Ὁ ἅγιος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Ἀπολλινάριος ἦταν πολὺ ἐλεήμων. Κάποιος νέος της Ἀλεξανδρείας κληρονόμησε ἀπὸ τοὺς γονεῖς τοῦ μία μεγάλη περιουσία σὲ πλοῖα καὶ χρυσό. Ἀπέτυχε ὅμως στὴ διαχείριση τῆς τὰ ἔχασε ὅλα καὶ ἔπεσε σὲ μεγάλη φτώχεια.
Ὁ ἅγιος πατριάρχης, βλέποντας τὸν σὲ τόση δυστυχία, θέλησε νὰ τὸν βοηθήσει, ἀλλὰ δίσταζε μήπως τὸν προσβάλει δίνοντάς του ἐλεημοσύνη. Κάθε φορὰ ὅμως ποὺ τὸν συναντοῦσε καὶ ἀντίκριζε τὸ σκυθρωπὸ πρόσωπό του καὶ τὰ εὐτελῆ ροῦχα του, πληγωνόταν κατάκαρδα. Τί σοφίστηκε λοιπὸν γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει!
Κάλεσε κοντά του ἕναν ἔμπιστο ἐπίτροπο τοῦ πατριαρχείου καὶ τοῦ εἶπε:
– Μπορεῖς νὰ φυλάξεις ἕνα μυστικό;
– Ἐλπίζω δέσποτα, ἀπάντησε ἐκεῖνος, ὅτι μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ μάθει κανεὶς ἀπὸ μένα ὅ,τι μου ἐμπιστευθεῖς. Read more
