Σήμερα λοιπὸν ὁ Κύριός μας περιοδεύει στὸν Ἅδη. Σήμερα συνέτριψε τὶς χάλκινες πύλες καὶ τοὺς σιδερένιους μοχλούς του. Πρόσεξε τὴν ἀκριβολογία. Δὲν εἶπε, ἄνοιξε τὶς πύλες, ἀλλὰ «συνέτριψε τὶς χάλκινες πύλες», γιὰ νὰ ἀχρηστεύσει τὸ δεσμωτήριο.Δὲν ἀφαίρεσε τοὺς μοχλούς, ἀλλὰ τοὺς συνέτριψε, γιὰ νὰ ἀχρηστεύσει τὴ φυλακή. Ὅπου βέβαια δὲν ὑπάρχει οὔτε μοχλὸς οὔτε θύρα, καὶ ἂν κάποιος εἰσέλθει, δὲν ἐμποδίζεται νὰ ἐξέλθει. Ὅταν λοιπὸν συντρίψει ὁ Χριστός, ποιὸς θὰ μπορέσει νὰ διορθώσει; Οἱ βασιλεῖς ὅταν πρόκειται νὰ ἀφήσουν ἐλεύθερούς τους φυλακισμένους, δὲν κάνουν αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ Χριστός, ἀλλὰ δίνουν διαταγὲς καὶ ἀφήνουν στὴ θέση τους καὶ τὶς πόρτες καὶ τοὺς φύλακες, δείχνοντας μ’ αὐτὸ πῶς θὰ χρειαστεῖ νὰ μποῦν πάλι ἐκεῖ μέσα ἢ ἐκεῖνοι ποὺ ἀποφυλακίστηκαν ἢ κάποιοι ἄλλοι στὴ θέση τους. Read more
1. Πάλι σήμερα ἔχουμε χαρόσυνες εἰδήσεις, πάλι ἔχουμε μηνύματα ἐλευθερίας, πάλι ἔχουμε μίαἀνάκληση ἀπὸ τὴν πτώση καὶ μία ἐπάνοδο στὴ ζωή, μία ὑπόσχεση εὐφροσύνης καὶ μία ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴ δουλεία.
Ἕνας ἄγγελος συνομιλεῖ μὲ τὴν Παρθένο, γιὰ νὰ μὴν ξαναμιλήσει ὁ διάβολος μὲ γυναίκα. Λέει ἡΓραφή· «Τὸν ἕκτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Ἐλισάβετ στάλθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ σὲ μία παρθένο, ποὺ ἦταν μνηστευμένη μὲ ἕναν ἄνδρα». Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὴν παγκόσμια σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, νὰ φέρει στὸν Ἀδὰμ τὴ βέβαιη ἀποκατάστασή του. Στάλθηκε ὁΓαβριήλ, στὴν παρθένο, γιὰ νὰ μεταβάλει τὴν ἀτιμία τοῦ γυναικείου φίλου σὲ τιμή. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰπροετοιμάσει τὸν νυμφικὸ θάλαμο, ὥστε νὰ εἶναι ἀντάξιος γιὰ τὸν ἀμόλυντο Νυμφίο. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰνὰ συντελέσει νὰ νυμφευθεῖ τὸ πλάσμα μὲ τὸν πλάστη.
