Κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, ἕνας ἅγιος ἅνθρωπος ὀνόματι ῎Αβαρος διέτρεχε τὶς περιοχὲς τῆς Μεσοποταμίας κηρύττοντας τὸ Εὐαγγελιο τῆς Σωτηρίας στοὺς συμπατριῶτες του. Μία ἡμέρα ποὺ βρισκόταν στὴν ἀγορὰ ἔπεσε στὴν ἀντίληψή του ἕνα νέο ἀγόρι μὲ τὸ ὅνομα Δομέτιος ποὺ ἐπιδιδόταν μὲ ζῆλο στὴν μελέτη τῆς θρησκείας καὶ τὸν προέτρεψε νὰ ἀποστραφέι τὴν λατρεία τῶν εἰδώλων γιὰ νὰ γνωρίσει τὴν ἀλήθεια. ῾Η πίστη, ποὺ τόσο συγγεχυμένα ἀναζητοῦσε μέχρι τότε, κέρδισε τὸν Δομέτιο καὶ ζήτησε νὰ καταρτισθεῖ κοντὰ σὲ χριστιανούς, ἐκεῖνοι ὅμως ἀρνήθηκαν νὰ ἀποκαλύψουν τὰ μυστήριά τους σὲ ἕναν εἰδωλολάτρη. Προσπάθησε μάλιστα νὰ πείσει τοὺς γονεῖς του νὰ ἀπαρνηθοῦν τὸ πῦρ καὶ τὰ εἴδωλα, ματαίως ὅμως. ῎Ετσι μολις ἐνηλικιώθηκε ἐγκατελιειψε τὴν πατριδα του γιὰ νὰ μεταβεῖ στὴν Νίσιβη, στὴν μεθόριο τῆς Ρωμαϊκῆς καὶ τῆς Περσικῆς Αὐτοκρατορίας, ὅπου καὶ ἔλαβε τὸ ἅγιο Βάπτισμα. Read more
