Συναξάρι Τριωδίου
Τὴν ἁγία καὶ μεγάλη Πέμπτη οἱ θεῖοι πατέρες μᾶς παρέδωσαν νὰ ἑορτάζουμε τέσσερα γεγονότα, τὰ ὁποῖα παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς θείους ἀποστόλους καὶ ἀπὸ τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια: τὸν ἱερὸ νιπτήρα, τὸν μυστικὸ δεῖπνο (δηλαδὴ τὴν παράδοση τῶν φρικτῶν μυστηρίων), τὴν ὑπερφυὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου καὶ τέλος τὴν προδοσία. Read more
Ἀθλήσαντος ἐν Κωνσταντινουπόλει τῷ ͵αωιδ´, Μαρτίου κβ´,
τῇ Κυριακῇ τῶν Βαΐων.
Καλεῖ ἡμᾶς πρὸς νέαν πανήγυριν ὁ νέος τοῦ Χριστοῦ ὁσιομάρτυς Εὐθύμιος, καὶ ἡμεῖς ὡς θερμοὶ αὐτοῦ ἐρασταὶ ἐμβαίνομεν εἰς τὸ στάδιον τῆς διηγήσεως τῶν ἐνδόξων κατορθωμάτων καὶ τῆς λαμπρᾶς αὐτοῦ ἀθλήσεως, ἵνα καὶ τὰς ἐπιταγάς, τὰς ὁποίας ἐλάβομεν περὶ τούτου, ἐκπληρώσωμεν, καὶ τοὺς συνελθόντας ἀδελφοὺς ἐν Χριστῷ καὶ Πατέρας πνευματικῶς δεξιωθῶμεν, καὶ τὸ πρὸς τὸν ἅγιον ἰδιαίτερον ἡμῶν ὄφλημα ἐν μέρει ἀποδόσωμεν, διηγούμενοι καὶ εἰς μέσον προβάλλοντες τὰ κατ᾿ αὐτόν, εἰς δοξολογίαν τοῦ πάντας ἀνθρώπους θέλοντος σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Read more
(Θεολογικὸ σχόλιο στὸ περιεχόμενο καὶ τὸ νόημα τῆς Μεγάλης Τρίτης)
«ΜΗ ΜΕΙΝΩΜΕΝ ΕΞΩ ΤΟΥ ΝΥΜΦΩΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ»
«Τὴ ἁγία καὶ μεγάλη Τρίτη τῆς τῶν δέκα παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι τῆς δεύτερης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ψυχῆς μας, «ὁ ὡραῖος κάλλει παρὰ πάντας βροτούς», ὁδεύει πρὸς τὸ ἑκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Του ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστούς Του, γιὰ νὰ μᾶς κάνει κοινωνοὺς τῶν σωτηριωδῶν παθημάτων Του καὶ τοῦ θριάμβου τῆς Ἀναστάσεώς Του. Read more
Τὴν ἡμέρα αὐτή, Σάββατο πρὸ τῶν Βαΐων, ἑορτάζουμε τὴν ἀνάσταση τοῦ ἁγίου καὶ δικαίου φίλου του Χριστοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου.
1Ὁ Λάζαρος ἦταν Ἑβραῖος, φαρισαῖος καί, ὅπως κάπου ἀναφέρεται, γιὸς τοῦ φαρισαίου Σίμωνα. Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Βηθανία καὶ ἔγινε καὶ αὐτὸς φίλος του Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Καθὼς δηλαδὴ ὁ Χριστὸς συζητοῦσε συνεχῶς μὲ τὸν Σίμωνα –γιατί καὶ αὐτὸς πίστευε στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρών– καὶ συχνὰ πήγαινε στὸ σπίτι του, ὁ Λάζαρος ἔγινε γνήσιος φίλος του Χριστοῦ, καὶ ὄχι μόνο αὐτός, ἀλλὰ καὶ οἱ δύο ἀδελφές του, ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία. Read more
Μέσα ἀπὸ τὴν Γραφὴ καὶ τὴν Παράδοση
Βηθανία, ἑβραϊκὴ λέξη ποὺ σημαίνει «οἶκος φοινίκων». Ἔμεινε γνωστὴ στὴν ἱστορία ὡς πατρίδα τοῦ φίλου του Χριστοῦ, Λαζάρου. Μικρὴ καὶ ἀσήμαντη κώμη στὸ χῶρο τῆς Παλαιστίνης ἀλλὰ σημαντικὴ στὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἦταν ἀπὸ τοὺς τόπους ποὺ ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα καὶ διέτριβε πολὺ συχνὰ ὁ Ἰησοῦς. Καὶ αὐτό, ὀφειλόταν στὸν ἰδιαίτερο δεσμὸ ἀγάπης καὶ φιλίας ποὺ συνέδεε τὸν Θεάνθρωπο μὲ τὴν οἰκογένεια τοῦ Λαζάρου καὶ μὲ τὸ λεπρὸ ποὺ κάποιοι θεωροῦσαν ὡς πατέρα τοῦ Ἁγίου. Read more
Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 18 Μαρτίου
Στίχ. Εἴσελθε, κέρδος ἐκ ταλάντων προσφέρων,
Εἰς τὴν χαράν, Κύριλλε, τοῦ σοῦ Κυρίου.
