ΜΕΡΟΣ Α
Μικρὴ – μικρὴ στὴν ἀρετὴ

Η καλλιπάρθενος αυτή νύμφη τοῦ Χριστοῦ Παρασκευή γεννηθικε στα περίχωρα τῆς Ρώμης. Αὐτοκράτορας τότε ἦταν ὀ Ανδριανός καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸν ὀ Αντωνίνος.Γεννήθικε περιπού το 117 μ.Χ. ἀπὸ Ἕλληνες γονεῖς.

Ὁ πατέρας τῆς ὀνομαζότανε Ἀγάθων καὶ ἡ μητέρα τῆς Πολιτεία. Ἤτανε πλούσιοι ἀλλὰ καὶ πολὺ εὐσεβεῖς καὶ ἀκριβεῖς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Εἴχανε πολλὲς ἀρετὲς καὶ μεγάλες καλωσυνες καὶ κάνανε ἐλεημοσύνες. Ἦταν καὶ οἰ δυό τους Θεοφοβούμενοι καὶ φυλάγανε ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ἀγαποῦσαν τὸν Θεό, ἀγαποῦσαν καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Γι’ αὐτὸ εἴχανε στὴν καρδιὰ τοὺς την πιό μεγαλη χαρά. Τοὺς τὴν ἔδινε ἡ ἄμεμπτη καὶ ἥσυχη συνείδησή τους. Read more

«Ζωήν τήν κυήσασαν ἐκυοφόρησας, Ἁγνήν Θεομήτορα, θεόφρον Ἄννα· διό πρός λῆξιν οὐράνιον, ἔνθα εὐφραινομένων, κατοικία ἐν δόξῃ, χαίρουσα νῦν μετέστης, τοῖς τιμῶσί σε πόθῳ, πταισμάτων αἰτουμένη ἱλασμόν, ἀειμακάριστε.» (Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς)

Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί ἀδελφοί, κατά παράδοση ἑορτάζει τήν κοίμηση ἑκάστου Ἁγίου μέ τήν τέλεση θείας Λειτουργίας. Ἡ κοίμηση τῶν Ἁγίων θεωρεῖται γι’ αὐτούς ὡς ἡ γενέθλιός τους ἡμέρα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Τήν παροῦσα ἡμέρα ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τό γεγονός τῆς κοιμήσεως, δηλαδή τοῦ θανάτου, τῆς Ἁγίας Ἄννας. Ποία ὅμως, ἦταν ἡ Ἁγία Ἄννα; Αὐτή ὑπῆρξε θυγατέρα τοῦ ἱερέα Ματθάν καί τῆς Μαρίας ἀπό τή Βηθλεέμ. Εἶχε δηλαδή καταγωγή λευιτική, καταγόταν ἀπό ἱερατικό γένος. Read more

(24 Ἰουλίου)

Ἡ Ἁγία Χριστίνα ἔζησε στοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Σεβήρου, περὶ τὸ ἔτος 200 μ..Χ. στὴ Τύρο, πόλη τῆς Συρίας. Οἱ γονεῖς της ἦταν πλούσιοι στὸ χρῆμα, πάμπτωχοι ὅμως στὴν ψυχή, γιατί ἦταν εἰδωλολάτρες. Ὁ πατέρας της ἦταν στρατηλάτης. Βλέποντας ὅμως τὴν ὑπέροχη ὀμορφιὰ τῆς κόρης του καὶ φοβούμενος τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους ἔκτισε ἕνα ὑψηλὸ πύργο ὅπως συνήθιζαν τότε. Μέσα σ’ αὐτὸν ἔκλεισε τὴ Χριστίνα μὲ πολλὲς ὑπηρέτριες γιὰ νὰ τὴν ὑπηρετοῦν καὶ ἀρκετὰ εἰδωλολατρικά, εἴδωλα χρυσὰ καὶ ἀργυρᾶ, γιὰ νὰ προσεύχεται σ’ αὐτά. Ἐπίσης ἐκεῖ τῆς εἶχε καὶ ὅλα ὅσα χρειαζότανε γιὰ νὰ μὴ βγαίνει καθόλου ἔξω καὶ τὴν βλέπουν ἄνθρωποι. Αὐτὰ τῆς ἔκανε ὁ κατὰ σάρκα πατέρας της, Οὐρβανὸς ὀνόματι. Read more

Σὸς δέσμιος νοῦς σαρκικὸς ρίψας πέδας, Εἵργοντος Ἄννα μηδενὸς Θεὸν βλέπει.