1. – Πραγματικά δέν ἔχω τί νά πῶ γιά τή σημερινή πανήγυρη. Διότι ἡ μέν πανήγυρη παρακινεῖ τή γλώσσα μου στό νά κατηγορήσω τόν Ἰούδα, ἐνῶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτήρα μου τήν γυρίζει πίσω. Καί εἶμαι κυριευμένος ἀπό αὐτά τά δύο, ἀπό μίσος ἐναντίον τοῦ προδότη, καί ἀγάπη γιά τόν Κύριο. Τό μίσος ὅμως τό νικάει ἡ ἀγάπη, διότι εἶναι μεγαλύτερη καί δυνατότερη. Γι᾽ αὐτό, ἀφήνοντας κατά μέρος τόν προδότη, ἐξυμνῶ τόν εὐεργέτη, ὄχι ὅσο εἶναι ἄξιος, ἀλλ᾽ ὅσον ἐπιτρέπουν οἱ δυνάμεις μου νά Τόν ἐξυμνήσω. Read more
«Τότε, ἀφοῦ πῆγε στοὺς ἀρχιερεῖς ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, εἶπε, τί θέλετε νὰ μοῦ δώσετε γιὰ νὰ σᾶς τὸν παραδώσω;»[…]
Καὶ ἀκριβῶς ὅταν ἡ πόρνη μετανοοῦσε, ὅταν καταφιλοῦσε τὰ πόδια τοῦ Κυρίου, τότε πρόδινε τὸ Δάσκαλο ὁ μαθητής. Γι’ αὐτὸ εἶπε «τότε», γιὰ νὰ μὴν κατηγορήσεις γιὰ ἀδυναμία τὸ Δάσκαλο, ὅταν βλέπεις τὸν μαθητή του νὰ τὸν προδίνει. Γιατί τόσο μεγάλη ἦταν ἡ δύναμη τοῦ Δασκάλου, ὥστε νὰ πείθει νὰ Τὸν ἀκολουθοῦν ἀκόμηκαὶ οἱ πόρνες. Read more
«Ἕξι ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα πῆγε ὁ Ἰησοῦς στὴ Βηθανία, ὅπου ἦταν ὁ Λάζαρος», στὸν οἶκο τῆς Μαρίας καὶ τῆς Μάρθας, «καὶ τοῦ παρατέθηκε δεῖπνο ἀπὸ αὐτούς»· ἡ Μάρθα ὑπηρετοῦσε καὶ ὁ Λάζαρος ἔτρωγε. Καὶ αὐτὸ ἦταν ἀπόδειξη τῆς ἀληθινῆς ἀναστάσεως, τὸ ὅτι μετὰ ἀπὸ πολλὲς ἡμέρες καὶ ζοῦσε καὶ ἔτρωγε. Ἄρα εἶναι φανερό, ὅτι τὸ γεῦμα γινόταν στὴν οἰκία τῆς Μάρθας· δέχονται δηλαδὴ τὸν Ἰησοῦ ἐπειδὴ ἦταν φίλοι καὶ ἀγαπώνταν ἀπὸ αὐτόν. Κάποιοι ὅμως λένε, ὅτι αὐτὸ γινόταν σὲ ξένη οἰκία. Ἡ Μαρία ὑπηρετοῦσε γιατί ἦταν μαθήτρια. Πάλι αὐτὴ ἐδῶ ἐπιτελεῖ πνευματικότερη διακονία· δὲν διακονοῦσε ὅμως σὰν πρὸς καλεσμένο, οὔτε ἦταν κοινὴ ἡ ὑπηρεσία της, ἀλλὰ σ’ αὐτὸν μόνο παρεῖχε τὴν τιμή, καὶ ἀπέδιδε αὐτήν, ὄχι ὡς πρὸς ἄνθρωπο, ἀλλ’ ὡς πρὸς Θεό. Γιατί γι’ αὐτὸ ἔχυσε μύρο καὶ τὸ σκούπισε μὲ τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς της, πράγματα ποὺ ἔδειχναν, ὅτι ἡ ὑπόληψή της πρὸς αὐτὸν δὲν ἦταν τέτοια, τέτοια ποὺ τοῦ ἀπέδιδαν οἱ πολλοί. Ἀλλὰ τὴν ἐπετίμησε ὁ Ἰούδας μὲ πρόσχημα δῆθεν τὴν εὐλάβεια. Τί λέγει λοιπὸν ὁ Χριστός; «Ἄφησε τὴν· αὐτὸ τὸ ἔκανε προνοητικὰ γιὰ τὴν ἡμέρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου». Γιατί