Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ ἁγίου Μαρκιανοῦ
Ο ΜΕΓΑΣ Μαρκιανός, γύρω στὰ μεσάνυχτα, ὅταν νόμιζε ὅτι κανεὶς δὲν θὰ τὸν ἔβλεπε, συνήθιζε νὰ πηγαίνει σ’ ἕναν γνωστό του τραπεζίτη, ν’ ἀλλάζει χρυσὰ νομίσματα μὲ πολλὰ χάλκινα, γιὰ νὰ ἔχει νὰ μοιράζει στοὺς φτωχούς, Καὶ νὰ γυρίζει ἀμέσως (στὸ σπίτι του).
Ὁ τραπεζίτης λοιπόν, παίρνοντας σὰν πρόφαση γιὰ (μεγαλύτερο) κέρδος τὸ ὅτι ἡ συναλλαγὴ γινόταν τὴ νύχτα, σὲ ἀκατάλληλη ὥρα, ζύγιζε τὸ χρυσάφι μὲ λειψὰ ζύγια. Καὶ ὁ ἅγιος, χωρὶς νὰ διαμαρτυρηθεῖ ποτὲ οὔτε νὰ κάνει κανέναν ἔλεγχο, ἔδειχνε ὅτι τ’ ἄφηνε ὅλα στὴ συνείδηση τοῦ ζυγιστῆ. Read more
