Εἰ τὶς εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως.
Εἰ τὶς εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ.
Εἰ τὶς ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τὸ δηνάριον.
Εἰ τὶς ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τὸ δίκαιον ὄφλημα. Read more
Ὁ Ἰωσὴφ ἦταν Πατριάρχης τοῦ Ἰσραὴλ καὶ πρόγονος τοῦ Ἰησοῦ. Ήταν ὁ ἑνδέκατος γιὸς καὶ ὁ πιὸ ἀγαπημένος γιὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ ὁ πρῶτος της Ραχὴλ (Γένεση 30,22-24). Σύμφωνα μὲ τοὺς ὑπολογισμοὺς τῶν χρονολογιῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Ἰωσὴφ θὰ πρέπει νὰ ἔζησε περίπου τὸ 1916-1806 π.Χ. Γεννήθηκε στὴ Μεσοποταμία ὅταν ὁ πατέρας τοῦ ἦταν 90 ἐτῶν. Το ὄνομά του στὰ ἑβραϊκὰ σημαίνει “εἴθε νὰ δώσει κι ἄλλον” καὶ εἶναι σχετικὸ μὲ τὰ λόγια τῆς Ραχὴλ “ὁ Κύριος ἔβγαλε ἀπὸ πάνω μου τὴ ντροπή μου”. Read more
Τί δὲν κάνει καὶ τί δὲν ἐφευρίσκει ὁ ἔνθεος ζῆλος μιᾶς ἐνάρετης ψυχῆς! Ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὁ εὐλαβὴς καὶ σοφὸς μοναχὸς Μεθόδιος1 γιὰ νὰ κατηχήση στὴν Ὀρθόδοξο πίστι τὸν βασιληὰ τῶν Βουλγάρων. Αὐτὸ ἔγινε τότε ποὺ αὐτὸς εἶχεν ἀπαρνηθεῖ τὴν εἰδωλολατρεία καὶ εἶχε εἰσέλθει στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία. Εἶχε βαπτισθῆ καὶ εἶχεν ὑποτάξει τὸ κράτος του στὸν βασιληὰ τῶν Ρωμαίων2 καὶ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως.3 Read more
1. Υπάρχουν μερικὰ θαλάσσια μέρη ποὺ τρέφουν μεγάλα κητώδη θηρία. Ὅσοι λοιπὸν πλέουν σ’ αὐτὰ τὰ μέρη κρεμοῦν κώδωνες στὰ πλευρὰ τῶν πλοίων, ὥστε τὰ θηρία τρομαγμένα ἀπὸ τὸν ἦχο τους νὰ φεύγουν. Καὶ τοῦ δικοῦ μας βίου ἡ θάλασσα τρέφει πολλὰ καὶ φοβερώτερα θηρία, τὰ πονηρὰ πάθη δηλαδὴ καὶ τοὺς ἐφόρους τῶν παθῶν δαίμονες ποὺ εἶναι πονηρότεροι. Ἐπιπλέει σ’ αὐτὴ τὴ θάλασσα σὰν πλοῖο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ κι ἀντὶ γιὰ κώδωνες ἔχει τοὺς πνευματικοὺς διδασκάλους, ὥστε μὲ τὸν ἱερὸ ἦχο τῆς διδασκαλίας τούτων ν’ ἀπομακρύνη τὰ νοητὰ θηρία. Αὐτὸ προφανῶς προτυπώνοντας ἡ στολὴ τοῦ Ἀαρῶν, εἶχε εὔηχους κώδωνες ραμμένους στὰ ἄκρα της καὶ σύμφωνα μὲ τὰ θέσμια ἔπρεπε ν’ ἀκούεται ἡ φωνή τους, ὅταν ἐλειτουργοῦσε ὁ Ἀαρῶν. Read more
