Ὁ
ὅσιος Προκόπιος ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ διωγμοῦ ποὺ ἐξαπἐλυσε ὁ Λεων Γ ἴσαυρος (717 741) κατὰ των σεπτῶν εἰκόνων. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Δεκάπολη, ἐκάρη μοναχὸς στὴν Κωνσταντινουπολη, καὶ ἀφου διὰ τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς προσευχῆς καθαρίσθηκε τελείως ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τοὺς ρύπους τῆς σαρκὸς καὶ ἐνδυναμώθηκε μὲ τὴν παρρησια που χαρίξει τὸ “Αγιο Πνευμα, προχώρησε μαζὶ μὲ τὸν μαθητή του Βασίλειο [28 Φεβρ] στὴν ἀναίρεση τῶν αὶρετικῶν ποὺ ἀρνούνταν τὴν ἀλήθεια τῆς ’Ενανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ καταδίκαζαν τὴν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων. Δὲν ἀρκέστηκε νὰ διδάσκει μὲ τὸν λόγο, ἐπιβεβαίωσε τὴν ὀρθοδοξία του μὲ πολλὲς ὀδύνες καὶ θλίψεις ποὺ ὑπέμεινε γιὰ τὴν ἀγάπη τῆς ᾽Αλήθειας, λάμποντας στὸν κόσμο σὰν τὸν χρυσὸ ποὺ καθαρίσθηκε στὴν φωτιά. Μὲ τὸν θάνατο τοῦ τυράννου (741), ὁ διωγμὸς κόπασε, καὶ ὁ ἅγιος ἐπέστρεψε στὸ μοναστήρι του, ὅπου ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια. Read more
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 27η Φεβρουαρίου.
Ὅπως, κατὰ τὸν Ἱερὸ Παῦλο, «ἀποκαλύπτεται ὀργὴ Θεοῦ ἀπ’ οὐρανοῦ ἐπὶ πάσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων», ἔτσι, ἀντίθετα «καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν» ἀποκαλύπτεται σ’ ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ κληθοῦν «υἱοὶ Θεοῦ».
Αὐτὸ τὸ φανέρωσε καθαρὰ ὁ Κύριος καὶ στὴν περίπτωση τοῦ ὁσίου Τίτου τοῦ σπηλαιώτου.
Ὁ μακάριος Τίτος μόναζε στὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων καὶ εἶχε τιμηθεῖ μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ πρεσβυτέρου. Ἡ ἀσκητική του βιοτῆ ἦταν θεοφιλὴς καὶ ἰσάγγελη, ἐνῶ ἡ ἀγάπη του πρὸς ὅλους τους ἀδελφοὺς ἀνιδιοτελὴς καὶ ἀνυπόκριτη. Read more
Ἀνάμεσα στὶς λαμπρότερες μορφὲς τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἐξέχουσα θέση κατέχει ἡ συνομιλήσασα μετὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ Σαμαρείτις, ἡ μετέπειτα μεγαλομάρτυς καὶ ἰσαπόστολος Ἁγία Φωτεινή, ἡ ὁποία ἀναδείχθηκε «λαμπὰς φωτοπάροχος καὶ κορωνὶς καὶ κλέος τῶν Μαρτύρων», ἀφοῦ ἀναγεννήθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου καὶ παρέχει τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν». Γι’ αὐτὸ καὶ ἐφοδιασμένη μὲ τὸ «ζωήρρυτο ὕδωρ» τῆς ἀνέθεσε ὁ Χριστὸς νὰ διδάξει τὴν ἀποκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου Του, κατόπιν δὲ κλήθηκε νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὴν ἀγάπη Τοῦ τόσο ἐκείνη ὅσο καὶ τὰ δύο παιδιὰ καὶ οἱ πέντε ἀδελφές της. Read more
῞Οταν ἔπαυσαν οἱ διωγμοὶ καὶ ὁ χριστιανισμὸς ἀναγνωρίσθηκε ὡς ἐπίσημη θρησκεία τῆς αὐτοκρατορίας, χρεἱάστηκε ἀκόμη πολυετὴς μόχθος ἀπὸ τοὺς διαδόχους τῶν ᾽Αποστοαων γιὰ τὴν ἐκρίζωση τοῦ συχνὰ ἐπιθετικοῦ παγανισμοῦ καὶ τὴν ἐμφύτευση στὸν λαὸ τῆς χρηστότητος τῶν χριστιανικῶν ἠθῶν. ῾Ο Βίος τοῦ ἁγίου Πορφυρίου εἶναι μιὰ θαυμαστὴ μαρτυρία ἑνὸς σταδίου τῆς μεγάλης αὐτῆς ἀλλαγῆς.
