Ὁ ἅγιος Διονύσιος ζοῦσε στὴν Ἀθήνα τὴν ἐποχὴ τῶν Ἀποστόλων. Καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια πλούσια καὶ ἀρχοντικὴ καὶ εἶχε ἀποκτήσει τόση σοφία καὶ τόση ἀρετὴ μὲ τὰ μέσα ποὺ τοῦ παρεῖχαν οἱ ἐπιστῆμες τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ὥστε εἶχε ἐκλεγεῖ μέλος τοῦ ἐννεαμελοὺς Ἀρείου Πάγου ποὺ ἀποτελοῦσε τὸ ἀνώτατο δικαστήριο καὶ τὴ διοικητικὴ συνέλευση τοῦ δήμου τῶν Ἀθηναίων.
Ὅταν ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος, καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἦλθε νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας στὴν Ἀθήνα, ὁ Διονύσιος τὸν κάλεσε νὰ λάβει τὸν λόγο στὸν Ἄρειο Πάγο. Ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ βράχου αὐτοῦ ποὺ προεξέχει πάνω ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν, ὁ πτωχὸς σκηνοποιὸς διέλυσε τὶς σοφιστεῖες τῶν φιλοσόφων καὶ ἔδειξε καθαρότατα στοὺς Ἀθηναίους ὅτι ὁ «ἄγνωστος θεὸς» — γιὰ τὸν ὅποιο ἡ φυσικὴ λογική τους τοὺς εἶχε δώσει μία ἀσαφῆ ὑπόνοια — εἶναι ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τά ἐν αὐτῶ, καὶ ὅτι οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενος τινός, αὐτὸς διδοὺς πάσι ζωὴν καὶ πνοὴν καὶ τὰ πάντα (Πράξεις 17, 23-25). Τοὺς ἐδίδαξε ἐπίσης ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καὶ ἐκλήθη νὰ γίνει κοινωνὸς τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, τῷ Υἱῶ αὐτοῦ, τῷ σαρκωθέντι δι’ ἠμᾶς καὶ ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν, καὶ τῷ πάλιν ἐρχομένω κρίναι τοὺς ἀνθρώπους. Read more