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ θάνατος μέλας εἷλε Κύριλλον.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος καταγόταν ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη καὶ γεννήθηκε πιθανῶς τὸ 313 στὰ Ἱεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μαξίμου τοῦ Γ´ (333-348), τὸν ὁποῖο καὶ διαδέχθηκε στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ 348, εἴτε διότι ὁ Μάξιμος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανούς, εἴτε διότι πέθανε. Read more
Ἀνάμεσα στοὺς δημοφιλέστερους ἁγίους των πρώιμων χριστιανικῶν χρόνων συγκαταλέγεται καὶ ὁ τιμώμενος στὶς 17 Μαρτίου Ἅγιος Ἀλέξιος, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε γιὰ τὴ φιλόθεη βιοτή, τὴ βαθιὰ εὐσέβεια καὶ πίστη καὶ τὴν ἄκρα ταπείνωση, ἄσκηση καὶ ἐγκράτεια. Ἡ ἀφανὴς ἐπίγειά του βιοτή, τοῦ ἐξασφάλισε κατὰ θεϊκὴ ἐπιταγὴ τὴ θεοκλητὴ προσωνυμία «Ὁ Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ», ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μὲ τὴ φωνὴ Τοῦ τὸν ἀποκάλυψε, τὸν ὀνόμασε καὶ τὸν ὑπέδειξε στὸν χριστιανικὸ λαὸ τῆς Ρώμης. Read more
Ὁ Όσιος Χριστόδουλος γεννηθηκε στὴν Μ. Ἀσία, στὰ περίχωρα τῆς Νικαιας τῆς Βιθυνίας περὶ τὸ 1024. Οἱ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι γονεῖς τοῦ Θεόδωρος καὶ Ἄννα, τοῦ ἔδωσαν τὸ ὄνομα Ἰωάννης.
Ὁ νεαρὸς Ἰωάννης διδάχτηκε ἀπὸ μικρός τα γράμματα, καὶ ἐντρύφησε μὲ ζῆλο στὴν μελέτη τῶν θείων γραφῶν. Ἀπὸ τὴν ἐφηβική του ἡλικία φλεγόταν ἀπὸ τὸν πόθο νὰ ἀκολουθήσει τὴν ὁδὸ τοῦ μοναχικοῦ βίου, καὶ οἱ γονεῖς τοῦ φοβούμενοι μήπως τὸν χάσουν ἀπὸ κοντά τους ἐπέμεναν νὰ νυμφευθεῖ, ἀλλὰ πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο ἀποφάσισε νὰ ἀκολουθήσει τὴν κλήση τοῦ Θεοῦ καὶ ἔφυγε κρυφὰ ἀπὸ τὸ χωριό του, καταφεύγοντας στὸ ὅρος Ὄλυμπος τῆς Μυσίας ὅπου ὑπῆρχαν πολλὰ μοναστήρια καὶ κελλιά. Read more
Ὁ Ἅγιος ἀββᾶς Βενέδικτος ἐγεννήθη εἰς τὴν Νουρσίαν τῆς Ἰταλίας ἀπὸ εὐγενεῖς καὶ εὐλαβεῖς γονεῖς, περὶ τὸ 480. Προώρως ὀρφανεύσας ἀνετράφη μετὰ τῆς διδύμου ἀδελφῆς του, Ἁγίας Σχολαστικῆς, ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψιν τῆς εὐσεβοῦς τροφοῦ των. Ἀπὸ παιδικῆς ἡλικίας ἀνέδειξεν θαυμασίας διαθέσεις ἀρετῆς. Read more
Ἡ μνήμη του τελεῖται στὶς 11 Μαρτίου
Στίχ. Ἔσπευδε τηρεῖν καὶ κεραίαν τοῦ νόμου,
Ὁ Σωφρόνιος οὗ παρ᾿ οὐρανοῖς κέρας.