Ὅταν τό συμπόσιο τοῦ Ἡρώδη ποτίστηκε μέ τό αἷμα τοῦ μεγίστου τῶν Προφητῶν καί Προδρόμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ μαθητές τοῦ Ἰωάννη πῆγαν νά ἐνταφιάσουν τό σῶμα του (Ματθ. 14, 11), ἐνῶ ἡ δόλια Ἡρωδιάς, ἀφοῦ πῆρε τήν αἱμάσσουσα κεφαλή πού τῆς εἶχαν φέρει «ἐπί πινάκι», διέταξε νά τήν θάψουν βαθιά σέ ἀνάξιο τόπο κοντά στό παλάτι τοῦ Ἡρώδη στήν Μαχαιρούντα. Read more
Ὁ «τρόπων μέτοχος καὶ θρόνων διάδοχός των Ἀποστόλων» μαρτυρικὸς ἱεράρχης τῆς Σμύρνης
Μέσα στὴ σεπτὴ χορεία τῶν μαρτυρικῶν ἱεραρχῶν τῆς ἱστορικῆς καὶ ἁγιοτόκου μικρασιατικῆς γῆς ἐξέχουσα θέση κατέχει ὁ τιμώμενος στὶς 23 Φεβρουαρίου ἔνδοξος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Πολύκαρπος Ἐπίσκοπος Σμύρνης, ὁ ὁποῖος κατέστη Ἀποστολικὸς Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ σύμφωνα καὶ μὲ τὸν ἱερὸ ὑμνογράφο ὑπῆρξε «καὶ τρόπων μέτοχος καὶ θρόνων διάδοχος των Ἀποστόλων». Read more
20 Φεβρουαρίου
Ὁ ὅσιος Λέων καταγόταν ἀπὸ τὴ Ραβέννα καὶ ἦταν τέκνο εὐγενῶν καὶ εὐσεβῶν γονέων. Ἐπειδὴ διακρινόταν γιὰ τὸν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν του, τὴ σεμνὴ πολιτεία του καὶ τοὺς εὐσεβεῖς καὶ ἁγνοὺς λογισμούς του, μὲ τὴ βουλὴ καὶ χάρη τοῦ Θεοῦ ἔλαβε ὅλους τούς βαθμοὺς τῆς ἱερωσύνης καὶ ἀναδείχτηκε ἐπίσκοπος Κατάνης. Ἡ πόλη αὐτὴ βρίσκεται στὴν ξακουστὴ Σικελία, ὅπου το ἡφαίστειο τῆς Αἴτνας ἀκόμη καὶ τώρα βγάζει λάβα. Read more
Ἕορτάζει στις 14 Νοεμβρίου καὶ τὴν Β΄ Κυριακή των Νηστειῶν.
Ἀπὸ εὐγενεῖς γονεῖς
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γεννήθηκε τὸ 1296 στὴν Κωνσταντινούπολη. Οἱ γονεῖς τοῦ ἤσαν εὐγενεῖς καὶ ἐνάρετοι ἄνθρωποι καὶ ὀνομαζόταν Κωνσταντῖνος καὶ Καλλονή.
