Βίος Ἁγίας νεομάρτυρος Ἀργυρῆς

 
Ἡ ἁγία Ἀργυρὴ ἡ νεομάρτυς, ἡ προστάτης τοῦ γάμου καὶ τῆς εὐσεβοῦς νεότητος
Η ΑΓΙΑ ΑΡΓΥΡΗ (1688 -1725) Ἡ ἐκ Προύσης τῆς Μικρᾶς Ἀσίας πολυάθλος νεομάρτυς τῆς Κωνσταντινουπόλεως
«Ὅταν θὰ κάνετε τὴν εἰκόνα μου στὸ ἐκκλησάκι μου, νὰ μὴν γίνει ὅπως αὐτὴ ἐδῶ, ἀλλὰ νὰ κρατῶ δυὸ στέφανα τοῦ γάμου». 

Η ΑΓΙΑ ΑΡΓΥΡΗ – ΝΥΜΦΗ ΧΡΙΣΤΟΥ
Στὴ χρυσὴ ἁλυσίδα τῶν ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων δὲν ὑπάρχουν μόνο ὀνόματα ἀνδρῶν ἀλλὰ καὶ γυναικών, ποὺ ὁμολόγησαν μὲ παρρησία δυνατὴ τὴν πίστη τους πρὸς τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Μιὰ τέτοια θαρραλέα μορφὴ εἶναι καὶ ἡ ἁγία νεομάρτυς Ἀργυρὴ ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία.
Γεννήθηκε στὴν Προῦσα τῆς Βιθυνίας τὸ 1688 ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν Γεώργιο καὶ τὴ Σωσάνα. Ὁ Θεὸς τὴν εἶχε προικίσει μὲ ἐξωτερικὴ ὡραιότητα συνδυασμένη μὲ φυσικὴ εὐγένεια καὶ καλοσύνη. Ἡ μικρὴ αὐτὴ ἁγνὴ κόρη ἀγαποῦσε πολὺ τὸν Θεό. Τὸν σεβόταν βαθιὰ καὶ τηροῦσε μὲ ἀκρίβεια τὶς εὐαγγελικὲς ἀρετές. Ἦταν γιὰ πολλοὺς ἕνα παράδειγμα φωτεινό.