Ἑνδεκάτῃ σαόφρων ἔδυ Σωφρόνιος παρὰ τύμβον.
Αὐτὸς ὁ ἅγιος γεννήθηκε στὴν ἐπαρχία τῆς Δαμασκοῦ ποὺ κοινῶς ὀνομάζεται Σιάμ, καὶ στὴν τοποθεσία τῆς Φοινίκης ποὺ ὀνομάζεται Λιβανοστέφανος, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ σώφρονες, τὸν πατέρα του Πλινθᾶ καὶ τὴ μητέρα τοῦ Μύρω περίπου τὸ ἔτος 575. Read more
Κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ Α’ τοῦ Μεγάλου, ὁ ὁποῖος βασίλευσε ἀπὸ τὸ 527 μέχρι τὸ 565 μ.Χ., ζοῦσε στὴν Κωνσταντινούπολη μιὰ γυναίκα, ὀνόματι Ἀναστασία, ἡ ὁποία καταγόταν ἀπὸ εὐγενεῖς καὶ πλούσιους γονεῖς καὶ διακρινόταν γιὰ τὴ βαθιὰ εὐσέβειά της πρὸς τὸ Θεό. Ἡ γυναίκα αὐτή, ποὺ ἦταν πρώτη πατρικία τοῦ Βασιλιά, εἶχε τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ στὴν ψυχή της καὶ πορευόταν σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του. Εἶχε, ἐπίσης, φυσικὴ ἀνδρεία καὶ πολλὴ πραότητα, ὥστε ὅλοι χαίρονταν μὲ τὶς ἀρετές της, καὶ βέβαια ὁ ἴδιος ὁ Βασιλιάς. Read more
Ἐκ Γρανίτσης τῆς Εὐρυτανίας
Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 10 Μαρτίου
Α) Εἰσαγωγή
Χρόνια δίσεκτα, δυστυχισμένα. Οἱ Ἀγαρηνοὶ εἶχαν ἐξαπλωθεῖ ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρον. Οἱ Ῥωμιοὶ φοβισμένοι, ἀβοήθητοι, δὲν ἤξεραν ἀπὸ ποῦ νὰ φυλαχθοῦν. Μερικοὶ προτιμοῦσαν τὸν εὔκολο δρόμο, τούρκευαν. Ἔτσι γλύτωναν τὶς βαριὲς φορολογίες, τὶς ἀγγαρεῖες, τὸ παιδομάζωμα. Ἄλλοι ἔπαιρναν τὰ μάτια τους καὶ ἔφευγαν γιὰ τὰ ξένα. Ὅπου μποροῦσαν. Καὶ ἡ χειρότερη ξενιτειὰ ἦταν καλλίτερη ἀπὸ τὴν μαύρη σκλαβιά. Ὑπῆρχε καὶ μιὰ ἄλλη λύσις: τὰ βουνά. Ἐκεῖ δὲν πατοῦσε Τούρκου ποδάρι. Ζοῦσαν μέσα στὴν φτώχεια, ἀλλ᾿ ἀνέπνεαν ἐλεύθερα. Read more
Τὸ θαυμάσιο τοῦτο κείμενο δὲ ξέρουμε ποιὸ χρόνο γράφηκε. Ἐκφωνήθηκε ὅμως στὴ μνήμη (9 Μαρτίου) τῶν 40 Μαρτύρων, ποὺ τὸ 320 θανατώθηκαν κατὰ τὸ διωγμὸ τοῦ Λικινίου. Τοὺς ἱεροὺς αὐτοὺς ἀθλητές, ἐπειδὴ γενναία ὁμολόγησαν πίστη στὸν Χριστό, τοὺς σύναξαν καὶ τοὺς ἔστησαν στὴν παγωμένη λίμνη στὸ κέντρο τῆς Σεβάστειας. Ὁ Μέγας Βασίλειος, χάρη στὶς ἄριστες ἰατρικὲς τοῦ γνώσεις, περιγράφει μὲ τρόπο ἐκπληκτικὸ τὶς διεργασίες ποὺ συντελοῦνται στὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμὸ ἀπὸ τὸ ψύχος καὶ τὸ πάγωμα καὶ πῶς ἐπέρχεται ὁ θάνατος. Πέραν ὅμως τούτου ἔχουμε στὰ μάτια μᾶς ἕνα πολὺ ἀρρενωπὸ κείμενο, ἔξοχα δομημένο, ποὺ δίνει ἀνάγλυφη τὴ θεολογία τοῦ μαρτυρίου, τὴ σημασία ποὺ αὐτὸ ἔχει γιὰ τὸν ἴδιο το μάρτυρα, γιὰ τοὺς λοιποὺς πιστοὺς καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία γενικά.
