Ἡ κατὰ σάρκα περιτομὴ καὶ ὀνοματοδοσία τοῦ Ἰησοὺ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ὄγδοη ἡμπὸ τὴν γέννησή Του, ἀποτελεῖ τὴν βεβαίωση τῆς σαρκώσεως καὶ τῆς προσλήψεως ἀπὸ τὸν Θεὸ Λόγο τῆς τέλειας ἀνθρώπινης φύσεως ἀναλλοιώτως καὶ τῆς εἰσόδου Του στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὡς μυστήριο πρέπει νὰ τὴν ἀντιλαμβανόμαστε […]
«Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ὀκτὼ μέρες γιὰ νὰ γίνει ἡ περιτομὴ τοῦ παιδιοῦ, ὀνομάστηκε Ἰησοῦς, ὅπως εἶχε ἤδη ὀνομαστεῖ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους πρὶν ἀκόμη συλληφθεῖ στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας τοῦ» (Λουκᾶς 2:21). «Χριστοῦ περιτμηθέντος, ἐτμήθη νόμος. Καὶ τοῦ νόμου τμηθέντος, εἰσήχθη χάρις»
31 Δεκεμβρίου, Ἡ Ἁγία Μελάνη γεννήθηκε στὴ Ρώμη τὸ 338 μ. Χ. Οἱ γονεῖς τῆς ἦταν πλούσιοι καὶ ἐπιφανεῖς, εὐσεβεῖς καὶ ἐραστὲς τῆς ἀρετῆς. Ἡ Ἁγία ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία δὲν ἐπιθυμοῦσε τὸ γάμο ἀλλὰ οἱ γονεῖς της ποὺ ἐπιθυμοῦσαν διάδοχο, τὴν παντρεύουν στὰ δεκατέσσερά της μὲ τὸν δεκαεπτάχρονο Ἀπελλιανό, γόνος καὶ αὐτὸς ἐπιφανοῦς οἰκογενείας.
30 Δεκεμβρίου Ἡ ὀσιομάρτυς Ἀνυσία γεννήθηκε στὴν ἁγιοτόκο πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ. Οἱ γονεῖς της, εὐγενεῖς στὴν καταγωγὴ καὶ τὴν ἀνέθρεψαν γαλουχώντας τὴν μὲ τὰ νάματα τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Γι’ αὐτοὺς μεγαλύτερος πλοῦτος ἦταν ἡ εὐγένεια τῆς ψυχῆς καὶ τὸ ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ, ποὺ μὲ μεγάλο καμάρι ἔφεραν. Τοὺς […]
Σήμερα, 29 τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου, ἑορτάζουμε καὶ τιμοῦμε τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ὁσίου Μαρκέλλου, ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ἀκοιμήτων. Ὁ ὅσιος Μάρκελλος γεννήθηκε στὰ 459 κοντὰ στὴν Ἀπάμεια· ἡ Ἀπάμεια ἦταν μία σημαντικὴ ἀρχαία πόλη τῆς Συρίας κοντὰ στὴν Ἀντιόχεια. Οἱ χριστιανοὶ γονεῖς του ἦσαν πλούσιοι καὶ εὐγενεῖς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὁ ὅσιος Μάρκελλος κληρονόμησε […]
28 Δεκεμβρίου ῞Οταν ὁ αὐτοκράτορας Μαξιμιανὸς Γαλέριος ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν νικηφόρα ἐκστρατεία του κατὰ τῶν Αἰθιόπων (304), διέταξε νὰ γίνουν θυσίες σὲ ὅλη τὴν αὐτοκρατορία γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τοὺς θεούς. ῎Εφθασε στὴν Νικομήδεια μὲ ὅλα του τὰ τρόπαια καὶ διέταξε νὰ συγκεντρωθοῦν ὅλοι οἱ κάτοικοι γιὰ νὰ θυσιάσουν στοὺς θεοὺς τῆς αὐτοκρατορίας, ἀπειλώντας μὲ ποινὴ […]
