Ἐάν δέν στραφεῖτε καί γίνετε σάν τά παιδιά, δέν θά εἰσέλθετε εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν», εἶπε ὁ Κύριός μας.
«Ἐάν δέν στραφεῖτε καί ἀποκτήσετε παιδικό πνεῦμα μαθητείας, δέ θά ἐνστερνισθεῖτε τά διδάγματά μου», θά μποροῦσε νά μᾶς πεῖ ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος. Κατά τόν Ἀββᾶ Ἰσαάκ, ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ κοντά στό Θεό εἶναι πανευτυχής, γεμάτος ἀπό χαρές καί γλύκες πνευματικές. Ἐκεῖνος δέ πού ζεῖ μακριά ἀπό τό Θεό εἶναι δυστυχής, «ὄνειδος ἀνθρώπων καί ἐξουθένωμα λαοῦ», γεμάτος ἀπό λύπες καί πίκρες ψυχικές.
Ἡ γῆ εἶναι ὁ τόπος τῆς ὑπομονῆς στούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις. Ἐκεῖνος πού φέρει τόν σταυρόν του μέ προθυμία καί ὑπομονή σώζεται. Ὅποιος δέ, τόν φέρει μέ ἀνυπομονησία καί γογγυσμό χάνει τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του.
Ὅπως θά καταλάβει ὁ μελετητής τοῦ παρόντος βιβλίου, ὅλα σχεδόν τά ἀποφθέγματα εἶναι πράξη καί ζωή!…