Τὴν ἡμέρα αὐτή, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαία παράδοση, ψάλλουμε τὴν ἀκολουθία τοῦ κατανυκτικοῦ Μεγάλου Κανόνος.
Τὸν κανόνα αὐτόν, τὸν μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλους, τὸν συνέθεσε μὲ ἄριστο καὶ τεχνικότατο τρόπο ὁ ἅγιος πατέρας μᾶς Ἀνδρέας ὁ Κρήτης, ποὺ ὀνομαζόταν καὶ Ἱεροσολυμίτης.
Αὐτὸς ἔζησε ὀσιακὴ καὶ θεοφιλῆ ζωὴ καὶ ἄφησε στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ πολλὰ ψυχωφελῆ συγγράμματα, δηλαδὴ λόγους καὶ κανόνες πανηγυρικούς. Read more
Μαρτύριο
Εἶναι καιρὸς νὰ στρέψουμε τὸ λόγο μας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στὰ ἀθλητικὰ ἀγωνίσματα· εἶναι καιρὸς νὰ βαδίσουμε τὴν πνευματικὴ πορεία· εἶναι καιρὸς νὰ διπλασιάσουμε τὰ κέρδη τοῦ ταλάντου. Διότι εἶπα ὅτι ἦταν σὲ κάποια λεγεώνα σαράντα Μάρτυρες, ποὺ ζοῦσαν μὲ εὐσέβεια, οἱ ὁποῖοι ἀμέσως ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἔδειξαν, ὅτι ὁ ὅμιλός τους θὰ εἶναι φημισμένος καὶ σεβαστός. Read more
30 Μαρτίου
Ἡ καταγωγὴ καὶ ἡ μόρφωσή του
Ο ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ποὺ εἶναι πιὸ πολὺ γνωστὸς ὡς ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακας, δὲν εἶναι ἀκριβῶς γνωστὸ ποὺ γεννήθηκε. Κατὰ τὶς πιθανολογίες βέβαιά του Δημητρίου Ροστοβίας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, στὴν ὁποία καὶ ἐσπούδασε, ὡς τέκνο τοῦ Ξενοφῶντος καὶ τῆς Μαρίας. Ἄλλοι ὅμως ἐρευνητὲς ὑποθέτουν ὅτι καταγόταν πιθανότατα ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Παλαιστίνης ἢ τῆς Αἰγύπτου, ἐφόσον στὴν ἡλικία τῶν δεκαέξι μόλις ἐτῶν ἀνέβηκε στο όρος Σινᾶ, γιὰ νὰ γίνει μοναχός. Ἄγνωστος ὅμως δὲν εἶναι μονάχα ὁ τόπος, ἀλλὰ καὶ ὁ χρόνος τῆς γέννησης τοῦ ἁγίου, ὅπως ἐπίσης καὶ τοῦ θανάτου του. Ἄλλοι, ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ ἅγιος ἔδρασε μεταξύ των ἐτῶν 525 καὶ 600 μ.Χ. Ἄλλοι τοποθετοῦν τὴ γέννηση τοῦ ἁγίου πρὸ τοῦ 579 μ.Χ. καὶ τὸ θάνατό του γύρω στὸ 649 μ.Χ. Πιθανότερο ὅμως φαίνεται νὰ γεννήθηκε κατὰ τὸ 525 μ.Χ. καὶ νὰ ἐκοιμήθη κατὰ τὸ 610 μ.