Διήγησις Συνεσίου Ἐπισπὀπου Κυρήνης περὶ Εὐαγρίου τινὸς φιλοσόφου καὶ χρυσίου λιτρῶν τριακοσίων. Ἀδρἁν δίδου, πλούσιε, τοῖς πτωχοῖς δόσιν, Λήψῃ γὰρ αὐτὴν πολλαπλασιωτέραν. Κατά τὰς ἡμέρας τοῦ Πατριάρχου ’Αλεξανδρείας Θεοφίλου, ἐν ἔτει υια’ (411) ἔγινεν ’Επίσκοπος Κυρήνης Συνέσιος ὁ φιλόσοφος, ὅστις ἐλθὼν εἰς τὴν ἐπαρχίαν του, εὗρεν ἐκεῖ φιλόσοφόν τινα, Εὐάγριον ὀνόματι, ὁ ὁποῖος ἧτο φίλος […]
Τῇ ΚΖ΄(27ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἠμῶν ΣΑΜΨΩΝ τοῦ Ξενοδόχου. ’Εξῆγεν ὁ πρὶν ἐκ γνάθου Σαμψὼν πόμα, Ὅ νῦν δὲ Σαμψὼν μύρον ἐκ τάφου βρύει. Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Σαμψὼν θάνε βλύσε τε μύρα. Σαμψών ὁ περιφανὴς οὗτος καὶ φιλόξενος ἀνήρ, ὁ εἰς πᾶσαν γῆν καὶ θάλασσαν περιβόητος, ἧτο ἀπὸ τὴν πρεσβυτέραν Ρώμην, ἀπὸ […]
Πρόλογος Ὁ Ὅσιος Δαβὶδ γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὴν Θεσσαλονίκη. Ἀπὸ μικρὸς ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἐκάρη Μοναχὸς στὸ Μοναστήρι τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Θεοδώρου καὶ Μερκουρίου. Μιμούμενος τὶς ἀρετὲς τῶν Ἅγιών της Ἐκκλησίας μας, ἀγωνιζόταν ὑπεράνθρωπα νὰ τὶς ἀπόκτηση. Ἐπάνω στὴν ἀμυγδαλιὰ ἔδωσε τοὺς μεγάλους ἀγῶνες του, ἐναντίον τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἐναντίον τῆς φύσεως καὶ ἐναντίον […]
(P.G. 151, 364-376) Ὅσοι ἁμαρτήσαμε ἔχουμε ἀνάγκη πάλι ἀπὸ τὴ λύπη καὶ τὸν πόνο τῆς μετάνοιας γιὰ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἔχουμε διαπράξει. Πρέπει νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ πέσουμε στὰ γόνατα, γιὰ νὰ ἀκούσει καθένας μᾶς μυστικὰ μέσα στὴν καρδιά του, ὅπως ὁ Παράλυτός τοῦ Εὐαγγελίου, «ἔχε θάρρος, τέκνο». Και ἔτσι, ἀφοῦ πληροφορηθεῖ ἡ καρδιά μας […]
Ἡ Ἁγία Φεβρωνία, ἦταν περιζήτητη νύμφη γιὰ τὴν σωματική της ὀμορφιά. Τὸ ἴδιο ὅμως ἔλαμπε καὶ ἡ ἁγνὴ ψυχή της. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό σε ἡλικία 17 ἐτῶν, ἐπέλεξε τὸ δρόμο της ἄσκησης καὶ τῆς ἐγκράτειας στὸ μοναστήρι ὅπου ἡγουμένη ἦταν ἡ θεία της, Βρυένη καὶ βρισκόταν στὴν Μεσοποταμία (στὴν πόλη τῆς Νισίβεως, ποὺ λέγεται Ἀντιόχειά […]
