(4 Σεπτεμβρίου)

Ὁ «μέγας οὗτος καὶ θεσπέσιος ἄνθρωπος, ἂν μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ ἁπλῶς ἄνθρωπος», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιὰ τὸν ἅγιο Βαβύλα, ἦταν Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας ἐπὶ βασιλείας τοῦ ἀσεβοῦς αὐτοκράτορα Νουμεριανοῦ (3ος αἱ.). Ὁ Νουμεριανὸς σύναψε συνθήκη εἰρήνης μὲ ἕναν βάρβαρο βασιλιὰ (τῶν Περσῶν), ἀλλὰ περισσότερο εὐγενῆ καὶ φιλειρηνικὸ ἀπ’ αὐτόν. Ὡς σημεῖο τῆς εἰλικρινοῦς ἐπιθυμίας του γιὰ εἰρήνη διαρκείας, ὁ βάρβαρος βασιλιὰς ἔδωσε τὸν μικρότερο γιό του γιὰ νὰ ἀνατραφεῖ καὶ μορφωθεῖ στὴν αὐλὴ τοῦ Νουμεριανοῦ. Ὅμως ὁ Νουμεριανὸς μαχαίρωσε τὸ παιδὶ αὐτὸ μὲ τὰ ἴδια τοῦ τὰ χέρια, προσφέροντάς το θυσία στὰ εἴδωλα. Ὁ ἐστεμμένος ἐγκληματίας, μετὰ ἀπὸ τὸ ἔγκλημα καὶ μὲ τὸ ἀθῶο αἷμα νωπὸ στὰ χέρια του, τόλμησε νὰ πάει σὲ μιὰ χριστιανικὴ ἐκκλησία γιὰ νὰ δεῖ τὰ ἐκεῖ τελούμενα. Ἐκείνη τὴν ὥρα ὁ ἅγιος Βαβύλας προσευχόταν μαζὶ μὲ τὸ ἐκκλησίασμα. Πληροφορηθεῖς τὴν ἄφιξη τοῦ αὐτοκράτορα καὶ τῆς συνοδείας του, διέκοψε τὴν προσευχὴ καὶ ἀπαγόρευσε στὸν αὐτοκράτορα τὴν εἴσοδο στὴν ἐκκλησία, λέγοντάς του πὼς ὡς εἰδωλολάτρης δὲν μποροῦσε νὰ μπεῖ στὸν ἱερὸ χῶρο ὅπου δοξαζόταν ὁ Ἕνας ἀληθινὸς Θεός. Read more