Ἀνάμεσα στοὺς νεομάρτυρες ποὺ ἀγωνίστηκαν κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας γιὰ τὴ στερέωση τοῦ χριστιανικοῦ φρονήματος, ἐπιδεικνύοντας ξεχωριστὴ γενναιότητα καὶ ἀκλόνητη πίστη, εἶναι και ο ἐκ Σφακίων τῆς Κρήτης Ἅγιος νεομάρτυς Μανουήλ, ὁ ὁποῖος σφαγιάσθηκε ὑπὲρ Χριστοῦ στὸ μυροβόλο καὶ ἁγιότοκο νησὶ τῆς Χίου στίς 15 Μαρτίου 1792. Read more
Εὐρισκόμενος κάποτε ὁ Ἅγιος ὥς ἠγούμενος εἰς τὴν Μονὴν τοῦ ᾿Αγίου Ἀποστόλου ’Ανδρέου, τὸ κοινῶς Κλειοσκάβρη καλούμενον καὶ εὑρισκόμενον εἰς τὸ Μόντε Τσέλιο, ἐν θέσει καλουμένῃ Σκαύρου. και ἡσυχάζων εἰς τὸ κελλίον του, εἰς τὸ ὁποῖον εἰργάζετο καλλιγραφῶν ἱερὰ βιβλία, προσῆλθεν εἰς αὐτὸν πτωχός τις, ὅστις διασωθείς, ὡς ἔλεγεν, ἐκ ναυαγίου, διηγεῖτο τὴν συμφοράν του παρακαλῶν τὸν Άγιον νὰ τὸν ἐλεήσῃ. Ήτο δὲ ὁ κατὰ τὸ φαινόμενον πτωχὸς ὄχι άνθρωπος ἁπλῶς, ἀλλὰ Ἄγγελος Θεοῦ, εἰς σχῆμα πτωχοῦ καὶ δεομένου παρουσιασθείς, ἵνα φανερώσῃ εἰς ὅλους τὸ εὔσπλαγχνον καὶ εύσυμπάθητον φρόνημα τοῦ ‘Αγίου. Ό ἐμφανισθεὶς λοιπὸν ὡς πτωχός, ἔλαβε τότε ἀπὸ τὸν ᾿Αγιον, δι’ ἐλεημοσύνην, ἐξ νομίσματα. Μετ᾿ ὀλίγον ὅμως ἐπέστρεψε καὶ πάλιν καὶ ἐζήτησεν ἐκ νέου ἐλεημοσύνην. Όθεν διὰ δευτέραν φορὰν ἔλαβεν ἄλλα ἐξ. ‘Ελθών δὲ καὶ διὰ τρίτην φορὰν δὲν ἔφυγεν άνελέητος, διότι μὴ ἔχων ό Άγιος νὰ δώσῃ ἄλλα νομίσματα, ἔδωκεν εις αὐτὸν προθύμως τὸ ἀργυροῦν τριβλίον τοῦ Μοναστηρίου. Read more
Ἕνας φλογερὸς ὁμολογητὴς καὶ ἕνας ἀκλόνητος στύλος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ἀληθείας
Μέσα στὴ σεπτὴ χορεία τῶν γενναίων ὁμολογητῶν καὶ θεοφόρων ἀγωνιστῶν τῆς ἀμωμήτου χριστιανικῆς πίστεως ποὺ διέλαμψαν τὸν 8ο – 9ο μ.Χ. αἰώνα κατὰ τὴ ζοφερὴ περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας, συναριθμεῖται καὶ ὁ τιμώμενος στὶς 8 Μαρτίου Ἅγιος Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε γιὰ τὴν πλούσια ποιμαντικὴ καὶ φιλανθρωπική του δραστηριότητα, ἀλλὰ παράλληλα ἀναδείχθηκε σθεναρὸς ἀγωνιστὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ἀκλόνητος στύλος τῆς Ἐκκλησίας. Read more
Ἡ μνήμη του τελεῖται στὶς 4 Μαρτίου
Στίχ. Ὑπηρέτης θὴρ τῷ Γερασίμῳ γέρας,
Θῆρας παθῶν κτείναντι πρὶν λῆξαι βίου.
Τῇ δὲ τετάρτῃ Γεράσιμος βιότοιο ἀπέπτη.
Παιδικὰ καὶ νεανικὰ χρόνια τοῦ Ὁσίου Γερασίμου
Στὰ πολὺ παλιὰ χρόνια, πρὶν περάσουν τετρακόσια χρόνια ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γεννήθηκε στὰ Μύρα τῆς Λυκίας ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἁγίους τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης.