τέλος πάντων δὲν ἤλεγξε τὸν μαθητὴ γιὰ τὴν ἐπιτίμηση τῆς γυναίκας, οὔτε εἶπε αὐτὸ τὸ ὁποῖο εἶπε ὁ εὐαγγελιστής, ὅτι ἐπετίμησε τὴ γυναίκα ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ἦταν κλέφτης; Ἤθελε μὲ τὴν πολλὴ μακροθυμία του νὰ τοῦ προκαλέσει ντροπὴ καὶ νὰ τὸν ἀποτρέψει ἀπὸ τὸ σχέδιό του. Γιατί, τὸ ὅτι γνώριζε, ὅτι ἦταν προδότης, φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι τὸν ἤλεγξε στὴν ἀρχὴ λέγοντας πολλὲς φορές• «Δὲν πιστεύουν ὅλοι», καί, «Ἕνας ἀπὸ σᾶς εἶναι διάβολος». Δήλωσε δηλαδὴ ὅτι γνώριζε πὼς αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ προδότης, δὲν τὸν ἤλεγξε ὅμως φανερά, ἀλλὰ τὸν συγχώρησε, θέλοντας νὰ τὸν ἀποτρέψει ἀπὸ τὸ σχέδιό του. Read more
Εὐλόγησον Πάτερ,
Χαίρω καὶ εὐφραίνομαι, βλέποντας σήμερον στολισμένην τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ πλῆθος τῶν παιδιῶν της, καὶ ὅλους σας, ὅπου μὲ πολλὴν χαρὰν ἐσυντρέξατε. Διότι ὅταν ἀποβλέπω εἰς τὰ χαρούμενά σας πρόσωπα, ἔχω σημεῖον μεγαλώτατον τῆς ψυχικῆς σας ἡδονῆς, καθὼς ἔλεγε καὶ κάποιος σοφός? «Καρδίας εὐφραινομένης θάλλει πρόσωπον». Διὰ τοῦτο λοιπὸν καὶ ἐγὼ ἐσηκώθηκα σήμερον μὲ περισσοτέραν προθυμίαν, διὰ νὰ σᾶς μεταδώσω εἰς τὸν αὐτὸν καιρὸν αὐτὴν τὴν πνευματικὴν χαράν, καὶ νὰ σᾶς γένω μηνυτὴς τοῦ ἐρχομοῦ τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, τοῦ ἱατρικού λέγω τῶν ψυχῶν μας. Διότι ὁ κοινὸς ἁπάντων ἠμῶν Δεσπότης, θέλων ὡς φιλόστοργος Πατὴρ νὰ ξεπλύνωμεν τὰς ἁμαρτίας, ὅπου ἐκάμαμεν εἰς ὅλον τὸν καιρόν, ἐπενόησεν εἰς ἠμᾶς τήν θεραπείαν, καὶ διὰ μέσου τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς. Read more
Ὁ μακάριος Παῦλος δείχνοντας τὴ δύναμη τῆς ἀνθρώπινης προθυμίας καὶ ὅτι μποροῦμε νὰ πετάξουμε καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν οὐρανό, ἀφήνοντας τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους καὶ τὶς ἄλλες δυνάμεις, ἄλλοτε διὰ μέσου του ἐαυτοῦ τοῦ μόνο προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ γίνονται μιμητὲς τοῦ Χριστοῦ λέγοντας, «Νὰ γίνεστε μιμητές μου, ὅπως καὶ ἐγὼ τοῦ Χριστοῦ», καὶ ἄλλοτε χωρὶς τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἀνεβάζει τοὺς πιστοὺς πρὸς τὸν ἴδιο το Θεὸ λέγοντας, «Νὰ γίνεστε λοιπὸν μιμητὲς τοῦ Θεοῦ, σὰν τέκνα ἀγαπητά».
