾶ, ἀλλὰ καὶ τὴν εἰκόνα σου ἀπὸ τὸν καταποντισμό.
Τότε πραγματικὰ ἔγινε κάτι θαυμαστό. Ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα στάθηκε ὄρθια στὰ κύματα καὶ κατευθύνθηκε πρός τὴ δύση. Συγκινημένη ἡ γυναίκα ἀπὸ τὸ γεγονὸς γυρίζει στὸν γιό της καὶ τοῦ λέει:
–Ἐγώ, παιδί μου, γιὰ τὴν ἀγάπη τῆς Παναγίας εἶμαι ἕτοιμη νὰ πεθάνω. Ἐσύ νὰ φύγεις. Νὰ πᾶς στὴν Ἑλλάδα.
Χωρὶς ἀργοπορία τὸ παιδὶ ἑτοιμάστηκε καὶ ξεκίνησε γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη, κι ἀπὸ κεῖ γιὰ τὸν Ἄθωνα, ὅπου ἐμόνασε. Σὰν μοναχὸς ἀσκήτεψε στὸν τόπο πού ἀργότερα ἱδρύθηκε ἡ μονὴ τῶν Ἰβήρων. Αὐτὸ ἦταν οἰκονομία Θεοῦ, γιατὶ ἔτσι πληροφορήθηκαν οἱ ἄλλοι μοναχοὶ τὸ ἱστορικὸ τῆς θαυματουργῆς εἰκόνας.
Πέρασε καιρός. Ὁ μοναχὸς ἀπὸ τὴ Νίκαια πέθανε, καὶ τὸ μοναστήρι τῶν Ἰβήρων ἱδρύθηκε καὶ ὁλοκληρώθηκε. Ἦταν βράδυ, ὅταν οἱ μοναχοὶ ἀντίκρυσαν ἕνα παράξενο θέαμα: Ἕνα πύρινο στῦλο πού ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴ θάλασσα κι ἔφθανε στὸν οὐρανό.
Τὸ ὅραμα συνεχίστηκε ἡμέρες καὶ νύχτες. Κατεβαίνουν οἱ ἀδελφοὶ στὴν παραλία καὶ βλέπουν μέ θαυμασμὸ στὴ βάση τοῦ πύρινου στύλου μιὰ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Ὅσο ὅμως τὴν πλησίαζαν ἐκείνη ἀπομακρυνόταν. Συγκεντρώθηκαν τότε στὴν ἐκκλησία καὶ παρακάλεσαν μέ δάκρυα τὸν Κύριο νὰ χαρίσει στὸ μοναστήρι τους τὸν ἀνεκτίμητο αὐτὸ θησαυρό.
Μεταξύ τῶν μοναχῶν ὑπῆρχε ἕνας εὐλαβής ἀσκητής, πού λεγόταν Γαβριήλ. Σ᾿ αὐτὸν παρουσιάζεται ἡ Παναγία καὶ τοῦ λέει:
– Νὰ πεῖς στὸν ἡγούμενο καὶ στοὺς ἀδελφούς ὅτι θὰ σᾶς παραδώσω τὴν εἰκόνα μου, γιὰ νὰ σᾶς προστατεύει. Θὰ μπεῖς κατόπιν στὴ θάλασσα, θὰ περπατήσεις πάνω στὰ κύματα, κι ἔτσι θὰ καταλάβουν ὅλοι τὴν εὔνοιὰ μου γιὰ τὸ μοναστήρι σας.
Ἔτσι κι ἔγινε. Ὁ π. Γαβριήλ περπάτησε πάνω στὴ θάλασσα σὰν σὲ στερεὰ γῆ, παρέλαβε μέ εὐλάβεια τὴ θαυματουργὴ εἰκόνα καὶ ἐπέστρεψε στὴν παραλία. Ἐκεῖ συγκεντρωμένοι ὅλοι οἱ μοναχοὶ τῆς ἐπιφύλαζαν τιμητικὴ ὑποδοχή. Ὕστερα τὴν παρέλαβαν καὶ τὴν τοποθέτησαν στὸ ἱερὸ βῆμα τοῦ καθολικοῦ.
