Οἱ ἅγιοι ἑπτὰ Παῖδες, Μαξιμιλιανός, Ἑξακουστωδιανός, Ἰάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Ἰωάννης καὶ Κωνσταντῖνος, ἔζησαν κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Οἱ νέοι αὐτοί, μόλις βρῆκαν τὴν κατάλληλη εὐκαιρία καὶ ὕστερα ἀπὸ συνετὴ σκέψη καὶ ἐκτίμηση, μοίρασαν τὰ ὑπάρχοντά τους στοὺς φτωχοὺς καὶ μπῆκαν καὶ κρύφτηκαν μέσα σὲ ἕνα σπήλαιο. Ἐκεῖ, ἀφοῦ προσευχήθηκαν νὰ λυθοῦν ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ σώματος καὶ νὰ μὴν παραδοθοῦν στὸν αὐτοκράτορα Δέκιο, παρέδωσαν τὶς ψυχές τους στὸ Θεό. Ὁ Αὐτοκράτορας δέ, ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Ἔφεσο, τοὺς ἀναζήτησε, γιὰ νὰ τοὺς ἀναγκάσει νὰ προσφέρουν θυσίες στὰ εἴδωλα. Μόλις ὅμως ἔμαθε ὅτι ἐκεῖνοι εἶχαν πεθάνει στὸ σπήλαιο, πρόσταξε καὶ ἔφραξαν μὲ μανδρότοιχο τὸ στόμιο τοῦ σπηλαίου αὐτοῦ. Read more