Ἔπειτα γιὰ νὰ δείξει ὅτι τίποτε δὲν κάνει τὴ μίμηση αὐτὴν τόσο, ὅσο το νὰ ζεῖ κανεὶς γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καὶ νὰ ἀποβλέπει πρὸς ὅ,τι εἶναι χρήσιμο γιὰ τὸν καθένα, πρόσθεσε· «Νὰ συμπεριφέρεστε μὲ ἀγάπη». Γι’ αὐτὸ ἀφοῦ εἶπε, «Νὰ γίνεστε μιμητές μου», ἀμέσως μιλᾶ γιὰ τὴν ἀγάπη, δείχνοντας ὅτι κυρίως αὐτὴ ἡ ἀρετὴ φέρει κοντὰ στὸ Θεό. Read more
Θαυμαστὰ καὶ παράδοξα πράγματα! Στὴν Ἰουδαία -ὅπου προϋπῆρχαν οἱ προφῆτες, οἱ πατριάρχες, οἱ δίκαιοί της Παλαιᾶς Διαθήκης- τὸ μήνυμα γιὰ τὴ γέννηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τὸ ἔφεραν οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν! Read more
Ξέσπασε κάποτε φοβερὸς πόλεμος ἐναντίον τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ σὰν φοβερότατη τυραννίδα ξαπλώθηκε στὴ γῆ καὶ ὅλοι ἁρπάζονταν μέσα ἀπὸ τὴν ἀγορά, χωρὶς καμιὰ ἄτοπη κατηγορία, ἀλλ’ ἁπλῶς ὅτι ἀπαλλάχθηκαν ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ ἔτρεξαν πρὸς τὴν εὐσέβεια, ὅτι ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴ θρησκεία τῶν δαιμόνων, ὅτι γνώρισαν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ προσκύνησαν τὸν μονογενῆ Υἱὸ αὐτοῦ· καὶ γιὰ ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα ἔπρεπε αὐτοὶ νὰ στεφανώνονται καὶ νὰ θαυμάζονται καὶ νὰ τιμοῦνται, ἐξαιτίας αὐτῶν τιμωροῦνταν καὶ περιβάλλονταν ἀπὸ μύρια κακά, ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ δέχθηκαν τὴν πίστη, καὶ πολὺ περισσότερο οἱ προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν. Read more
Μὴ ἀπιστῇς εἰς τὴν ἀνάστασιν· ἡ σκέψις αὐτὴ εἶναι διαβολικἠ καί καταβάλλει μεγάλην προσπάθειαν ἐδῶ ὁ διάβολος, ὄχι μόνον διὰ νὰ ὑπάρξῃ ἀπιστία εἰς τὸ θέμα τῆς ἀναστάσεως, ἀλλά καί διὰ νὰ καταργηθοῦν καί τἀ ἔργα τῆς ἀρετῆς. Ὁ ἀνθρωπος δηλαδὴ ποὺ δὲν προσδοκᾷ νἀ ἀναστηθῇ καὶ νὰ δώσῃ λόγον τῶν πράξεών του, δὲν θὰ ἐνδιαφερθῇ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς διὰ τὴν ἀρετὴν· μὴ ἐνδιαφερὁμενος δὲ διὰ τὴν ἀρετὴν θἀ ὲκδηλὡσῃ ἐν συνεχείᾳ ἀπιστίαν διὰ τὴν ἀνάστασιν. Τό ἓνα δηλαδὴ προκαλεῖ τὸ ἀλλο, ὴ ἀπιστία τὴν κακίαν καί ἡ κακία τὴν ἀπιστίαν. Ὅταν δηλαδὴ συνείδησις εἶναι γεμάτη ἀπὸ πονηρίας, ἐπειδὴ φοβεῖται καί τρέμει τὴν μέλλουσαν τιμωρίαν, ἐφ᾽ ὅσον δὲν θέλει νὰ λάβῃ τὴν παραμυθίαν μὲ τὴν μεταστροφὴν εἰς τὸ καλόν, θέλει νὰ ἀναπαυθὴ μὲ τὴν ἀπιστίαν. Ἐπειδὴ δηλαδὴ σὺ λέγεις ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀνάστασις οὔτε κρίσις, καὶ ἐκεῖνος θὰ εἰπῇ. ‘ Ἑπομένως οὔτε καί ἐγὼ θὰ δώσω λόγον διὰ τὰ παραπτώματα μου. ’Αλλ’ όμως τί λέγει ὁ Χριστός; «Πλανᾶσθε, διότι δὲν γνωρίζετε τὰς Γραφάς, οὔτε τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ».
