αρχείο λήψης (1)Ἐρώτηση πρὸς τὸν ἱερὸ συγγραφέα
Καλὰ ἔκανες, Πάτερ, πού μου παράθεσες καὶ τοὺς λόγους τῶν Ἁγίων γιὰ τὸ ζήτημά μας. Ἀκούγοντάς σε νὰ λύνεις τὶς ἀπορίες μου θαύμαζα πῶς γινόταν ἡ ἀλήθεια ὁλοφάνερη· μοῦ ἐρχόταν ὅμως στὸ νοῦ, ἀφοῦ κάθε λόγος ἀντικρούεται μὲ λόγο, ὅπως εἶπες καὶ σὺ ὁ ἴδιος, μήπως ὑπάρχει κάποια ἀντιλογία καὶ γιὰ ὅσα ὑποστηρίζεις ἐσύ. Μὰ ἐπειδὴ γνωρίζω ὅτι μόνο ἡ ἔμπρακτη μαρτυρία εἶναι ἀναμφισβήτητη, κι ἔχω ἀκούσει καὶ τοὺς Ἁγίους νὰ λένε τὰ ἴδια μ’ ἐσένα, δὲ φοβᾶμαι πιὰ τίποτα τέτοιο. Read more

 

imagesὉ Κύριος, ὁ Θεός σου, εἶναι ἕνας Κύριος(Δευτ. 6, 4), ποὺ ἀναγνωρίζεται ὡς Πατέρας, Υἱὸς καὶ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ Πατέρας εἶναι ἀγέννητος. Ὁ Υἱὸς ἔχει γεννηθεῖ ἀπὸ τὸν Πατέρα ἀναρχως, ἀχρόνως καὶ ἀπαθῶς, ὡς Λόγος. Αὐτός, ἐπειδὴ ἔχρισε ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ Τοῦ τὴν ἀνθρώπινη φύση ποὺ ἔλαβε ἀπὸ ἐμᾶς, ὀνομάστηκε Χριστός. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα προέρχεται ἀπὸ τὸν Πατέρα, ὄχι ὅμως μὲ γέννηση, ἀλλὰ μὲ ἐκπόρευση. Αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος Θεός.

Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ ἕνας Κύριος σὲ τρεῖς ὑποστάσεις, Πατέρα, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ δὲ διαιρεῖται κατὰ τὴ φύση καὶ τὴ βουλὴ καὶ τὴ δόξα, τὴ δύναμη καὶ τὴν ἐνέργεια καὶ ὅλα τα γνωρίσματα τῆς θεότητας. Αὐτὸν μόνο θὰ ἀγαπήσεις καὶ Αὐτὸν μόνο θὰ λατρέψεις μὲ ὅλη τὴ διάνοιά σου καὶ μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου καὶ μὲ ὅλη τὴ δύναμή σου (Δεύτ. 6, 5). Read more

