Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος
ΘΕΛΟΝΤΑΣ ὁ μακάριος Ἰωάννης νὰ διορθώσει ἐκείνους τοὺς ράθυμους, ποὺ δὲν συμμετεῖχαν μὲ ἐπιμέλεια στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ἔκανε κάτι τὸ ἀξιομνημόνευτο: Μίαν ἐπίσημη μέρα – ἐπειδὴ εἶχε διαπιστώσει ὅτι πολλοὶ ἀμελεῖς ἔβγαιναν μετὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ φλυαροῦσαν ἄσκοπα μεταξὺ τοὺς – ἀφήνει κι αὐτὸς τὴ θεία ἱερουργία, βγαίνει ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ κάθεται μαζὶ μὲ ὅλους τους ἄλλους.

Ὅλοι παραξενεύτηκαν μ’ αὐτό. Τότε ἐκεῖνος τοὺς ἐξήγησε: δὲν πρέπει ν’ ἀπορεῖτε. Ὅπου βρίσκονται τὰ πρόβατα, ἐκεῖ ἐξάπαντος πρέπει νὰ εἶναι καὶ ὁ βοσκὸς γιατί τὶς λειτουργικὲς συνάξεις τὶς κάνουμε, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, γιὰ σᾶς καὶ γιὰ τὴ δική σας ὠφέλεια. “ Ἂν λοιπὸν ἐσεῖς κάθεστε ἔξω, τότε εἶναι ἀνώφελος ὁ κόπος μας. Νὰ γιατί ἀποφάσισα, ὅταν ἐσεῖς βγαίνετε ἔξω, νὰ βγαίνω κι ἐγὼ μαζί σας καὶ ὅταν πάλι μπαίνετε, νὰ μπαίνω κι ἐγώ. Read more