Δὲν θὰ ἐδημιούργει τόσα πολλὰ ὁ Θεός, ἐὰν βεβαίως δὲν ἐπρόκειτο νὰ μᾶς ἀναστήσῃ, ἀλλὰ νὰ μᾶς ἀφήσῃ εἰς τὴν διάλυσιν καί τὸν πλήρη ἀφανισμόν· δὲν θὰ είχεν ἐκτείνει τοῦτον τὸν οὐρανόν, δὲν θὰ είχε δημιουργὴσει ἐδῶ κάτω τὴν γῆν, δὲν θὰ είχε πλάσει ὅλα τὰ ἀλλα πρὸς χάριν αὐτῆς μόνον τῆς συντόμου ζωῆς. Καί ἂν αὐτὰ τὰ ἐχῃ δημιουρὴσει διὰ τὴν παροῦσαν ζωὴν, τί δὲν θὰ κάμη διὰ τὴν μέλλουσαν; ᾽Εὰν ὅμως δὲν θὰ ὑπάρξῃ μέλλουσα ζωὴ, ὴμεῖς διὰ τὸν ἑξῆς λόγον εἴμεθα πολὺ ἀναξιὠτεροι τῶν ὅσων ἔγιναν πρὸς χάριν μας· ὁ οὐρανὸς δηλαδὴ καί ἡ γῆ καί ὴ θάλασσα καί οί ποταμοί, ἀκόμη καί μερικὰ ἀπὸ τὰ ζῶα εἶναι μονιμὠτερα ἀπὸ ὴμᾶς· ὴ κορώνη π.χ. καί τὸ γένος τῶν ἐλεφάντων καὶ πολλὰ ἄλλα ζῶα χαίρονται τὴν παροῦσαν ζωὴν περισσότερον χρόνον. Ὁ βίος ό ίδικός μας είναι σύντομος καί ἐπίπονος, ἐνῷ ὁ βίος ἐκείνων δὲν είναι τέτοιος, ἀλλὰ μακρὸς καὶ μᾶλλον εἶναι ἀπηλλαγμένος στενοχωριας καί φροντίδων.
Τί λοιπόν, εἰπέ μου; τοὺς δούλους τοὺς ἐκανε ἀνωτὲρους τῶν κυρίων; Μή, σὲ παρακαλῶ, μὴ σκέπτεσαι, ἄνθρωπε, κάτι τέτοια καὶ μὴ φαίνεσαι πτωχὸς εἰς τὴν διάνοιαν μήτε νὰ ἀγνοῆς τὸν πλοῦτον τοῦ Θεοῦ, τὴν στιγμὴν ποὺ ἐχεις τέτοιον κύριον· διότι ἀληθῶς, ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ἤθελε νὰ σὲ κάμη ἀθάνατον, ἀλλὰ σὺ δὲν ὴθέλησες. Πρἀγματι ἐνδείξεις ἀθανασίας ὴσαν ἐκεῖνα, δηλαδὴ ὴ συνομιλία μὲ τὸν Θεόν, ὴ ἐλλειψις ἀπὸ τὴν ζωὴν ταλαιπωριῶν, ὴ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ λύπην καί φροντίδας καἰ κόπους καί τὰ ἄλλα τὰ θνητὰ στοιχεῖα, διότι ὁ ᾽Αδὰμ δὲν είχεν ἀνάγκην οὔτε ἐνδυμάτων οὔτε στέγης οὔτε κανενὸς ἀλλου πράγματος αὐτοῦ τοῦ εἴδους, ἀλλ’ ὡμοίαζε μᾶλλον μὲ τοὺς ἀγγέλους καί πολλὰ ἐκ τῶν μελλόντων ἐγνώριζεν ἐκ τῶν προτέρων καὶ ἦτο πλήρης πολλῆς σοφίας. Καὶ μάλιστα ὅ,τι ἔκανεν ὁ Θεὸς κρυφίως σχετικῶς μὲ τὴν γυναῖκα, τοῦτο ὲκεῖνος τὸ ἐγνώριζε, διὰ τοῦτο καὶ ἔλεγε: «Τοῦτο τώρα εἶναι ὀστοῦν ἀπὸ τὰ ὀστᾶ μου καὶ σὰρξ ἀπὸ τὴν σάρκα μου». Ὁ δὲ πόνος ἀργότερον ἐδημιουργήθη, ἀργότερον ὁ ἱδρώς, ἀργότερον ἡ αἱσχύνη καὶ ἡ δειλία καὶ τὸ ἀπαρρησίαστον, ἐνῷ τότε δὲν ὑπῆρχε λύπη οὔτε ὀδύνη οὔτε στεναγμός. ᾿Αλλὰ ὁ ’Αδὰμ. δὲν ἔμεινεν εἰς τὴν τιμητικὴν ἐκείνην κατάστασιν…
ΕΠΕ τόμος 18 (Πρός Κορινθίους λόγος ΙΖ΄)
