Ὁ κατὰ κόσμον Νικόλαος γεννήθηκε στὴν Πελοπόννησο στὰ μέσα του 15ου αἰῶνος ἀπὸ ἐπιφανεῖς κι εὐσεβεῖς γονεῖς. Τὰ πρῶτα γράμματα τὰ διδάχθηκε στὴν πατρίδα του. Δασκάλους εἶχε τὸν Εὐθύμιο καὶ τὸν ἱερομόναχο Ἰωσήφ. Τὸν δεύτερο ἀκολούθησε στὴν περιοδεία του. Στὴν Ἐπίδαυρο συνάντησαν τὸν ἐνάρετο ἀσκητὴ Ἀντώνιο. Ὁ Νικόλαος ὑποτάχθηκε σὲ αὐτὸν καὶ μετὰ ἀπὸ καιρὸ ἐκάρη μοναχὸς κι ὀνομάσθηκε Νήφων. Εἶχε ὡς ἐργόχειρο τὴν καλλιγραφία. Μετὰ τὴν κοίμηση καὶ τὸν ἐνταφιασμὸ τοῦ Γέροντός του Ἀντωνίου θέλησε νὰ ὑποταχθεῖ σὲ ἄλλο Γέροντα. Πληροφορήθηκε γιὰ τὸν ἐνάρετο καὶ σοφὸ Ἁγιορείτη ἱεραπόστολο Ζαχαρία καὶ πῆγε νὰ τὸν συναντήσει στὴν Ἤπειρο. Ὁ ἱερομόναχος Ζαχαρίας τὸν πῆρε στὴ συνοδεία του. Ὁ Νήφων τὸν ἀκολούθησε πιστὰ στὶς ἱεραποδημίες του στὴν Ἤπειρο, Βόρεια Ἤπειρο, Μακεδονία κι Ἀχρίδα, ὅπου κήρυττε μαζί του. Στὴν Ἀχρίδα κλῆρος καὶ λαὸς ζήτησαν νὰ γίνει ὁ σεβαστὸς κι ἀγαπητὸς Ζαχαρίας ἐπίσκοπός τους. Ἐκεῖνος παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις τοῦ τελικὰ δέχθηκε. Τότε ὁ Νήφων ζήτησε νααναχωρήσει σὲ ἥσυχο μέρος. Ὁ Γέροντάς του δὲν ἤθελε νὰ τὸν ἀποχωρισθεῖ, γιατί τὸν ἤθελε συμπαραστάτη καὶ συνεχιστῆ τοῦ ἔργου του. Μόνο κατόπιν θείου ὁράματος ὁ Ζαχαρίας τοῦ ἐπέτρεψε νὰ φύγει λέγοντας: «Ὕπαγε, ὢ τέκνον, ὅπου σὲ ὁδηγήση ὁ Κύριος, τὸν ὅποιον παρακαλῶ ὁ ἀνάξιος νὰ μὲ ἀξιώση νὰ σὲ δῶ πάλιν εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, ὅταν βέλη ἢ θεία πρόνοια». Read more
