Ταπείνωση δέν εἶναι, νά νομίζει ὁ ἁμαρτωλός, πώς εἶναι γεμάτος ἁμαρτίες. Ταπείνωση εἶναι, ὅταν κάποιος, ἐνῶ ἔχει πετύχει πολλά καί μεγάλα κατορθώματα, δέν ἔχει μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του. Ὅταν ἐνῶ ξεχωρίζει γιά τήν ἐνάρετη ζωή του, ταπεινώνει συνέχεια τόν ἑαυτό του. Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ πηγή ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν. Ὅλες οἱ ἄλλες ἁμαρτίες ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση μας. Ἡ ὑπερηφάνεια ὅμως κατέστρεψε καί νίκησε ἀπό πολύ παλιά οὐράνια ἀσώματη δύναμη. Αὐτή καθήρεσε τό σατανά, ἀπό τήν ἀρχηγία τῶν ἀγγέλων. Ἀπό ἄγγελο φωτός, τόν ἔκανε κατασκότεινο διάβολο.
