Διήγησις περὶ τῆς δευτέρας Ἁγίας Εἰκόνος τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τῆς Ἱερᾶς τοῦ Ζωγράφου Μονῆς

Ἡ Ἁγία αὕτη Εἰκὼν αὐτομάτως ἦλθεν ὡσαύτως διὰ θαλάσσης ἐκ τῆς Ἀραβίας καὶ εὗρον αὐτὴν ἐν τῷ λιμένι τῆς ἱερᾶς τοῦ Βατοπαιδίου Μονῆς. Ἡ ἀπροσδόκητος ὅμως ἄφιξις τῆς Ἁγίας Εἰκόνος οὐκ ὀλίγην προϋξένησε ταραχὴν καὶ θόρυβον ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει, καθότι τῆς φήμης αὐτῆς ταχέως διαδραμούσης πανταχοῦ, συνέρρεον ἐκ πασῶν τῶν Μονῶν, ἰρωθεῖσαν Εἰκόνα.
Ἕκαστον δὲ Μοναστήριον παρεκάλει ν᾿ ἀποκτήση τὸν τοιοῦτον θησαυρόν, ἀλλ᾿ ἡ τοῦ Βατοπαιδίου Μονή, ἐπειδὴ ἡ Ἁγία Εἰκὼν ἐφανερώθη εἰς τὸν λιμένα αὐτῆς οἰκειοποιεῖτο αὐτήν.

Ἐν τούτοις ἅπαντες οἱ Γέροντες τῶν λοιπῶν Μονῶν δὲν παρεχώρουν αὐτὴν καὶ οὐχὶ ἄλλως πῶς ἐβούλοντο, ἵνα ἀποφασίσωσι περὶ τοῦ μέλλοντος τῆς Ἁγίας ταύτης Εἰκόνος τοῦ Ἀθλοφόρου, εἰ μὴ ἵνα βάλωσι κλήρους ἐκ πασῶν τῶν Μονῶν καὶ οὕτω νὰ γνωρίσωσι ἐν ποίῳ Μοναστηρίῳ βούλεται μόνη αὐτὴ ἡ ἰδία Εἰκὼν νὰ διαμένῃ· ὅθεν καὶ μὲ ὅλην τὴν δύναμιν, ὧν κέκτηται ἡ τοῦ Βατοπαιδίου Μονή, κατὰ τὴν ὑπεροχὴν καὶ ἀρχαιότητα αὐτῆς, εἰς ἄλλας περιστάσεις καὶ ἐν αὐτῷ μάλιστα τῷ Πρωτάτῳ, οὐχ ἧττον ἡ κοινὴ φωνὴ ὡς φωνὴ Θεοῦ ὑπερίσχυεν· ὅθεν, ὅπως ἀσφαλέστερον γνωρίσωσιν ἐν ποίᾳ ἀληθῶς τῶν ἐν Ἄθῳ Ἱερῶν Μονῶν εὐδοκεῖ νὰ ἀφήσῃ τὴν Ἁγίαν Αὐτοῦ Εἰκόνα ὁ Τροπαιοφόρος, ἀπεφάσισαν οἱ Γέροντες κοινῇ γνώμῃ, ἵνα ἐπιθέσωσιν αὐτὴν ἀφ᾿ ἑνὸς ἀγρίου καὶ νέου ἡμιόνου, μηδόλως γιγνώσκοντος τὰς ὁδοὺς τῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Μονῶν καὶ Σκητέων, καὶ μὲ τὸ ἱερὸν τοῦτο φορτίον νὰ ἀφήσωσιν αὐτὸν ἐλεύθερον εἰς τὴν θέλησιν αὐτοῦ καὶ νὰ ἀκολουθώσι κατόπιν παρατηροῦντες αὐτόν· καὶ οὕτως ἐποίησαν.
Ὁ νέος λοιπὸν καὶ ἄγριος ἡμιόνος οὖτος ὡδηγήθη πρῶτον εἰς τὴν ὁδὸν τὴν ἄγουσαν ἐκ Θεσσαλονίκης εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἀφέθη ἄνευ ὁδηγοῦ· ὁ δὲ διὰ βαρέως καὶ ἰσομέτρου καὶ εὐτάκτου βήματος, ὥσπερ αἰσθανόμενος καὶ ἐννοῶν ὁποῖον ἱερὸν φορτίον φέρει ἐφ᾿ ἑαυτοῦ, διέβη δι᾿ ἀβάτων τόπων καὶ δασῶν καὶ ὑψωμάτων κατ᾿ εὐθεῖαν εἰς τὴν τοῦ Ζωγράφου καὶ κατέναντι τῆς Μονῆς, ἐφ᾿ ἑνὸς ὡραιοτάτου λόφου, ἔστη ὅλως ἀκίνητος.
Τοιουτοτρόπως λοιπὸν ἅπαντες ἐπληροφορήθησαν, ὅτι ἡ εὐδοκία τοῦ Τροπαιοφόρου Γεωργίου εἶναι νὰ μείνη ἡ Ἁγία Αὐτοῦ Εἰκὼν ἐν τῇ τοῦ Ζωγράφου· οἱ δὲ Μοναχοὶ αὐτῆς μετ᾿ ἐγκαρδίου χαρᾶς καὶ πνευματικῆς πανηγύρεως ἐδέξαντο τὸν Οὐράνιον τοῦτον ξένον καὶ φίλον καὶ τὴν ἁγίαν αὐτοῦ Εἰκόνα ἔθεντο ἐν τῷ Μοναστηρίῳ ἑντὸς τοῦ Καθολικοῦ Ναοῦ.
Ἐν τούτοις καὶ ὁ ἡμιόνος, μόλις κατεβίβασαν ἐξ αὐτοῦ τὴν ἁγίαν Εἰκόνα, ἐξέπνευσε καὶ κατέχωσαν αὐτὸν ἐν τῷ ἰδίῳ τόπῳ.