Ἄννα ἡ Ὅσία ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου, ἐν ἔτει ωπυ’ (829), κατήγετο δὲ ἐκ γένους λαμπροῦ, ἔχουσα πλοῦτον καὶ περιουσίαν πολλήν. Ἀποθανόντος δὲ τοῦ πατρός της ἐπεμελεῖτο αὐτὴν ἡ μήτηρ της, ἥτις ἐπεδίωκε νὰ ἀναθρέψῃ αὐτὴν μὲ κοσμιότητα καὶ εὐλάβειαν, ἐπιζήσασα δὲ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρός της ὀλίγον χρόνον, ὅσος ἐξήρκει, ὅπως ἡ Ἁγία συγκεντρώσῃ εἰς ἑαυτὴν στάσας τὰς ἀρετάς, διά τε τῆς ἰδίας αὐτῆς ὰγαθῆς προαιρέσεως καὶ διὰ τῆς Χριστιανικῆς παρακινήσεως τῆς μητρός της, ἀπέθανε καὶ αὕτη. Ὅθεν ἔγινεν ἡ μακαρία Ἄννα, κάτοχος πλούτου πολλοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου ἀνεκοῦφιζε τοὺς πτωχοὺς καὶ ἐνδεεῖς εἰς τὰς ἀνάγκας των. Ἐνῷ δὲν ἡ Ὁσία αὕτη ἐφημἰζετο διὰ τὰ τοιαῦτα καλὰ ἔργα, ἔτυχε νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν χώραν τοῦ Βυζαντίου ἄνθρωπός τις, Ἄγαρηνὸς κατὰ τὸ γένος, πονηρὸς δὲ κατὰ τὸν τρόπον, βασιλεύοντος τότε Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος, ἐν ἔτει ωξζ’ (867). Ὁ Ἀγαρηνὸς λοιπὸν οὗτος, ζητήσας ἄδειαν παρὰ τοῦ βασιλέως νὰ λάβῃ εἰς γυναῖκα τὴν μακαρίαν Ἄνναν, ἔλαβε παρ᾿ αὐτοῦ τὴν ἄδειαν, ἀλλ᾿ ἡ ἀοίδιμος Ἄννα μὴ στέργουσα εἰς τοῦτο ἐδοκίμαζε πολλὰς θλίψεις καὶ στενοχωρίας παρὰ τοῦ μιαροῦ Ἀγαρηνοῦ. Οὗτος λοιπὸν ἐφιλονείκει μὲ τὴν Ἄνναν καὶ ἔλεγεν ὅτι θὰ τὴν λάβῃ εἰς γυναῖκα, αὕτη δὲ ἡ μακαρία παρεκάλει τὸν Θεόν, μὲ προσευχὰς καὶ δάκρυα, νὰ τὴν ἀπαλλάξῃ ταχέως ἀπὸ τοῦ πειρασμοῦ τούτου. Read more

αρχείο λήψηςἩ ἁγία ἔνδοξος καὶ πανεύφημος Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ὑπῆρξε ἡ πιστὴ καὶ ἀφοσιωμένη Μαθήτρια τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀκόλουθός της Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ Διακόνισσα τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων, ἡ ἐκλεκτὴ Μυροφόρος, ἡ Εὐαγγελίστρια τῆς Ἀναστάσεως, ἡ Ἰσαπόστολος καὶ κήρυκας τῆς πίστεως. Σ’ αὐτὴν δόθηκε ἡ χάρις νὰ δὴ πρώτη μετὰ τὴν Ἀνάσταση, μαζὶ μὲ τὴν Θεοτόκο, τὸν Ἀναστάντα Ἰησοῦ. Αὐτὴ εὐαγγελίσθηκε στοὺς Ἀποστόλους τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Read more

