225. ᾽Αδελφὁς ρώτησε τὸ μεγάλο Γέροντα…
…νἀ εὗχεσαι γιά τήν ἀρρώστια πού παρουσιάζει τὸ μάτι μου καὶ πές μου ἄν πρέπει νὰ τὸ δείξω σέ γιατρὸ…
Ἀπόκριση
…Γιἁ τὀ μάτι σου μή δειλιάσῃς, ἀφοῦ ἔχεις τό Θεὀ πού σοῦ δίνει το φῶς του. Καί ἄν βρεῖς κάποιον ἕμπειρο γιατρό καί τό δείξεις, δέν ἁμαρτάνεις διὀτι καὶ τό νά προσφεύγεις στό γιατρὸ προκαλεῖ μέ ἄλλο τρόπο πάλι τήν ταπείνωσή σου.
Ἀπόκριση
508. Ἀδελφέ, καί αὐτοί πού προστρέχουν στούς γιατρούς καί αυτοί πού δὲν προστρέχουν ἔχουν τἠν ἐλπίδα τους στό Θεό καί τό κάνουν λέγοντας: Στὀ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἑμπιστευὀμαστε τούς ἑαυτούς μας στούς γιατρούς, διότι μέσω αὑτῶν μᾶς δίνει τἠν ἴαση. Ἀλλά καί ἐκεῖνοι πού δὲν πᾶνε στούς γιατροῦς δέν πᾶνε στηρἱζοντας τίς ἐλπίδες τους στό Θεό καί ὁ Θεός τοὐς θεραπεύει.
‘Αν λοιπὸν πῆγες σέ γιατροὑς δέν ἁμάρτισες, ἄν πάλι δέν πῆγες, μήν ὑψηλοφρονήσεις.
Σοῦ τά εἶπα ὅλα αὑτά γιά νά καταλάβεις πῶς ἄν πᾶς σέ γιάτρούς, γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τίποτε ἄλλο. Ἄν ὅμως θέλεις κράτησε τὸ λόγο τοῦ προφήτου ᾽Ηλιού πού ἔλεγε: Στὀ ἐξῆς νά ἀμεριμνεῖς, ἀφἡνοντας τὸ πᾶν στό Θεὁ. (δὲς Δ’ Βασ. 1, 4).
