Τὴ αὐτὴ ἡμέρα μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἠμῶν Ρωμανοῦ, τοῦ ποιητοῦ των Κοντακίων.
Καὶ πρὶν μὲν ὕμνει Ρωμανὸς Θεὸν Λόγον,
Ὑμνεῖ δὲ καὶ νῦν, ἀλλὰ σὺν τοῖς Ἀγγέλοις.
Οὗτος ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ Ρωμανός, ἐκατάγετο ἀπὸ τὴν Συρίαν, πατρίδα ἔχων τὴν πόλιν Ἔμεσαν, ἡ ὁποία τώρα λέγεται τουρκιστὶ Ἔμς. Ἐχρημάτισε δὲ καὶ Διάκονος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βηρυτοῦ, ἤτοι τοῦ νῦν καλουμένου Βερουτίου. Ἐκεῖθεν δὲ ἀνέβη εἰς Κωνσταντινούπολιν κατὰ τοὺς χρόνους Ἀναστασίου τοῦ βασιλέως, ἐν ἔτει [496]. Καὶ διέτριβεν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπιλεγομένης Κύρου1, μὲ κάθε εὐλάβειαν καὶ σεμνότητα. Οὗτος λοιπὸν κάμνωντας πολλαῖς φοραῖς ἀγρυπνίαν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Θεοτόκου τῆς ἐπιλεγομένης τῶν Βλαχερνῶν, πάλιν ἐγύριζεν εἰς τὸν Ναὸν τῆς αὐτῆς Θεοτόκου τὸν ἐν τοῖς Κύρου. Ὅθεν καὶ ἐκεῖ, εἰς τὸν ἐν τοῖς Κύρου δηλαδὴ Ναόν, διατρίβων ὁ Ὅσιος, ἔλαβε τὸ χάρισμα, τοῦ νὰ συντάξη καὶ νὰ μελουργήση τὰ τοῦ χρόνου ὅλου Κοντάκια. Ἐφάνη γὰρ εἰς αὐτὸν κατ’ ὄναρ ἡ κυρία Θεοτόκος, καὶ δοῦσα εἰς αὐτὸν ἕνα τόμον χάρτου, τὸν ἐπρόσταξε νὰ φάγη ἐκεῖνον. Ἀνοίξας δὲ τὸ στόμα τοῦ ὁ Ὅσιος, ἐφάνη ὅτι τὸν κατέπιε. Καὶ λοιπὸν ἔξυπνος γενόμενος, ἀνέβη ἐπάνω εἰς τὸν ἄμβωνα, καὶ ἄρχισε νὰ ψάλλη τὸ «H παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει». Ἔτυχε γὰρ τότε νὰ ἦναι ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστοῦ Γεννῶν. Ποιήσας οὒν καὶ εἰς τὰς λοιπᾶς ἐορτᾶς, ἀλλὰ δὴ καὶ εἰς τοὺς Ἁγίους, Κοντάκια ὑπὲρ τὰ χίλια, καὶ εὐλαβῶς καὶ ὁσίως διαπεράσας τὴν ζωήν του, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησε. (Τὸ ἴδιον τοῦτο Συναξάριον εἶναι μεταφρασμένον καὶ εἰς τὸν Νέον Παράδεισον.) Read more