Ἀνάμεσα στοὺς πολυάριθμους Ἁγίους, ποὺ κοσμοῦν τὸ τοπικὸ ἁγιολόγιο καὶ τὴ μακρόχρονη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τοῦ μυροβόλου νησιοῦ τῆς Χίου εἶναι καὶ ἡ Ἁγία παρθενομάρτυς Μαρκέλλα ποὺ ἀποτελεῖ τὸ εὐλαβικὸ καύχημα τῶν ἁπανταχοῦ της Γῆς Χίων καὶ τὸν πολύτιμο πνευματικὸ θησαυρὸ γιὰ χιλιάδες προσκυνητές, οἱ ὁποῖοι συρρέουν στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου της γιὰ νὰ ἀποδώσουν τὸν ὀφειλόμενο σεβασμὸ στὸ μεγαλεῖο καὶ τὸν ἡρωισμό της, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ζητήσουν τὴ θαυματουργική της χάρη γιὰ τὴν ἐπίλυση σωματικῶν καὶ ψυχικῶν ἀσθενειῶν. Read more

agioi-symeon-ioannisΠροοίμιο

Αὐτοὶ ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ διδάσκουν τοὺς ἄλλους, ὀφείλουν νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο αὐτὸ μὲ βάση τὴ δική τους πνευματικὴ ἐμπειρία καὶ νὰ ἀποτελοῦν οἱ ἴδιοι παράδειγμα ἀρετῆς καὶ ἔνθεης ζωῆς, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου: «Ἔτσι πρέπει νὰ λάμψει τὸ φῶς σᾶς ἐμπρὸς στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ δοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Πατέρα σας ποὺ εἶναι στοὺς οὐρανοὺς» (Ματθ. 5, 16). Εἶναι πιθανόν, ἐνῶ προσπαθοῦν νὰ νουθετοῦν καὶ νὰ καταρτίζουν καὶ νὰ καθοδηγοῦν τοὺς ἄλλους, προτοῦ διδάξουν τὸν ἑαυτό τους καὶ τὸν καθαρίσουν μὲ τὴν ἐργασία τῶν θείων ἐντολῶν, νὰ λησμονήσουν νὰ κλάψουν τὸ δικό τους νεκρό, καθὼς ἀσχολοῦνται μὲ τοὺς ἄλλους. Θὰ ἐκπληρωθοῦν ἔτσι τὰ ἀψευδῆ λόγια τῆς Γραφῆς, ποὺ ταιριάζουν στὴν περίπτωσή τους: «Ὅποιος διδάξει χωρὶς νὰ ἐφαρμόσει τὰ διδασκόμενα, αὐτὸς θὰ ὀνομαστεῖ ἐλάχιστος στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 19), καὶ ἀκόμη: «Ὑποκριτή, βγάλε πρῶτα το δοκάρι ἀπὸ τὸ δικό σου μάτι καὶ τότε θὰ δεῖς καθαρὰ γιὰ νὰ βγάλεις τὴν ἀγκίδα ἀπὸ τὸ μάτι τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Ματθ. 7, 5). Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ὁ σοφὸς συγγραφέας τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων λέει τὰ ἑξῆς γιὰ τὸν μεγάλο καὶ ἀληθινὸ Θεό μας καὶ διδάσκαλο: «Ὅσα ἄρχισε ὁ Ἰησοῦς νὰ πράττει καὶ νὰ διδάσκει» (Πράξ. 1, 1). Γιὰ τὸ ἴδιο θέμα καὶ ὁ Παῦλος, τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, ἔγραφε στοὺς Ρωμαίους, ἐπιπλήττοντάς τους, μέσα στὰ ἄλλα καὶ τὰ ἑξῆς: «Καὶ σὺ ποῦ διδάσκεις τὸν ἄλλο, τὸν ἑαυτό σου δὲν τὸν διδάσκεις;» (Ρωμ. 2, 21). Read more