αρχείο λήψης (1)1. Συναντήσας ἐσὰς πρόσφατα, ἐσύ, ποὺ κατὰ τὴν ἐξ αἵματος καταγωγὴ εἶσαι συγγενής των κατεχόντων τὴν βασιλεία ἀλλὰ κατὰ τὶς πνευματικὲς προδιαγραφὲς ἔχεις ἐπιλέξει νὰ εἶσαι υἱὸς καὶ ἀδελφὸς ἠμῶν ποὺ εἴμαστε ἐλάχιστοι λόγω τῆς πτωχείας τοῦ πνεύματος ποὺ μακαρίζεται ἀπὸ τὸν Κύριο, ἀνέφερες ὅτι ποθεῖς νὰ μάθεις ποιὰ εἶναι ἡ δοξασία τῆς ὁποίας ἡ ἀρχικὴ πηγὴ εἶναι ὁ Ἀκίνδυνος καὶ σὲ ποίου, ἀπ’ ὅσους σὲ ὅλη τὴν ἱστορικὴ ἐξέλιξη ἐξέφρασαν ἄνομα φρονήματα γιὰ τὸν Θεό, τὸ ἔργο, τὸν λόγο καὶ τὰ γέμοντα φλυαριῶν συγγράμματα ἐμπιστεύτηκε, ὥστε νὰ προβεῖ περαιτέρω κατὰ τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία μὲ ἀποδεικτικὰ τεκμήρια κατέστη σαφὴς στὸ Θαβώρ.
Ἡ ἐν λόγω ἀπόπειρα δὲν φαίνεται νὰ εἶναι τόσο δοξασία ἀλλὰ μᾶλλον κάποια ἀδοξία καὶ μάλιστα ὅλη ἡ ἀδοξία καὶ ὄχι ἐπιμέρους· διότι ὅποιος ἀσπάζεται τὴν ἐν λόγω ἀδοξία περιπίπτει σὲ οἱαδήποτε ἐκτροπὴ προσιδιάζει στὸ (ἐν λόγω ἀρνητικὰ χαρακτηρολογικὸ) ὄνομα, ἀφ’ ἑνὸς κατὰ τὸ ὅτι ἀντιμετωπίζει ἀπαξιωτικὰ τὴν θεία ἐκείνη δόξα καὶ ὅσους ἀνέκαθεν καὶ κατὰ τὴν παροῦσα ἱστορικὴ στιγμὴ τὴν ἀνύψωσαν κατὰ τὸ μέτρο τῆς δυνατότητάς τους, ἀλλά, γιὰ νὰ μιλήσουμε ἀληθέστερα, τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του, καὶ ἀφ’ ἑτέρου κατὰ τὸ ὅτι ἔχει ἀποκτήσει ἐξ αὐτῆς τῆς θέσης τὴν νόσο τῆς ἔσχατης ἠθικῶς κακοδοξίας»· καὶ τρίτον, τὸ ὁποῖο κατ’ἐξοχὴν ἔρχεται σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν ἀπορία τῆς σεβασμιότητάς σου, μὲ τὸ νὰ μὴ συντάσσεται μὲ καμιὰ ἄποψη καὶ καμιὰ ἐκδοχὴ μέχρι τέλους ἀναφορικὰ μὲ αὐτὴ τὴν δόξα (ἐπισφαλῆ ἐκδοχὴ) γιὰ τὴν ὁποία ἐσὺ θέτεις ἐρωτήματα. Εἶναι ἐφικτὸ μάλιστα νὰ μάθεις τὴν ἐν λόγω ἀσυμφωνία του μὲ σαφήνεια καὶ ἀπὸ τὰ αὐτόγραφα συγγράμματα ἐκείνου, τὰ ὁποῖα ἔχουμε (στὴν διάθεσή μας). Read more

 

51. Επειδή τὸ θεῖο εἶναι αὐτοαγαθότητα, ἔλεος ἀληθινὸ καὶ ἄβυσσος καλωσύνης, ἢ μᾶλλον ποὺ κι αὐτὴ τὴν ἄβυσσο περιλαμβάνει, γιατί εἶναι πάνω ἀπὸ κάθε ὄνομα ποὺ λέμε καὶ κάθε τί ποὺ νοοῦμε, μόνο μὲ τὴν ἕνωση μαζί Του μπορεῖ κανεὶς νὰ βρεῖ ἔλεος. Ἑνώνεται δὲ κανεὶς μαζί Του μὲ τὴ μετοχή, κατὰ τὸ δυνατόν, τῶν ὅμοιων ἀρετῶν καὶ μὲ τὴν κοινωνία κατὰ τὴν προσευχὴ πρὸς τὸ Θεὸ μὲ τὴ δέηση καὶ τὴν ἕνωση. Ἡ κοινωνία ὅμως διὰ μέσου των ἀρετῶν, λόγω ὁμοιότητας, κάνει κατάλληλο τὸν ἀγωνιστὴ νὰ ὑποδέχεται τὸ θεῖον, ὄχι ὅμως καὶ νὰ τὸν ἑνώνει μαζί Του. Read more

