Τῷ αὐτῶ μηνὶ KΣΤ΄, ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου1.
Λεχῶ ἄμωμον ἀνδρὸς μὴ γνοῦσαν λέχος,
Δώροις ἀμώμοις δεξιοῦμαι τοῖς λόγοις.
Μολπὴν ἁγνοτάτη λεχοὶ εἰκάδι ἕκτη ἀείδω.
- Σημείωσαι, ὅτι εἰς τὴν Σύναξιν ταύτην τῆς Θεοτόκου ἔχουσι λόγους ὁ Ἀθανάσιος, Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρείας (παρὰ τὴ Ἱερὰ Τελετουργία), Βασίλειος ὁ Σελευκείας, οὐ ἡ ἀρχὴ• «Μεγάλας τῶν ἐγκωμίων». (Σώζεται ὁ τελευταῖος ἐν τῇ Μεγίστη Λαύρα, καὶ ἐν τῇ τοῦ Διονυσίου.)
26/12 – Φυγὴ Χριστοῦ εἰς Αἴγυπτον.
H ἐν Αἰγύπτω φυγὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου1.
Ἤκοντα πρὸς σὲ τὸν πάλαι πλήξαντά σε,
Αἴγυπτε φρίττε καὶ Θεὸν τοῦτον φρόνει.
Εἰς καιρὸν ὁπού ὁ Ἡρώδης ἔδωκεν ὁρισμὸν διὰ νὰ θανατωθοῦν ὅλα τα παιδία, ὁπού ἦτον εἰς τὴν Βηθλεέμ, Ἄγγελος Κυρίου ἐφάνη κατ’ ὄναρ εἰς τὸν Ἰωσὴφ λέγων. Σηκώσου καὶ ἔπαρε τὸ Παιδίον καὶ τὴν Μητέρα του, καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, ἤγουν εἰς τὸ Μισήρι. Φεύγει λοιπὸν εἰς τὸ Μισήρι ἡ Θεοτόκος ὁμοὺ μὲ τὸ Βρέφος διὰ δύω αἴτια, ἕνα μέν, ἴνα πληρωθῆ τὸ ρηθὲν διὰ τοῦ Προφήτου Ὠσηὲ λέγοντος• «Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» (Ὡσ. ια΄, 2). Καὶ ἄλλο δέ, διὰ νὰ ἐμφραγῆ κάθε στόμα τῶν αἱρετικῶν. Διατὶ ἀνίσως δὲν ἔφευγεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ ἤθελε πιασθῆ ἀπὸ τὸν Ἡρώδην, εἰ μὲν καὶ ἐφονεύετο ἀπὸ ἐκεῖνον, βέβαια ἤθελεν ἐμποδισθῆ ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Εἰ δὲ καὶ δὲν ἐφονεύετο διὰ νὰ τελειώση τὴν οἰκονομίαν, βέβαια ἤθελε φανῆ εἰς τοὺς πολλούς, ὅτι δὲν ἐφόρεσε τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν πραγματικῶς καὶ κατὰ ἀλήθειαν. Ἀλλὰ μόνον κατὰ δόκησιν καὶ φαντασίαν. Ἐπειδὴ ἂν ἐφόρει σάρκα ἀληθῆ, βέβαια ἤθελε κοπὴ ἀπὸ τὸ σπαθί. Ἀνίσως λοιπὸν οἱ ἄθλιοι αἱρετικοὶ ἐτόλμησαν νὰ εἰποῦν τοῦτο, ὅτι δηλαδὴ κατὰ φαντασίαν ὁ Κύριος ἐγεννήθη, ὡς ὁ θεομάχος Μάνης, καὶ οἱ τούτου ὀπαδοὶ Μανιχαίοι• καὶ μόλον ὁπού δὲν ἔλαβον εἰς τοῦτο, καμμίαν αἰτίαν καὶ ἀφορμήν• πόσω μᾶλλον ἤθελαν εἰποῦν τοῦτο, καὶ ἐὰν εὕρισκον αἰτίαν; Διὰ τοῦτο λοιπὸν φεύγει ὁ Κύριος εἰς τὴν Αἴγυπτον διὰ τὰς ρηθείσας δύω αἰτίας. Καὶ πρὸς τούτοις, ἴνα συντρίψη καὶ τὰ ἐν Αἰγύπτω εὑρισκόμενα εἴδωλα. Read more