Ὅμως ὁ διάβολος τὴν ἐφθόνησε. Κάποιος προύχοντας γείτονάς της Μουσουλμάνος τὴ συμπάθησε. Καὶ προσπαθοῦσε μάταια μὲ πονηρὲς προτάσεις καὶ ἐνοχλήσεις νὰ τὴν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴ χριστιανική της πίστη καὶ ζωή.
Ἡ ἐπιθυμία τοῦ πονηροῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου κορυφώθηκε ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ἡ εὐσεβὴς Ἀργυρὴ ἔκανε τοὺς γάμους της. Λίγες μέρες λοιπὸν μετὰ τὸ Μυστήριο καὶ ἐνῶ τελοῦσαν οἱ νεόνυμφοι – κατὰ τὴν παράδοσή τους – Παράκληση στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο, εἰσόρμησε στὸ Ναὸ ὁ ἀλλόθρησκος αὐτὸς ἐχθρός της μὲ ἄλλους μαζὶ Μωαμεθανοὺς καὶ τὴν ἅρπαξαν βίαια. Φοροῦσε μάλιστα τὴν ἡμέρα ἐκείνη καὶ τὸ νυφικό της. Καὶ τὴν ὁδήγησαν στὸν κριτὴ τῆς Προύσας. Τὴν κατηγόρησαν ἐκεῖ ὅλοι μαζὶ καὶ τὴ συκοφάντησαν στὸν δικαστὴ λέγοντας γι’ αὐτὴν «ὅτι εἶπε ὅτι θὰ ἀλλάξει πίστη καὶ θὰ γίνει Τούρκα».
Ἀλλὰ καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη δυστυχῶς ἔφθασε ὁ φθονερὸς προύχοντας ὑποκινούμενος ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ κατέθεσε τὰ ἴδια ψέματα, ἐνῶ ἡ ἁγία ἀτάραχη βεβαίωνε: «Οὐδέποτε σκέφθηκα ἢ εἶπα κάτι τέτοιο, νὰ ἀρνηθῶ τὴν πίστη μου. Εἶμαι Χριστιανὴ καὶ Χριστιανὴ θέλω νὰ ἀποθάνω.»
Μὲ νέα διαταγὴ τοῦ Τούρκου κριτῆ ἔδειραν τὴν ἁγία Ἀργυρὴ καὶ τὴ φυλάκισαν στὴν ὑγρὴ φυλακὴ τῆς περιοχῆς Χάσκιοϊ. Ἀκολούθησαν καὶ ἄλλες ἀνακρίσεις χωρὶς ὅμως κανένα ἀποτέλεσμα. Οἱ γονεῖς τῆς εὐσεβοῦς νεόνυμφης κατέφυγαν μέχρι καὶ σ’ αὐτὸν τὸν Σουλτάνο, ἀλλὰ δυστυχῶς ὅλες οἱ προσπάθειες ἀπέβησαν ἄκαρπες. Ἡ ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου παρέμενε μία καὶ ἔπρεπε νὰ ἐκτελεσθεῖ μὲ ἀκρίβεια: «Ἢ θὰ ἀλλαξοπιστήσει καὶ θὰ παντρευτεῖ τὸν υἱὸ τοῦ προύχοντα ἢ θὰ κλεισθεῖ ἰσόβια στὴ φυλακή». Ἡ Ἁγία προτίμησε τὸ δεύτερο. Αὐτὸ τῆς ὑπαγόρευε ἡ συνείδησή της καὶ ἡ ἀγάπη της πρὸς τὸν Χριστό. Νὰ παραμείνει πιστὴ στὸν Κύριο «ἄχρι θανάτου».
Οἱ συνθῆκες στὴ φυλακὴ ἦταν σκληρές. Ὑπῆρχαν συγκρατούμενες Τουρκάλες καταδικασμένες γιὰ βαριὰ παραπτώματα. Αὐτὲς ἐνοχλοῦσαν τὴν Ἁγία, τὴν πείραζαν, τὴν ἔβριζαν, τὴ χλεύαζαν. Ἐκεῖ ἡ ἁγία δεχόταν ραβδισμοὺς καὶ ἄλλα βάσανα. Κακοπαθοῦσε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸ ἅγιο ἦθος της καὶ τὸ ὑπομονετικό της παράδειγμα μίλησαν αὐτόπτες μάρτυρες – γυναῖκες χριστιανὲς ποὺ ἦταν καὶ αὐτὲς φυλακισμένες καὶ εἶχαν ἐλευθερωθεῖ.
17 ὁλόκληρα χρόνια ἔμεινε στὶς φυλακὲς ἡ ἁγία Ἀργυρὴ «δεσμία Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Ὅλα τα ὑπέφερε ἐκεῖ μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση. Ἡ φυλακὴ ἦταν γι’ αὐτὴν Παράδεισος καὶ οὐρανός! Ἀνέπνεε τὸν Χριστὸ καὶ ζοῦσε μέσα σὲ πλούσια Χάρη εἰρήνης. Συνέχεια δοξολογοῦσε τὸν Κύριο.
Ὅταν κάποτε τὴν εἰδοποίησαν ὅτι ἕνας εὐλαβὴς πλούσιος, ὁ Μανώλης Κιουρτζίμπασης μεσολαβεῖ γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσή της, αὐτὴ ἀρνήθηκε νὰ δεχθεῖ τὴν πρότασή του.