27 Δεκεμβρίου Α. Ἡ ἐκλογή του σὲ ἀρχιδιάκονο Ὁ Ἅγιος Στέφανος, ὁ ἀρχιδιάκονος τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας καὶ πρωτομάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, ἦταν Ἰουδαῖος, μαθητὴς τοῦ ξακουσμένου τότε νομοδιδασκάλου Γαμαλιὴλ. Αὐτὸν τὸν εὐλογημένο διάλεξε ὁ πιστὸς λαὸς τῶν Ἱεροσολύμων γιὰ διάκονο, πρῶτο μεταξὺ ἑπτὰ. Ἐκεῖνες τὶς μέρες ὕστερα ἀπὸ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου στοὺς οὐρανοὺς τὸ πλῆθος […]
Τῷ αὐτῶ μηνὶ KΣΤ΄, ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου1. Λεχῶ ἄμωμον ἀνδρὸς μὴ γνοῦσαν λέχος, Δώροις ἀμώμοις δεξιοῦμαι τοῖς λόγοις. Μολπὴν ἁγνοτάτη λεχοὶ εἰκάδι ἕκτη ἀείδω. Σημείωσαι, ὅτι εἰς τὴν Σύναξιν ταύτην τῆς Θεοτόκου ἔχουσι λόγους ὁ Ἀθανάσιος, Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρείας (παρὰ τὴ Ἱερὰ Τελετουργία), Βασίλειος ὁ Σελευκείας, οὐ ἡ ἀρχὴ• «Μεγάλας τῶν ἐγκωμίων». (Σώζεται […]
Ἔρχεται ἡ ἑορτή, ἡ πιό σεβάσμια καί ἡ πιό φρικτή ἀπό ὅλες τίς ἑορτές, πού δέ θά κάνει κανείς λάθος ἄν τήν ὀνομάσει μητρόπολη ὅλων τῶν ἑορτῶν. Ποιά εἶναι αὐτή ἡ ἑορτή; Ἡ γέννηση, κατά σάρκα, τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό αὐτή τήν ἑορτή ἀρχίζουν οἱ μεγάλες ἑορτές τῶν Θεοφανείων, καί τοῦ ἱεροῦ Πάσχα καί τῆς […]
Σκέψου, ἀγαπητέ, ὅτι, ὅπως ὑπάρχει αὐτὸς ὁ αἰσθητὸς μέγας κόσμος, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ὅλα τα κτίσματα, ἔτσι ὑπάρχει ἕνας ἄλλος νοητὸς κόσμος ἀποτελούμενος ἀπὸ ἁμαρτωλούς, τοῦ ὁποίου τὰ στοιχεῖα εἶναι οἱ τρεῖς διεστραμμένοι ἔρωτες, τοὺς ὁποίους ἀναφέρει ὁ Θεολόγος Ἰωάννης· πρώτον, ὁ ἔρωτας τῶν ἡδονῶν δεύτερον, ὁ ἔρωτας τοῦ πλούτου, καὶ τρίτον, ὁ ἔρωτας […]
… Τί νὰ σοῦ κάνω ἄνθρωπέ μου; Ἐνῶ ὁ Θεὸς κατοικοῦσε στὰ ὕψη, δὲν προσπάθησες νὰ τὸν συναντήσεις· ὅταν συγκατατέθηκε νὰ κατεβεῖ σὲ σένα καὶ μὲ σάρκα νὰ σοῦ ὁμιλεῖ, δὲν τὸν παραδέχτηκες, ἀλλά ψάχνεις νὰ βρεῖς τὸν τρόπο πῶς θὰ συμφιλιωθεῖς μὲ τὸν Θεό. Νὰ ξέρεις ὅτι γι’ αὐτόν τὸν λόγο ὁ Θεὸς ἔλαβε […]
(“Μία κλεψία …επαινετή και ακατηγόρητος”!) Ὠδή α´. Ἦχος α´. ῾Ο Εἱρμός. Χριστός γεννᾶται· δοξάσατε. Χριστός ἐξ Οὐρανῶν· ἀπαντήσατε. Χριστός ἐπί γῆς· ὑψώθητε. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, καί ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυμνήσατε λαοί· ὅτι δεδόξασται.