αρχείο λήψης (1)1. Ότι ὁ κόσμος ἔχει ἀρχή, καὶ ἡ φύση τὸ διδάσκει, καὶ ἡ ἱστορία τὸ πιστοποιεῖ, καὶ οἱ ἐφευρέσεις τῶν τεχνῶν καὶ οἱ νομοθεσίες καὶ οἱ πολιτικὲς ἐξουσίες τὸ ἀποδεικνύουν καθαρά. Γνωρίζομε τοὺς ἐφευρέτες σχεδὸν ὅλων των τεχνῶν, τοὺς νομοθέτες τῶν νόμων καὶ ὅσους εἶχαν τὴν ἐξουσία στὶς διάφορες χῶρες· ἀκόμη γνωρίζομε ἐκείνους ποὺ ἔγραψαν γιὰ ὀ,τιδήποτε ἀπὸ τὴν ἀρχή. Read more

 

 empros(Γι’ αὐτοὺς ποὺ ἀπὸ τὴ δική τους ἀπειρία καὶ τὴν ἀπείθειά τους στοὺς Ἁγίους, ἀπορρίπτουν τὶς μυστικὲς ἐνέργειες τοῦ Πνεύματος, οἱ ὁποῖες, μὲ τρόπο ποὺ ὑπερβαίνει τὸ λόγο, ἐνεργοῦνται σὲ ὅσους ζοῦν πνευματικὰ καὶ φανερώνονται μὲ ἔργα, χωρὶς ν’ ἀποδεικνύονται μὲ λόγια).

Τὰ δόγματα ποὺ τώρα πιὰ εἶναι κοινοποιημένα καὶ γνωστὰ σὲ ὅλους καὶ κηρύττονται δημόσια, ἦταν τὰ μυστήρια τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, τὰ ὁποῖα μόνον οἱ Προφῆτες προέβλεπαν ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸ Πνεῦμα.  Read more

 

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
Ἔχει θέμα τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀναγινώσκεται κατ’ αὐτὴν ὅπου γίνεται λόγος καὶ γιὰ τὴν ἐπιμέλεια τῶν ἐσωτερικῶν λογισμῶν


αρχείο λήψης (1)1. Πολλές φορὲς ὡμίλησα πρὸς τὴν ἀγάπη σᾶς περὶ νηστείας καὶ προσευχῆς, ἰδιαιτέρως μάλιστα αὐτὲς τὶς ἱερὲς ἡμέρες· ἐναπέθεσα ἀκόμη στὶς φιλοθέες ἀκοὲς καὶ ψυχὲς σᾶς ποιὰ δῶρα προσφέρουν στοὺς ἐραστᾶς των καὶ πόσων ἀγαθῶν πρόξενοι γίνονται σ’ αὐτοὺς ποὺ τὶς ἀσκοῦν, πράγμα ποὺ ἐπιβεβαιώνεται γι’ αὐτὲς κυρίως ἀπὸ τὴν φωνὴ τοῦ Κυρίου ποὺ ἀναγινώσκεται σήμερα στὸ εὐαγγέλιο. Read more

αρχείο λήψης (1)Πιστεύομε στὸ Θεό, καὶ πιστεύομε τὸν Θεό· ἄλλο τὸ ἕνα καὶ ἄλλο τὸ ἄλλο. Πραγματικὰ πιστεύω τὸν Θεὸ σημαίνει ὅτι θεωρῶ βέβαιες κι’ ἀληθινὲς τὶς ἐπαγγελίες ποὺ μᾶς ἔδωσε· πιστεύω δὲ στὸν Θεὸ σημαίνει ὅτι φρονῶ περὶ αὐτοῦ ὀρθῶς.