Ὅταν τὴν ἑπομένη ὁ ἐκκλησιαστικός πῆγε ν᾿ ἀνάψει τὰ καντήλια, ἡ εἰκόνα ἔλειπε. Ἐρεύνησε παντοῦ καὶ τὴν ἀνακάλυψε στὸ τεῖχος, πάνω ἀπὸ τὴν πύλη τῆς μονῆς. τὴν ἐπανέφεραν στὸ καθολικό, ἀλλὰ ἡ εἰκόνα ἔφυγε καὶ πάλι. Αὐτὸ ἐπαναλήφθηκε πολλές φορές. Τέλος ἡ Παναγία παρουσιάζεται στὸν γέροντα Γαβριήλ καὶ τοῦ λέει:
– Νὰ πεῖς στοὺς ἀδελφούς νὰ μὴ μ᾿ ἐνοχλοῦν. Δέν ἦλθα ἐδῶ γιὰ νὰ φυλάγομαι ἀπὸ σᾶς, ἀλλὰ νὰ σᾶς φυλάω. Ὅσοι ζεῖτε στὸ Ὄρος τοῦτο ἐνάρετα, νὰ ἐλπίζετε στὴν εὐσπλαχνία τοῦ Υἱοῦ μου. Γιατί, ὅσο ὑπάρχει ἡ εἰκόνα μου μέσα στὴ μονὴ σας, ἡ χάρη καὶ τὸ ἔλεός Του θὰ σᾶς ἐπισκιάζουν πάντοτε.
Ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸ οἱ μοναχοὶ ἔχτισαν παρεκκλήσι κοντὰ στὴν πύλη κι ἐκεῖ τοποθέτησαν τὴν ἱερὴ εἰκόνα.
Πράγματι ἡ Πορταΐτισσα, καθώς ὑποσχέθηκε, προστατεύει τὴ μονὴ καὶ οἰκονομεῖ κάθε της ἀνάγκη.
Προφητεία περί τῆς Ἁγίας Εἰκόνος
Ἐξ ἀρχαίου χειρογράφου γραφέντος τῇ ύπαγορεύση τοῦ Ἁγίου Νείλου τοῦ Μυροβλήτου, φέρεται ὅτι ὅταν πληθυνθῇ ἡ ἀνομία καί ἡ ἀποστασία, θά ἀναχωρήσῃ ἐκ τοῦ Ἁγίου ’Ὁρους. (Περιοδικόν «Ἅγιος Ἀγαθάγγελος»)
Ἡ Βυζαντινὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας εἶναι ἂν λάβουμε ὑπόψη τὴν ὑπάρχουσα παράδοση τὶς θαυματουργικῆς της ἐλεύσεως στὴ Μονὴ τῶν Ἰβήρων ἔργο τῶν πρὸ εἰκονομαχίας χρόνων.
Ἐδῶ πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ ἱστορικὸ τῆς ἐλεύσεως τῆς εἰκόνας δὲν ἀφορᾶ ἕνα Θρύλο ἀλλὰ παράδοση θαύματος ἀδιανόητο βέβαια σὲ κάθε ὀρθολογιστικὰ σκεπτόμενο ἀλλὰ συχνὰ ἐπαναλαμβανόμενο καὶ στὰ μεταγενέστερα χρόνια ἕως καὶ σήμερα.
ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΤΑ ΤΑΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΤΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΟΡΜΟ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ.
ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΊΤΙΣΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΦΕΡΕΙ ΔΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΡΓΥΡΟΕΠΙΧΡΥΣΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΜΕΝΟ ΤΟ 1819 ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ ΟΠΩΣ ΜΑΡΤΥΡΕΙ Η ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ :
ΠΑΝΑΓΝΕ ΜΗΤΕΡ ΙΒΗΡΩΝ Η ΠΡΟΣΤΑΤΙΣ
ΠΡΟΣΔΕΞΑΙ ΤΟΝΔΕ ΜΕΤ’ ΕΥΜΕΝΕΙΑΣ ΚΟΣΜΟΝ
ΟΝ ΠΡΟΣΑΓΟΥΣΙ ΣΗ ΠΑΝΣΕΠΤΩ ΕΙΚΟΝΙ
ΩΣΠΕΡ ΡΙΤΟΝ ΜΕΝΓΕ ΑΛΛ’ ΟΥΝ ΜΕΤ’ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ
ΑΝΝΑΣ ΚΟΜΙΣΣΗΣ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΕΥΓΕΝΩΝ
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΑΤΩΝ ΤΟΚΕΩΝ
ΕΝ ΜΟΣΧΑ ΤΩ αωιθ’ ΕΤΕΙ ΕΝ ΜΗΝΙ ΝΟΕΜΒΡΙΩ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΤΟΥ ΙΒΗΡΙΤΟΥ
ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟΤΕΡΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΤΟ 1701 Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ : « ΕΙΝΑΙ ΔΕ Η ΕΙΚΩΝ ΟΛΗ ΕΓΚΟΣΜΗΜΕΝΗ ΜΕΤΑ ΧΡΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΙΘΩΝ ΤΙΜΙΩΝ »
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙΒΗΡΙΤΗ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΑ : ΕΝΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ (ΣΤΕΜΑ) ΕΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΓΙΑΝΝΙΩΤΙΚΟ (ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ, ΜΙΚΡΑ ΤΕΜΑΧΙΑ. ΕΧΕΙ ΚΑΡΦΩΘΕΙ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΡΦΙΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΘΑ ΚΑΤΕΣΤΡΕΦΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ.
ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΡΩΣΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΦΥΡΗΛΑΤΟ ΚΑΙ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΑ ΚΑΛΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΤΕΡΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΠΟΥ ΑΦΘΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. ΓΥΡΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΣΜΑΛΤΑ ΟΙ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ. Η ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΝΑΓΡΑΦΕΙ :
« ΜΡ ΘΥ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ ΤΩΝ ΙΒΗΡΩΝ Η ΕΛΕΟΥΣΑ » .
ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΥΣΤΗΡΑ, ΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΑ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΣΤΕΜΜΑΤΑ ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΟΙ ΠΤΥΧΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΝΔΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΝΙΚΟΤΑΤΕΣ. ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΝΤΗΛΙΑ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΣΤΗ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΖΑΜΙ.
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΟ 1701 ΑΝΑΦΕΡΕΙ :
« ΕΙΝΑΙ ΔΕ ΚΑΝΔΗΛΙΑ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΑΡΓΥΡΑ ΔΕΚΑΤΕΣΣΑΡΑ ΑΚΟΙΜΗΤΑ. ΕΠΑΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΚΟΥΒΟΥΚΛΙΟΝ ΕΥΜΟΡΦΟΝ ΚΑΙ ΤΡΙΓΥΡΩ ΤΗΣ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΚΑΝΔΗΛΙΑ ΟΓΔΟΗΚΟΝΤΑ ΑΡΓΥΡΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΑΤΩΘΕΝ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΔΙΑΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΕΓΚΟΛΠΙΑ ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΩΜΕΝΑ. Η ΕΙΚΩΝ ΠΟΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΕΧΕΙ ΔΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟΝ ΟΘΕΝ ΕΡΡΕΥΣΕΝ Ω ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΙΜΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΟΝ » .
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΣΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ 3 ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ :
1) ΣΤΙΣ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΤΗ ΩΡΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ”ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ” ΓΙΑ ΤΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ. ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΝ ΠΟΜΠΗ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΕΙ ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΠΑΛΙ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΜΩΛΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ ΑΡΣΑΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΟΠΟΥ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΩΝΙΑΔΟΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ. ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΕΝΩ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ. ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ( 7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ) ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΕΝ ΠΟΜΠΗ. ΑΝ ΤΟΥ Τ. ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΠΕΣΕΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ.
2) ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΑΛΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΤΗ ΠΡΟΤΟΥ ΑΡΧΙΣΕΙ Η Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΕΩΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ. ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ. ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΨΕΛΝΟΝΤΑΙ ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΤΡΑΪΤΙΣΣΑΣ. ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΤΑ ΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ, ΣΤΑ ΑΜΠΕΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΣΦΟΡΑ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η ΠΟΜΠΗ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΔΕΥΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ ΟΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΟΠΟΥ ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η ΠΟΜΠΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ.
3) ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΤΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ. ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΜΕ ΤΗ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΡΟΥΣΑ. ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΣΟΥΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΟΙ ΜΟΝΕΣ Μ. ΛΑΥΡΑΣ ΚΑΙ ΙΒΗΡΩΝ. ΕΤΣΙ ΣΤΙΣ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ Η ΙΒΗΡΩΝ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΕΝΑΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΔΙΑΚΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ Μ. ΛΑΥΡΑΣ ( ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΙΣ 6 ) ΕΝΩ ΣΤΙΣ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ Μ. ΛΑΥΡΑΣ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ. ΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΩΝ ΙΒΗΡΩΝ. ΤΟΝ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΕΝΑΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ. ΣΥΧΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ( ΠΡΟΕΞΑΡΧΕΙ ).
ΣΤΙΣ 14 ΓΙΝΕΤΑΙ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑ¨ΤΙΣΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ. ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΥΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ 15 ΩΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΗ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ
ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΝΑΡΘΗΚΑ ΕΝΑΣ ΜΑΥΡΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΜΕ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΟ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΟΠΛΙΣΜΟ ΤΟΥ (ΔΟΡΥ, ΞΙΦΟΣ, ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ).
ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΗΜΕΝΟΣ ΔΕΞΙΑ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΠΙΣΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ».
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ ΦΕΡΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΞΙΑ ΣΙΑΓΟΝΑ ΤΡΑΥΜΑ ΜΕ ΞΗΡΑΜΕΝΟ ΑΙΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΤΡΕΞΕ ΟΤΑΝ ΚΤΥΠΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΕΝΟΣ ΑΡΑΒΑ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝΕ ΡΑΧΑΪ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΡΧΗΓΟΣ ΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΟΛΟΥ.
ΟΤΑΝ Ο ΣΤΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΕΠΛΕΥΣΕ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ Ο ΡΑΧΑΪ ΕΣΤΕΙΛΕ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΥΡΣΕΨΟΥΝ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ. ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΟΤΙ ΕΜΠΟΔΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑΝ ΣΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΡΑΚΤΟΙ.
ΟΤΑΝ Ο ΡΑΧΑΪ ΑΚΟΥΣΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΡΟΙΔΕΨΕ
ΠΗΡΕ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΗ.
ΟΤΑΝ ΕΙΔΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ ΤΗΝ ΧΤΥΠΗΣΕ ΜΕ ΘΥΜΟ ΜΕ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΗΓΗ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΡΕΕΙ ΑΦΘΟΝΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΙΕΛΟΥΣΕ.
ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΡΕΜΕΙ «ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙΑΝ ΤΟΥ ΕΖΗΤΕΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΝ. ΕΠΙ ΤΟΣΟΥΤΩΝ ΕΛΘΩΝ ΕΙΣ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΩΣΤΕ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΑΥΤΑ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΟ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ».
ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ . ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΕ ΔΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΣΚΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ ΑΛΛΑ «ΒΑΡΒΑΡΟ» .
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ» ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΜΥΡΝΑΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΕΞΗΣ : « ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΔΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΤΟΥΤΟΥΣ 14ος ΑΙΩΝΑΣ ΕΙΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ ΑΡΑΨ ΕΠΛΗΞΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΕΞΙΟΝ ΤΟΥ ΛΑΙΜΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΕΠΕΝΕΓΚΩΝ ΤΡΑΥΜΑ ΕΞ ΟΥ ΕΡΡΕΥΣΕΝ ΑΙΜΑ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΔΕ ΚΑΤΑΠΛΑΓΕΙΣ Ο ΑΡΑΨ ΕΜΕΙΝΕ ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΙΚΕΤΕΥΩΝ.
ΣΥΝΘΕΙΣ (ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕ, ΣΤΑΘΗΚΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ) ΔΕ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΑΣ ΤΙΜΑΤΑΙ ΑΧΡΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΙΣΤΟΡΗΜΕΝΟΣ ΔΕΞΙΩΘΕΝ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΓΩΝΙΑΝ» .
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΠΡΟΚΟΨΕ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΩΣΤΕ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΣΗΜΕΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ.
ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ» Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΙΜΑΤΑΙ ΣΤΙΣ 15 ΜΑΙΟΥ.
ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΚΕΡΑΙΟ ΚΑΙ ΑΠΕΠΝΕΕ ΑΡΩΜΑ. ΤΟ ΕΚΛΕΨΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ.
