Εἶπε ὁ ἀββᾶς Μακάριος, ὅτι ὅταν ἦλθα στὴν Κωνσταντινούπολί μου γεννήθηκε ἡ ἐπιθυμία νὰ τὴν γνωρίσω. Καὶ περπατώντας σὲ κάποια γειτονιά, καὶ ἡ συνείδησίς μου βεβαιώνει τὴν ἀλήθεια γιὰ ὅσα λέγω, βλέπω μὲ τὰ νοητὰ μάτια, τὰ ὁποῖα μου δώρησε ὁ Κύριος γιὰ νὰ κατανοῶ τὰ θαυμάσιά του, βλέπω κάποιον ἄνθρωπο, σὰν νὰ ἦταν εὐνοῦχος καὶ νὰ στέκεται ἔξω ἀπὸ πορνικὸ καταγώγιο. Φαινόταν πολὺ στενοχωρημένος καὶ ἔκρυβε μὲ τὶς δύο παλάμες τὸ πρόσωπό του, καὶ ἔκλαιγε ἔτσι ποὺ νόμιζες ὅτι καὶ ὁ οὐρανὸς θρηνοῦσε μαζί του. Read more