Πρέπει δὲ νὰ τὰ ἔχωμε καὶ τὰ δύο, νὰ εἴμαστε ἀληθινοὶ καὶ στὰ δύο καὶ νὰ συμπεριφερώμαστε ἔτσι, ὥστε καὶ νὰ πιστευώμαστε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ βλέπουν σωστὰ καὶ πιστοὶ νὰ εἴμαστε ἐνώπιόν του Θεοῦ πρὸς τὸν ὁποῖο ἀπευθύνεται ἡ πίστις, καὶ ὡς πιστοὶ ἀκριβῶς νὰ δικαιούμαστε ἀπὸ αὐτὸν «διότι»,λέγει, «ἐπίστευσε ὁ Ἀβραὰμ καὶ τοῦτο ὑπολογίσθηκε γιὰ τὴν δικαίωσή του». Read more

 

αρχείο λήψης (1)1. Πολυμήχανος καν πολυτροπώτατος γιὰ τὴν κακία, μᾶλλον δὲ παμμήχανος εἶναι ὁ νοητὸς ὄφις, ὁ πρωταίτιος τοῦ κακοῦ. Ἔχει τὰ μέσα νὰ ἐμποδίσει τὴν ἀγαθὴ πρόθεσή μας καὶ πράξη, μόλις ἀρχίζει. Κι ἂν δὲν μπορέσει νὰ τὴν ἐμποδίσει στὴν ἀρχή, γνωρίζει ἄλλες μηχανές, μὲ τὶς ὁποῖες τὴν ἀχρηστεύει ὅταν εὑρίσκεται σ’ ἐνέργεια· κι ἂν δὲν μπορέσει νὰ τὴν ἀχρηστεύσει, ὅταν τελεῖται κάπου στὴ μέση, πάλι γνωρίζει ἄλλα σοφίσματα καὶ ἄλλους τρόπους γιὰ νὰ τὴν ἀφανίσει ὅταν τελειωθεῖ καὶ νὰ τὴν καταστήσει ἀνωφελῆ, μᾶλλον δὲ καὶ ἐπιζήμια γιὰ ὅσους δὲν προσέχουν πολύ. Read more

 

       Πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι διπλός, δηλαδὴ ἀπὸ σῶμα καὶ ψυχή, καὶ ἔχει διπλὲς τὶς αἰσθήσεις καὶ διπλὲς τὶς ἀρετές τους.  
       Πέντε αἰσθήσεις ἔχει ἡ ψυχὴ καὶ πέντε τὸ σῶμα. Οἱ ψυχικὲς αἰσθήσεις, εἶναι νοῦς, διάνοια, γνώμη, φαντασία, καὶ αἴσθηση. Οἱ σοφοὶ τὶς ὀνομάζουν καὶ δυνάμεις. Οἱ σωματικὲς αἰσθήσεις εἶναι τοῦτες. Ὅραση, ὄσφρηση, ἀκοή, γεύση, ἁφή. Γιὰ αὐτὸ καὶ διπλὲς εἶναι οἱ ἀρετές, διπλὲς καὶ οἱ κακίες.   Read more

Ἡ πίστη εἶναι κανόνας τῆς ζωῆς· ὅπως ἀκριβῶς πιστεύουμε, ἔτσι πρέπει καὶ νὰ ζοῦμε. Γιατί ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι ἡ ζωή μας δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν πίστη μας, τότε ἡ πίστη εἶναι νεκρὴ καὶ δὲν ὠφελεῖ σὲ τίποτε. «Τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου (λέγει ὁ θεῖος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος), ἐὰν πίστιν τὶς λέγει ἐχειν, ἔργα δὲ μὴ ἔχη; μὴ δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν; ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστι, οὕτω καὶ ἡ πίστις χωρὶς ἔργων νεκρά ἐστι».

Καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἐξηγώντας ἐκεῖνο τὸ ρητό του Χριστοῦ «οὐ πᾶς ὁ λέγων μοὶ Κύριε, Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἂλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου», λέγει: «Βούλεται ἐνταύθα δεῖξαι ὅτι ἡ πίστις οὐδὲν ἰσχύει χωρὶς τῶν ἔργων». Θέλει δηλαδὴ νὰ πεῖ ὅτι ἡ πίστη χωρὶς τὰ ἔργα εἶναι ἕνα λείψανο πίστεως. Δὲν ἐνεργεῖ σὲ τίποτε.

Καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει ὅτι εἶναι χριστιανός, ἀλλὰ δὲν ζεῖ σὰν χριστιανός, ἃς μὴ ἐλπίζει σὲ σωτηρία. Γιὰ νὰ σωθεῖ χρειάζεται καὶ ἡ ἀληθινὴ πίστη καὶ ἡ σωστὴ ζωή. Μ’ αὐτὰ τὰ δύο μπορεῖ νὰ σωθεῖ. Μ’ αὐτὲς τὶς δύο φτεροῦγες μπορεῖ νὰ πετάξει γιὰ τὸν Παράδεισο.

 

Read more

 

«Ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει τῷ Ἰησοῦ: Ραββί,  σὺ εἰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἰ ὁ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ»

Ὅταν ἐγὼ μὲ εὐλαβικὴν θεωρία στοχάζομαι τὴν ἀρχήν, τὴν αὔξηση, τὴν στερέωση τῆς Ὀρθοδόξου μας πίστεως, διακρίνω μυστήρια, εὑρίσκω θαύματα, ἀφ’ ἑνὸς τόσον πολλά, ὥστε εἶναι ἀδύνατον νὰ τὰ περιγράψω μὲ τὸν λόγον, καὶ ἀφ’ ἑτέρου τόσον ὑψηλά, ὥστε εἶναι ἀδύνατον νὰ φθάσω ἐκεῖ μὲ τὴν διάνοιαν. Ὅθεν, ὅλος ἐκστατικὸς ἀπὸ τὸ θάμβος καὶ τὴν χαράν, τoν μὲν ὕψιστον Θεόν, ὁ ὁποῖος ἐδίδαξε τοιαύτην πίστην, δοξάζω ἀναφωνώντας μὲ τoν Δαβίδ: «Μέγας ὁ Κύριος ἠμῶν καὶ μεγάλη ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἀριθμός». Τoν δὲ ὀρθόδοξον λαόν, ὁ ὁποῖος ἐπαγγέλλεται τοιαύτην πίστην, μακαρίζω λέγοντας: «Μακάριος ὁ λαός, οὐ Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ». Μολονότι ὁ περὶ Ὀρθοδόξου πίστεως ὑψηλότατος λόγος, γιὰ νὰ γίνη κτῆμα τῶν καρδιῶν τῶν ἀκροατῶν μὲ ὅλην τὴν ἀήττητο δύναμη τὴν ὁποίαν διαθέτει, ἔπρεπε νὰ κηρυχθῆ ἀπὸ τὸ στόμα ἢ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους καὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἢ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς θεοπνεύστους διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν τὰ ἐκλεκτὰ ἐκεῖνα ὄργανα τὰ ὁποῖα ἐξ ἀρχῆς μετεχειρίσθη τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, προκειμένου νὰ ἐνηχήση σὲ ὅλην τὴν γῆ τὸν εὔσημον ἦχο τῆς εὐαγγελικῆς ἀληθείας. Παρ’ ὅλα ταῦτα τολμῶ καὶ ἐγὼ νὰ ἀναβῶ σήμερα ἐπάνω σε αὐτὸν τoν ἱερὸν ἄμβωνα μὲ σκοπὸν νὰ κηρύξω,  ὅπως ἠμπορῶ, τὴν δόξαν καὶ τὸ μεγαλεῖον της Ὀρθοδοξίας. Read more

ΒΙΒΛΙΟΝ Β´
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

Προοίμιον τοῦ συγγραφέως
1. Περὶ τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα
2. Περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
3. Περὶ ἀζύμων εἰς τὴν θείαν Εὑχαριστίαν
4. Περὶ τῆς ἀπολαύσεως τῶν Ἁγίων καὶ Περὶ καθαρτηρίου πυρός

ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

Κατὰ τοὺς καιροὺς τοῦ ἀοιδίμου Φωτίου, ἐν οἷς ἐγένετο τὸ σχίσμα τῶν ἐκκλησιῶν μὲ τὸν τρόπον ὁποῦ ἠκούσατε, ἐνδοξότατε Ἄρχων, ἡ Δυτικὴ ἐκκλησία φαίνεται πὼς νὰ μὴν εἶχε διαφωνίαν ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴν παρὰ εἰς ἐκεῖνα μόνον, τὰ ὁποῖα ἐλέγχει αὐτὸς εἰς τὴν δευτέραν ἐγκύκλιον ἐπιστολήν, δηλαδὴ πρῶτον, πὼς οἱ Δυτικοὶ ἐνήστευον τὸ Σάββατον· δεύτερον, πὼς περικόπτοντες ἀπὸ τὴν τεσσαρακονθήμερον νηστείαν τὴν πρώτην ἑβδομάδα, κατέλυον τυρόν, καὶ γάλα, καὶ ὅμοια· τρίτον, πὼς ἀπεστρέφοντο τὸν νόμιμον γάμον τῶν πρεσβυτέρων· τέταρτον, πὼς ἐκρατοῦσαν ἄκυρον καὶ ἄχρηστον τὸ χρῖσμα τοῦ ἁγίου μύρου, ὁποῦ ἐτέλουν οἱ ἱερεῖς, λέγοντες πὼς τοῦτο εἶναι ἔργον μόνον τῶν ἐπισκόπων· ὅθεν οἱ εἰς Βουλγαρίαν ἐκ Δύσεως ἐλθόντες ἐπίσκοποι ἀνεμύριζον τοὺς χριστιανούς, οὓς εἶχον χρισμένους πρωτύτερον οἱ Ἀνατολικοὶ ἱερεῖς· καὶ πέμπτον, πὼς ἔκαμαν τὴν προσθήκην εἰς τὸ Ἅγιον Σύμβολον, δογματίζοντες πὼς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ, τὸ ὁποῖον δόγμα ὀνομάζει ὁ Φώτιος τῶν κακῶν κορωνίδα. Ἀνίσως καὶ τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὅταν ἄναπτεν ὁ πόλεμος τῶν δύο μαχομένων μερῶν, Ἀνατολικῶν καὶ Δυτικῶν, ἤθελ᾿ ἦτον ἄλλη καμμία διαφορά, μοῦ φαίνεται πὼς καὶ ταύτην ἤθελ᾿ ἐλέγξῃ καὶ στηλιτεύσῃ ὁ Φώτιος. Τοῦτο τὸ δόγμα, δηλαδὴ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, τὸ ὁποῖον οἱ Δυτικοὶ ἐπρόσθεσαν εἰς τὸ ἅγιον Σύμβολον, περισσότερον ἀπὸ τὰ ἄλλα ἐσκανδάλιζε τοὺς Ἀνατολικούς, διατὶ ἀληθινὰ τοῦτο μόνον περισσότερον ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ἦτον ἄξιον σκέψεως, ὡσὰν ὁποῦ τοῦτο ἔγγιζεν ἕνα ἄρθρον τῆς πίστεως, τὰ δ᾿ ἄλλα εἶναι ἐκκλησιαστικαὶ διατάξεις. Read more

saint-chrisostomosΓιατί περιεργάζεσαι ξένα κάλλη; Γιατί περιεργάζεσαι ἐρωτικὰ πρόσωπο ποῦ δὲν εἶναι δικό σου; Γιατί ὁδηγεῖσαι πρὸς τὸ γκρεμό; Γιατί βάζεις τὸν ἑαυτό σου μέσα σὲ δίχτυα αἰχμαλωσίας;

Ἀπόλαυσε τ’ ἀγαθά του γάμου καὶ ὅτι σου προσφέρει ἡ νόμιμη καὶ εὐλογημένη σχέση, καὶ ἀσφαλίσου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τῆς ξένης ἀπόλαυσης. Read more

Εὐαγγέλιο Κυριακῆς: Ματθ. (Ιε΄ 21-28).