1.-. Τί τέλος πάντων εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί πόση εἶναι ἡ εὐγένεια τῆς δικῆς μας φύσης καί πόσο ἱκανό στήν ἀρετή εἶναι αὐτό τό ὄν, μᾶς τό ἔδειξε περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ Παῦλος. Καί τώρα σηκώνεται, ἀπό ἐκεῖ πού ἔχει φθάσει, καί μέ καθαρή φωνή πρός ὅλους ἐκείνους πού κατηγοροῦν τή φύση μας ἀπολογεῖται γιά χάρη τοῦ Κυρίου, προτρέπει γιά ἀρετή, κλείνει τά ἀναίσχυντα στόματα τῶν βλάσφημων καί ἀποδεικνύει ὅτι δέν εἶναι μεγάλη ἡ διαφορά ἀνάμεσα στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους, ἄν θέλουμε νά προσέχουμε τόν ἑαυτό μας. Read more
1. Εἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσομε τόν Κύριό μας. Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη. Ὅπως δηλαδή ἡ μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λοιπόν ἑορτάσαμε τό σταυρό, τό πάθος, τήν ἀνάσταση, ὕστερα ἀπό αὐτά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό. Σήμερα ὅμως συναντήσαμε τήν ἴδια τήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν, φθάσαμε στή μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, βρισκόμαστε στήν πραγματοποίηση τῆς ὑπόσχεσης τοῦ Κυρίου. «Γιατί ἄν ἐγώ φύγω», λέγει, «θά σᾶς στείλω ἄλλον Παράκλητο καί δέ θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς» (Ἰω. 16, 7). Read more
1. Εἶναι κατάλληλη στιγμὴ σήμερα ν᾿ ἀναφωνήσουμε ὅλοι ἐμεῖς ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ μακάριος Δαυΐδ· «Ποιός μπορεῖ νὰ διηγηθεῖ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου, νὰ ἐξυμνήσει ὅλες τὶς δόξες του;» (Ψαλμ. 105, 2). Νὰ λοιπόν ἔφθασε ἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορτή, ἡ ἀναστάσιμη ἡμέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ προϋπόθεση τῆς εἰρήνης, ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφιλίωσης, ἡ ἐξαφάνιση τῶν πολέμων, ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου, ἡ ἥττα τοῦ διαβόλου. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀναμείχθηκαν μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν σῶμα προσφέρουν τὴ δοξολογία τους μαζὶ μὲ τὶς ἀσώματες δυνάμεις. Σήμερα καταργεῖται ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου, σήμερα λύθηκαν τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου, ἐξαφανίσθηκε ἡ νίκη τοῦ ἅδη. Σήμερα εἶναι εὐκαιρία νὰ ποῦμε τὰ προφητικὰ ἐκεῖνα λόγια· «Ποῦ εἶναι, θάνατε, τὸ κεντρί σου; ποῦ εἶναι, ἅδη, ἡ νίκη σου;» (Α´ Κορ. 15, 55). Σήμερα ὁ Κύριός μας ὁ Χριστὸς συνέτριψε τὶς χάλκινες πύλες καὶ ἐξαφάνισε τὸν ἴδιο τὸ θάνατο. Read more
Εἰ τὶς εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως.