…Μία κατ᾿ ἐκείνους ἐχρημάτισε καὶ ἡ νῦν εἰς εὐφημίαν καὶ μνήμην προκειμένη ἁγία, ἡ ὁποία ὠρμᾶτο ἐκ τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, μητρὸς μὲν Συρίγης, πατρὸς δὲ Ἀγγέλου Μπενιζέλου τοὐπίκλην, ἀπὸ τοῦ ὁποίου τὸ γένος εἰσέτι καὶ νῦν διασῴζεται ἐν Ἀθήναις, ἀμφοτέρων φιλευσεβῶν, εὐγενῶν καὶ πλουσίων. Μάλιστα ἡ εἰρημένη Συρίγα ὅσο εἶχε τὴν ἐξωτερικὴ ὑπερηφάνειαν καὶ πλουσιότητα, τόσον ἐπλούτει καὶ τὴν ἐσωτερικήν, οὖσα κατάκοσμος ἀπὸ διαφόρους ἀρετὰς καὶ τὸ πλέον ἀπὸ τὴν χριστομίμητον ἐλεημοσύνην. Read more
Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ (1522-1589)
Ἡ ἐν Ἀθήναις φαεινῶς διαλάμψασα ἔνδοξος ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ
Κατὰ τὴ μακρόχρονη διάρκεια τῶν δύσκολων χρόνων τῆς ζοφερῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας ἔλαμψε ὡς φαεινὸς ἀστὴρ τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ὡς μυρίπνοο ἄνθος τοῦ ἑλληνορθοδόξου Γένους μας ἡ ἐν Ἀθήναις μαρτυρικῶς ἀθλήσασα καὶ ὀσιακῶς τελειωθεῖσα στὶς 19 Φεβρουαρίου 1589 ἔνδοξος ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, Ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία, ἡ ὁποία ὑπέμεινε τόσα πολλὰ βασανιστήρια γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴ δόξα Του. Μάλιστα μὲ τὴ χάρη τοῦ Σταυρωθέντος καὶ Ἀναστάντος Κυρίου μᾶς ἀναδείχθηκε ἡ «κυρὰ καὶ μαΐστρα τῶν Ἀθηνῶν», ἡ ὁποία βοηθοῦσε ἀδιακρίτως Ἕλληνες καὶ Τούρκους, πιστοὺς καὶ ἀπίστους. Read more
Κατὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία τῆς Δύσεως βρισκόταν σὲ κοινωνία μὲ τὴν ἀδιαίρετη Ἐκκλησία, ὁ πάπας τῆς Ρώμης, ὡς ἐπίσκοπος τῆς πρωτεύουσας τῆς Αὐτοκρατορίας καὶ πατριάρχης τῆς Δύσεως, ἀπολάμβανε μιᾶς κάποιας ὑπεροχῆς στὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία καὶ θεωροῦνταν ἀπὸ ὅλους τους χριστιανοὺς ὡς κατεξοχὴν θεματοφύλακας τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως, λειτουργώντας ὡς διαιτητὴς σὲ δογματικὰ θέματα. Κατέχοντας τὸν θρόνο τῆς Ρώμης, σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς κρισιμότερες ἐποχὲς τῆς ἱστορίας, ἐποχὴ ποὺ εἶδε τὴν κατάρρευση τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας καὶ ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἀπειλοῦνταν πανταχόθεν μὲ σχίσματα ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὁ ἅγιος Λέων μπόρεσε νὰ διακηρύξει τὸ ἱερὸ δόγμα τῆς Ἀληθείας καὶ μερίμνησε μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις του γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἑνότητας τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δικαίως τιμᾶται, σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, μὲ τὸν τίτλο τοῦ ἁγίου Λέοντος τοῦ Μεγάλου. Read more
17 Φεβρουαρίου
Καταγωγὴ
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων, ὁ ἔνδοξος μάρτυς αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ, κατήγετο, ἀπὸ τὴν Ἀμάσεια τῆς Καππαδοκίας καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ χωριὸ Χουμιαλιά. Ἔζησε δὲ στὰ χρόνια τοῦ Ρωμαίου χριστιανομάχου αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ, ποὺ βασίλευε στὴ Δύση τὸ 264 – 285 μ.Χ. Read more
Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους, ἦταν δοῦλος στὸ σπίτι τοῦ Ρωμαίου ἄρχοντα Φιλήμονος, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Φρυγία καὶ ἔγινε Χριστιανὸς ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὁ Ὀνήσιμος ἔκλεψε χρήματα ἀπὸ τὸν κύριό του, ἔφυγε κρυφὰ καὶ ἐπῆγε στὴν Ρώμη, καὶ ἐκεῖ ἀνταμώσας τὸν Ἀπόστολο Παῦλο εἰς τὰ δεσμὰ εὐρισκόμενο, ἐκατηχήθη ἀπὸ αὐτὸν τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, καὶ βαπτισθεῖς, ἔγινε καὶ αὐτὸς θαυμάσιος εἰς τὴν ἀρετήν. Read more
Οἱ Ἅγιοι τρεῖς Μάρτυρες Οὐάλης, Παῦλος, καὶ Σέλευκος, ξίφει τελειοῦνται.