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης Read more


images (1)“Μὰ ἔχασα τὸ μονάκριβο παιδί μου”, θὰ πεῖ ἴσως κάποιος, “ποὺ πάνω του στήριζα τόσες ἐλπίδες”. Καὶ τί μ’ αὐτό; Εὐχαρίστησε τὸ Θεό, ποὺ πῆρε τὸ παιδί σου, καὶ τότε δὲν θὰ εἶσαι κατώτερος ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, ποὺ ὁδήγησε τὸ γιὸ τοῦ Ἰσαὰκ στὸ βουνὸ γιὰ νὰ τὸν θυσιάσει, ὓστερ’ ἀπὸ θεία ἐντολή. Ὅπως ἐκεῖνος ἀγόγγυστα πρόσφερε τὸ μονάκριβο παιδί του στὸ Θεό, ἔτσι πρόσφερέ το κι ἐσύ, καὶ δὲν θὰ πάρεις μικρότερη ἀμοιβή. Μὴν κλαῖς, μὴ βαρυγγωμᾶς, μὴν ἀναστενάζεις. Πὲς ὅ,τι εἶπε καὶ ὁ μακάριος Ἰώβ, ὅταν ἔχασε ὅλα του τὰ παιδιά: «Ὁ Κύριος μου τὰ ἔδωσε, ὁ Κύριος μου τὰ πῆρε. Ὅπως φάνηκε καλὸ στὸν Κύριο, ἔτσι κι ἔγινε. Ἃς εἶναι τ’ ὄνομά Του δοξασμένο παντοτινὰ» (Ἰὼβ 1:21). Ἔτσι ἀποστόμωσε καὶ τὴ γυναίκα του, λέγοντάς της μάλιστα καὶ τοῦτα τὰ λόγια, ποὺ προκαλοῦν τὸ θαυμασμό μας: «Ἂν δεχτήκαμε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Κυρίου τὰ ἀγαθά, δὲν θὰ ὑπομείνουμε καὶ τὶς συμφορές;» (Ἰὼβ 2:10). Ἔτσι νὰ σκέφτεσαι κι ἐσύ, καθὼς μάλιστα τὸ παιδί σου δὲν ἔπεσε στὰ χέρια ἐχθροῦ ἢ κακούργου, ἀλλὰ πῆγε κοντὰ στὸ Θεό, ποὺ φροντίζει γι’ αὐτὸ περισσότερο ἀπὸ σένα καὶ ποὺ γνωρίζει τὸ συμφέρον τοῦ καλύτερα ἀπὸ σένα. Κοίτα πόσα παιδιά, ποὺ βρίσκονται στὴ ζωή, ἔκαναν μαρτυρικὴ τὴ ζωὴ τῶν γονιῶν τους.
Read more

(Ὁ Λόγος αὐτὸς θεωρεῖται ὅτι δὲν εἶναι τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου. Βλ. Φιλοκαλία, τόμος Δ’, σέλ. 12, εἰσαγωγικὰ σχόλια. Ἐδῶ παρατίθεται σὲ νέα μετάφραση ἀπ’ εὐθείας ἀπὸ τὸ πρωτότυπο κείμενο, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε τὸ 1927 ἀπὸ τὸν I. Hausherr στὸ Orientalia Christiana 36, σέλ. 150-172)


 ikesia-151Τρεις εἶναι οἱ τρόποι τῆς προσοχῆς καὶ τῆς προσευχῆς, μὲ τοὺς ὁποίους ἡ ψυχὴ ἢ ὑψώνεται ἢ γκρεμίζεται• ὑψώνεται ὅταν τοὺς μεταχειρίζεται σὲ κατάλληλο καιρό, γκρεμίζεται ὅταν τοὺς κατέχει παράκαιρα καὶ ἀνόητα. Ἡ νήψη λοιπὸν καὶ ἡ προσευχὴ εἶναι δεμένες ὅπως ἡ ψυχὴ μὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ μία χωρὶς τὴν ἄλλη δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ. Αὐτὰ τὰ δύο συνδέονται μεταξύ τους μὲ δύο τρόπους. Πρῶτα ἡ νήψη ἀντιστέκεται στὴν ἁμαρτία, σὰν ἐμπροσθοφυλακή, καὶ κατόπιν ἀκολουθεῖ ἡ προσευχή, ἡ ὁποία θανατώνει παρευθὺς καὶ ἀφανίζει ὅλους ἐκείνους τοὺς αἰσχροὺς λογισμοὺς ποὺ ἐξουδετέρωσε πρωτύτερα ἡ προσοχὴ• γιατί αὐτὴ μόνη της δὲν μπορεῖ νὰ κάνει κάτι τέτοιο. Read more