Προτίμησε νὰ παραμείνει στὴ φυλακή, «τὸ βασιλικὸν παλάτιον» – ὅπως τὸ ὀνόμαζε – τοῦ βασιλέως Χριστοῦ.
Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ περιβάλλον ἡ Ἀργυρὴ – μετὰ ἀπὸ 17 συνολικὰ χρόνια ἐγκλεισμοῦ – παρέδωσε τὸ πνεῦμα της στὸν Κύριο στὶς 5 Ἀπριλίου 1721, ἀφοῦ προηγουμένως κοινώνησε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια ποὺ κρυφὰ τὶς ἔφεραν μέσα σὲ σταφίδα.
Τὸ μαρτυρικό της σκήνωμα-σῶμα εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ τὸ ἔθαψαν κατὰ τὴν ἐπιθυμία της σὲ μία ἄκρη στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς στὸ Χάσκιοϊ (Πικρίδιο), ποὺ τότε ἦταν νεκροταφεῖο. Στὶς 30 Ἀπριλίου 1725 ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων της. Ὁ βιογράφος τῆς ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καταγράφει ὅτι τὸ ἱερὸ λείψανο τῆς ἁγίας βρέθηκε ἀκέραιο, σῶο, πλημμυρισμένο ἀπὸ θεία εὐωδία. Ἱερεῖς καὶ πιστοὶ μὲ εὐλάβεια καὶ συγκίνηση τὸ ἀπέθεσαν μέσα σὲ λάρνακα στὴν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς μὲ τὴν ἄδειά του τότε Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Παϊσίου. Καὶ ἡ Ἁγία ἐτιμάτο μὲ ἐπισημότητα καὶ μὲ εὐλάβεια κάθε χρόνο στὶς 30 Ἀπριλίου, ἡμέρα τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν Λειψάνων της. Στὰ δραματικὰ γεγονότα τοῦ 1955 ποὺ ἔγιναν στὸν Πόλη, φανατικοὶ καὶ ἐμπαθεῖς Τοῦρκοι κατέστρεψαν καὶ λεηλάτησαν μεταξύ των ἄλλων καὶ τὸν ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Ἔκαψαν δὲ καὶ τὴν ἁγία λάρνακα. Σήμερα σώζονται σὲ μικρὴ λειψανοθήκη ἐλάχιστα ὑπολείμματα ἱερῶν Λειψάνων τῆς ἐνδόξου Νεομάρτυρός μας.
Ναΰδριο τῆς Ἁγίας Ἀργυρῆς ἐγκαινιασμένο ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ἰάκωβο Γ’ ὑπάρχει στὴν κωμόπολη Παναγιούδα Λέσβου, ὅπου καὶ τιμᾶται μὲ λαμπρότητα.
Ἡ ἁγία Νεομάρτυς Ἀργυρὴ δίκαια ὀνομάσθηκε «προστάτης τοῦ Γάμου καὶ τῆς εὐσεβοῦς νεότητος». Ἕνας ἀπὸ τοὺς σύγχρονους ὑμνογράφους της, ὁ π. Ἀθανάσιος Σιμωνοπετρίτης, στὸν Παρακλητικὸ Κανόνα ποὺ συνέθεσε πρὸς τιμήν της, ἔβαλε ὡς ἀκροστιχίδα τοῦ τὴν τόσο ἐκφραστικὴ ἱκεσία «Τὴν σωφροσύνην, Ἀργυρή, δὸς ἠμὶν δῶρον».
Καὶ μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ὡραίους ὕμνους τὴν ὑμνεῖ καὶ τὴν παρακαλεῖ νὰ στηρίζει μὲ τὶς εὐχὲς τῆς τοὺς πιστοὺς συζύγους σὲ θεάρεστη συζυγία: «Συζυγίαν ἐτήρησας ἄμωμον ἐκ φθόνου τοῦ πολεμήτορος· διὸ μάρτυς τήρει πάντοτε, εὐλαβεῖς συζύγους ἐν ἁγνότητι».
Εἴθε μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς ἁγίας ἐνδόξου Νεομάρτυρος Ἀργυρῆς οἱ νέες οἰκογένειες τῆς πατρίδος μας νὰ ἀπολαμβάνουν εἰρήνη καὶ χαρὰ καὶ νὰ μένουν θεμελιωμένες στὸν ἀσάλευτο βράχο τῆς πίστεώς μας, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό!
.
ΠΗΓΗ:
ὁ βίος τῆς ἁγίας ἀπό: www.xfd.gr

Ἀπολυτίκιον Ταχὺ προκατάλαβε

   Τυράννους κατήσχυνας ἐν τοῖς βασάνοις σεμνή, δειχθεῖσα πολυάθλε, ὥσπερ ἀδάμας στερρός, Χριστοῦ μάρτυς ἔνδοξε, ἔδειξας ἐναθλοῦσα πρὸς Χριστὸν τὸν Σωτήρα, ἔρωτα τὲ καὶ ζῆλον καὶ ἀκόρεστον πόθον, δὶ’ ὅ σε Ἀργυρή, αὐτὸς ἀξίως ἐδόξασε