Χ. ἢ ἴσως καὶ λίγο ἀργότερα. Ὅπως καὶ νὰ ἔχει τὸ πράγμα πάντως, ἕνα ὁπωσδήποτε εἶναι βέβαιο, τὸ ὅτι ὁ ἅγιος μορφώθηκε κατὰ τὴν παιδικὴ καὶ νεανικὴ ἡλικία τοῦ πάρα πολὺ καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ χαρακτηρίσθηκε ἀργότερα, ἐξαιτίας τῶν συγγραμμάτων του, ὄχι μονάχα ὡς «νέος Μωυσῆς», ὡς σχεδιάσας τὴν «θεοτύπωτον νομοθεσίαν καὶ θεωρίαν», δηλαδή, τὴν Κλίμακα, ἀλλὰ καὶ ὡς «σχολαστικός», ἐξαιτίας τῆς μεγάλης σχολαστικότητας, μὲ τὴν ὁποία ἐπεξεργάζεται τὰ θέματά του ἢ σωστότερα ἀκρίβειας. Παρὰ τὴ μεγάλη σοφία τοῦ ὅμως, ὁ ἅγιος δὲν ξιππάστηκε, ἀλλὰ παρέμεινε, ὅπως θὰ φανεῖ καὶ πιὸ κάτω, μέχρι τὸ θάνατό του ἁπλὸς καὶ ταπεινός, χαρακτηρίζοντας γιὰ τοῦτο τὸν ἑαυτὸ τοῦ πάντοτε ὡς ἀμαθῆ καὶ στοὺς λόγους του ὡς ἰδιώτη. Read more
Οἱ πολλοὶ οἱ ἄνθρωποι εἶναι παραδομένοι στὸν σατανᾶν καὶ κυνηγᾶνε τὰ πλούτη καὶ τ’ ἄλλα καλὰ τῆς ζωῆς τούτης. Ἀμῆ, εἶναι καὶ κάτι, λίγοι ἀπὸ δαύτους, ποὺ πιστεύουνε μὲ ἁπλότητα στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ.
Καὶ πάλιν ἀπὸ δαύτους βρίσκονται λιγοστοί, ποὺ πᾶνε κι ἀσκητεύουνε μακρυὰ ἀπ τὸν κόσμο καὶ περπατᾶνε σ’ ὅλην τὴν ζωὴν τοὺς στὴν στενὴν καὶ στὴν θλιμμένη τὴν γιδόστρατα, πού μᾶς ἔδειξεν ὁ Κύριος. Πᾶνε στὴν ἔρημο καὶ γυρεύουνε νὰ βροῦνε τὴν πόρτα τὴν κρυμμένη τοῦ Παραδείσου. Αὐτοὶ οἱ βλογημένοι δὲν λαθεύουνε. Μόνο γνωρίζουν καλὰ ποὺ βρίσκεται ἡ ἀρχαία Πατρίδα τους.
Οὶ ἅγιοι αὐτοὶ μάρτυρες κατάγονταν ἀπὸ τὴν πόλη ‘Αμάσεια καὶ ἦσαν συγγενείς καὶ συνάδελφοι ἐν ὅπλοις τοῦ ἁγίου Θεοδώρου Τήρωνος [17 Φεβρ]. Ὁ Κλεόνικος ἦταν ἀδελφός τοῦ Εὐτρόπιου καὶ ὁ Βασιλίσκος ἀνηψιός τοῦ ἁγίου Θεοδώρου, ἀλλὰ τόση ἦταν ἡ ἀγαπη ποὺ τοὺς συνέδεε, ὥστε ἀλληλοαποκαλοῦνταν ἀδελφοί. Μετὰ τὸν νικηφόρο ἀγώνα τοῦ ἁγίου Θεοδώρου, ὁ ὅποιος παρέδωσε τὴν ψυχὴ προσευχόμενος νὰ ἀξιωθοῦν καὶ οἱ συνάδελφοί του τὴν δόξα τοῦ μαρτυρίου, ὁ ἡγεμόνας Πούπλιος πέθανε μὲ ἄθλιο τρόπο, καὶ ὁ σκληρὸς καὶ ἀπάνθρωπος ᾿Ασκληπιόδοτος διορίστηκε διοικητὴς γιὰ νὰ ἐκτελεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ αὐτοκρατορος Μαξιμιανοῦ Γαλερίου. Read more
(29 Φεβρουαρίου)
Μιὰ βαθιὰ πνευματικὴ προσωπικότητα, ποὺ αὐγάζει στὸ στερέωμα τῆς ἐν οὐρανοῖς θριαµβεύουσας Ἐκκλησίας καὶ κοσμεῖ τὴ χορεία τῶν ἁγίων της Ὀρθοδοξίας, εἶναι ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός.
