Βίος Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιοπίου

Ὁ Ἅγιος Καλλιόπιος καταγόταν ἀπό ἀρχοντική οἰκογένεια τῆς Πέργης. Ἡ χριστιανή μητέρα του Θεόκλεια ἀπό τή νηπιακή ἡλικία τοῦ μετέδωσε τήν χριστιανική πίστη καί ἀργότερα τόν παρότρυνε νά μελετᾶ καθημερινά τήν Ἁγία Γραφή καί νά ἀγωνίζεται νά ζεῖ κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἔτσι μέ τήν ἐνηλικίωσή του ἐξελίχθηκε σ᾿ἕναν εὐσυνείδητο χριστιανό νέον, πού δέν δίσταζε νά ὑπερασπίζεται φανερά τήν πίστη του στόν Χριστό, στά χρόνια ἐκεῖνα – τῶν ἀρχῶν τοῦ 4ου αἰώνα – πού κυριαρχοῦσε ἀκόμα ἡ εἰδωλολατρία στήν πατρίδα του.

Ὅταν δημοσιεύτηκε τό νέο Διάταγμα διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν, ἀπό τόν Ρωμαῖο αὐτοκράτορα Διοκλητιανό, ὁ Καλλιόπιος μέ τήν συμβουλή τῆς πιστῆς μητέρας του πῆγε στήν Πομπηϊούπολη (τό ὄνομα πῆρε ἡ πόλη πρός τιμήν τοῦ Πομπηΐου, ὁ ὁποῖος εἶχε νικήσει ἐκεῖ τόν Μιθριδάτη) τῆς Κιλικίας, ὅπου εἶχε τήν ἕδρα του ὁ Ἡγεμόνας Μαξιμῖνος.

Ὁ νεαρός χριστιανός ἀγανάκτησε γιά τά ὄργια, στά ὁποῖα ἐπιδίδονταν ὁ Μαξιμῖνος καί οἱ περί αὐτόν πρός τιμήν τῶν εἰδώλων, καί δημόσια καταφέρθηκε ἐναντίον τῶν ψεύτικων θεῶν τους. Τόν συνέλαβαν καί τόν ἀνάγκαζαν νά λάβει μέρος στίς θυσίες, πρό τῶν εἰδώλων. Ἀρνήθηκε δηλώνοντας· «Εἶμαι χριστιανός, τόν Χριστό μόνον λατρεύω».

Κατόπιν τούτου τόν ὁδήγησαν μπροστά στόν ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος ἐντυπωσιάσθηκε ἀπό τό παράστημα τοῦ νέου καί προσφέρθηκε νά τοῦ δώσει τήν κόρη του σύζυγον, ἐάν θά δεχόταν νά θυσιάσει στά εἴδωλα τῆς αὐτοκρατορίας.

Ὁ Καλλιόπιος τοῦ ἀπάντησε: Ἐπιθυμῶ νά δηλώσω ξεκάθαρα ὅτι εἶμαι ὁλοκληρωτικά δοσμένος στόν Χριστό τόν ἀληθινό Θεό καί ἡ θερμή ἐπιθυμία μου εἶναι νά προσφέρω τό σῶμα μου ἁγνό καί καθαρό ἐνώπιον τοῦ Δικαίου Κριτοῦ.

Μετά τά βασανιστήρια πού ἀκολούθησαν, καί πάλι τόν κάλεσε ὁ Μαξιμῖνος καί τόν ρώτησε ἄν ἄλλαξε γνώμη. Ἡ ἀπάντησή του ἦταν: Τά μακρά καί ἀπάνθρωπα αὐτά βασανιστήρια τό μόνο ἀποτέλεσμα πού ἔχουν, εἶναι νά κάνουν πλουσιότερο καί λαμπρότερο τό στεφάνι, ὅπως ἔχει γραφεῖ:«ἐάν δέ καί ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ».1

Ξανάρχισαν τά βασανιστήρια καί στό τέλος ἄναψαν φωτιά καί ἀπό πάνω τόν ξάπλωσαν σέ σιδερένια σχάρα. Ἀλλά Ἄγγελος Κυρίου κατέβηκε καί ἔσβησε τή φωτιά. Κατόπιν τούτου ἔκλεισαν τόν γενναῖον ἀγωνιστή τοῦ Χριστοῦ στό ἐσώτερο κελλί τῆς φυλακῆς.