Οἱ Ἅγιοι δύω Μάρτυρες Πορφύριος καὶ Ἰουλιανός, πυρὶ τελειοῦνται.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεοδοῦλος, σταυρωθεῖς τελειοῦται.
Οἱ Ἅγιοι πέντε Μάρτυρες οἱ Αἰγύπτιοι, Ἠλίας, Ἱερεμίας, Ἠσαΐας, Σαμουήλ, καὶ Δανιήλ, ξίφει τελειοῦνται.
Οὗτοι ὅλοι οἱ ἀνωτέρω ἔνδοξοι Μάρτυρες, ἦτον κατὰ τὸν ἕκτον χρόνον τοῦ διωγμοῦ, τὸν ὁποῖον ἐκίνησεν ὁ Διοκλητιανὸς ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ἤτοι ἐν ἔτει ἀπὸ Χριστοῦ [290]. Ἐφέρθησαν δὲ εἰς τὸ μαρτύριον ἀπὸ διαφόρους τόπους καὶ τέχνας καὶ ἀξιώματα, καὶ ἠνώθησαν ὁμοὺ εἰς ἕνα σῶμα διὰ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν. O δὲ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον τοὺς ἐπίασαν, ἐστάθη τοιοῦτος. Ὅταν αὐτοὶ ἔμελλον νὰ ἔμβουν εἰς τὰς πόρτας τῆς πόλεως Καισαρείας, ἐρώτησαν αὐτοὺς οἱ φυλακάτορες, ποῖοι εἶναι, καὶ πόθεν ἐκατάγοντο. Οἱ δὲ Μάρτυρες ἀπεκρίθησαν, ὅτι εἶναι Χριστιανοί, καὶ ὅτι ἔχουν πατρίδα τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ. Ὅθεν ἐπίασαν αὐτούς, καὶ τοὺς ἔφερον εἰς τὸν Φιρμιλιανὸν τὸν ἡγεμόνα τῆς Καισαρείας. Καὶ οἱ μὲν πέντε Μάρτυρες οἱ Αἰγύπτιοι, ὁ Ἠλίας, ὁ Ἱερεμίας, ὁ Ἠσαΐας, ὁ Σαμουήλ, καὶ ὁ Δανιήλ, ὕστερα ἀπὸ ἄλλας βασάνους ὁπού ἔλαβον, τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθησαν, καὶ ἔλαβον τοὺς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου. Ἀπεκεφαλίσθη δὲ μαζὶ μὲ αὐτοὺς καὶ ὁ Πάμφιλος, καὶ ὁ Σέλευκος, καὶ ὁ Οὐάλης, καὶ Παῦλος. O δὲ Πορφύριος, δοῦλος ὧν τοῦ Ἁγίου Παμφίλου, ἐζήτησε νὰ πάρη τὸ λείψανον τοῦ αὐθέντου του, καὶ πιασθεῖς, παρεδόθη εἰς τὴν φωτίαν καὶ ἐτελειώθη. Ὁμοίως καὶ ὁ Ἅγιος Ἰουλιανός, ἐπειδὴ κατησπάζετο τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων, ἐρρίφθη καὶ αὐτὸς εἰς τὴν πυρκαϊᾶν καὶ ἐτελειώθη. O δὲ Θεοδοῦλος κρεμασθεῖς ἐπάνω εἰς ἕνα ξύλον σταυροειδῶς, ἐτελείωσε τὸ μαρτύριον. Καὶ οὕτως ἔλαβον ὅλοι της ἀθλήσεως τοὺς στεφάνους. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις ἐν τῇ ἁγιωτάτη Μεγάλη Ἐκκλησία. Τὸ Μαρτύριον τούτων συνέγραψεν ὁ Μεταφραστής, οὐ ἡ ἀρχή· «Καιρὸς δὴ καλεῖ». (Σώζεται ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις.)
Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ.
Ἑορτάζει στὶς 14 Φεβρουαρίου
Καταγωγὴ
Ὁ Ὅσιος Αὐξέντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία. Ἔζησε στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.) καὶ κατεῖχε τὸ ἀξίωμα τοῦ σχολαρίου τοῦ στρατηλάτου. Read more
13 Φεβρουαρίου)
Ὃ ὅσιος Μαρτινιανὸς γεννήθηκε στὴν Καισαρεία τῆς Παλαιστίνης πρὸς τὰ τέλη τοῦ 4ου αἰῶνος. Διαπνεόμενος ἀπὸ θεῖο πόθο ἐκ νεότητός του, ἀπαρνήθηκε τὸν κόσμο σὲ ἡλικία δεκαοχτὼ ἐτῶν καὶ μετέβη σὲ ὄρος ὀνομαζόμενο Κιβωτός, ὁπού ζοῦσαν καὶ ἄλλοι ἐρημίτες γιὰ νὰ διάγει ἀσκητικὸ βίο. Read more
12 Φεβρουαρίου
Ὁ Ἅγιος Μελέτιος γεννήθηκε περὶ τὸ 310 μ.Χ. στὴ Μελιτηνὴ τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας. Ἡ μαρτυρία περὶ τῆς πρώτης ἐμφανίσεώς του στὸ προσκήνιο τῆς ἱστορίας, λίγο μετὰ τὸ ἔτος 357 μ.Χ., τὸν καταδεικνύει ὡς ἀντίπαλο τῶν αἱρετικῶν Ὁμοιουσιανῶν καὶ ὀπαδὸ τοῦ Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης Ἀκακίου, ὁ ὁποῖος διὰ Συνόδου, τὸ ἔτος 358 μ.Χ., ἐκλέγει τὸν Ἅγιο Μελέτιο ὡς Ἐπίσκοπο Σεβαστείας. Λόγω ὅμως τῆς σφοδρῆς ἀντιδράσεως τῶν ὀπαδῶν τοῦ προηγούμενου Ἐπισκόπου Σεβαστείας Εὐσταθίου, παραιτεῖται καὶ μεταβαίνει στὴ Βέροια τῆς Συρίας. Τὸ ἔτος 360 μ.Χ. ἐκλέγεται Πατριάρχης Ἀντιοχείας, μετατεθέντος τοῦ Πατριάρχου Εὐδοξίου στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὅταν ὁ Ἅγιος ἔφθασε στὴν Ἀντιόχεια, ὅλοι οἱ πιστοὶ βγῆκαν στοὺς δρόμους, γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν καὶ νὰ λάβουν τὴν εὐλογία του. Στὴ νέα ὅμως ἕδρα ὁ Ἅγιος Μελέτιος παρέμεινε ἕνα μόνο μῆνα, ἀφοῦ οἱ αἱρετικοὶ Ἀρειανοὶ ἔπεισαν τὸν αὐτοκράτορα Κωνστάντιο (337-361 μ.Χ.) νὰ τὸν ἐξορίσει στὴν Ἀρμενία καὶ νὰ ἐκλέξει στὴν θέση του τὸν παλαιὸ συνεργάτη τοῦ Ἀρείου, Εὐζώιο.
Ἦταν ἄνθρωπος εὐσεβής, πράος, εὐθὺς καὶ μορφωμένος. …Κατὰ τὸ σύντομο χρονικὸ διάστημα ποὺ ἀρχιεράτευσε στὴν Ἀντιόχεια κατόρθωσε νὰ στερεώση τὸ ποίμνιό του στὴν Ὀρθόδοξη πίστη, οὕτως ὥστε νὰ μπορέση νὰ ἀντέξη τὴν δοκιμασία ἀπὸ τὴν ἐπέλαση τῶν αἱρετικῶν.