Γεννήθηκε γύρω στὸ 360 µ.Χ στὴ Μικρὴ Σκυθία(Ντόμπροτζεα τῆς σημερινῆς Ρουμανίας) Τοῦ ἀποδίδεται καὶ τὸ ὄνομα Ἰωάννης, ποὺ μᾶλλον ἦταν τὸ βαπτιστικὸ ἢ τὸ μοναχικό του ὄνομα, καὶ Κασσιανὸς πρέπει νὰ ἦταν μᾶλλον τὸ προσωνύμιό του. Ὅπως ὁ ἴδιος µἃς πληροφορεῖ «ἀπὸ τὴν τρυφερὴ ἡλικία διδάχθηκε νὰ παίρνει μεγάλες ἀποφάσεις» καὶ «ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία ἔζησε μεταξύ των μοναχῶν». Κατὰ τὴν πρώιμη νεανικὴ ἡλικία ὁ Ἅγιος Κασσιανὸς μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφικό του φίλο Γερμανὸ ἀποφάσισαν νὰ ἀκολουθήσουν τὴν μοναχικὴ ζωὴ καὶ ἐγκαταστάθηκαν σὲ κάποια Μονὴ τῆς Βηθλεέμ, κατὰ πάσα πιθανότητα στὸ ὀνομαστὸ γιὰ τὴν πνευματικότητά του Κοινόβιο τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου, κοντὰ στὸ Σπήλαιο τῆς Γεννήσεως, «ὅπου», ὅπως γράφει ὁ ἴδιος, «ὁ Κύριος µᾶς συγκατέβη νὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τὴν Παρθένο». Στὴν πνευματικὴ αὐτὴ ἑστία βρῆκαν τὶς ἀπαιτούμενες προϋποθέσεις ποὺ θὰ εὐόδωναν τὸν ἱερὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς τους. Ἀπὸ ἐκεῖ ἦρθαν σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν ἀκμάζοντα μοναχισμὸ τῆς Παλαιστίνης, τῆς Συρίας καὶ τῆς Μεσοποταμίας, τὸν ὁποῖο εἶχε κατὰ κύριο λόγο ὑπόψη του ὁ Ἅγιος, ὅταν συνέτασσε τοὺς «Κοινοβιακοὺς Κανονισμούς». Read more
Κυράννα ἡ κυριὠνυμος καὶ πάγκαλος νύμφη τοῦ Χριστοῦ κατήγετο ἀπὸ ἕν χωρίον τῆς Θεσσαλονίκης καλούμενον ᾿Αβυσσώκα. ᾿Ητο δὲ τέκνον Χριστιανῶν γονέων, ὡραιοτάτη καὶ διῆγε ζωὴν σεμνὴν καὶ σώφρονα. Ἀλλ᾿ ὁ μισόκαλος διάβολος τὴν ἐφθόνησε διὰ τὰς ἀρετὰς της καὶ μὴ δυνάμενος νὰ τὴν μολύνῃ μὲ αἰσχροὺς λογισμοὺς καὶ ἀτόπους πράξεις κρυφίως, εὗρεν ὄργανον τῆς κακίας του ἕνα ᾿Αγαρηνὸν Γενίτσαρον, ὅστις ἦτο εἰς τὸ χωρίον εἰσπράκτωρ τῶν αὐθεντικῶν εἰσοδημάτων. Οὗτος ἐτρώθη ἀπὸ σατανικὸν ἔρωτα πρὸς τὴν κόρην καὶ ἤρχισεν, ὁ μιαρός, νὰ τὴν κολακεύῃ μὲ διαφόρους τρόπους, διὰ νὰ τὴν φέρῃ εἰς τὸν σκοπόν του’ ἀλλ᾽ ἡ παρθένος δὲν τὸν ἐδέχετο οὐδόλως, ἐκεῖνος δὲ τῆς ὑπέσχετο νὰ τῆς δώσῃ ὅσα χρήματα θέλει καὶ νὰ τῆς κάμῃ πολύτιμα φορέματα, ἐὰν δεχθῇ, εἰ δὲ μή, ἀπειλοῦσε νὰ τὴν βασανίσῃ σκληρῶς καὶ τελευταῖον νὰ τὴν θανατώσῃ. Ἡ δὲ κόρη, ἔχουσα ὅλον της τὸν πόθον εἰς τὸν Χριστόν, δὲν ἐφρόντιζεν οὐδόλως οὔτε διὰ τὰ χαρίσματα καὶ τὰς ὑποσχέσεις του, οὔτε διὰ τὰς ἀπειλάς του. Read more