Βλέπω παράξενο καὶ παράδοξο μυστήριο, ποιμένες, ἀντὶ νὰ παίζουν μὲ τὶς φλογέρες τους κάποιο μελωδικὸ σκοπό, ψάλλουν οὐράνιο ὕμνο καὶ γεμίζουν μὲ τοὺς ἤχους τους τὰ αὐτιά μου. Ψάλλουν ἄγγελοι καὶ ἀνυμνοῦν ἀρχάγγελοι, ὑμνοῦν τὰ Χερουβὶμ καὶ δοξολογοῦν τὰ Σεραφίμ. Ὅλοι πανηγυρίζουν γιατί βλέπουν τὸ Θεὸ στὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς. Βλέπουν Ἐκεῖνον […]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ. Οὐδείς ποτε ἰστορικός, περιγράψας τήν γενεαλογίαν ἀνθρώπου τινός, ἀνέβη τόσον υψηλά, όσον ἀνέβησαν οί δύο εὐαγγελισταί, ὁ Ματθαίος καί ὁ Λουκάς, ὅταν καθιστόρησαν την τοῦ Ἰησοῦ Χρίστου γενεαλογίαν ὁ Ματθαίος ἀρχεται τῆς γενεαλογίας ἀπό ἀβραάμ, καί καταβιβάζει αὐτήν εως τοῦ Ἰησου Χρίστου, ὁ δέ Λουκάς, […]
(21 Δεκεμβρίου) «Ἡ ἁγία Ἰουλιανὴ ἔζησε ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Μαξιμιανοῦ καὶ ἦταν κόρη πλουσίων γονέων, οἱ ὁποῖοι τὴν μνήστευσαν μὲ κάποιο συγκλητικό, ὀνόματι Ἐλεύσιο. Ἐνῶ ὁ Ἐλεύσιος ἤθελε νὰ τὴν νυμφευθεῖ, δὲν δέχτηκε ἡ ἁγία, ἡ ὁποία τοῦ εἶπε: Ἐὰν δὲν ἀποκτήσεις πρῶτα τὴν ἐξουσία τῆς πόλεως, δὲν συνέρχομαι σὲ γάμο μαζί σου. Αὐτὸς […]
(20 Δεκεμβρίου) Ὄταν βασίλευε ὁ Τραϊανός, ἐπίσκοπος στὴν Ἀντιόχεια ἦταν ὁ Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος (αὐτὸς ποὺ φέρει μέσα του τὸν Θεό). Λένε κάποιοι ὅτι τὸν Ἰγνάτιο τὸν πῆρε στὰ ἅγια χέρια του ὁ Δεσπότης Χριστός, ὅταν ἦταν ἀκόμη μικρὸ βρέφος, κατὰ τὴν ὥρα τῆς διδασκαλίας του. Σὲ μιὰ στιγμή, ἐνῶ δίδασκε στὰ Ἱεροσόλυμα, εἶπε στὸν […]
…Πρέπει νὰ προφυλάττης τὰ αὐτιά σου. Πρῶτα γιὰ νὰ µἢν ἀκοῦς τὰ αἰσχρὰ καὶ ἐρωτικὰ λόγια, τὰ τραγούδια καὶ τὰ µουσικὰ ὄργανα, ἀπὸ τὰ ὁποία γλυκαίνεται ἡ ψυχή σου καὶ ἡ καρδιά σου ἀνάβει ἀπὸ τὴν σαρκικὴ ἐπιθυµία… …Στὸν καιρὸ ὄµως τοῦ πειρασµοῦ (τοῦ σαρκικοῦ πάθους), πρέπει νὰ σκεφθῆς ἀπὸ ποὺ προέρχεται αὐτὸς ὁ πόλεµος• […]
(Δεκεμβρίω) ΙΘ΄ ῾Ο ἅγιος Βονιφάτιος ἦταν δοῦλος στὴν ὑπηρεσία τῆς ᾽Αγλαίας, πλούσιας Ρωμαίας ἀρχόντισσας, κόρης τοῦ ἀνθύπατου τῆς πρωτεύουσας τὴν ἐποχὴ τοῦ Διοκλητιανοῦ (284-305). ῏Ηταν ὑπεύθυνος γιὰ τὴν διαχείριση τῆς περιουσίας τῆς ἀφέντρας του καὶ ζοῦσε βίο ἀκόλαστο, σύμφωνο μὲ τὰ ἔκλυτα ἤθη τῶν Ρωμαίων τῆς ἐποχῆς του, Παραδομένος στὴν κραιπάλη καὶ τὴν πορνεία, εἶχε […]
Εὐαγγέλιο Κυριακῆς: Λουκ. ιδ΄ 16-24 Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ΄Ἀνθρωπὸς τὶς ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τὴ ὥρα τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ΄Ἐρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. Καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. Ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῶ· Ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν […]
Ἀξιοδάκρυτος εἶναι ἡ πλάνη εἰς τὴν ὁποίαν πλανᾶται ὁ δυστυχὴς ἄνθρωπος, ξεπεσμένος διὰ τὴν παράβασιν ἀπὸ τὴν πρώτην του δόξαν καὶ ἀθανασίαν, εἰς τὸν θάνατον καὶ φθοράν, διωγμένος ἀπὸ τὴν ἰδίαν του πατρίδα καὶ οὐράνιον μακαριότητα, εἰς τὴν κοιλάδα ταύτην τοῦ κλαυθμῶνος, δηλονότι ἐκ τοῦ ψεύδους καὶ προσκαίρου τούτου κόσμου τῆς ἀθλιότητος· δὲν κλαίει τοιαύτην […]