Ὅταν ἔμαθε ἡ Θεόκλεια τό τί συνέβαινε μέ τόν γιό της, μοίρασε στούς φτωχούς τήν περιουσία της, ἐλευθέρωσε ὅλους τούς δούλους καί τό ὑπηρετικό προσωπικό τοῦ σπιτιοῦ της καί ἔσπευσε νά πάει κοντά στόν Μάρτυρα γυιό της. Τόν βρῆκε στή φυλακή ἐξαντλημένο καί καταματωμένο τόσο, πού δέν μποροῦσε νά στηριχθεῖ στά πόδια του.

Ὅμως, μάνα καί γυιός πέρασαν ὅλη τή νύχτα μέ προσευχή. Κατά τά μεσάνυχτα οὐράνιο φῶς ἔλαμψε στή φυλακή καί φωνή ἀκούστηκε, πού μακάριζε τόν Μάρτυρα γιά τήν παρρησία καί τήν ὁμολογία του. Μεγάλη δύναμη πῆρε τότε ὁ ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ, γιά νά συνεχίσει μέχρι τέλους τούς ἀγῶνες τοῦ μαρτυρίου του.

Τό πρωΐ ὁδηγήθηκε γιά μία ἀκόμη φορά σέ δίκη. Ὁ Καλλιόπιος μέ φωνή δυνατή εἶπε: «Βιάζομαι νά πεθάνω στήν ἐπέτειο τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μου».

Ἦταν Μεγάλη Πέμπτη ὅταν ἀποφασίσθηκε νά σταυρωθεῖ ὁ Καλλιόπιος. Ἡ ἡρωΐδα μητέρα βρῆκε τό κουράγιο νά μεταφέρει στούς σταυρωτές στρατιῶτες τήν ἐπιθυμία τοῦ γυιοῦ της, πού ἦταν καί δική της, νά τόν σταυρώσουν μέ τό κεφάλι κάτω, ὅπως τόν Ἀπόστολο Πέτρο, καί μάλιστα τούς μοίρασε ἀσημένια νομίσματα, γιά νά τούς καλοπιάσει.

Τήν ἄλλη μέρα, Μεγάλη Παρασκευή, τήν ὥρα πού εἶχε εἰπεῖ ὁ Σωτῆρας μας Χριστός τό «Τετέλεσται», ὁ Ἅγιος Μάρτυς πάνω ἀπό τόν σταυρό του παρέδιδε τήν ψυχή του στόν Κύριο.

Ὅταν κατέβασαν ἀπό τόν σταυρό τό σῶμα του, ἔπεσε ἐπάνω του ἡ μητέρα του καί τό ἀγκάλιασε μέ ἀπέραντη στοργή. Ἀλλά ἡ καρδιά της δέν ἄντεξε περισσότερο· λιποθύμησε καί ξεψύχησε, ὅπως ἦταν ἑνωμένη μέ τόν Μάρτυρα γιό της. Εὐσεβεῖς χριστιανοί φρόντισαν νά ἐνταφιάσουν μαζί μέ τόν Ἅγιο Μάρτυρα καί τήν πιστή μητέρα του.

Ὁ Ἅγιος Καλλιόπιος ἑορτάζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας τήν 7ηνἈπριλίου.

1 Β΄Τιμοθ. 2, 5.

ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΥ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ*

Ἦχος πλ. α΄ Τόν συνάναρχον Λόγον.

Ἐκβλαστήσας ὡς ρόδον Μάρτυς ἀμάραντον, ἀθλητικῶς κατευφραίνεις τήν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, τῇ εὐπνοίᾳ τῶν λαμπρῶν κατορθωμάτων σου· σύ γάρ παθῶν ζωοποιῶν, ἀνεδείχθης κοινωνός, νομίμως ἀνδραγαθήσας, ὦ Καλλιόπιε μάκαρ, ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ*

Ἦχος γ΄ Ἡ Παρθένος σήμερον.

Μαρτυρίου στίγμασι, σέ ἱερῶς κοσμηθέντα, καί ἁγίοις πάθεσι, συμμορφωθέντα Κυρίῳ, βλέψασα, ἡ σέ τεκοῦσα ἁγία μήτηρ, σύμψυχος, τῇ προαιρέσει Μάρτυς σοι ὤφθη, Καλλιόπιε θεόφρον, μεθ᾿ἧς δυσώπει ἐλεηθῆναι ἡμᾶς.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ*

Λόγοις τοῖς μητρώοις ἱκανωθείς, αὐτόκλητος ἧκες, πρός ἀγῶνας μαρτυρικούς, οὕς καί διανύσας, Πατρός τοῦ Οὐρανίου, τέκνον ὡραῖον ὤφθης, ὦ Καλλιόπιε.

kalliopos-2

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας

Εικόνα από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

το διαβάσαμε στο Σπιτάκι της Μέλιας