• Ἐν πάσι τοὶς λόγοις σου μιμνήσκου τὰ ἔσχατά σου, καὶ εἰς τὸν αἰώνα οὒχ ἁμαρτήσεις. [Σὲ ὅλα τὰ ἔργα καὶ τὰ λόγια σου νὰ ἐνθυμῆσαι πάντοτε τὸ τέλος τῆς ζωῆς σου καὶ ἔτσι ποτὲ δὲν θὰ παρασυρθεῖς σὲ ἁμαρτίες.] (Σοφία Σειράχ 7,36)
• Γνώρισον μοί, Κύριε, τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τὶς ἔστιν, ἴνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ. [Σὲ παρακαλῶ, Κύριε, κατάστησε σὲ ἐμένα γνωστό, πότε θὰ ἔρθει τὸ τέρμα τῆς ζωῆς μου καὶ ποιὸς εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν ἡμερῶν μου, γιὰ νὰ ἐννοήσω κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ καὶ νὰ ἀναπληρώσω τὸ ὑστέρημά μου.] (Ψαλμοί 38,5)
• Θάνατος ἀνδρὶ ἀνάπαυμα, συνέκλεισε γὰρ ὁ Θεὸς κατ’αὐτοῦ. [Ὁ θάνατος εἶναι ἀνάπαυση γιὰ τὸν ἄνθρωπο, διότι ὁ Κύριος διὰ τοῦ θανάτου θέτει τέρμα στὶς θλίψεις καὶ περιπετεῖες αὐτοῦ.] (Ἰὼβ 3,23)