Οἱ φανατικοὶ Ὀρθόδοξοι κατόρθωσαν νὰ ἐνθρονισθῆ στὴν Ἀντιόχεια ὁ Παυλίνος καὶ ἔτσι δημιουργήθηκε σχίσμα μὲ δύο Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, τὸ ὁποῖο διήρκεσε σαράντα χρόνια. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ρώμης καὶ οἱ περισσότεροι Ἐπίσκοποί της Δύσεως, καθὼς καὶ οἱ Ἐπίσκοποί της Αἰγύπτου ὑποστήριζαν τὸν Παυλίνο καὶ τοὺς διαδόχους του. Ἀντίθετα, ἡ πλειοψηφία τῶν Ἐπισκόπων της Ἀνατολῆς ἀναγνώριζαν τὸ ἅγιο Μελέτιο. Ὁ Μέγας Βασίλειος, βοηθούμενος καὶ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Σαμωσάτων Εὐσέβιο, ἀνέλαβε ἐπίμοχθο ἀγώνα προκειμένου νὰ ἐπιβάλη τὴν ἀναγνώριση τοῦ ἁγίου Μελετίου καὶ τὴν ἐπάνοδό του στὴν Ἀντιόχεια, ἀλλὰ καὶ τὴν τακτοποίηση τοῦ Ἐπισκόπου Παυλίνου μὲ ἄλλον τρόπο καὶ γι’ αὐτὸ ἔγραψε ἐπιστολὲς πρὸς τὸν ἅγιο Ἀθανάσιο, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ρώμης Δάμασο καὶ τοὺς Ἐπισκόπους της Δύσεως, καθὼς καὶ πρὸς τὸν Κόμητα Τερέντιο. Στὶς ἐπιστολὲς αὐτὲς ἀποκαλεῖ τὸν ἅγιο Μελέτιο ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, θαυμασιώτατον Ἐπίσκοπο, καὶ τονίζει ὅτι «κατὰ τὴν πίστη εἶναι ἀνεπίληπτος καὶ κατὰ τὸν βίο του δὲν δέχεται σύγκριση μὲ κανέναν ἄλλο… ὥστε ἀπὸ πάσης πλευρᾶς εἶναι ἀναγκαῖο, ἀλλὰ καὶ συμφέρον, ἐπίσης, ὅλοι οἱ ἄλλοι νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν ἄνδρα τοῦτον, ὅπως οἱ μικροὶ μὲ τοὺς μεγάλους ποταμοὺς» (Ε.Π.Ε., τόμ. 1ος, σελ. 371)
http://www.parembasis.gr
Τὰ ὀρθόδοξα φρονήματα τοῦ Ἁγίου, ὡς καὶ ἡ ἐξορία του καὶ ἡ ἀντικατάστασή του, συνετέλεσαν στὴ δημιουργία μεγάλης παρατάξεως ὀπαδῶν του, ποὺ ὀνομάσθηκαν «Μελετιανοί». Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑξαιρεῖ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐπιδράσεως τοῦ Ἁγίου Μελετίου στοὺς πιστοὺς τῆς Ἀντιόχειας σὲ τόσο λίγο χρονικὸ διάστημα. Καὶ ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὅτι ὁ Ἅγιος Μελέτιος θεμελίωσε τόσο καὶ ἐνέβαλε τέτοιο ζῆλο γιὰ τὴν πίστη στοὺς Χριστιανούς, ὥστε, παρὰ τὶς αἱρετικὲς δοξασίες καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετώπισαν ἀργότερα, ἡ διδασκαλία του παρέμεινε ἄσειστη. Ἐπίσης, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος διηγεῖται τὸ ἀκόλουθο ἐπεισόδιο, τὸ ὁποῖο συνέβη κατὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια:
Ὁ διοικητὴς τῆς πόλεως ὁδηγοῦσε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια μὲ ἅμαξα τὸν Ἅγιο, γιὰ νὰ τὸν θέσει στὸ δρόμο τῆς ἐξορίας. Τὰ πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων τὸ πληροφορήθηκαν καὶ ἀμέσως ἔτρεξαν, γιὰ νὰ ζητήσουν τὴν εὐχή του. Στὴ θέα ὅμως τοῦ διοικητοῦ τόσο πολὺ ἀγανάκτησαν γιὰ τὴν ἄδικη ἐξορία τοῦ Ἁγίου, ὥστε ἄρχισαν νὰ λιθοβολοῦν τὸν ἀντιπρόσωπο τοῦ αὐτοκράτορα. Καὶ τότε ὁ Ἅγιος Μελέτιος, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ ἐμποδίσει μὲ λόγια τὴν παραφορὰ τοῦ λαοῦ, σηκώθηκε καὶ προστάτευσε μὲ τὸ σῶμα του τὸν διώκτη του.