Ἡ θεραπεία τῆς πριγκίπισσας
Τὸ 1651 οἱ 365 Ἰβηρίτες μοναχοὶ δοκίμαζαν οἰκονομικὴ στενότητα, γι᾿ αὐτὸ ἀνέθεσαν στὴ Θεοτόκο νὰ μεριμνήσει γιὰ τὴ συντήρησή τους. Ἀμέσως ἡ φιλόστοργη Μητέρα ἔτρεξε γιὰ ἐξεύρεση πόρων μέ τὸ ἀκόλουθο χαριτωμένο θαῦμα.
Ἐκείνη τὴν περίοδο ἦταν βαριὰ ἄῤῥωστη ἡ κόρη τοῦ τσάρου τῆς Ρωσίας Ἀλεξίου Μιχαήλοβιτς. Τὰ πόδια της ἦταν παράλυτα καὶ γιὰ τοὺς γιατροὺς ἀθεράπευτα.
Τὴ θλίψη τῆς πριγκίπισσας καὶ τῶν βασιλέων γονέων της ἔρχεται τώρα νὰ μεταβάλει σέ χαρὰ ἡ θαυματουργὴ Πορταΐτισσα. Παρουσιάζεται μιὰ νύχτα στὸν ὕπνο της, κι ἀφοῦ τῆς ἔδωσε θάῤῥος καὶ ὑποσχέθηκε νὰ τὴ θεραπεύσει τῆς λέει:
– Νὰ πεῖς στὸν πατέρα σου νὰ φέρει ἀπὸ τὴν μονὴ τῶν Ἰβήρων τὴν εἰκόνα μου τὴν Πορταΐτισσα.
Τὸ πρωὶ ἡ ἄῤῥωστη διαβίβασε τὴν ἐντολὴ κι ἀμέσως ξεκίνησε ἔκτακτη ἀποστολή, γιὰ νὰ μεταφέρει στοὺς Ἰβηρίτες μοναχούς τὴν ἐπιθυμία τοῦ τσάρου. Ἐκεῖνοι φοβήθηκαν μήπως ἡ εἰκόνα δὲν ἐπιστραφεῖ, καὶ ἀποφάσισαν νὰ στείλουν ἕνα πιστὸ ἀντίγραφο μὲ τιμητικὴ συνοδεία τεσσάρων ἱερομονάχων.
Μόλις μαθεύτηκε ὁ ἐρχομός τῆς σεπτῆς εἰκόνας στὴ Μόσχα, ἡ πόλη ἄδειασε. Ὅλοι, βασιλεῖς καὶ λαός, ἔτρεξαν νὰ τὴν προϋπαντήσουν. Στ᾿ ἀνάκτορα ὅμως ἡ πριγκίπισσα κοιτόταν στὸ κρεβάτι, χωρίς νὰ γνωρίζει τίποτε. Κάποια στιγμὴ ζήτησε τὴ μητέρα της καὶ τότε πληροφορήθηκε τὸ μεγάλο γεγονός.
– Τί; φώναξε. Ἔρχεται ἡ Παναγία, κι ἐμένα μέ ἄφησαν ἐδῶ;
Πηδᾶ ἀμέσως ἀπὸ τὸ κρεβάτι, ντύνεται καὶ τρέχει νὰ ὑποδεχθεῖ κι ἐκείνη τὴν Παναγία. Ὁ κόσμος εἶδε την παράλυτη πριγκίπισσα καὶ τὰ ἔχασε. Ἡ συγκίνηση κορυφώθηκε, ὅταν ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἔφθασε ἡ ἁγία εἰκόνα κι ἔγινε ἡ τελετὴ τῆς ὑποδοχῆς καὶ τῆς προσκυνήσεως.
– Μεγαλειότατε, εἶπαν οἱ ἀπεσταλμένοι, προσφέρουμε τὴ σεπτὴ αὐτὴ εἰκόνα σάν δῶρο στὸ εὐσεβές ρωσικὸ ἔθνος.
– Σᾶς εὐχαριστῶ, εἶπε συγκινημένος ὁ τσάρος. Σέ ἔνδειξη τῆς εὐγνωμοσύνης μου σᾶς παραχωρῶ μία ἀπὸ τὶς καλύτερες μονές τῆς πρωτεύουσας, τὸν ἅγιο Νικόλαο. Ἐπίσης ἐτήσιο ἐπίδομα ἀπὸ 2.500 ρούβλια, ἀτέλεια σέ ὅ,τι εἰσάγετε ἀπὸ τὴν χώρα μου, καθώς καὶ δωρεάν μετακίνηση τῶν ἀπεσταλμένων σας.
