Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Παχωμίου
Ο ΜΕΓΑΣ Παλαμῶν, ὁ δάσκαλος τοῦ ὁσίου Παχωμίου, γερασμένος ἤδη καὶ ὑποφέροντας ἀπὸ τὴ σπλήνα του, λόγω τῶν ὑπερβολικῶν ἀσκήσεων, εἶχε καταβληθεῖ σωματικά. Γιατί ἄλλοτε ἔτρωγε χωρὶς νὰ πίνει νερό, καὶ ἄλλοτε ἔπινε χωρὶς νὰ τρώει καθόλου.
Ἐπειδὴ λοιπὸν τὸν ἐπισκέφθηκαν μερικοὶ ἀδελφοὶ καὶ τὸν παρακάλεσαν νὰ μὴν καταπονεῖ πολὺ τὸ σῶμα του, ἀλλὰ νὰ τὸ φροντίζει λίγο, γιὰ νὰ μὴν τοῦ προξενεῖ πόνους ἀπὸ τὴ μεγάλη ταλαιπωρία, μόλις ποὺ πείστηκε νὰ φάει γιὰ λίγες μέρες ὅτι ἦταν κατάλληλο γιὰ τὴν ἀρρώστια του. Ὅταν ὅμως διαπίστωσε ὅτι καὶ ἔτσι ὁ πόνος δυνάμωνε, σταμάτησε νὰ τρώει ἐκεῖνα τὰ φαγητά, λέγοντας: -Ἂν οἱ μάρτυρες τοῦ Χρίστου, μολονότι τοὺς ἀκρωτηρίαζαν, τοὺς ἀποκεφάλιζαν καὶ τοὺς κατάκαιγαν, ἔδειχναν ὡς τὸ θάνατο καρτερία καὶ ἐλπίδα στὸ Θεό, πῶς ἐγὼ θὰ ζημιώσω τὸν ἑαυτό μου, δείχνοντας μικροψυχία σ’ ἕναν τόσο ἐλαφρὸ πόνο; καὶ πῶς θὰ δειλιάσω, ὑποχωρώντας μπροστὰ στὸ φόβο μίας πρόσκαιρης δοκιμασίας; Ἂν καὶ πείστηκα νὰ δοκιμάσω τὰ φαγητὰ ποὺ θεωροῦνται δυναμωτικὰ γιὰ τὸ σῶμα, καθόλου δὲν ὠφελήθηκα. Θὰ ξαναγυρίσω λοιπὸν στὴν προηγούμενη ἄσκησή μου, στὴν ὁποία, εἶμαι βέβαιος, ὑπάρχει κάθε ἀνάπαυση, κι ἔτσι θὰ γιατρευτῶ. Γιὰ τὸ Θεὸ ἄλλωστε ἀγωνίζομαι, δὲν ἐπιδίδομαι στὴν ἄσκηση ἀπὸ κίνητρα ἀνθρώπινα. Read more
