Περὶ δειλίας. (Πατερικά Σταχυολοχήματα)

• Οὐ γὰρ ἔδωκεν ἠμὶν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ. [Διότι δὲν μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ὥστε νὰ φοβούμαστε δυσκολίες καὶ ἀπειλὲς καὶ διωγμούς, ἀλλά μας ἔδωσε πνεῦμα δυνάμεως, γιὰ νὰ νικᾶμε καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ, ὥστε μὲ σύνεση νὰ καθοδηγούμαστε στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, τὸν εὐατόν μας καὶ τοὺς ἄλλους.] (Πρὸς Τιμόθεον Β’ 1-7)
• Ἡ ἀμφιβολία τῆς καρδιᾶς, βάζει στὴν ψυχὴ τὴ δειλία. (Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος)
• Ἡ ἀμφιβολία τῆς καρδίας εἰσάγει δειλία στὴν ψυχή. Ἡ πίστη, ὅμως, ἀκόμα καὶ ὅταν τὰ μέλη τοῦ σώματος κατακόπτονται, μπορεῖ νὰ ἰσχυροποιήσει τὴν βούληση τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσο ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν σάρκα κυριαρχεῖ μέσα σου, ποτὲ δὲν μπορεῖς νὰ γίνεις γενναῖος καὶ ἀτρόμητος. Ἐξαιτίας τῆς διαμονῆς τῶν ”εχθρικών” πραγμάτων τὰ ὁποία περιβάλλουν συνέχεια τὸ ἀντικείμενο τῆς ἀγάπης σου. (Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος)

• Ὁ δειλὸς ἄνθρωπος, πάσχει κυρίως ἀπὸ 2 ψυχικὲς ἀσθένειες: Ἀπὸ ὀλιγοπιστία καὶ φιλοσωματία. Ἀντίθετα ἡ ὑπερβολικὴ τόλμη γεννιοῦνται ἢ ἀπὸ τὴν μεγάλη πίστη στὸ Θεὸ ἢ ἀπὸ τὴν σκληροκαρδία τοῦ ἀνθρώπου. (Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος)
• Ἡ δειλία εἶναι γέννημα τῆς κενοδοξίας καὶ ἀποτέλεσμα τῆς ἀπιστίας. Ἡ ὑπερήφανη ψυχὴ εἶναι δούλη τῆς δειλίας καὶ πολλὲς φορὲς ὅσοι ὑποκύπτουν σὲ αὐτήν, χάνουν τὸ μυαλό τους. Ἡ δειλία καταπολεμεῖται: ἅ) μὲ τὸ πένθος γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας β) τὴν προσευχὴ καὶ τὴν πίστη στὸ Θεὸ και γ) μὲ τὸ ταπεινὸ φρόνημα. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος)
• Ὅταν ὅλα τὰ δυσάρεστα καὶ ἀπροσδόκητα, τὰ δεχόμαστε πρόθυμα καὶ μὲ συντρετριμμένη καρδιά, τότε ἐλευθερωθήκαμε ἀπὸ τὴν δειλία. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος)
• Ἡ δειλία εἶναι πάθος τῆς ἀσθενικῆς ψυχῆς, ποὺ διακατέχεται ἀπὸ φόβο. Εἶναι μικροψυχία, ἀτολμία, ἔλλειψη πολεμικοῦ θάρρους, ἀστάθεια ψυχῆς ποὺ τὴν ἀναταράζουν τὰ ἐπερχόμενα δεινά. Κάνει δοῦλο τὸν ἐλεύθερο καὶ αὐτὸν ποὺ ἔχει δεσμεύσει τὸν κάνει προδότη τῆς πατρίδας του. Εἶναι λιποψυχία στὴν πιθανότητα κινδύνου, ἔλλειψη ἠθικοῦ σθένους, ἀδυναμία φρονήματος καὶ ἐνδοτικότητα στὰ αἰσχρὰ ἔργα. (Ἅγιος Νεκτάριος)
• Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴν δική Του ἀγάπη. Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴν δειλιάζετε. (Ἅγιος Νεκτάριος)
• Ὅποιος ἀπέκτησε καθαρὴ καρδιά, αὐτὸς νίκησε τὴ δειλία. Ὅποιος βρίσκεται ἀκόμη στὸ στάδιο τῆς καθάρσεως, ἄλλοτε χτυπᾶ τὴ δειλία καὶ ἄλλοτε τὸν χτυπᾶ αὐτή. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἀγωνίζεται καθόλου, εἶναι τελείως ἀναίσθητος καὶ εἶναι φίλος τῶν δαιμόνων καὶ τῶν παθῶν καὶ μαζὶ μὲ τὴν κενοδοξία ἔχει καὶ ὑπερηφάνεια, νομίζοντας ὅτι εἶναι κάτι ἐνῶ δὲν εἶναι τίποτε? ἢ εἶναι δοῦλος καὶ ὑποχείριος της δειλίας καὶ ἐξαιτίας τοῦ νηπιώδους φρονήματός του τρέμει καὶ φοβᾶται ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει φόβος, οὔτε δειλία γιὰ ἐκείνους ποὺ φοβοῦνται τὸν Κύριο. (Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος)
• Δὲν εἶναι ὁ δαίμονας ἐκεῖνος ποὺ προκαλεῖ τὴν δειλία στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἶναι ἡ δειλία ἐκείνη, ποὺ κάνει τὸν δαίμονα ἰσχυρὸ καὶ δημιουργεῖ τὶς πονηρὲς σκέψεις. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Κανένας δὲν εἶναι τόσο δειλός, ὅσο ὁ προσκολλημένος στὰ βιοτικά. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ζεῖ τὴν τραγωδία τοῦ Κάϊν. Περπατᾶ καθημερινὰ τρέμοντας. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Κανεὶς δὲν ἀρίστευσε ἀπὸ ὁλοφάνερη δειλία. (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)
• Δὲν ἔχεις φόβο Θεοῦ, γι’ αὐτὸ σὲ κυριεύει ὁ φόβος τῶν δοκιμασιῶν. Δὲν πενθεῖς γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου, γι’ αὐτὸ εἶσαι λιπόψυχος. Δὲν ἔχεις «καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην» (Ψάλμ. 50,19), γι’ αὐτὸ δὲν εἶσαι ἀνδρεῖος στοὺς πειρασμούς. (Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστώφ)
πηγή