• Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.[Καθένας ποὺ ὑψώνει τὸν εὐατόν του, θὰ ταπεινωθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ θὰ καταδικαστεῖ, ἐνῶ ἐξ ἀντιθέτου ἐκεῖνος ποὺ ταπεινώνει τὸν εὐατόν του, θὰ ὑψωθεῖ καὶ θὰ δοξαστεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.] (Κατὰ Λουκᾶν 18,14 καὶ 14,11)
• Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοὶς δὲ δίδωσι χάριν. [Ὁ Θεὸς εἶναι ἀντίθετος στοὺς ὑπερήφανους, στοὺς ταπεινοὺς ὅμως, δίνει τὴ Χάρη Του. (Ἀ’ Πέτρου 5,5)
• Ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω. [Ὅποιος καυχᾶται γιὰ τὰ καλὰ ποὺ ἔχει, ἂς καυχᾶται δοξάζοντας τὸν Θεὸ καὶ ἀποδίδοντας αὐτὰ σὲ Ἐκεῖνον καὶ ὄχι στὸν ἑαυτόν του.] (Πρὸς ΚορινθίουςΑ’ 1,31)
• Τί δὲ ἔχεις ὁ οὐκ ἔλαβες; ειδε καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβῶν; [Ποιὸ χάρισμα ἔχεις, ποῦ δὲν τὸ ἔλαβες ἀπὸ τὸν Θεό; Ἐάν, ὅλα ὅσα ἔχεις, τὰ ἔλαβες ἀπὸ τὸν Θεό, τί καυχᾶσαι, σὰν νὰ μὴν ἔλαβες τίποτε;] (Πρὸς Κορινθίους Ἀ’ 4,7 καὶ Πρὸς Κορινθίους Β’ 10,17)
• Εἰ καυχάσθαι δεῖ, τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι. [Ἐὰν ὅμως πρέπει νὰ καυχηθῶ, θὰ καυχηθῶ γιὰ τὴν ἀσθένεια καὶ ἀδυναμίαν μου, μέσα στοὺς πειρασμοὺς καὶ τοὺς διωγμούς.] (Πρός Κορινθίους Β’ 11,30)