Εἰ τὶς εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ.
Εἰ τὶς ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τὸ δηνάριον.
Εἰ τὶς ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τὸ δίκαιον ὄφλημα. Read more
Οἱ συνανωνισμοὶ ποὺ γίνονται σήμερα εἰς τὰ καπηλεῖαι εἶναι γεμᾶτοι ἀπὸ ἀσωτίαν καὶ ἀσέβειαν. Εἶναι γεμᾶτοι ἀπὸ ἀσέβειαν διότι αὐτοὶ ποὺ τὰ κάνουν παρακολουθοῦν τὰς ἡμέρας καὶ προμαντεύουν καὶ πιστεύουν ὅτι, ἂν περάσουν τὴν νουμηνίαν τοῦ μηνὸς (=ἡ ἀρχή τῆς νέας σελήνης, τοῦ νέου σεληνιακοῦ μήνός). αὐτοῦ μὲ εὐχαρίστησιν καὶ ἀπόλαυσιν, ὅλος ὁ χρόνος θὰ περάση δι’ αὐτοὺς τὸ ἴδιο· ἀπὸ ἀσωτίαν δὲ διότι ἀπό πολὺ πρωὶ γυναίκες καὶ ἄνδρες ἀφοῦ γεμίσουν μπουκάλιᾳ καί ποτήρια πίνουν μὲ μεγάλην ἀσωτίαν τὸ ἁγνὸ κρασί. Αὐτὰ εἶναι ἀνάξια τῆς πίστεώς μας, εἴτε τὰ κάνετε ἐσεῖς, εἴτε παρακολουθεῖτε ἄλλους ποὺ τὰ κάνουν, εἴτε συνγγενεῖς εἶναι αὐτοί, εἴτε φίλοι, εἴτε γείτονες. Δὲν ἄκουσες τὸν Παῦλον ποὺ λένει· «Φυλάττετε ὡρισμένας ἡμέρας, καὶ μῆνας καὶ ἐποχὰς καὶ ἔτη. Φοβοῦμαι μήπως μάταια ἐκοπίασα διὰ σᾶς». Read more
Πόρνη ἐπιθυμοῦσε ὁ Θεός; Ναὶ πόρνη. Ἐννοῶ τὴ δική μας φύση. Ἦταν τρανὸς καὶ αὐτὴ ταπεινή. Τρανὸς ὄχι στὴ θέση ἀλλὰ στὴ φύση. Πεντακάθαρος ἦταν, ἀνερμήνευτη ἡ οὐσία του, ἄφθαρτη ἡ φύση του. Ἀχώρητος στὸ νοῦ, ἀόρατος, ἄπιαστος ἀπὸ τὴ σκέψη, ὑπάρχοντας παντοτεινά, μένοντας ἀπαράλλακτος. Πάνω ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ἀνώτερος ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῶν οὐρανῶν. Νικώντας τὴ λογικὴ σκέψη, ξεπερνώντας τὴ δύναμη τοῦ μυαλοῦ, ἀδύνατο νὰ τὸν δεῖς, μόνο νὰ τὸν πιστέψεις. Τόν ἔβλεπαν ἄγγελοι καί τρέμανε. Τά χερουβείμ σκεπάζονταν μέ τά φτερά τους, ὅλα στέκονταν μέ φόβο. Read more