Τὰ Μύρα ἦταν ἀρχαῖα πόλη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ποὺ ἦταν Ἑλληνικὴ ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια. Τὴν ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου τὰ Μύρα ἔγιναν πρωτεύουσα τῆς ἐπαρχίας τῆς Λυκίας καὶ μέχρι τὸν 17ο αἰώνα ἦταν ἕδρα ἐπισκόπου. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους των Μύρων, ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ προστάτης τῶν θαλασσῶν. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος λάμπρυνε μὲ τὴν παρουσία του τὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῶν Μύρων κατὰ τὸν 4ο αἰώνα καὶ πέθανε λίγα χρόνια πρὶν γεννηθεῖ ὁ Ὅσιος Γεράσιμος. Τὰ ἐρείπια ποὺ σώζονται δείχνουν ὅτι τὰ Μύρα βρίσκονται τέσσερα χιλιόμετρα μακριὰ ἀπὸ τὴν θάλασσα. Read more
Αὐτὴ εἶναι ἡ καθαρὴ καὶ γνήσια ὁμολογία τῆς πίστεως ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν· αὐτὴ εἶναι ἡ θεόσοφη μυσταγωγία τῆς ἄχραντης καὶ ἀληθινῆς θρησκείας μας καὶ τῶν σεπτῶν μυστηρίων της· ἔχοντας φρόνημα, πίστι καὶ διαγωγὴ σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴν ὁμολογία ἕως τὴν δύσι τοῦ βίου, βαδίζομε γρήγορα πρὸς τὴν ἀνατολὴ τοῦ νοητοῦ ἡλίου, γιὰ ν’ ἀπολαύσωμε δυνατώτερα καὶ τελειότερα τὴν ἀπὸ ἐκεῖ ἐρχόμενη ἀνέσπερη αὐγὴ καὶ λαμπρότητα. Read more
Ὁ ὅσιος γέροντας Βαρλαάμ δίδαξε τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη στόν βασιλόπαιδα Ἰωάσαφ, τόν γιό τοῦ βασιλέως τῶν Ἰνδιῶν. Ἀνάμεσα στίς παραβολές τίς ὁποἱες χρησιμοποίησε ὁ ὅσιος Βαρλαάμ γιά νά πείσει τόν ’Ιωάσαφ νά κατανοήσει τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου, ὅσο καί τίς ἀρετές οἱ ὁποίες εἶναι ἀρεστές ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἦταν καί ἡ ἀκόλουθη ἱστορία:
Κάποιος ἄνθρωπος εἶχε τρεῖς φίλους, ἐκ τῶν ὁποίων δύο ἀγαποῦσε καί ἐπτιμοῦσε, τόν δέ τρίτο καταφρονοῦσε, μή δείχνοντας πρός αὐτόν φιλανθρωπία, καθώς ἔπρεπε. Ἀφοῦ δέ ἦρθαν μιά μέρα κάποιοι φοβεροί στρατιῶτες, τόν ὁδήγησαν μέ τή βία ἐκεῖνον τόν ἄνθρωπο στόν βασιλιᾶ, γιατί χρωστοῦσε μύρια τάλαντα. Στενοχωρούμενος, λοιπόν, ὁ χρεώστης, ζητοῦσε κάποιον νά μιλήσει στόν βασιλιᾶ καί νὰ τοῦ δώσει μιά μικρή προσθεσμία γιά νά ξοφλήσει τό χρέος του. Πῆγε τότε στόν πρῶτο του φίλο καί τοῦ εἶπε: «Πολλές φορές ἐγώ. τό γνωριζεις καλά, κινδύνεψα γιά χάρη σου. Τώρα κι ἐγώ σέ χρειάζομαι στήν ἀνάγκη αὐτή πού μοῦ προέκυψε. Βοήθησέ με, λοιπόν, ὅσο μπορεῖς». Καί ὁ φιλος του τοῦ ἀπάντησε: «᾿Εγώ δέν εἶμαι φίλος σου οὔτε καί σέ γνωρίζω. Ὅμως, σοῦ δίνω δυό παλιά φορέματα κι ἄλλη βοήθεια μήν ἐλπίζεις». Τότε πῆγε στόν ἄλλο φίλο του καί τοῦ εἶπε: «Θυμάμαι πόση ἀγάπη σοῦ δεῖξα: Τώρα ἔχω κι ἐγώ πολλή μεγάλη συμφορά καί ζητῶ τή βοήθειά σου», «Σήμερα δέν ἔχω καιρό», τοῦ ἀπάντησε καί ὁ δεύτερος φίλος, «γιατί μου συνέβηκε πολύ μεγάλη κακοτυχία κι ἔχω πολύ θλίψη, ἀλλὰ θά σέ συνοδέψω λίγο καί κατόπιν θά ἐπιστρέψω στό σπίτι μου». Read more
Πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια· ὅταν ζοῦσε ὁ Ἰωάννης ὁ πράγματι εὐσεβέστατος καὶ ἀνώτερος στὴ φιλοθεΐα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τώρα κατέχουν τὴ ὃέση του· ὁ λεγόμενος Βοστρὴνός· ποὺ ἔγινε χαρτουλάριος στὴ Δαμασκὸ καὶ ἔφερε στὶς ἀγιες ἐκκλησίες εἰρήνη καὶ ὄχι ταραχὴ, συνέδη νὰ σταλεἷ σὲ ὑπηρεσία ἀπὸ τὸν τότε λεγόμενο σύμὃουλο στὴν περιοχὴ τῆς Ἀντιόχειας τῆς Συρίας. Εκεῖ ὺπὴρχαν τέσσερις κοπέλες δαιμονισμένες ποὺ ἔλεγαν πολλὰ μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ διαδόλου· τὶς ὁποῖες οἱ ἐντόπιοι τὶς ἔφεραν στὸν μακαριστὸ Ἰωάννη ποὺ προαναφέραμε. Read more
Ὁ ὅσιος καὶ θαυματουργὸς πατέρας μας ’Αναστάσιος ὁ Σιναΐτης μᾶς διηγήθηκε μία θαυμαστὴ καὶ παράδοξη διὴγηση λέγοντας τὰ ἑξῆς.
Κάποτε ποὺ βρέθηκα στὴ Λαοδίκεια τῆς Συρίας᾽ κοντὰ στὸ ὄρος τοῦ Λιβάνου, ἀπέναντι τῶν Γαυθισῶν, ἄκουσα ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ γέροντες ἕνα ἀξιομνημόνευτο γεγονός.
Ὑπῆρχε, λέει, έκεῖ κάποιος πρεσβύτερος ποὺ ζοῦσε μέ καί πρὶν δύο χρόνια. Μία νύχτα πῆγε σ᾽ αὐτὸν ἕνας ἄνθρωπος καὶ τοῦ ζητοῦσε μὲ πολλὴ βιασύνη νἀ σηκωθεῖ νἀ βαπτίσει τὸ παιδί του ποὺ ἦταν βρέφος καὶ κινδύνευε ἀπό στιγμὴ σὲ στιγμὴ νἀ πεθάνει. Read more
Ὁ Κύριός μας λέγει· «νὰ ἀγρυπνεῖτε, γιατί ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θὰ ἔρθει σὲ ὥρα ποῦ δὲν τὸν περιμένετε» (Ματθ. κδ’, 44).
Ἐπειδὴ ὅμως ἔπρεπε νὰ γνωρίζουμε τὰ σημάδια τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου, καὶ ἐπειδὴ περιμένουμε τὸν Χριστό, γιὰ νὰ μὴν πεθάνουμε ἀπατημένοι καὶ πλανηθοῦμε ἀπὸ τὸν ψεύτη Ἀντίχριστο, οἱ Ἀπόστολοι κινούμενοι «κατ’ οἰκονομίαν» μὲ θεϊκὴ προαίρεση, πῆγαν στὸν ἀληθινὸ δάσκαλο καὶ τοῦ εἶπαν· «πές μας, πότε θὰ γίνουν αὐτά, καὶ ποιὸ θὰ εἶναι τὸ σημάδι τῆς παρουσίας σου καὶ τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου»(Ματθ. κδ’, 3). Read more
ΠΑΣΑ καλὴ ἔννοια ἐμπίπτει στὴν καρδία τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς θείας χάριτος καὶ πᾶς κακὸς λογισμὸς πλησιάζει στὴν ψυχὴν πρὸς πειρασμὸ καὶ δοκιμήν.