Τὸ μετόχι αὐτὸ παρέμεινε στὴν κυριότητα τῆς μονῆς Ἰβήρων μέχρι τὸ 1932 καὶ τῆς ἐξασφάλιζε τόσες προσόδους, ὥστε κάλυπτε ὅλες σχέδον τίς ὑλικές της ἀνάγκες.
Ὁ πεινασμένος ὁδοιπόρος
Ἡ μονὴ τῶν Ἰβήρων εἶναι πολὺ φιλόξενο μοναστήρι. Αὐτὸ ἀποδίδεται καὶ στὸ ἀκόλουθο περιστατικό:
Ἕνας φτωχὸς ἐργάτης, κουρασμένος ἀπὸ τὸν δρόμο, ἔφθασε τὸ μεσημέρι πεινασμένος στὴν πύλη τῆς μονῆς. Ζητήσε μόνο λίγο ψωμὶ ἀπὸ τὸν πορτάρη, γιατὶ βιαζόταν νὰ συνεχίσει τὴν πορεία του.
Ὁ πορτάρης, ἄγνωστο γιατί, δὲν τοῦ ἔδωσε, ὁπότε ὁ φτωχὸς ἀναστέναξε βαθιὰ κι ἔφυγε νηστικός.
Ἀνεβαίνοντας πρός τίς Καρυές, σταμάτησε γιὰ λίγο στὴ σκιὰ ἑνός δέντρου. Λυπημένος καὶ κουρασμένος καθώς ἦταν, ξάπλωσε καταγῆς. Ξεφνικὰ ἀκούει βήματα νὰ πλησιάζουν. Ἀνασηκώνεται καὶ βλέπει κοντά του μιὰ γυναίκα μ᾿ ἕνα βρέφος στὴν ἀγκαλιά. Μέ ὕφος συμπαθητικὸ καὶ φωνὴ γλυκειὰ τὸν ἐρωτᾶ:
– Τί ἔχεις; Μήπως εἶσαι ἄῤῥωστος;
– Ὄχι, ἀπάντησε ἐκεῖνος, ἀλλὰ πεινῶ. Παρακάλεσα τὸν θυρωρὸ τῆς μονῆς Ἰβήρων νὰ μοῦ δώσει ψωμί, ἀλλὰ δὲν μοῦ ἔδωσε.
– Ἄκου, παιδί μου. Δέν πρέπει νὰ παραπονεῖσαι γιὰ τὸν θυρωρό. Θυρωρὸς τῆς μονῆς αὐτῆς εἶμαι ἐγώ. Νὰ ἐπιστρέψεις ἀμέσως καὶ νὰ ζητήσεις ψωμὶ ἐκ μέρους μου. Κι ἂν δὲν σοῦ δώσουν, πλήρωσέ το μ᾿ αὐτὰ τὰ χρήματα. Σὲ περιμένω ἐδῶ.
Λέγοντας αὐτὰ ἔδωσε στὸν ἐργάτη τρία φλουριά. Ἐκεῖνος, ἀνύποπτος γιὰ ὅσα ἔβλεπε καὶ ἄκουγε, ξεκίνησε γιὰ τὸ μοναστήρι. Χτύπησε τὴν πύλη καὶ κρατώντας ἐπιδεικτικὰ τὰ χρήματα ζήτησε καὶ πάλι ἀπὸ τὸν θυρωρὸ ψωμί, χωρὶς νὰ παραλείψει ν᾿ ἀναφέρει τὴ συνομιλία μὲ τὴ γυναίκα.
Ὅταν ἄκουσε ὁ μοναχός γιὰ γυναίκα καὶ εἶδε τὰ σπάνια νομίσματα, κατάλαβε ὅτι πρόκειται γιὰ θαῦμα. Χτύπησε τὴν καμπάνα, συγκεντρώθηκαν οἱ ἀδελφοὶ καὶ ἄκουσαν μέ θαυμασμὸ τὸ παράδοξο γεγονός.