Ἡ ἐξορία τοῦ Ἁγίου τερματίσθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 362 μ.Χ. διὰ τοῦ διατάγματος τοῦ νέου αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361-363 μ.Χ) περὶ θρησκευτικῆς ἐλευθερίας ὅλων τῶν ὑπηκόων. Ὁ Ἅγιος ἐξορίστηκε καὶ πάλι τὴν ἄνοιξη τοῦ 365 μ.Χ. καὶ τὸ 371 μ.Χ. ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη (364-378 μ.Χ.) στὴν περιοχὴ Γήτασα τῆς Ἀρμενίας, κοντὰ στὰ σύνορα τῆς Καππαδοκίας καὶ εἶχε συχνὴ ἐπαφὴ καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Ἐπανῆλθε στὴν Ἀντιόχεια τὸ ἔτος 379 μ.Χ. Ἀμέσως συνεκάλεσε Σύνοδο, ἡ ὁποία ὁμολογοῦσε τὴν πίστη στὶς ἀποφάσεις τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ καταδίκασε ὅλες τὶς αἱρέσεις.
Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος ὁ Μέγας (379-395 μ.Χ.), συνεκάλεσε στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ ἔτος 381 μ.Χ., τὴ Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὁ Ἅγιος Μελέτιος κλήθηκε νὰ λάβει μέρος στὴ Σύνοδο καὶ μάλιστα ὡς πρόεδρος αὐτῆς. Δυστυχῶς ὁ Ἅγιος κοιμήθηκε, λόγω ἀσθένειας, πρὶν ὁλοκληρωθοῦν οἱ ἐργασίες τῆς Συνόδου. Στὴν κηδεία του συμμετεῖχε καὶ ὁ αὐτοκράτορας, τὸν δὲ ἐπικήδειο ἐξεφώνησε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης (τιμᾶται 10 Ἰανουαρίου), ὁ ὁποῖος μίλησε γιὰ τὸν ἀπορφανισμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιόχειας, τῆς Συνόδου καὶ ὁλόκληρης τῆς Ἀνατολῆς, γιὰ τὴ γλυκύτητα καὶ τὴν ὑπομονὴ τοῦ Ἁγίου Μελετίου, ὡς καὶ γιὰ τοὺς διωγμοὺς τοὺς ὁποίους ὑπέστη.
Τὸ ἱερὸ λείψανό του μεταφέρθηκε ἀργότερα μὲ μεγάλη πομπὴ στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἐναπετέθη στὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βαβύλα, Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας (τιμᾶται 4 Σεπτεμβρίου), στὸν ὁμώνυμο ναό.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ’. Θείας Πίστεως.
Νόμον ἔνθεον, ἐμμελετήσας, τὴν οὐράνιον, γνῶσιν ἐκλάμπεις, τὴ Ἐκκλησία Ἱεράρχα Μελέτιε, τὴν γὰρ Τριάδα κηρύττων ὁμότιμον, αἱρετικῶν διαλύεις τᾶς φάλαγγας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον Ἦχος β’. Τοὶς τῶν αἱμάτων σου ρείθροις.
Ὀρθοδοξίας τοὶς τρόποις κοσμούμενος, τῆς Ἐκκλησίας προστάτης καὶ πρόβολος, ἐδείχθης παμμάκαρ Μελέτιε, καταπυρσεύων τὰ πέρατα δόγμασι, λαμπτὴρ Ἐκκλησίας φαεινότατε.