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ νὰ συνετίσεις ἕναν ὑπερήφανο ἄνθρωπο, μὴ μεταχειριστεῖς πολλὰ λόγια. Θύμισέ του μόνο τὴν ἀνθρώπινη φύση του καὶ τὴ ρήση τοῦ σοφοῦ Σειράχ: «Γιατί ἔχει τόση ἀλαζονεία τὸ χῶμα καὶ ἡ στάχτη;» (10:9). Κι ἂν ἐκεῖνος σου πεῖ, ὅτι χῶμα καὶ στάχτη θὰ γίνει μετὰ τὸ θάνατό του, δώσ’ του νὰ καταλάβει ὅτι καὶ τώρα, ποὺ ζεῖ, δὲν εἶναι τίποτα περισσότερο. Ἃς μὴν ξεγελιέται, βλέποντας τὴν ὀμορφιά του, ἔχοντας τὴν ὑγεία του, νιώθοντας τὴ δύναμή του, ἀπολαμβάνοντας τὶς χαρὲς τῆς σύντομης ἐπίγειας ζωῆς. Χῶμα καὶ στάχτη εἶναι, «ἀφοῦ, καὶ ὅσο ἀκόμα ζεῖ, ἀρχίζει ἡ φθορὰ τοῦ» (Σόφ. Σείρ. 10:9).Ἃς παρατηρήσει ὁ καθένας μας, πόσο ἀσήμαντη εἶναι ἡ ὕπαρξή μας. Ἃς μὴν περιμένει τὴ μέρα τοῦ θανάτου του, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσει τὴ μηδαμινότητά του. Ἃς τὴν ἀντιληφθεῖ ἀπὸ τώρα, στρέφοντας φιλοσοφημένα τὴ σκέψη τοῦ μέσα του καὶ γύρω του, στὸν ἑαυτό του καὶ στοὺς ἄλλους. Ἃς μὴ χάσει, ὅμως, τὸ θάρρος του, διαπιστώνοντας τὴν ἀνθρώπινη φθαρτότητα. Ὁ Θεὸς δὲν ἔκανε ἔτσι τὰ πράγματα ἐπειδὴ μᾶς μισεῖ, ἀλλ’ ἀπεναντίας ἐπειδὴ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ νοιάζεται γιὰ μᾶς. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο μᾶς παρέχει πολλὲς ἀφορμές, γιὰ νὰ γινόμαστε ταπεινοί. Ἀλήθεια, ἂν ὁ ἄνθρωπος, παρόλο ποὺ εἶναι πλασμένος ἀπὸ τὸ χῶμα τῆς γῆς, τόλμησε νὰ πεῖ, «Θ’ ἀνέβω στὸν οὐρανὸ» (Ἡσ. 14:13), ποῦ θὰ ἔφθανε μὲ τὸ λογισμό του, ἂν δὲν τὸν συγκρατοῦσε σὰν χαλινάρι ἡ ἀδύναμη φύση του; Read more
Λόγος ΛΔ’[1] Περὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.[2]
Ἤτοι· Περὶ τοῦ μὴ ἐπαισχύνεσθαι ὁμολογεῖν τὸν Τίμιον Σταυρόν, καὶ ὡς δι’ αὐτοῦ ἔσωσεν ἡμᾶς ὁ Χριστός, καὶ ὡς δεῖ ἐν αὐτῷ καυχᾶσθαι, καὶ περὶ ἀρετῆς, καὶ ὅπως ἐφίεται τῆς σωτηρίας τῆς ἡμετέρας, καὶ περὶ ἐλεημοσύνης (καὶ Ἱερέων καὶ ἱεροκατηγόρων), Read more
Ἐπισκεψιμότητα