IMG_3812c«Ἀγαθὸν» λέει, «εἰσελθεῖν εἰς οἰκίαν πένθους ἤ εἰς οἰκίαν γέλωτος»(1). Ἀπὸ ἐκεῖ ἡ ψυχὴ μολύνεται. Γιατί, ἂν ἔχεις τὴ δυνατότητα ὅμοια μὲ αὐτοὺς νὰ ζεῖς τρυφηλά, παρακινεῖσαι σὲ σπατάλη. Ἂν δὲν ἔχεις τὴ δυνατότητα, δέχτηκες ἀφορμὴ λύπης. Στὸ σπίτι ὅμως ποὺ πενθεῖ τίποτα τέτοιο δὲ συμβαίνει, ἄλλα καὶ ἂν ἀκόμα δὲν μπορεῖς νὰ ζεῖς τρυφηλά, δὲν πόνεσες, ἀλλὰ καὶ ἂν ἔχεις τὴ δυνατότητα, περιορίζεσαι.

Πραγματικὰ σπίτια πένθους εἶναι τὰ μοναστήρια, ὅπου ὑπάρχει σάκκος καὶ σποδός, ὅπου μόνωση, ὅπου καθόλου γέλιο, οὔτε πλῆθος βιωτικῶν πραγμάτων, ὅπου κυριαρχεῖ νηστεία, ὅπου ὕπνος κάτω στὸ χῶμα, ὅπου ὅλα εἶναι καθαρὰ ἀπὸ κνίσσα, αἵματα, ἀπὸ θόρυβο, ἀπὸ ταραχή, ἀπὸ πολυκοσμία.

Read more

Προοίμιο

Ταιριάζει σέ ὅσα θά πῶ παρακάτω, νά δανεισθῶ τό θρηνητικό ἐκεῖνο ρητό τοῦ προφήτη ῾Ιερεμία καί νά φωνάξω κι ἐγώ μέ ὀδύνη : “Ποιός θά βάλει στά μάτια μου πηγή δακρύων, γιά νά κλάψουν πικρά τό λαό τῶν Χριστιανῶν μέρα καί νύχτα;” Γιατί ποιός μπορεῖ, ἀλήθεια, νά μήν τόν κλάψει, ὅταν σκεφθεῖ πώς, ἐνῶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ νίκησε μέ τό σταυρικό Του θάνατο ὅλους τούς δαίμονες, οἱ Χριστιανοί τούς ἀναδεικνύουν πάλι νικητές καί τροπαιούχους μέ τίς διάφορες μαγεῖες τους; Καί ποιός μπορεῖ νά μή χύσει πικρά δάκρυα, ὅταν συλλογισθεῖ πώς, ἐνῶ ὁ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστός ἀπάλλαξε ἀπό τήν τυραννία τοῦ διαβόλου τόν κόσμο καί τούς Χριστιανούς, αὐτοί, μέ τή μαγεία, τόν ξαναφέρνουν στόν κόσμο καί τόν ξανακάνουν τύραννό τους; Read more

 – Γάμος, Παρθενία, Διαζύγιο…

Ὁ νέος περίπατος στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀφορᾶ δώδεκα στίχους τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Θὰ μᾶς τοὺς ἀναλύση ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.  Μέσα ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ Θεολόγου ἀναδίδεται ζωντανὸ καὶ τὸ δράμα ποὺ ζοῦσε ἡ Ἐκκλησία τὸν 4ο μ.Χ. αἱ. μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ορισμένες περικοπὲς τῆς ὁμιλίας ἐντυπωσιάζουν ὅσους ἀσχολοῦνται μὲ φεμινιστικὰ θέματα. Ἡ ὁμιλία ἐκφωνήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολι. Read more