Ὅποιος ἔχει ἄγνοια τοῦ Θεοῦ, περνάει ἀπὸ δρόμο ποὺ ἔχει καὶ στὶς δυὸ πλευρὲς τοῦ γκρεμὸ καὶ εὔκολα ἀνατρέπεται ἀπὸ κάθε ἄνεμο. Ὅταν τὸν ἐπαινοῦν, τὸ παίρνει πάνω του καὶ ὅταν τὸν κατηγοροῦν, πικραίνεται. Ὅταν καλοπερνάει, προβαίνει σὲ ἀσέλγειες καὶ ἀκατανόμαστες πράξεις καὶ ὅταν κακοπερνᾶ, κλαίει τὴν μοίρα του. Ὅταν ἔχει ἀντίληψη καλῆ τὸ δείχνει καὶ ὅταν δὲν καταλαβαίνει, καμώνεται πὼς κατάλαβε. Ὅταν γίνεται πλούσιος δείχνεται ἀλαζονικὸς καὶ ὅταν φτωχαίνει, ὑποκρίνεται. Ἂν χορτάσει καλά, γίνεται θρασὺς καὶ ὅταν νηστεύει τὸν κυριεύει ἡ κενοδοξία. Μ’ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐλέγχουν, μαλώνει καὶ θεωρεῖ ἀνόητους, ὅσους τὸν συγχωροῦν.
~ Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητὴς ~