«Καί πολλοί ἐπί τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται». (Λουκ. Α‘ 14). «Δίκαιος ὁ Κύριος καί δικαιοσύνας ἠγάπησεν». Τοῦτο ἁρμόζει νά εἰποῦμεν εἰς τήν ὑπέρλαμπρον καί ἐνδοξοτάτην ἑορτήν, ὅπου τήν σήμερον ἡμέραν ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς πανηγυρίζομεν. Δίκαιος εἶναι ὁ Κύριος, καί τάς δικαιοσύνας ἀγαπᾶ, διά τοῦτο μέ τόσα πολλά μεγαλεῖα, καί μέ τόσας μεγάλας δόξας, ἠθέλησε νά […]
Ἀκόμα καὶ ἂν ὡμοίαζε ὁ λόγος μας μὲ ἐαρινὸν τραγούδι καλλικελάδου ἀηδόνος, πολὺ πτωχικὰ θὰ ἠδύνατο νὰ ὑμνήσῃ τὴν μεγάλην φωνὴν τῆς ἀληθείας ποὺ γεννᾶται σήμερον. Τώρα ὅμως ποὺ ἡ λαλιά μας εἶναι ἀσθενικὴ καὶ τὰ μάλα κακόφωνος, πῶς νὰ ὑμνήσῃ τὸν πιὸ δοξασμένον ἀπὸ ὅλους τοὺς προφήτας; Πῶς νὰ ψάλλῃ αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ […]
Ὁ ἴδιος αὐτὸς Μακάριος, ὅταν ἐπληροφορήθη διὰ τοὺς Ταβεννησιώτας, ὅτι ἔχουν μεγάλην αὐστηρότητα εἰς τὴν ζωήν των, ἀφοῦ ἄλλαξεν ἐνδύματα καὶ ἔγινεν ὡσὰν κοσμικός, ἐβἀδισεν ἐπὶ δεκαπέντε ἡμέρας καὶ ἀνέβηκεν εἰς Θηβαϊδα. Μόλις ἔφθασεν εἰς τὸ Μοναστήριον τῶν Ταβεννησιωτῶν, ἐζήτησε νὰ εἰδοποιἤσουν, διὰ τὸν ἐρχομόν του, τὸν ’Αρχιμανδρίτην Παχὠμιον, πού ἦτο ἄνθρωπος μὲ προφητικὸν χάρισμα […]
Ἀνάμεσα στοὺς χαρισματικοὺς ἱεράρχες τοῦ 4ου μ.Χ. αἰώνα, ποὺ κοσμοῦν τὸ πνευματικὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι καὶ ὁ τιμώμενος στὶς 22 Ἰουνίου ἔνδοξος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Εὐσέβιος, ὁ φλογερὸς ἐπίσκοπός των Σαμοσάτων, ὁ ὁποῖος ἀναδείχθηκε ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ σφοδρὸς πολέμιος τῶν κακοδοξιῶν τοῦ αἱρετικοῦ Ἀρείου. Ὁ ἔνθεος ζῆλος του, ἡ βαθιὰ ἀφοσίωσή του […]
Εὐσεβεῖς οἱ γονεῖς του Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ ἀσκητής, καταγόταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Γεννήθηκε περὶ τὸ ἔτος 300 μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς ἐνάρετους, εὐσεβεῖς καὶ προικισμένους ἀπὸ καλὰ καὶ χριστιανικὰ ἤθη. Εἴχαν επτα τέκνα, ὁλόιδια μὲ αὐτοὺς κατὰ τὰ ἤθη καὶ τὶς ἀρετές. Τὰ πλούτη τοὺς ἤσαν ἱκανά, καὶ ἐπαρκοῦσαν, ὄχι μόνον γιὰ τὶς δικές τους […]
19 Ἰουνίου Κλῆσις τριπλῆ σοι καὶ τριπλοῦν μάκαρ πάθος, Ἄρσις δέσις τε καὶ τρίτον τόξου τάσις. Ἐννεακαιδεκάτῃ βελέεσσιν Ἰούδας θνῄσκει.
