18 Αὐγούστου
Οἱ κατὰ κόσμον συγγενεῖς (θεῖος καὶ ἀνηψιὸς) Βασίλειος καὶ Σωτήριχος γεννήθηκαν στὴν Ἀθήνα τὸν 10ο αἰώνα. Ὅταν ἐκάρησαν μοναχοὶ καὶ χειροτονήθηκαν ἱερεῖς, ἔλαβαν τὰ ὀνόματα Βαρνάβας καὶ Σωφρόνιος. Κατόπιν θεοσημίας ξεκίνησαν μεγάλο ταξίδι γιὰ τὸν Πόντο, πρὸς ἀνεύρεση τῆς θαυματουργῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς λεγομένης Σουμελὰ καὶ τῆς ἀνοικοδομήσεως μονῆς. Κατὰ τὴν ἱεραποδημία τοὺς ἀναφέρεται ὅτι προσκύνησαν τὰ τίμια λείψανα τῶν ἁγίων Λουκᾶ ἐν Στειρίω, Βαρβάρου, Ἀχιλείου Λαρίσης καὶ Δημητρίου Μυροβλύτου. Συναντήθηκαν μὲ ἐπισκόπους καὶ ἀσκητὲς καὶ κατέληξαν στὸ Ἅγιον Ὅρος, ὅπου προσκύνησαν στὴ Μεγίστη Λαύρα τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου καὶ ἐπισκέφθηκαν τὴ μονὴ Βατοπαιδίου. Read more
Εὐαγγέλιο Κυριακῆς : Κατὰ Ματθαῖον (ΙΘ. 16 – 26)
μοναδικὸ ἱερὸ κειμήλιο ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου καὶ διασῴζεται μέχρι σήμερα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Βατοπαιδίου στὸ Ἅγιο Ὅρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος τὴν ὕφανε ἀπὸ τρίχες καμήλας.
Κατά τήν παράδοσιν τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἡ Παναγία ἦλθε εἰς τό Ἅγιον Ὄρος* διά νά μεταδώση εἰς τους εἰδωλολάτρας ὅπου ζοῦσαν τότε ἐκεί, τόν Χριστιανισμόν. Ὅπως σημειώνεται εἰς χειρόγραφον κώδικα, ὅταν ἡ Θεοτόκος ἔφθασε εἰς τόν ἌΘΩ σύγχυσις καί βοή μεγάλη ἐγένετο ἐκ πάντων τῶν ἐν Ἄθω εἰδώλων καί γενομένης κραυγῆς ταῦτα ἠκούοντο: «Ἄνδρες οἱ τοῦ Ἀπόλλωνος ἅπαντες πορευθέντες εἰς τόν τοῦ Κλήμεντος λιμένα προϋπαντήσατε τήν Μητέρα τοῦ μεγάλου θεοῦ Μαρία». Διά τοῦτο πάντες εἰς τόν λιμένα συνέτρεχον, καί μετά σεβασμοῦ τήν Θεοτόικον σύν τῷ Εὐαγγελιστή Ἰωάννη καί ἄπαντας τούς συνοδοιπόρους ἀπήγαγον εἰς τό Συναγωγείον ἐπερωτῶντες τό μέγα Μυστήριον τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, καί ἐθαύμαζον, πῶς αὕτη οὖσα Ἑβραία τά πάντα ἐξηγήσατο εἰς τήν Ἑλληνικήν γλώσσαν. Ἡ Θεοτόκος εὐχαριστηθείσα ἐκ τοῦ τόπου, ὁ ὁποίος ἐκληρώθη εἰς αὐτήν,εἶπε τήν κάτοθεν εὐχήν.
Ὅλη αὐτή τήν περίοδο πού διανύομε τώρα,ἐπεκτεινομένη σέ πενήντα ἡμέρες, ἑορτάζομε τήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δεικνύοντας μέ αὐτή τήν παράτασι τήνὑπεροχή της ἀπέναντι στίς ἄλλες ἑορτές. ῎Αν καί βέβαια αὐτή ἡ περίοδος τῶν ἡμερῶν περιλαμβάνει καί τήν ἐπέτειο μνήμη τῆς ἐπανόδου στούς οὐρανούς, ἀλλά καί αὐτήδεικνύει τή διαφορά τοῦ ἀναστάντος Δεσπότου πρός τούςἀνθρώπους ἐκείνους πού κατά καιρούς ἔχουν ἀναβιώσει.
Ἀπάντησις Τιβερίου Καίσαρος πρός Πόντιον Πιλᾶτον τόν Ἡγεμόνα. ἡ ὁποία ἐστάλη μετά τοῦ πρωτοκούρσορος αὐτοῦ Ραχαάβ καί διήγησις πῶς ἀπέθανεν ὁ Καϊάφας εἰς τὴν Κρήτην καί ὁ Πιλᾶτος εἰς τὴν Ρώμην.
1. Εἶναι κατάλληλη στιγμὴ σήμερα ν᾿ ἀναφωνήσουμε ὅλοι ἐμεῖς ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ μακάριος Δαυΐδ· «Ποιός μπορεῖ νὰ διηγηθεῖ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου, νὰ ἐξυμνήσει ὅλες τὶς δόξες του;» (Ψαλμ. 105, 2). Νὰ λοιπόν ἔφθασε ἡ ποθητὴ γιὰ μᾶς καὶ σωτήρια ἑορτή, ἡ ἀναστάσιμη ἡμέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ προϋπόθεση τῆς εἰρήνης, ἡ ἀφορμὴ τῆς συμφιλίωσης, ἡ ἐξαφάνιση τῶν πολέμων, ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου, ἡ ἥττα τοῦ διαβόλου. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀναμείχθηκαν μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν σῶμα προσφέρουν τὴ δοξολογία τους μαζὶ μὲ τὶς ἀσώματες δυνάμεις. Σήμερα καταργεῖται ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου, σήμερα λύθηκαν τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου, ἐξαφανίσθηκε ἡ νίκη τοῦ ἅδη. Σήμερα εἶναι εὐκαιρία νὰ ποῦμε τὰ προφητικὰ ἐκεῖνα λόγια· «Ποῦ εἶναι, θάνατε, τὸ κεντρί σου; ποῦ εἶναι, ἅδη, ἡ νίκη σου;» (Α´ Κορ. 15, 55). Σήμερα ὁ Κύριός μας ὁ Χριστὸς συνέτριψε τὶς χάλκινες πύλες καὶ ἐξαφάνισε τὸν ἴδιο τὸ θάνατο. 