Εἰς ἀνάμνησιν δὲ τῆς θαυμασίας φανερώσεως καὶ ἐλεύσεως τῆς ἁγίας ταύτης Εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ᾠκοδόμησαν ἐπὶ τοῦ λόφου ἐκείνου μίαν κέλλαν καὶ οὐ μεγάλην ἐκκλησίαν ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου. Οὗτος δὲ ὁ λόφος εἶναι κατέναντι τῆς Μονῆς πρὸς Δυσμάς, ἀπέχων 15´ λεπτά.
«Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ» ΥΠΟ ΙΩΑΝΝΟΥ Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
πηγή

Δευτέρα εἰκόνα εἶναι ἡ ἐξ Ἀραβίας ἐλθοῦσα, ἡ ὁποία βρίσκεται στὸν ἀνατολικὸ κίονα τοῦ ἀριστεροῦ χοροῦ καὶ τῆς ὁποίας ὁ ἀργυρότευκτος ἐπενδύτης ἔγινε τὸ 1822.
Λέγεται ὅτι ὅταν ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου ἦλθε ἀπὸ τὴν Ἀραβία, στὰ ὅρια τῶν Βατοπεδινῶν διεκδικήθηκε ἀπ’ αὐτούς, ἀλλὰ κατὰ πρόταση τῶν Ζωγραφιτῶν ἀποφασίσθηκε ἡ φιλονικία νὰ λυθεῖ ὡς ἑξῆς: νὰ τοποθετήσουν αὐτὴ πάνω σὲ πῶλο τὸν ὁποῖο θὰ ἀφήσουν ἐλεύθερο καὶ σὲ ὅποιας Μονῆς τὰ ὅρια θὰ σταθεῖ, σ’ αὐτὴ θὰ δοθεῖ ἡ εἰκόνα. Ἐπειδὴ ὁ πῶλος στάθηκε στὸν λόφο ποὺ βρίσκεται δυτικὰ τῆς Μονῆς Ζωγράφου, ὅπου καὶ ἐξέπνευσε, ἡ εἰκόνα παρελήφθη ἀπὸ τοὺς Ζωγραφίτες οἱ ὁποῖοι στὸ σημεῖο ἐκεῖνο ἔκτισαν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ κελλιὰ γιὰ μοναχούς.

πηγή