Διαπίστωσαν μάλιστα ὅτι τὰ νομίσματα ἐκεῖνα ἦταν ἀφιερωμένα πρίν ἀπὸ πολλὰ χρόνια στὴ θαυματουργὴ εἰκόνα. Βλέποντας ὅμως ἡ Παναγία τὴν ἀνάγκη τοῦ φτωχοῦ, τὰ παρέλαβε καὶ τοῦ τὰ ἔδωσε μέ μητρικὴ εὐσπλαγχνία.
Οἱ μοναχοὶ μέ φόβο καὶ εὐλάβεια τὰ ἐπανέφεραν στὴν ἁγία εἰκόνα τῆς Πορταΐτισσας, ἡ ὁποία μέ τὸ θαῦμα αὐτὸ τοὺς δίδαξε τὴ μεγάλη ἀρετὴ τῆς φιλοξενίας.
…
http://users.uoa.gr
http://iviron-monastery.pblogs.gr
Η ΚΑΝΔΗΛΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ
Ἠ Ἱερὰ Αὐτῆς κανδήλα κινεῖται μόνη της θαυματουργικῶς κατά τὰς μεγάλας ἑορτάς, ἐκτάκτως δέ ὅταν πρόκειται νὰ συμβῆ εὐχάριστον ἤ δυσάρεστον γεγονὸς εἰς Ἄγ. Ὅρος ἡ ἐκτὸς αὐτοῦ. (Περιοδικόν «Ἅγιος Ἀγαθάγγελος»)
ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Στὴ σεβάσμια μονὴ τῶν Ἰβήρων, κατὰ τὴν ἐτήσια ἀγρυπνία τῆς πανήγυρης τῆς σεπτῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας Πορταΐτισσας (15 Αὐγούστου), εἶχε κληθεῖ νὰ ψάλει ὁ περίφημος Ρουμάνος μουσικὸς καὶ καλήφωνος Νεκτάριος, ὁ λεγόμενος Βλάχος. Ἡ μονή, γιὰ νὰ τιμήσει τὸν ἐπισκέπτη, ὅπως ἦταν συνήθεια, τοῦ παραχώρησε τὸ δεξιὸ ἀναλόγιο. Αὐτὸ δὲν ἄρεσε στοὺς ψάλτες τῆς μονῆς, οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ ἐπιδείξουν τὴ μουσικὴ τοὺς κατάρτιση καὶ τὶς ψαλτικές τους ἱκανότητες. Γι’ αὐτὸ δυσαρεστήθηκαν. Παρακινούμενοι ἀπὸ φθόνο τοῦ διαβόλου, σκέφτηκαν τὴν ἐξόντωση τοῦ Ρουμάνου ψάλτου. Ἔτσι, κάποιος ἀπὸ αὐτούς, ἔριξε δηλητήριο στὸ ποτό του.
Ὁ εὐλογημένος αὐτὸς μοναχὸς Νεκτάριος, μόλις αἰσθάνθηκε τοὺς πρώτους πόνους ἀπὸ τὴν ἐπίδραση τοῦ δηλητηρίου, ἀντελήφθη τί εἶχε συμβεῖ. Ὁπλισμένος μὲ ἀκράδαντη πίστη στὸ Θεὸ καὶ τὴν ἑορτάζουσα Παναγία Πορταΐτισσα, ἀμέσως ἔτρεξε στὴ θαυματοποιὸ Παναγία, πῆρε τὸ κανδήλι Της καὶ ἤπιε ὁλόκληρό το περιεχόμενό του καὶ μὲ πολὺ πόνο ψυχῆς εἶπε: «Παναγία μου, σῶσε μέ. Μὲ δηλητηρίασαν».
Ἡ ταχεία ἀντίληψη καὶ ἕτοιμη βοηθὸς καὶ ἰατρὸς τῶν νοσούντων, Κυρία Θεοτόκος, ἄκουσε τὸν πιστὸ δοῦλο Της, προσέτρεξε καὶ τὸν θεράπευσε. Ὁ ἴδιος ἀργότερα ὁμολογοῦσε: «Ποτὲ δὲν ἔψαλα τόσο καλὰ στὴν Παναγία, μὲ τόσο καθαρὸ λαρύγγι καὶ ψυχικὴ διάθεση, καθὼς τὴν τραγικὴ ἐκείνη ἀγρυπνία τῆς σώτειράς μου Παναγίας Πορταΐτισσας».