Ὅποιος φθάσει νὰ γνωρίσει τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἀσθένεια, αὐτὸς ἔφθασε τὸ τέλειόν της ταπεινώσεως.
Ὁ ὁδηγὸς τῶν χαρισμάτων τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπον εἶναι ἡ καρδία, ἡ ὁποία κινεῖται σὲ ἀδιάλειπτο εὐχαριστία. Ὁ ὁδηγῶν τοὺς πειρασμοὺς στὴν ψυχὴν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τοῦ γογγυσμοῦ, ἡ ὁποία κινεῖται πάντοτε στὴν καρδίαν. Read more
Καθαρὴ ψυχὴ – καθαρὸς λόγος
Ὅποιος ἔχει καθαρὴ ψυχὴ καὶ ἁγνὴ διαγωγή, πάντοτε μὲ σύνεση καὶ προσοχὴ λαλεῖ τοὺς λόγους τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καὶ συζητᾶ κατὰ τὰ μέτρα τῆς πίστης του γιὰ τὰ θεία καὶ γιὰ τὰ δικά του ζητήματα. Αὐτὸς ὅμως πού ἔχει τσακισμένη τὴν καρδιά του ἀπὸ τὰ πάθη, ἔχει καὶ τὴ γλώσσα τοῦ κινούμενη ἂπ’ αὐτά. Καὶ ὅταν μιλάει γιὰ πνευματικὰ θέματα, μιλάει μὲ ἐμπάθεια καὶ ἐγωισμό, γιὰ νὰ ὑπερισχύσει στὴ συζῆ-τηση. Ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο ὁ σοφὸς τὸν καταλαβαίνει καὶ μόνο πού τὸν συναντᾶ, καὶ ὁ καθαρὸς τὸν ὀσφραίνεται ἀπὸ τὴ δυσοσμία του. Read more
Τὰ ὀνόματα τῶν παθῶν
Ὅταν θέλουμε νὰ ὀνομάσουμε ὅλα τα πάθη μαζί, τὰ λέμε «κόσμο». Καὶ ὅταν θέλουμε νὰ ξεχωρίσουμε καὶ νὰ δώσουμε στὸ καθένα τὸ ὄνομά του, τὰ ὀνομάζουμε «πάθη». Καὶ τὰ πάθη, καθὼς διαδέχονται τὸ ἕνα το ἄλλο, σχηματίζουν τὸ δρόμο τοῦ κόσμου, καὶ ὁπού τελειώνουν τὰ πάθη, ἐκεῖ παύει νὰ ὑπάρχει ὁ δρόμος τοῦ κόσμου. Read more
Ἡ ἀγάπη «οὐ ζητεῖ τὰ ἐαυτῆς»
1. Λένε γιὰ τὸν μακάριο Ἀντώνιο ὅτι ποτὲ τοῦ δὲ σκέφθηκε νὰ κάνει κάτι πού νὰ ὠφελεῖ τὸν ἑαυτὸ τοῦ πιότερο ἀπὸ τὸν πλησίον του κι αὐτό, γιατί πίστευε πῶς τὸ κέρδος τοῦ πλησίον του εἶναι γι’ αὐτὸν ἄριστη ἐργασία.