Τὸν μακάριον, λοιπόν, ἐκεῖνον καὶ μεγάλον Ἠλίαν, τὸν προφήτην, αὐτόν, ποὺ εἶναι πιὸ ἐπάνω ἀπὸ τὰ νέφη, ἡ χήρα ἐκείνη, ἡ ὁποία ὑμνήθηκε καὶ ἐπαινέθηκε πολύ, φιλότιμα τὸν ὑποδέχθηκε κάποτε, ἔχοντας μόνον μίαν μικρὴν φούχταν ἀλεῦρι, νικώντας μὲ τὸν πόθον τῆς φιλοξενίας τὸ βάθος τῆς φτώχειας της. Ἐγὼ δὲ τώρα, αὐτὸ τὸ ποίμνιον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ πού, ἐνῷ οἱ δυνάμεις μου δὲν τὸ ἐπιτρέπουν, ἀναγκάζομαι νὰ φιλοξενήσω, μὲ μίαν γλῶσσαν, ἡ ὁποία εἶναι πιὸ φτωχὴ ἀπὸ τὴν φούχτα τὸ ἀλεύρι, πῶς θὰ παραθέσω τράπεζαν; καὶ ποιὸν καμψάκη (δοχεῖον λαδιοῦ καὶ ἄλλων ὑγρῶν) θὰ εὕρω, νὰ πηγάζῃ, γιὰ νὰ ὑποδεχθῶ αὐτὴν τὴν ὥραν τὴν νύμφην τοῦ Χριστοῦ; Χρησιμοποίησε ἐσὺ γιὰ ἐμᾶς, ὦ μακαρία χήρα, λίγο ἀλεύρι τῆς πίστεως. Read more

….«Ἐλθὲ εἰς τὰς ἄνω μονὰς τοῦ Παραδείσου, Μαρίνα Θεονυμφε, νὰ ἀπολαύσης τῆς ἀφθαρσίας τὸν στέφανον εἰς τὰ ἀγαπητά του Θεοῦ σκηνώματα, νὰ χαίρεσαι μὲ τοὺς ἁγίους χορεύουσα καὶ ἀνεπαυομένη αἰώνια»….

Μέσα εἰς τὸ Πάνθεον τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἡρώων τῆς Χριστιανικῆς μας Πίστεως, μίαν ἐξέχουσαν θέσιν κατέχει ἡ μεγαλομάρτυς Αγια Μαρίνα, ἡ ὁποία σὰν ἕνα ὁλοφώτεινο ἀστέρι στολίζει τὸ οὐράνιο στερέωμα, καὶ σὰν ἕνα βαρύτατο διαμάντι πλουτίζει τὸ νοητὸ στέμμα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Read more

15 Ἰουλίου 

Ἡ ἁγία Ἰουλίττα καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν του Ἰκονίου, εἶχε ὅμως ἀποκτήσει τὴν ἀληθινὴ εὐγένεια, αὐτὴν ποὺ χορηγεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, κατὰ τὴ βάπτισή της. Ἔμεινε χήρα καὶ ἀρνήθηκε νὰ συνάψει δεύτερο γάμο, ἐπιθυμώντας νὰ ζήσει μὲ εὐσέβεια καὶ τελώντας θεάρεστα ἔργα μαζὶ μὲ τὸν γιὸ τῆς Κήρυκο ποὺ ἦταν τριῶν ἐτῶν. Ὅταν ὁ Δομητιανός, διοικητὴς τῆς Λυκαονίας, ἄρχισε νὰ ἐφαρμόζει μὲ λύσσα τὰ διατάγματα γενικοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν χριστιανῶν ποὺ ἐξέδωσε ὁ Διοκλητιανὸς (304), ἡ Ἰουλίττα κατέφυγε στὴν Σελεύκεια, προτιμώντας νὰ στερηθεῖ ὅλα τὰ ὑπάρχοντά της καὶ νὰ ὑπομείνει τὰ δεινὰ μίας πι¬κρῆς ἐξορίας, παρὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Βρῆκε ὅμως στὴν πόλη αὐτὴ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀναστάτωση, διότι ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ αὐτοκράτορα, Ἀλέξανδρος, εἶχε σπείρει τὸν τρόμο βασανίζοντας καὶ θανατώνοντας ἀνελέητα ὅσους δὲν ὑποτάσσονταν στὰ διατάγματα. Ἀναχώρησε τότε μὲ τὸν γιό της καὶ δυὸ θεραπαινίδες γιὰ τὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας. Read more

 (14 Ἰουλίου)

