Ἡ φύσις τῶν πειρασμῶν εἶναι διπλή. Διότι ἢ αἱ θλίψεις βασανίζουν τὰς καρδίας, ὅπως τὸν χρυσὸν εἰς τὴν κάμινον, μὲ τὸ νὰ δοκιμάζουν διὰ τῆς ὑπομονῆς τὴν ἀκεραιότητά των, ἢ πολλᾶς φορᾶς καὶ αἳ ἰδίαι αἱ ἀφθονίαι τῆς ζωῆς γίνονται τὸ δοκιμαστήριον διὰ τοὺς περισσοτέρους.
Διότι ἐξ ἴσου εἶναι δύσκολον καὶ νὰ διαφυλαχθῆ ἀταπείνωτος ἡ ψυχὴ εἰς τὰς δυσκολίας τῶν πραγμάτων καὶ νὰ μὴ ἀλαζονευθῆ καὶ ἐκτραπῆ πρὸς ἀδικίαν εἰς τὰς εὐτυχεῖς περιστάσεις. Παράδειγμα δὲ ἀπὸ τὸ πρώτον εἶδος τῶν πειρασμῶν εἶναι ὁ μεγάλος Ἰώβ. Αὐτὸς ὁ ἀκαταμάχητος ἀθλητής. Ὁ ὁποῖος μὲ τὸ νὰ ὑποδεχθῆ μὲ ἀκλόνητον καρδίαν καὶ ἀμετάβλητον φρόνημα ὁλόκληρον τὴν ὡσὰν ὁρμὴν χειμάρρου σφοδρότητα τοῦ διαβόλου, ἀπεδείχθη τόσον ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς πειρασμούς, ὅσον πιὸ μεγάλα καὶ ἀνυπέρβλητά του ἐφάνησαν ὅτι εἶχαν προβληθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρόν τα ἀγωνίσματα. Read more