2. Καὶ πάλι εἶπαν γιὰ τὸν ἀββᾶ Ἀγάθωνα, ὅτι ἔλεγε πώς «ἤθελα νὰ βρῶ ἕνα λεπρὸ καὶ νὰ λάβω τὸ σῶμα του καὶ νὰ τοῦ δώσω τὸ δικό μου». Εἶδες τέλεια ἀγάπη; Καὶ πάλι, ἂν εἶχε κάποιο πράγμα χρήσιμο, δὲν ἄντεχε νὰ μὴν ἀναπαύσει μ’ αὐτὸ τὸν πλησίον του. Εἶχε κάποτε μιὰ σμίλη γιὰ νὰ κόβει τὶς πέτρες. Ἦρθε λοιπὸν ἕνας ἀδελφὸς κοντά του καί, ἐπειδὴ τὴν εἶδε καὶ τὴ θέλησε, δὲν τὸν ἄφησε νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ κελὶ τοῦ χωρὶς αὐτή. Read more
Τὰ αἴτια τῆς ἁμαρτίας
Ὅποιος δὲν ἀπομακρύνεται, μὲ τὴ θέλησή του, ἀπὸ τὰ αἴτια τῶν παθῶν, χωρὶς νὰ τὸ θέλει σέρνεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Τὰ αἴτια λοιπὸν τῆς ἁμαρτίας εἶναι αὐτά: ὁ οἶνος, οἱ γυναῖκες, ὁ πλοῦτος καὶ ἡ εὐεξία τοῦ σώματος. Ὄχι ὅτι αὐτὰ εἶναι ἁμαρτίες ἀπὸ τὴ φύση τους, ἀλλὰ ἡ ἀνθρώπινη φύση ἐπηρεάζεται ἀπ’ αὐτὰ καὶ κλίνει εὔκολα πρὸς τὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας. Γι’ αὐτὸ ὀφείλει κάθε ἄνθρωπος νὰ προφυλάγεται ἀπ΄ αὐτὰ μὲ ἰδιαίτερη φροντίδα. Read more
Τὸν ταπεινὸ «ὑψώνει» καὶ δοξάζει ὁ Θεὸς
Ὅπως ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ πλησιάζει τὸν ταπεινόφρονα, ἔτσι στὸν ὑπερήφανο ἔρχονται ὀδυνηρὲς περιστάσεις. Οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου εἶναι στοὺς ταπεινόφρονες, γιὰ νὰ τοὺς κάνει νὰ εὐφραίνονται στοὺς ὑπερήφανους ὅμως ἐναντιώνεται, γιὰ νὰ τοὺς ταπεινώσει. Ὁ ταπεινὸς δέχεται συνεχῶς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ὁ σκληρόκαρδος καὶ ὀλιγόπιστος βρίσκει στὸ δρόμο τοῦ συναπαντήματα φοβερά. Ταπείνωσε τὸν ἑαυτό σου γιὰ ὅλες τὶς δωρεὲς πού δέχθηκες ἀπὸ τὸ Θεό, μπροστά σε ὅλους τους ἀνθρώπους, καὶ θὰ δοξαστεῖς πιὸ πολὺ παρὰ οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου. Νὰ προλαβαίνεις καὶ νὰ χαιρετᾶς ὅλους τους ἀνθρώπους, καὶ νὰ ὑποκλίνεσαι μπροστά τους, καὶ ἔτσι θὰ τιμηθεῖς πιὸ πολὺ παρὰ αὐτοὶ πού προσφέρουν ὡς δῶρο χρυσάφι καθαρό. Read more
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει ἀμέσως τὶς ἱκεσίες τῶν ἀμελῶν καὶ ἀνώριμων
Ὅταν εἶσαι ἄρρωστος, νὰ πεῖς: Μακάριος εἶναι ὁποῖος ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ ὑποστεῖ ἅγιες δοκιμασίες, μὲ τὶς ὅποιες κληρονομοῦμε τὴν αἰώνια ζωή. Διότι ὁ Θεὸς ἐπιφέρει τὶς ἀρρώστιες γιὰ νὰ ἀποκτήσει ἡ ψυχὴ ὑγεία. Ἕνας ἅγιος εἶπε ὅτι ὁ μοναχὸς πού δὲν ὑπηρετεῖ τὸν Κύριο θεαρέστως, καὶ πού δὲν ἀγωνίζεται μὲ ζῆλο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἀλλὰ εἶναι ἀμελὴς στὴν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν, ἐξάπαντος, μὲ τὴν παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, πέφτει στὶς θλίψεις, γιὰ νὰ μὴ μείνει ἀργὸς καὶ πέσει, ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀργία, στὰ χειρότερα πάθη. Γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐπιφέρει τοὺς πόνους στοὺς ράθυμους καὶ ἀμελεῖς, γιὰ νὰ μελετοῦν σ’ αὐτοὺς τὴ σοφία του, καὶ νὰ μὴν πηγαίνει τὸ μυαλό τους στὰ μάταια. Read more