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος γεννήθηκε στὴ Νάξο τὸ 1749 ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς. Κατὰ τὸ βάπτισμα ὀνομάσθηκε Νικόλαος. Πρῶτος του δάσκαλος ἦταν ὁ ἱερέας τοῦ χωριοῦ. Ὁ μικρὸς Νικόλαος καθημερινὰ παρακολουθοῦσε τὶς ἀκολουθίες, μάθαινε τοὺς ἱεροὺς ὕμνους καὶ ἐντασσόταν στὴ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπέφευγε τὰ παιχνίδια καὶ ἀφοσιωνόταν στὴ μελέτη. Ὁ Θεὸς τὸν εἶχε προικίσει μὲ μοναδικὴ ἀφομοιωτικὴ ἱκανότητα, ἐξαιρετικὴ μνήμη ὥστε νὰ ἀπομνημονεύει ἀμέσως αὐτὸ ποὺ ἄκουγε, διάβαζε ἢ τοῦ δίδασκαν. Read more

Καταγόταν ἀπὸ τὰ πλησιόχωρα μέρη τῆς Βάρνας, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Εἰκοσάχρονος ἐπεθύμησε τὴ μοναδικὴ πολιτεία καί, λησμονώντας γονεῖς, συγγενεῖς, φίλους καὶ πατρίδα, ἦλθε στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὴ σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου – Ἰβήρων. Ὡς μοναχὸς «ἐθαυμάζετο ὑπὸ πολλῶν διὰ τὴν ἀρετήν του, τὴν τὲ ὑπακοὴν πρὸς τὸν γέροντα Διονύσιον καὶ ἐπιμονὴν εἰς τοὺς κόπους τῆς ἀσκητικῆς πολιτείας».
Ἀργότερα ἐγκατέλειψε τὸ σχῆμα καί, σὲ ἀπόγνωση καθὼς βρισκόταν, πῆγε στὴ Σμύρνη, ὅπου μετὰ δεκαπέντε ἡμέρες δέχθηκε τὴν περιτομή. Ἀμέσως μετανόησε καὶ συμβουλεύθηκε γνώριμό του πνευματικό. Μὲ τὶς εὐλογίες του καὶ ὕστερα ἀπὸ θερμὴ προσευχὴ στὴ Θεοτόκο παρουσιάσθηκε στοὺς Τούρκους φορώντας τὸν καλογερικὸ σκοῦφο. Μὲ τόλμη ὁμολόγησε τὸν Χριστό, καὶ μὲ σπάνια ἀγαλλίαση δέχθηκε μαρτυρικὸ τέλος. Ἀποκεφαλίσθηκε, ὕστερα ἀπὸ βασανισμούς, στὶς 25 Ἰουνίου 1810.
Τὸ μαρτύριο τοῦ ὁσιομάρτυρος Προκοπίου ἔγραψε ὁ ἱεροδιδάσκαλος Σμύρνης Χρύσανθος, ἀπ’ ὅπου τὸ λαμβάνουν οἱ νεώτεροι συναξαριστές.
Πηγή: Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρα Προκοπίου
(† Σμύρνη 25 Ἰουνίου 1810)


Read more

Ἑορτάζει στις 11 Ἰουλίου (τοῦ θαύματος στὴ Χαλκηδόνα)
καί 16 Σεπτεμβρίου

Ἡ Ἁγία Εὐφημία ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ ἤθλησε τὸ ἔτος 303. Κατήγετο ἀπὸ τὴν Χαλκηδόνα. Ἦτο θυγάτηρ τοῦ περιφανοῦς καὶ πλουσίου Συγκλητικοῦ Φιλόφρονος καὶ τῆς εὐσεβοῦς καὶ φιλοπτώχου Θεοδοσιανῆς. Ἡ Ἁγία ἐπαιδαγωγήθη «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» διὸ ἠγάπησε τὸν Χριστό, τὴν παρθενίαν καὶ τὴν μετὰ ζήλου ὁμολογίαν τοῦ Χριστοῦ. Read more

Εὐδόκησε ὁ Θεὸς ν’ ἀναδείξει ἕνα φωστήρα τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ διδάσκαλο τῶν μοναχῶν, τὸν ὅσιο καὶ θεοφόρο πατέρα μᾶς Ἀντώνιο. Ὁ ὅσιος Ἀντώνιος, κατὰ κόσμον Ἀντίπας, γεννήθηκε στὴν κωμόπολη Λιοῦμπετς, σαράντα βέρστια μακριὰ ἀπὸ τὸ Τσερνιγώφ, στὰ 983.

Ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς γονεῖς τοῦ διδάχτηκε τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ καὶ νωρὶς ἔνιωσε τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐνδυθεῖ τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Ὁ Θεὸς τὸν φώτισε νὰ ἔρθει γι’ αὐτὸ τὸ σκοπὸ στὴ γῆ τῆς Ἑλλάδος.

Χωρὶς καθυστέρηση ξεκίνησε ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἀπὸ κεῖ πέρασε στὸ Ἅγιο Ὅρος, τὸν ἱερὸ Ἄθωνα. Περιόδευσε στὶς ἱερὲς μονὲς καὶ εἶδε πολλοὺς μοναχούς, μιμητὲς τῆς ζωῆς τῶν ἀγγέλων. Read more

Πολλήν ὠφέλειαν παρέχει εἰς τούς ἀκροατὰς ἀληθῶς ἡ ἑπ’ Ἑκκλησίας γινομένη ἀνάγνωσις,καί σχεδόν είπείν, διπλῆν ἔχει τήν ἐντύπωσιν ἀκουομένη ἐν αὐτῇ, ἥ ἐν ἄλλοις μέρεσιν, ἀλλ’ἑάν βασιλεύη ἐκεῖ ἡ σιωπή καί εὐταξία, τόσον ὠφελεῖ ἡ τοιαύτη ἀνάγνωσις εἰς τούς άκροατἀς, ὁπόταν ἔχῃ τά τοιαυτα παρεπόμενα, ὥστε μόνοι οἱ ἀπαθεῖς αἰσθάνονται τήν ὠφέλειαν, καί μάλιστα ἐὰν ὁ λόγος γίνεται περί νέου τινός ἁγίου· καί ἐπειδή ὁ σήμερον ὲορταζόμενος εἷς ἐκ τῶν νέων έστί, καί διπλῆν ἔχει τήν ἁγιότητα ὡς Ὅσιος καί Μάρτυς, ἀκόλουθον ὅτι θέλομεν ὡφεληθῆ εἰς τοιαύτην διήγησιν, ὅταν ἀκούσωμεν νέους ἀσκητικούς καί ἀθλητικούς ἀγῶνας· ὅσοι γάρ τῶν νέων τούτων Μαρτύρων ἡγίασαν καί πρό αὐτοῦ τοῦ μαρτυρίου δι᾿ἀσκητικῶν ἀγώνων, οί τοιοῦτοι λέγω, ἀξιοι πολλῶν ἐγκωμίων εἰσίν. ᾿Αλλά, τίς καί ποῖος έστίν οὔτος ὅστις είς τούς ἐσχάτους τούτους καιρούς διπλοῖς βέλεσι τόν διάβολον κατετραυμάτισε; οὔτος ἐστίν ὁ τῆς νίκης φερώνυμος Νικόδημος, οὔ τινος τόν ἀσκητικόν βίον καί τό μαρτυρικόν τέλος βούλομαι διηγηθῆναι σήμερον πρός ὑμᾶς τούς φιλεόρτους ἀκροατάς καί ἀκούσατε μετά πάσης προσοχῆς τήν διήγησιν. Read more

1. Εἶναι ἡ ἐπoχὴ τῶν διωγμῶν: Αὐτοκράτορας στὴ Ρώμη ὁ Διοκλητιανός. Νοῦς διοικητικὸς καὶ ἄνδρας ἱκανὸς ἐπέφερε στὸ ἀχανὲς Ρωμαϊκὸ κράτος σοβαρὲς μεταρρυθμίσεις, ὥστε παρὰ τὴν πολλαπλότητα τῶν ἐθνῶν, νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ περίφημη ἑνότητα τῶν Ρωμαίων. Ἀλλὰ ἡ ἱστορικὴ προσωπικότητα τοῦ Διοκλητιανοῦ εἶναι γνωστὴ κυρίως γιὰ τὴ σκληρότητα τοῦ ἀπέναντι στοὺς χριστιανούς. Φοβερὰ ἦταν τὰ βασανιστήρια ποὺ ὕπεφεραν οἱ χριστιανοὶ . Δὲν ἦταν δυνατὸν ὅμως νὰ διαλυθεῖ ἡ Ἐκκλησία, γιατί τὴ διατήρηση τῆς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ὑποσχέθηκε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: «Πύλαι Ἅδου οὗ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Ἡ Ἐκκλησία ἁπλῶς ἀκολουθεῖ τὸ δρόμο ποὺ τῆς χάραξε ὁ Θεάνθρωπος ἱδρυτής της: Τὸ δρόμο τοῦ Σταυροῦ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Ἀνάσταση. Read more

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗ.
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΑΥΤΗΣ ΔΩΡΟΘΕΟΥ & ΕΥΣΕΒΙΑΣ.