Μέσα στὴ μακρόχρονη πορεία τῆς ἐνδόξου ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς ἁγιοτόκου καὶ μαρτυρικῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἔλαμψαν ἀπὸ τοὺς πρώτους κιόλας χριστιανικοὺς αἰῶνες φωταυγεῖς ἀστέρες, ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κοσμοῦν τὸ πνευματικὸ στερέωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀνάμεσα στὶς ἀγωνιστικὲς μορφὲς τῆς εὐλογημένης καὶ μαρτυρικῆς μικρασιατικῆς γῆς, ποὺ ἔλαβαν τὸν ἀμάραντο φωτοστέφανο τοῦ μαρτυρίου ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀγωνοθέτη Κύριο, εἶναι καὶ ὁ τιμώμενος στὶς 11 Φεβρουαρίου Ἅγιος ἔνδοξος ἱερομάρτυς Βλάσιος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας ὁ θαυματουργός. Read more
Ὅταν ἔγινε βασιλιὰς ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης (361-363) ἔκανε πολλὰ καὶ διάφορα ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν καὶ προσπάθησε νὰ ἀναστήσει τὴν παλαιὰ εἰδωλολατρικὴ θρησκεία τῶν Ἑλλήνων. Στην ἐποχὴ τοῦ εἶχαν οὐσιαστικὰ ξαναρχίσει οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν καὶ τὰ βασανιστήρια. Ο Ἰουλιανός, γνώριζε πολὺ καλά τα ἤθη τῶν Χριστιανῶν καὶ ὅτι τὴν πρώτη ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τηροῦν αὐστηρὴ νηστεία καὶ ἐξαγνίζονται μ’ αὐτὴ καὶ τὴ θερμὴ προσευχή. Θέλησε, λοιπόν, νὰ τοὺς μιάνει μὲ τὶς εἰδωλολατρικὲς θυσίες. Γι’ αὐτὸ καὶ κάλεσε τὸν ἔπαρχο τῆς πόλεως καὶ τοῦ ἀνέθεσε νὰ ἐπιβλέψει στὴν ἐκτέλεση τῆς ἑξῆς ἐντολῆς του: Νὰ σηκωθοῦν ἀπὸ τὴν ἀγορὰ ὅλα τα τρόφιμα καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν σ’ αὐτὴν παρὰ μόνον ἐκεῖνα ποῦ θὰ ἦταν ραντισμένα μὲ τὸ αἷμα τῶν θυσιῶν ποῦ ἔγιναν στὰ εἴδωλα. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀναγκαστικά, ἢ θὰ ἀγόραζαν ὅλοι νὰ φᾶνε καὶ ἔτσι νὰ γευθοῦν ἀπὸ τὴ θυσία πρὸς τοὺς θεούς, ἢ ἂν δὲν ὑπακούσουν, νὰ πεθάνουν ἀπὸ τὴν πείνα. Read more
Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 10 Φεβρουαρίου
Ὁ ἱερεὺς τῆς Μαγνησίας
Ο Ἅγιος Χαράλαμπος ὁ Ἱερομάρτυς καὶ θαυματουργός, γεννήθηκε στὴν Μαγνησία τὸ 90 μ.Χ. περίπου καὶ μαρτύρησε στὰ χρόνια των μεγάλων διωγμῶν τῆς Χριστιανοσύνης. Ἡ Μαγνησία αὐτὴ κατὰ πάσαν πιθανότητα ἤτανε στὴ Θεσσαλία. Τὰ ἐρείπιά της σώζονται ἀκόμη κοντὰ στὸ χωριὸ ποὺ λέγεται «Μηλιές». Εἶχε τὸ εὐτύχημα νὰ γεννηθῆ ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς ποὺ κρατούσανε τὴν πίστι τους στὸ Χριστὸ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους στοὺς δύσκολους, ἀλλὰ ἡρωικοὺς ἐκείνους χρόνους τῶν διωγμῶν.
Ἐπισκεψιμότητα
