Ἀδελφοἱ καὶ πατέρες, σὲ κάθε πράγμα ποὺ θὰ ἐπιχειρήσει κανείς προϋπάρχει κάποια αἰτία καί κάποιος σκοπὸς σύμφωνα μὲ τὸν ὀποῖο αὐτὸ γίνεται. Καὶ αἰτία τῆς δικῆς μας φυγῆς ἀπὸ τὸν κόσμο δὲν θά λέγαμε καμία ἄλλη παρὰ τὴν κάθαρση τῆς ψυχῆς καὶ τὴ σωτηρία της ποὺ ἐπακολουθεῖ. Ἄς ἀγωνιστοῦμε λοιπὸν μέ ὅση δύναμη ἔχουμε νὰ καθαρίσουμε τὸν ἑαυτό μας, καὶ μάλιστα τὸν ἐσωτερικὸ ἄνθρωπο, ὅπου βἑβαια ὁ πόλεμος εἶναι μεγαλύτερος καὶ ἡ νίκη δυσκολὀτερη. Διότι εἶναι πολλοί αὐτοὶ ποὺ ἔδειξαν μεγάλη ἐγκράτεια στὸ θέμα τῶν σαρκικῶν μολυσμῶν καὶ τῆς ἐνεργητικῆς ἁμαρτίας καί ὑποβλἡθηκαν σὲ νηστεῖες καὶ ἀγρυπνίες καὶ πολλὲς ἄλλες κακοποπάθειες, γιὰ τὸν μολυσμο ὅμως τῆς διανοίας καὶ γιὰ τὴν πλἡρη κάθαρση φρόντισαν πολὺ λίγο ἢ καὶ καθόλου, παρόλο ποὺ ἡ ἐντολὴ δὲν ἀναφέρει μόνο τὴν κάθαρση ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς σάρκας ἀλλὰ καὶ τοῦ πνεύματος. Ἀπεναντίας, πολλοὺς ἁπασχόλησε τὸ νὰ ἀποφύγουν τὴν πορνεία καὶ τὰ ἄλλα ἡδονικὰ πάθη· να ἀποφύγουν ὅμως τὶς ἑνοχλἡσεις τῶν πιὸ κρυφῶν παθῶν, ὄπως εἶναι ὁ φθόνος ἡ φιλοδοξία, ὴ οἵηση. ὴ φιλοχρηματία καὶ τὸ χειρότερο ἀπ’ ὅλα, ἡ ὐπερηφάνεια, πολλοὶ λίγοι φρόντισαν. Read more