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητοῦ.

Οι Μάρτυρες κατέχουν τὴ σημαντικότερη θέση στὴν Ἐκκλησία μας, διότι Αὐτὴ εἶναι θεμελιωμένη στὴ μαρτυρία, στὰ βασανιστήρια, στὸ αἷμα καὶ στὴν ἴδια τη ζωὴ ἐκείνων. Τὰ λεγόμενα «Μαρτυρολόγια» εἶναι οἱ βιογραφίες τῶν Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τὰ ὁποία διηγοῦνται τὶς ἡρωικές τους ὁμολογίες στὸ Χριστὸ καὶ τὰ ἀφάνταστα δεινοπαθήματά τους ἀπὸ τοὺς διαχρονικοὺς χριστιανομάχους. Read more

Βίος

Ὁ Ὅσιος Σισώης ὁ Μέγας εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἐπίλεκτα μέλη τῆς χορείας τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐρήμου. Ἔζησε τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ ἀνήκει στὴν πρώτη γενιὰ μεγάλων ἀσκητῶν ποὺ ἀκολούθησε τὸν Μέγα Ἀντώνιο. Στὰ ἀσκητικὰ καὶ τὰ ἁγιολογικὰ κείμενα χαρακτηρίζεται Ὅσιος (=ἅγιος μοναχὸς) Σισώης ἢ ἀββὰς (=πατέρας) Σισώης. Ὁ βίος του, μὲ συντομία, ἔχει ὡς ἑξῆς: Read more

Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης γεννήθηκε στὴν πρωτεύουσα τοῦ Πόντου Τραπεζοῦντα μεταξὺ τῶν ἐτῶν 927-930[1]. Οἱ γονεῖς του ἦσαν πλούσιοι καὶ εὐγενεῖς. Τὸ ὄνομά του ἦταν Ἀβραάμιος. Ὁ πατέρας καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας καὶ ἡ μητέρα ἀπὸ τὴν Κολχίδα τοῦ Πόντου. Πρὶν γεννηθεῖ, ὁ πατέρας ἀπέθανε καὶ λίγο μετὰ τὴ γέννησή του, καὶ ἡ μητέρα ἀπῆλθε ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο.

Ὁ μικρὸς Ἀβραάμιος, ὀρφανὸς καὶ ἀπὸ τοὺς δύο γονεῖς, τέθηκε ὑπὸ τὴν προστασία συγγενοῦς του μοναχῆς, ἡ ὁποία ἀνέλαβε τὴν φροντίδα καὶ τὴν παιδαγωγία αὐτοῦ. Ὅλη δὲ ἡ ζωὴ καὶ ἡ συμπεριφορὰ τῆς μοναχῆς ἐπέδρασε θετικὰ καὶ καταλυτικὰ στὴν μετέπειτα ἐξέλιξη τοῦ Ἀβρααμίου. Read more

Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἱεροσολυμίτης ὑπῆρξε μιά πολύ ἀξιόλογη φυσιογνωμία στήν ἐποχή του κι ἕνας ἀπό τούς κορυφαίους ποιητές καί ὑμνογράφους μας. Εἶναι ὁ συντάκτης τοῦ θεσπεσίου Μεγάλου Κανόνος. Ἡ γνώση τοῦ βίου τοῦ μεγάλου τούτου Ἱεράρχη καί ποιητῆ δέν εἶναι ἡ ἀνάλογη μέ τήν ἀξία πού ἔχει καί τή σημασία πού ἀπόχτησε στή λειτουργική συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας ὁ Μέγας Κανών. Καί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι ὑπῆρξε μιά μεγάλη ἐκκλησιαστική μορφή μ᾿ ἕνα ὑπέροχο ποιμαντικό ἔργο καί μιά πλούσια συγγραφική προσφορά! Read more