Ἡ Εὐαγγελικὴ Περικοπῆ τῆς Θείας Λειτουργίας. Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον Κεφ. Η. 28 – 34, θ. 1. Τῷ καιρῷ ἐκείνω, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὸ πέραν, εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν, ὑπήντησαν αὐτῶ δυὸ δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεὶν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. Και ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες” τί ἠμὶν […]
Κυριακή Ε΄Ματθαίου Ματθ. η΄, 28,θ΄1 Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστὴν α΄. Ὁ Λουκᾶς χωρὶς νὰ φροντίζη γιὰ τὴ σειρὰ τοῦ χρόνου γράφει· Ἔτυχε μιὰ μέρα καὶ μπῆκε σ’ ἕνα πλοῖο αὐτὸς κι οἱ μαθητές του. Ὅμοια κι ὁ Μᾶρκος. Δὲν κάνει τὸ ἴδιο ὁ Ματθαῖος ἀλλὰ κρατεῖ ἐδῶ τὴ σειρά. Δὲν ἔγραφαν ὅλοι […]
17 Ἰουνίου Οἱ ἔνδοξοι αὐτοὶ μάρτυρες ἤσαν τρεῖς ἀδελφοὶ ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν της Περσίας. Καταρτισμένοι ἀπὸ τὴν μητέρα τους στὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἔχοντας σπουδάσει τὰ ἱερὰ γράμματα κοντὰ σὲ ἕναν ἱερέα, τὸν Εὐνοϊκό, διῆγαν βίο θεοσεβῆ. Ἔχαιραν ἐξάλλου μεγάλης τιμῆς στὴν αὐλὴ τοῦ βασιλιὰ Βατάνου, τόσο μάλιστα, ὥστε ὅταν ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης ἔστειλε στὴν […]
Χαίρετε, ἅγιοι Ἀπόστολοι, βασιλεῖς τοῦ Χριστοῦ· διότι σ’ ἐσᾶς ἐμπιστεύθηκε τὴν ἐπουράνια καὶ τὴν ἐπίγεια βασιλεία. Σᾶς ἔδωσε τὴν ἐξουσία νὰ κυβερνᾶτε καὶ νὰ φροντίζετε καὶ τοὺς δύο θρόνους, θέλοντας ἀπὸ τὴ μία νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ κληρονομιὰ τῆς ἐπίγειας βασιλείας, ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ ἀστράψει ἡ δόξα, νὰ πλεονάσει ἡ ὀμορφιά, νὰ φανερωθεῖ τὸ […]
(16 Ἰουνίου) Ἡ ζωὴ τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ πρέπει νὰ ἐμπνέεται πάντα ἀπ’ τὴν ἀγάπη. Γιατί ἡ ἀγάπη εἶναι καὶ μένει τὸ κύριο καὶ οὐσιαστικὸ γνώρισμα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔδωσε τὴν καρδιά του στὸν Θεό. Καὶ ὁ Τύχων ποὺ ὑπῆρξε ἕνας πραγματικὸς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἄλλους ἔκαμε βίωμα καὶ σκοπό του. Τὸ […]
15 Ἰουνίου Ὁ ἅγιος Αὐγουστίνος γεννήθηκε τὸ 354 στὴν Ταγάστη, μικρὴ πόλη τῆς Νουμιδίας (σημ.. Σοϋκ Ἀρᾶς, στὴν Ἀλγερία). Ὁ πατέρας του, Πατρίκιος, μικρὸς γαιοκτήμονας ποὺ ἀνήκε στοὺς ἐπιφανεῖς τῆς πόλης, παρέμεινε εἰδωλολάτρης μέχρι λίγο πρὶν τὸν θάνατό του, ἀλλὰ ἡ μητέρα του, ἁγία Μόνικα [4 Μαίου], ἦταν μία ἔνθερμη χριστιανὴ ποὺ τὸν ἐνέγραψε, ἀπὸ […]
Οἰήσεως οὐκ ἔστι τι χεῖρον πάθος. Ταύτῃ γὰρ Ἰάκωβον ἐχθρὸς ἠπάτα. Οὗτος ὁ μακάριος Ἰάκωβος, ἐπειδὴ ἠγάπησε τὸν Χριστόν, διὰ τοῦτο ἐμίσησε τὸν κόσμον καὶ ἀπετάξατο ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του, χωρὶς νὰ χρειασθῇ κᾀνένα ἀπὸ αὐτά. Μετὰ ταῦτα ὅμως, τόσον ὑπερηφανεύθη ἀπὸ συνέργειαν τοῦ μισανθρώπου Διαβόλου, ὥστε ὁποῦ ἐτόλμα καὶ ἔλεγε· ποῖος ἄλλος ἠξεύρει καλλίτερα […]
Ἀπό τοὺς πρώτους ἀσκητὲς ποὺ κατοίκησαν στὸ Ἅγιο Ὅρος, ἦταν καὶ ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Ἀθωνίτης, τὸν 9ον αιώνα μ.χ. Πρὶν γίνει μοναχὸς κι ἔρθει στὸ Ἅγιο Ὅρος, ἦταν στρατιωτικὸς στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σὲ κάποια μάχη μὲ τοὺς Ἀγαρηνούς, αἰχμαλωτίστηκε καὶ ὁδηγήθηκε στὴν χειρότερη φυλακή τῆς τότε ἐποχῆς, τὴν λεγομένη τοῦ “Σαμαρά”.
