Ἐπιστολὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου του Χρυσοστόμου
«Ἔλα, ὢ ἀδελφὲ Κυριακέ, νὰ μαλακώσω τὴν πληγὴ τῆς δικῆς σου λύπης καὶ νὰ διασκεδάσω τοῦ λογισμοῦ σου τὸ σύννεφο. Τί πράγμα εἶναι, ποὺ σὲ κάνει, ἀδελφέ, νὰ λυπᾶσαι καὶ νὰ ἀγωνιᾶς; διότι ὁ χειμώνας εἶναι μεγάλος καὶ ἡ φουρτούνα αὐτή, ποὺ πλάκωσε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, εἶναι πικρὴ καὶ βαρειά; ναί, καὶ ἐγὼ τὸ γνωρίζω καὶ κανένας σὲ αὐτὸ δὲν ἀντιλέγει. Ἀλλά, ἐὰν ἐπιθυμῆς, ἐγὼ νὰ σοὺ παρουσιάσω μία παρομοίωσι τῶν τωρινῶν ταραχῶν. Πολλὲς φορὲς βλέπουμε τὴν αἰσθητὴ θάλασσα, ποὺ ἀναταράσσεται ὅλη κάτω ἀπὸ τὴν ἄβυσσο. Βλέπουμε ἀκόμη καὶ τοὺς ναῦτες, οἱ ὁποῖοι, μὴ ἔχοντας τί νὰ κάνουν ἀπὸ τὴν ὑπερβολὴ τῆς φουρτούνας, δένουν τὰ χέρια στὰ γόνατά τους καὶ κάθονται μὲ ἀπορία, ἐπειδὴ δὲν βλέπουν οὔτε οὐρανό, οὔτε πέλαγος, οὔτε γῆ, ἀλλὰ βρίσκονται ἐπάνω στὸ κατάστρωμα τοῦ καϊκιοῦ καὶ ἐκεῖ κλαῖνε καὶ ὀδύρονται. Ὅπως λοιπὸν παρόμοια φουρτούνα γίνεται στὴν ὁρατὴ θάλασσα, ἔτσι καὶ τώρα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ συμβαίνει χειρότερη φουρτούνα καὶ περισσότερα κύματα. Read more
