—
Ἐκτενής διήγησις εἰς τήν καθαρεύουσαν
Ἐν τῇ διηγήσει περὶ τῆς εἰκόνος τῆς Κουκουζελίσσης ἐπάναγκες ἔστιν, ὅπως γνωρίζει τις καὶ τὰ περὶ τοῦ ἰδίου Κουκουζέλη.
Ὁ Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης ἐγεννήθη κατὰ τὸν δωδέκατον αἰῶνα ἐν Δυρραχίῳ· παιδίον ἔτι ἔμεινεν ὀρφανὸς ἀπὸ τὸν πατέρα αὐτοῦ· καὶ εἰσήχθη εἰς τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει αὐτοκρατορικὴν Σχολήν, ὅπου διὰ τὸ λιγυρὸν τῆς φωνῆς, τὴν φυσικὴν ὡραιότητα καὶ τὰ ἄλλα αὐτοῦ χαρίσματα, εἵλκυσε τὴν εὔνοιαν καὶ αὐτοῦ τοῦ αὐτοκράτορος (Κομνηνοῦ) καὶ παντὸς τοῦ Παλατίου αὐτοῦ· μετ᾿ ὀλίγον καιρὸν ὑπερέβη εἰς τὴν σπουδὴν ἅπαντας τοὺς ἑαυτοῦ συμμαθητὰς καὶ ἐπὶ τέλους ἐγένετο ὁ μοναδικὸς τοῦ παλατίου· ἅπαντες ἠγάπων αὐτὸν καὶ ἐκολάκευον καὶ ἐπεριποιοῦντο μεγάλως, ἕνεκα τῆς λιγυρᾶς φωνῆς καὶ διὰ τὸ σεμνὸν τοῦ ὕφους αὐτοῦ· ἀλλὰ καὶ μ᾿ ὅλα ταῦτα τὰ τοῦ κόσμου ἀγαθά, ἡ καρδία αὐτοῦ κατετήκετο ὑπὸ μιᾶς ἐνδομύχου καὶ ἀνεκδιηγήτου ἀδημονίας καὶ ἀποστροφῆς ἀπὸ πάντων τῶν ἡδέων τοῦ ματαίου βίου· ὅθεν ὁ Ἰωάννης ἔπασχε καὶ ἐλυπεῖτο ἐν μέσῳ τῶν ζωηρῶν καὶ ἡδειῶν ἐλπίδων διὰ τὸ μέλλον καὶ τόσω μᾶλλον ἐλυπεῖτο, καθ᾿ ὅσον δὲν ἠδύνατο νὰ εὕρῃ ἄνθρωπον, ἵνα φανερώσῃ πρὸς αὐτὸν τὴν ἀδημονίαν καὶ λύπην αὐτοῦ καὶ ὅστις νὰ συμμερισθῆ καὶ συναισθανθῇ τὴν λύπην του καὶ ἑπομένως νὰ παρηγορήση αὐτόν· ἡ τοιαύτη δὲ αὐτοῦ λύπη ὑπερηύξησεν, ὅτε ἔμαθεν ὅτι ὁ Αὐτοκράτωρ ἐπιθυμεῖ νὰ τὸν βιάση, ἵνα νυμφευθῆ· ὅθεν ὁ λογισμὸς ὅτι διὰ τὰς προσκαίρους ἡδονὰς τοῦ βίου δύναται νὰ χάση τὴν χαρὰν τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τοσοῦτον ἠνώχλησε τὸν νέον, ὥστε ἀπεφάσισεν ἀφεύκτως νὰ φύγῃ ἐκ τῆς Βασιλευούσης καὶ νὰ κρυβῇ ἐν τινι μεμμακρυσμένῃ ἐρημίᾳ. Read more
