Στὶς 25 Σεπτεμβρίου γιορτάζουν δυὸ συνώνυμοι ἅγιοι μὲ τὸ ὄνομα Παφνούτιος. Ὁ ἕνας εἶναι ὁ πατέρας τ?ς ἁγίας Εὐφροσύνης, ὁ ὅσιος Παφνούτιος, ποὺ ἔκοιμηθη εἰρηνικά. Καὶ ὁ ἄλλος εἶναι ὁ ὁσιομάρτυς Παφνούτιος. Πρόκειται γιὰ μιὰ μεγάλη ὄσιακη, Ἱεραποστολικὴ καὶ μαρτυρικὴ μορφὴ τῆς Ἄνω Αἰγύπτου, ποὺ ἔζησε στὰ χρόνια του ἄσεβους διώκτου τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Διοκλητιανοῦ (303 μ.Χ.). Τὰ ἀσκητικὰ τοῦ παλαίσματα ὁ Ὅσιος τὰ ἀσκοῦσε μὲ πολλὴ ἀκρίβεια στὴν περιοχὴ τοῦ Νείλου κοντὰ στὸ χωριὸ Τέντυρα. Τὸν πολύτιμο θησαυρὸ τῆς ἀγάπης του, τὸν Χριστό, δὲν Τὸν κρατοῦσε μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Θεωροῦσε μεγάλη του τιμὴ νὰ Τὸν φανερώνει μὲ διδαχὲς στὴν εὐρύτερη περιοχή του. Γι’ αὐτὸ ἐξερχόταν ἀπὸ τὸν τόπο τῆς ἀσκήσεώς του καὶ περιδιάβαινε τὶς πόλεις καὶ φώτιζε μὲ τὸ φῶς τοῦ Χρίστου τὰ σκοτάδια τῶν ψυχῶν τῶν εἰδωλολατρῶν. Πολλοὶ ἄλλαζαν πορεία. Μετανοοῦσαν. Ἀκολουθοῦσαν τὸν δρόμο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔμεγαλυνετο. Στὸ μικρό του ἀσκητήριο ἔφθαναν πολλοὶ γιὰ νὰ ζητήσουν καθοδήγηση καὶ ἐνίσχυση. Εἶχε γίνει πλέον ὁ Παφνούτιος μιὰ ἰσχυρὴ πνευματικὴ προσωπικότητα μὲ κύρος σοφοῦ διδασκάλου καὶ καθοδηγού, μὲ ὄνομα μεγάλου ἅγιου καὶ ὅσιου.
