Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουλίττης ἐκ Καισαρείας.

Ἐς ἀχλυῶδες καὶ τὸ πῦρ τῆς καμίνου
πρὸς τὴν καλὴν λάμπουσαν ἠν Ἰουλίτταν.

Ἰουλίττα ἡ Μάρτυς, ἐκ Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας καταγομένη, ἐτιμήθη καὶ ὑπὸ τοῦ μεγάλου Βασιλείου δι᾿ ἐγκωμίου. Αὕτη εἶχε κρίσιν μὲ ἅρπαγα τινα καὶ πλεονέκτην, ὁ ὁποῖος ἔκοψε μὲν τὸ περισσότερον μέρος τῶν κτημάτων της, ἐσφετερίσθη δὲ ἀδίκως τοὺς ἀγροὺς καὶ τὰ χωρία καὶ τὰ ζῷα καὶ τοὺς δούλους καὶ ὅλην ἐπὶ τέλους τὴν περιουσίαν της, καταφρονήσας τὸ δίκαιον ὁ φιλάδικος, καὶ ἐρειδόμενος εἰς συκοφαντίας, ψευδολογίας, ψευδομαρτυρίας καὶ εἰς δωροδοκίας τῶν δικαστῶν. Ἐπειδὴ δὲ ἡ Ἁγἰα ἤρχισε νὰ ἁποκαλύπτῃ τὴν τυραννίαν καὶ τὸν πλεονεκτικὸν τρόπον, τὸν ὁποῖον μετεχειρίζετο ἐναντίον της ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, τούτου ἕνεκα ὁ ἀδικητὴς διέβαλεν αὐτὴν εἰς τὸν ἄρχοντα τῆς Καισαρείας λέγων, ὅτι εἶναι͵ Χριστιανή, καὶ ὅτι δὲν λατρεύει τοὺς θεοὺς τοῦ βασιλέως καὶ ὅτι ὡς τοιαύτη δὲν πρέπει νὰ μετέχῃ κοινῶν δικαιωμάτων μετὰ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων.

Ἡ δὲ Ἁγία δὲν ἡθέλησεν οὔτε κἂν βλέμμα νὰ ρίψῃ εἰς τὰ παρόντα τοῦ κόσμου πράγματα, ἀλλὰ καταφρονήσασα ὅλην αὐτῆς τὴν περιουσίαν, «ἂς χαθῇ», εἶπε, «καὶ ἂς ἀφανισθῇ ἡ ζωὴ αὕτη καὶ ἡ τοῦ κόσμου δόξα καὶ ὁ πλοῦτος, διότι ἐγὼ δὲν θέλω ἀρνηθῆ δι’ αὐτὰ τὸν δημιουργόν μου Θεὸν καὶ Ποιητὴν τῶν ἁπάντων». Παρευθὺς λοιπὸν ὁ ἄδικος κριτὴς ἔρριψε τὴν Ἁγίαν ἐντὸς ἀνημμένης καμίνου· ἡ δὲ κάμινος ἐνηγκαλίσθη τὸ σῶμα τῆς Ἁγίας ὡς φωτεινὸς θάλαμος, καὶ τὴν μὲν ψυχήν της ἀνέπεμψεν εἰς τὰς οὐρανίους Μονάς, τὸ δὲ σῶμά της διεφύλαξεν ἄφλεκτον καὶ ἀκέραιον, ἵνα ἔχωσιν αὐτὸ παραμυθίαν καὶ ἰατρεϊον οἱ συγγενεῖς της καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ Χριστιανοί.

Μέγα Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἑκκλησίας